Psalm 103
1 Von David. Lobe den HERRN, meine Seele,
Psalm Dawida. Błogosław, moja duszo, PANA, i całe moje wnętrze – jego święte imię.
2 Lobe den HERRN, meine Seele, und vergiß nicht, was er dir Gutes getan!
Błogosław, moja duszo, PANA, i nie zapominaj o wszystkich jego dobrodziejstwach.
3 Der dir alle deine Schuld vergibt und alle deine Gebrechen heilt;
On przebacza wszystkie twoje nieprawości, on uzdrawia wszystkie twoje choroby;
4 der dein Leben erlöst vom Verderben, der dich krönt mit Gnade und Erbarmen;
On wybawia twoje życie od zguby, on cię koronuje miłosierdziem i wielką litością.
5 der dein Alter mit guten Gaben sättigt, daß, dem Adler gleich, sich erneut deine Jugend.
On nasyca dobrem twoje usta i odnawia twoją młodość jak u orła.
6 Gerechtigkeit übt der HERR, schafft allen Unterdrückten ihr Recht;
PAN wymierza sprawiedliwość i sąd wszystkim uciśnionym.
7 er hat Mose seine Wege kundgetan, den Kindern Israel seine Großtaten.
Dał poznać swe drogi Mojżeszowi, a synom Izraela swoje dzieła.
8 Barmherzig und gnädig ist der HERR, voller Langmut und reich an Güte;
Łaskawy i litościwy jest PAN, nieskory do gniewu i [pełen] wielkiego miłosierdzia.
9 er wird nicht ewig hadern und den Zorn nicht immerdar festhalten;
Nie będzie się spierał bez końca ani wiecznie [gniewu] chował.
10 er handelt nicht mit uns nach unsern Sünden und vergilt uns nicht nach unsern Missetaten;
Nie postępuje z nami według naszych grzechów ani nie odpłaca nam według naszych nieprawości.
11 nein, so hoch der Himmel über der Erde ist, so groß ist seine Gnade über denen, die ihn fürchten;
Jak wysoko bowiem są niebiosa nad ziemią, [tak] wielkie [jest] jego miłosierdzie nad tymi, którzy się go boją.
12 so fern der Sonnenaufgang ist vom Niedergang, läßt er unsre Verschuldungen fern von uns sein;
Jak daleko jest wschód od zachodu, [tak] daleko oddalił od nas nasze występki.
13 wie ein Vater sich über die Kinder erbarmt, so erbarmt der HERR sich derer, die ihn fürchten.
Jak ojciec ma litość nad dziećmi, tak PAN ma litość nad tymi, którzy się go boją.
14 Denn er weiß, welch ein Gebilde wir sind, er denkt daran, daß wir Staub sind.
On bowiem wie, z czego jesteśmy ulepieni; pamięta, że jesteśmy prochem.
15 Der Mensch – dem Grase gleicht seine Lebenszeit, wie die Blume des Feldes, so blüht er:
Dni człowieka są jak trawa, kwitnie jak kwiat polny.
16 wenn ein Windstoß über sie hinfährt, ist sie dahin, und ihr Standort weiß nichts mehr von ihr.
Wiatr na niego powieje, a już go nie ma i nie pozna go już jego miejsce.
17 Doch die Gnade des HERRN erweist sich von Ewigkeit zu Ewigkeit an denen, die ihn fürchten, und seine Gerechtigkeit besteht für Kindeskinder
Ale miłosierdzie PANA od wieków na wieki nad tymi, którzy się go boją, a jego sprawiedliwość nad synami synów;
18 bei denen, die seinen Bund bewahren und seiner Gebote gedenken, um sie auszuführen.
[Nad tymi], którzy strzegą jego przymierza i pamiętają, aby wypełnić jego przykazania.
19 Der HERR hat seinen Thron im Himmel festgestellt, und seine Königsmacht umschließt das All.
PAN na niebiosach ustanowił [swój] tron, a jego królestwo panuje nad wszystkimi.
20 Lobet den HERRN, ihr seine Engel, ihr starken Helden, die ihr sein Wort vollführt, gehorsam der Stimme seines Gebots!
Błogosławcie PANA, jego aniołowie, potężni siłą, którzy wypełniacie jego rozkazy, będąc posłuszni głosowi jego słowa.
21 Lobet den HERRN, alle seine Heerscharen, ihr seine Diener, Vollstrecker seines Willens!
Błogosławcie PANA, wszystkie jego zastępy, jego słudzy, którzy spełniacie jego wolę.
22 Lobet den HERRN, alle seine Werke an allen Orten seiner Herrschaft! Lobe den HERRN, meine Seele!
Błogosławcie PANA, wszystkie jego dzieła, we wszystkich miejscach jego panowania. Błogosław, moja duszo, PANA.
