Psalm 106
1 Halleluja! Preiset den HERRN, denn er ist freundlich, ja ewiglich währt seine Gnade!
| سپاس بر خداوند! خداوند را سپاس گویید، زیرا او نیکوست و محبتش ابدی. |
2 Wer kann des HERRN Machttaten gebührend preisen und kundtun all seinen Ruhm?
| کیست که بتواند تمام کارهای بزرگی را که خداوند انجام داده است بیان کند و شکر و سپاس او را آنچنان که باید و شاید، بجا آورد؟ |
3 Wohl denen, die am Recht festhalten, und dem, der Gerechtigkeit übt zu jeder Zeit!
| خوشا به حال آنانی که با انصاف هستند و همیشه آنچه را راست است انجام می‌دهند. |
4 Gedenke meiner, o HERR, mit der Liebe zu deinem Volk, nimm dich meiner an mit deiner Hilfe,
| ای خداوند، هنگامی که بر قوم خود رحمت می‌فرمایی و آنها را نجات می‌دهی مرا نیز به یاد آور و نجات بده تا سعادت برگزیدگان تو را ببینم و با قوم تو شادی کنم و در فخر آنها شریک باشم. |
5 daß ich schau’ meine Lust am Glück deiner Erwählten, an der Freude deines Volkes Anteil habe und glücklich mich preise mit deinem Eigentumsvolke!
6 Wir haben gesündigt gleich unsern Vätern, wir haben gefehlt und gottlos gehandelt.
| ما نیز مانند اجداد خود گناه کرده‌ایم؛ شرور و بدکار بوده‌ایم. |
7 Unsre Väter in Ägypten achteten nicht auf deine Wunder, gedachten nicht der Fülle deiner Gnadenerweise, waren widerspenstig gegen den Höchsten schon am Schilfmeer;
| اجدادمان معجزات تو را در مصر درک ننمودند. آنها محبتهای تو را فراموش کردند و در کنار دریای سرخ از اطاعت تو سر باز زدند. |
8 dennoch half er ihnen um seines Namens willen, um seine Heldenkraft zu erweisen.
| اما تو، به خاطر نام خود، آنها را نجات دادی و بدین وسیله قدرت خود را آشکار ساختی. |
9 Er schalt das Schilfmeer: da ward es trocken, und er ließ sie ziehn durch die Fluten wie über die Trift.
| دریای سرخ را امر فرمودی و خشک گردید و بنی‌اسرائیل را هدایت کردی تا از میان دریا که همچون بیابان، خشک شده بود گذر کنند. |
10 So rettete er sie aus der Hand des Verfolgers und erlöste sie aus der Gewalt des Feindes:
| آنها را از دست دشمنانشان رهانیدی و آزاد ساختی. |
11 die Fluten bedeckten ihre Bedränger, nicht einer von ihnen blieb übrig.
| همه دشمنان آنها در دریا غرق شدند و حتی یکی از آنها نیز زنده نماند. |
12 Da glaubten sie an seine Worte, besangen seinen Ruhm.
| آنگاه قوم خداوند، به وعده‌های او ایمان آوردند و او را با سرود ستایش کردند. |
13 Doch schnell vergaßen sie seine Taten und warteten seinen Ratschluß nicht ab;
| ولی طولی نکشید که معجزاتش را فراموش کردند و بدون مشورت با او به راه خود ادامه دادند. |
14 sie fröhnten ihrem Gelüst in der Wüste und versuchten Gott in der Einöde:
| آنها با خواسته‌های نفسانی خود، خدا را در صحرا امتحان کردند. |
15 da gewährte er ihnen ihr Verlangen, sandte aber die Seuche gegen ihr Leben.
