Psalm 104

1 Lobe den HERRN, meine Seele! O HERR, mein Gott, wie bist du so groß! In Erhabenheit und Pracht bist du gekleidet,

Benu, ho mia animo, la Eternulon. Ho Eternulo, mia Dio, Vi estas tre granda, De majesto kaj beleco Vi estas vestita;

2 du, der in Licht sich hüllt wie in ein Gewand, der den Himmel ausspannt wie ein Zeltdach,

Vi, kiu estas ĉirkaŭkovrita de lumo kiel de vesto, Kiu sternas la ĉielon kiel tapiŝon;

3 der die Balken seines Palastes im Wasser festlegt, der Wolken macht zu seinem Wagen, einherfährt auf den Flügeln des Windes;

Kiu aranĝas sur la akvo Siajn ĉambrojn, Kiu faras la nubojn Lia veturilo; Kiu iras sur la flugiloj de la vento;

4 der Winde zu seinen Boten bestellt, zu seinen Dienern lohendes Feuer.

Kiu faras la ventojn Liaj senditoj, Flamantan fajron Liaj servantoj;

5 Er hat die Erde gegründet auf ihre Pfeiler, so daß sie in alle Ewigkeit nicht wankt.

Kiu fondis la teron sur ĝiaj fundamentoj, Ke ĝi neniam ŝanceliĝos.

6 Mit der Urflut gleich einem Kleide bedecktest du sie: bis über die Berge standen die Wasser;

La abismon Vi kovris kiel per vesto, Sur la montoj staras akvo;

7 doch vor deinem Schelten flohen sie, vor der Stimme deines Donners wichen sie angstvoll zurück.

De Via minaco ĝi kuras, De la voĉo de Via tondro ĝi forrapidas.

8 Da stiegen die Berge empor, und die Täler senkten sich an den Ort, den du ihnen verordnet.

Ĝi leviĝas sur montojn, malleviĝas sur valojn, Al tiu loko, kiun Vi destinis por ĝi.

9 Eine Grenze hast du gesetzt, die sie nicht überschreiten: sie dürfen die Erde nicht nochmals bedecken.

Vi faris limon, kiun ĝi ne superpaŝos, Por ke ĝi ne revenu por kovri la teron.

10 Quellen läßt er den Bächen zugehn: zwischen den Bergen rieseln sie dahin;

Vi sendas fontojn al la riveroj, Kiuj iras inter montoj;

11 sie tränken alles Getier des Feldes, die Wildesel löschen ihren Durst;

Ili trinkigas ĉiujn kampajn bestojn; Sovaĝaj azenoj kvietigas sian soifon.

12 an ihnen wohnen die Vögel des Himmels, lassen ihr Lied aus den Zweigen erschallen.

Apud ili loĝas la birdoj ĉielaj, El inter la branĉoj ili sonigas sian voĉon.

13 Er tränkt die Berge aus seinem Himmelspalast: vom Segen deines Schaffens wird die Erde satt.

Vi trinkigas la montojn el Viaj ĉambroj; Per la produktoj de Viaj faroj satiĝas la tero.

14 Gras läßt er sprossen für das Vieh und Pflanzen für den Bedarf der Menschen, um Brotkorn aus der Erde hervorgehn zu lassen und Wein, der des Menschen Herz erfreut;

Vi kreskigas herbon por la bruto, Kaj verdaĵon, kiu servas al la homo, Por elirigi panon el la tero.

15 um jedes Antlitz erglänzen zu lassen vom Öl und durch Brot das Herz des Menschen zu stärken.

Kaj la vino gajigas la koron de la homo, La vizaĝo brilas de la oleo, Kaj la pano fortikigas la koron de la homo.

16 Es trinken sich satt die Bäume des HERRN, die Zedern des Libanons, die er gepflanzt,

Satiĝas la arboj de la Eternulo, La cedroj de Lebanon, kiujn Li plantis;

17 woselbst die Vögel ihre Nester bauen, der Storch, der Zypressen zur Wohnung wählt.

Kaj tie nestas birdoj; Cikonio havas sian loĝejon sur abioj;

18 Die hohen Berge gehören den Gemsen, die Felsen sind der Klippdachse Zuflucht.

La altaj montoj estas por la ibeksoj, La rokoj estas rifuĝejo por la hirakoj.

