Psalm 106
1 Halleluja! Preiset den HERRN, denn er ist freundlich, ja ewiglich währt seine Gnade!
Halleluja. Wysławiajcie Pana; albowiem dobry, albowiem na wieki miłosierdzie jego.
2 Wer kann des HERRN Machttaten gebührend preisen und kundtun all seinen Ruhm?
Któż wysłowi niezmierną moc Pańską, a wypowie wszystkę chwałę jego?
3 Wohl denen, die am Recht festhalten, und dem, der Gerechtigkeit übt zu jeder Zeit!
Błogosławieni, którzy strzegą sądu, a czynią sprawiedliwość na każdy czas.
4 Gedenke meiner, o HERR, mit der Liebe zu deinem Volk, nimm dich meiner an mit deiner Hilfe,
Pamiętaj na mię, Panie! dla miłości ku ludowi swemu; nawiedźże mię zbawieniem swojem,
5 daß ich schau’ meine Lust am Glück deiner Erwählten, an der Freude deines Volkes Anteil habe und glücklich mich preise mit deinem Eigentumsvolke!
Abym używał dobrego z wybranymi twoimi, a weselił się w radości narodu twego, i chlubił się wespół z dziedzictwem twojem.
6 Wir haben gesündigt gleich unsern Vätern, wir haben gefehlt und gottlos gehandelt.
Zgrzeszyliśmy z ojcami swymi; niesprawiedliwieśmy czynili, i nieprawość popełniali.
7 Unsre Väter in Ägypten achteten nicht auf deine Wunder, gedachten nicht der Fülle deiner Gnadenerweise, waren widerspenstig gegen den Höchsten schon am Schilfmeer;
Ojcowie nasi w Egipcie nie zrozumieli cudów twoich, ani pamiętali na wielkość miłosierdzia twego; ale odpornymi byli przy morzu Czerwonem.
8 dennoch half er ihnen um seines Namens willen, um seine Heldenkraft zu erweisen.
A wszakże ich wyswobodził dla imienia swego, aby oznajmił moc swoję.
9 Er schalt das Schilfmeer: da ward es trocken, und er ließ sie ziehn durch die Fluten wie über die Trift.
Bo zgromił morze Czerwone, i wyschło, a przewiódł ich przez przepaści, jako przez puszczę.
10 So rettete er sie aus der Hand des Verfolgers und erlöste sie aus der Gewalt des Feindes:
A tak zachował ich od ręki tego, który ich miał w nienawiści, a wykupił ich z ręki nieprzyjacielskiej.
11 die Fluten bedeckten ihre Bedränger, nicht einer von ihnen blieb übrig.
W tem okryły wody tych, którzy ich ciążyli; nie został ani jeden z nich.
12 Da glaubten sie an seine Worte, besangen seinen Ruhm.
A choć uwierzyli słowom jego, i wysławiali chwałę jego:
13 Doch schnell vergaßen sie seine Taten und warteten seinen Ratschluß nicht ab;
Przecież prędko zapomnieli na sprawy jego, i nie czekali na rady jego.
14 sie fröhnten ihrem Gelüst in der Wüste und versuchten Gott in der Einöde:
Ale zdjęci będąc chciwością na puszczy, kusili Boga na pustyniach.
15 da gewährte er ihnen ihr Verlangen, sandte aber die Seuche gegen ihr Leben.
I dał im, czego żądali, a wszakże przepuścił suchoty na nich.
16 Dann wurden sie eifersüchtig auf Mose im Lager, auf Aaron, den Geweihten des HERRN:
Zatem gdy się wzruszyli zawiścią przeciw Mojżeszowi w obozie, i przeciw Aaronowi, świętemu Pańskiemu:
17 da tat die Erde sich auf und verschlang Dathan und begrub die ganze Rotte Abirams,
Otworzyła się ziemia, i pożarła Datana, i okryła rotę Abironową,
18 Feuer verbrannte ihre Rotte, Flammen verzehrten die Frevler.
I zapalił się ogień na zebranie ich; płomień spalił niepobożnych.
19 Sie machten sich ein Kalb am Horeb und warfen vor einem Gußbild sich nieder
Sprawili i cielca na Horebie, i kłaniali się bałwanowi litemu,
20 und vertauschten so die Herrlichkeit ihres Gottes mit dem Bildnis eines Stieres, der Gras frißt.
I odmienili chwałę swą w podobieństwo wołu, jedzącego trawę.
21 Sie hatten Gott, ihren Retter, vergessen, der große Dinge getan in Ägypten,
Zapomnieli na Boga, wybawiciela swego, który czynił wielkie rzeczy w Egipcie;
22 Wunderzeichen im Lande Hams, furchtbare Taten am Schilfmeer.
Rzeczy dziwne w ziemi Chamowej, rzeczy straszne przy morzu Czerwonem.
23 Da gedachte er sie zu vertilgen, wenn nicht Mose, sein Auserwählter, mit Fürbitte vor ihn hingetreten wäre, um seinen Grimm vom Vernichten abzuwenden.
Przetoż rzekł, że ich chciał wytracić, gdyby się był Mojżesz, wybrany jego, nie stawił w onem rozerwaniu przed nim, a nie odwrócił popędliwości jego, aby ich nie tracił.
24 Sodann verschmähten sie das herrliche Land und schenkten seiner Verheißung keinen Glauben,
Wzgardzili też ziemią pożądaną, nie wierząc słowu jego.