| خدا هم آنچه را که خواستند به ایشان داد، ولی آنها را به بیماری سختی مبتلا ساخت. |
16 Dann wurden sie eifersüchtig auf Mose im Lager, auf Aaron, den Geweihten des HERRN:
| بنی‌اسرائیل در صحرا به موسی و هارون، پیشوایان برگزیده خداوند، حسد بردند. |
17 da tat die Erde sich auf und verschlang Dathan und begrub die ganze Rotte Abirams,
| آنگاه زمین دهان گشود و «داتان» و «ابیرام» را با خاندانشان فرو برد، |
18 Feuer verbrannte ihre Rotte, Flammen verzehrten die Frevler.
| و آتش از آسمان بر طرفداران ایشان افروخته شد و آن مردم شرور را سوزانید. |
19 Sie machten sich ein Kalb am Horeb und warfen vor einem Gußbild sich nieder
| بنی‌اسرائیل در دامنه کوه سینا بُتی گوساله شکل از طلا ساختند و آن را پرستش کردند. |
20 und vertauschten so die Herrlichkeit ihres Gottes mit dem Bildnis eines Stieres, der Gras frißt.
| آنها به جای عبادت خدای پرجلال، مجسمه گاو را پرستش نمودند. |
21 Sie hatten Gott, ihren Retter, vergessen, der große Dinge getan in Ägypten,
| آنها خدای نجات دهنده خود را خوار شمردند و کارهای شگفت‌انگیز او را در مصر سرزمین حام و دریای سرخ فراموش کردند. |
22 Wunderzeichen im Lande Hams, furchtbare Taten am Schilfmeer.
23 Da gedachte er sie zu vertilgen, wenn nicht Mose, sein Auserwählter, mit Fürbitte vor ihn hingetreten wäre, um seinen Grimm vom Vernichten abzuwenden.
| آنگاه خداوند خواست ایشان را هلاک کند، ولی خادم برگزیده او موسی به شفاعت برخاست و التماس نمود که از نابود کردن آنها بگذرد. |
24 Sodann verschmähten sie das herrliche Land und schenkten seiner Verheißung keinen Glauben,
| بنی‌اسرائیل نمی‌خواستند وارد سرزمین موعود شوند، چون به وعده خدا که گفته بود آن زمین را به ایشان می‌دهد، ایمان نداشتند. |
25 sondern murrten in ihren Zelten, gehorchten nicht der Weisung des HERRN.
| آنها در خیمه‌های خود پیوسته غرغر می‌کردند و به دستورهای خداوند گوش نمی‌دادند. |
26 Da erhob er seine Hand gegen sie zum Schwur, sie in der Wüste niederzuschlagen,
| از این رو، خداوند خواست ایشان را در صحرا نابود کند، |
27 ihre Nachkommen unter die Heiden niederzuwerfen und sie rings zu zerstreuen in die Länder.
| و فرزندانشان را در سرزمینهای بیگانه پراکنده و آواره سازد. |
28 Dann hängten sie sich an den Baal-Peor und aßen Opferfleisch der toten (Götzen)
| بنی‌اسرائیل در «فغور» به پرستش بت بعل پرداختند و از گوشت قربانیهایی که به بتهای بی‌جان تقدیم می‌شد، خوردند. |
29 und erbitterten ihn durch ihr ganzes Tun. Als nun ein Sterben unter ihnen ausbrach,
| با این رفتار خود، خشم خداوند را برانگیختند که به سبب آن بیماری وبا دامنگیر آنها شد. |
30 trat Pinehas auf und hielt Gericht: da wurde dem Sterben Einhalt getan.
| آنگاه «فینحاس» برخاسته، افراد مقصر را مجازات نمود و وبا قطع گردید. |
31 Das wurde ihm angerechnet zur Gerechtigkeit von Geschlecht zu Geschlecht in Ewigkeit. –
| این کار نیک فینحاس در نزد خدا هرگز فراموش نخواهد شد و تمام نسلها او را به نیکی یاد خواهند کرد. |
32 Dann erregten sie Gottes Zorn am Haderwasser, und Mose erging es übel um ihretwillen;
| بنی‌اسرائیل در کنار چشمهٔ «مریبه»، خداوند را خشمگین ساختند، چنانکه حتی موسی به خاطر آنها از ورود به سرزمین کنعان محروم شد. |
33 denn weil sie dem Geiste Gottes widerstrebten, hatte er unbedacht mit seinen Lippen geredet.