19 Er hat den Mond gemacht zur Bestimmung der Zeiten, die Sonne, die ihren Niedergang kennt.

Li aranĝis la lunon laŭ la partoj de tempo; La suno scias sian subiron.

20 Läßt du Finsternis entstehn, so wird es Nacht, da regt sich alles Getier des Waldes:

Vi sendas mallumon, kaj fariĝas nokto, Dum kiu vagas ĉiuj arbaraj bestoj;

21 die jungen Löwen brüllen nach Raub, indem sie von Gott ihre Nahrung fordern.

La leonidoj krias pri rabakiro, Por peti de Dio sian manĝaĵon.

22 Geht die Sonne auf, so ziehn sie sich zurück und kauern in ihren Höhlen;

Kiam leviĝas la suno, Ili sin kaŝas kaj kuŝiĝas en siaj loĝejoj.

23 dann geht der Mensch hinaus an seine Arbeit und an sein Tagwerk bis zum Abend.

Eliras homo por sia okupiĝo, Por sia laboro ĝis la vespero.

24 Wie sind deiner Werke so viele, o HERR! Du hast sie alle mit Weisheit geschaffen, voll ist die Erde von deinen Geschöpfen.

Kiel multaj estas Viaj faroj, ho Eternulo! Ĉion Vi faris kun saĝo; La tero estas plena de Viaj faritaĵoj.

25 Da ist das Meer, so groß und weit nach allen Seiten: drin wimmelt es ohne Zahl von Tieren klein und groß.

Jen la maro, granda kaj vasta: Tie estas rampaĵoj sennombraj, Bestoj malgrandaj kaj grandaj;

26 Dort fahren die Schiffe einher; da ist der Walfisch, den du geschaffen, darin sich zu tummeln.

Tie iras ŝipoj; Tie estas la levjatano, kiun Vi kreis, ke ĝi tie ludu.

27 Sie alle schauen aus zu dir hin, daß du Speise ihnen gebest zu seiner Zeit;

Ĉiuj ili atendas de Vi, Ke Vi donu al ili manĝon en ĝia tempo.

28 gibst du sie ihnen, so lesen sie auf; tust deine Hand du auf, so werden sie satt des Guten;

Vi donas al ili, ili kolektas; Vi malfermas Vian manon, kaj ili satiĝas de bonaĵo.

29 doch verbirgst du dein Angesicht, so befällt sie Schrecken; nimmst du weg ihren Odem, so sterben sie und kehren zurück zum Staub, woher sie gekommen.

Vi kaŝas Vian vizaĝon, tiam ili ektimas; Vi forprenas ilian spiriton, Tiam ili mortas kaj revenas al sia polvo.

30 Läßt du ausgehn deinen Odem, so werden sie geschaffen, und so erneust du das Antlitz der Erde.

Vi sendas Vian spiriton, tiam ili kreiĝas; Kaj Vi renovigas la vizaĝon de la tero.

31 Ewig bleibe die Ehre des HERRN bestehn, es freue der HERR sich seiner Werke!

Gloro al la Eternulo estu eterne; La Eternulo ĝoju pri Siaj faritaĵoj.

32 Blickt er die Erde an, so erbebt sie; rührt er die Berge an, so stehn sie in Rauch.

Li ekrigardas la teron, kaj ĝi tremas; Li ektuŝas la montojn, kaj ili fumiĝas.

33 Singen will ich dem HERRN mein Leben lang, will spielen meinem Gott, solange ich bin.

Mi kantados al la Eternulo, dum mi vivos; Mi muzikados al mia Dio, dum mi estos.

34 Möge mein Sinnen ihm wohlgefällig sein: ich will meine Freude haben am HERRN!

Agrabla estu al Li mia meditado; Mi ĝojos pri la Eternulo.

35 Möchten die Sünder verschwinden vom Erdboden und die Gottlosen nicht mehr sein! – Lobe den HERRN, meine Seele! Halleluja!

Malaperu pekuloj de sur la tero, Kaj malvirtuloj ne plu ekzistu. Benu, ho mia animo, la Eternulon. Haleluja!