25 sondern murrten in ihren Zelten, gehorchten nicht der Weisung des HERRN.
I szemrząc w namiotach swoich, nie byli posłuszni głosowi Pańskiemu.
26 Da erhob er seine Hand gegen sie zum Schwur, sie in der Wüste niederzuschlagen,
Przetoż podniósł rękę swoję przeciwko nim, aby ich pobił na puszczy;
27 ihre Nachkommen unter die Heiden niederzuwerfen und sie rings zu zerstreuen in die Länder.
A żeby rozrzucił nasienie ich między pogan, i rozproszył ich po ziemiach.
28 Dann hängten sie sich an den Baal-Peor und aßen Opferfleisch der toten (Götzen)
Sprzęgli się też byli z bałwanem Baalfegorem, a jedli ofiary umarłych.
29 und erbitterten ihn durch ihr ganzes Tun. Als nun ein Sterben unter ihnen ausbrach,
A tak draźnili Boga sprawami swemi, że się na nich oborzyła plaga;
30 trat Pinehas auf und hielt Gericht: da wurde dem Sterben Einhalt getan.
Aż się zastawił Finees, a pomstę uczynił, i rozerwana jest ona plaga;
31 Das wurde ihm angerechnet zur Gerechtigkeit von Geschlecht zu Geschlecht in Ewigkeit. –
Co mu poczytano ku sprawiedliwości od narodu do narodu, aż na wieki.
32 Dann erregten sie Gottes Zorn am Haderwasser, und Mose erging es übel um ihretwillen;
Znowu go byli wzruszyli do gniewu u wód Meryba, tak, iż się źle działo i z Mojżeszem dla nich.
33 denn weil sie dem Geiste Gottes widerstrebten, hatte er unbedacht mit seinen Lippen geredet.
Albowiem rozdraźnili ducha jego, że wyrzekł co niesłuszne usty swemi.
34 Sie vertilgten auch die Völker nicht, von denen der HERR es ihnen geboten,
Nadto nie wytracili onych narodów, o których im był Pan powiedział.
35 sondern traten mit den Heiden in Verkehr und gewöhnten sich an deren (böses) Tun
Ale pomięszawszy się z onemi narodami, nauczyli się spraw ich:
36 und dienten ihren Götzen: die wurden ihnen zum Fallstrick.
I służyli bałwanom ich, które im były sidłem.
37 Ja, sie opferten ihre Söhne und ihre Töchter den bösen Geistern
Albowiem dyjabłom ofiarowali synów swoich, i córki swoje,
38 und vergossen unschuldig Blut [das Blut ihrer Söhne und Töchter, die sie den Götzen Kanaans opferten]: so wurde das Land durch Blutvergießen entweiht.
I wylewali krew niewinną, krew synów swoich, i córek swoich, których ofiarowali bałwanom rytym Chananejskim, tak, że splugawiona była ziemia onem krwi rozlaniem.
39 Sie wurden unrein durch ihr Verhalten und verübten Abfall durch ihr Tun. –
I zmazali się sprawami swemi, a cudzołożyli wynalazkami swemi.
40 Da entbrannte der Zorn des HERRN gegen sein Volk, und Abscheu fühlte er gegen sein Erbe;
Przetoż zapaliwszy się Pan w popędliwości przeciw ludowi swemu, obrzydził sobie dziedzictwo swoje,
41 er ließ sie in die Hand der Heiden fallen, so daß ihre Hasser über sie herrschten;
I podał ich w ręce poganom; a panowali nad nimi, którzy ich mieli w nienawiści;
42 ihre Feinde bedrängten sie hart, so daß sie sich beugen mußten unter deren Hand.
I uciskali ich nieprzyjaciele ich, tak, że poniżeni byli pod ręką ich.
43 Oftmals zwar befreite er sie, doch sie blieben widerspenstig gegen seinen Ratschluß und sanken immer tiefer durch ihre Schuld.
Częstokroć ich wybawiał; wszakże go oni wzruszali do gniewu radami swemi, zaczem poniżeni byli dla nieprawości swoich.
44 Er aber nahm sich ihrer Drangsal an, sooft er ihr Wehgeschrei hörte,
A wszakże wejrzał na ucisk ich, i usłyszał wołanie ich.
45 und gedachte seines Bundes ihnen zugut, fühlte Mitleid nach seiner großen Güte
Bo sobie wspomniał na przymierze swoje z nimi, a żałował tego według wielkiej litości swojej.
46 und ließ sie Erbarmen finden bei allen, die sie gefangen hielten.
Tak, że im zjednał miłosierdzie przed oczyma wszystkich, którzy ich byli pojmali.
47 O hilf uns, HERR, unser Gott, und bring uns wieder zusammen aus den Heiden, damit wir deinem heiligen Namen danken, uns glücklich preisen, deinen Ruhm zu künden!
Wybawże nas, Panie, Boże nasz! a zgromadź nas z tych pogan, abyśmy wysławiali imię świętobliwości twojej, a chlubili się w chwale twojej.
48 Gepriesen sei der HERR, der Gott Israels, von Ewigkeit zu Ewigkeit! Und alles Volk sage »Amen!« Halleluja!
Błogosławiony Pan, Bóg Izraelski, od wieków aż na wieki; na co niech rzecze wszystek lud: Amen, Halleluja.