| زیرا چنان موسی را به ستوه آوردند که او غضبناک شده، سخن ناشایست به زبان راند. |
34 Sie vertilgten auch die Völker nicht, von denen der HERR es ihnen geboten,
| آنها، قومهایی را که خداوند گفته بود از بین ببرند، نکشتند، |
35 sondern traten mit den Heiden in Verkehr und gewöhnten sich an deren (böses) Tun
| بلکه با آنها وصلت نمودند و از کارهای بد ایشان پیروی کردند. |
36 und dienten ihren Götzen: die wurden ihnen zum Fallstrick.
| بتهای آنها را پرستش نمودند و با این کار، خود را محکوم به مرگ کردند. |
37 Ja, sie opferten ihre Söhne und ihre Töchter den bösen Geistern
| اسرائیلی‌ها، پسران و دختران خود را برای بتها قربانی کردند. |
38 und vergossen unschuldig Blut [das Blut ihrer Söhne und Töchter, die sie den Götzen Kanaans opferten]: so wurde das Land durch Blutvergießen entweiht.
| خون فرزندان بی‌گناه خود را برای بتهای کنعان ریختند و زمین موعود را با خون آنها ناپاک ساختند. |
39 Sie wurden unrein durch ihr Verhalten und verübten Abfall durch ihr Tun. –
| با این کارها، خود را آلوده کردند و به خدا خیانت ورزیدند. |
40 Da entbrannte der Zorn des HERRN gegen sein Volk, und Abscheu fühlte er gegen sein Erbe;
| بنابراین، خشم خداوند بر بنی‌اسرائیل افروخته شد و او از آنها بیزار گردید. |
41 er ließ sie in die Hand der Heiden fallen, so daß ihre Hasser über sie herrschten;
| آنها را به دست قومهایی که از ایشان نفرت داشتند، سپرد تا بر آنها حکمرانی کنند. |
42 ihre Feinde bedrängten sie hart, so daß sie sich beugen mußten unter deren Hand.
| دشمنانشان بر آنها ظلم کردند و ایشان را خوار و ذلیل ساختند. |
43 Oftmals zwar befreite er sie, doch sie blieben widerspenstig gegen seinen Ratschluß und sanken immer tiefer durch ihre Schuld.
| خداوند بارها بنی‌اسرائیل را از دست دشمنانشان نجات بخشید، ولی آنها هر بار بر ضد او شوریدند و در گناهان خود بیشتر غرق شدند. |
44 Er aber nahm sich ihrer Drangsal an, sooft er ihr Wehgeschrei hörte,
| با وجود این، هنگامی که فریاد برآوردند، خداوند به داد ایشان رسید و به درماندگی آنها توجه نمود. |
45 und gedachte seines Bundes ihnen zugut, fühlte Mitleid nach seiner großen Güte
| او وعده‌ای را که به ایشان داده بود، به یاد آورد و به سبب محبت فراوانش، آنها را مجازات نکرد. |
46 und ließ sie Erbarmen finden bei allen, die sie gefangen hielten.
| او دل اسیرکنندگان آنها را به رقت آورد تا به آنها رحم کنند. |
47 O hilf uns, HERR, unser Gott, und bring uns wieder zusammen aus den Heiden, damit wir deinem heiligen Namen danken, uns glücklich preisen, deinen Ruhm zu künden!
| ای یهوه، خدای ما، ما را نجات ده. ما را از میان قومها جمع کن، تا نام مقدّس تو را سپاس گوییم و در ستایش تو فخر کنیم. |
48 Gepriesen sei der HERR, der Gott Israels, von Ewigkeit zu Ewigkeit! Und alles Volk sage »Amen!« Halleluja!
| متبارک باد یهوه، خدای اسرائیل، از ازل تا ابد. و همه مردم بگویند «آمین!» سپاس بر خداوند! |
