Psalm 102

1 Gebet eines Elenden, wenn er verzagt ist und seine Klage vor dem Herrn ausschüttet. HERR, höre mein Gebet

Een gebed des verdrukten, als hij overstelpt is, en zijn klacht uitstort voor het aangezicht des HEEREN. O HEERE! hoor mijn gebed, en laat mijn geroep tot U komen.

2 Verbirg dein Angesicht nicht vor mir am Tage, wo mir angst ist! Neige dein Ohr mir zu am Tage, wo ich rufe; erhöre mich eilends!

Verberg Uw aangezicht niet voor mij, neig Uw oor tot mij ten dage mijner benauwdheid; ten dagen als ik roep, verhoor mij haastelijk.

3 Ach, meine Tage sind wie Rauch entschwunden und meine Gebeine wie von Brand durchglüht;

Want mijn dagen zijn vergaan als rook, en mijn gebeenten zijn uitgebrand als een haard.

4 mein Herz ist versengt und verdorrt wie Gras, so daß ich sogar vergesse, Speise zu genießen;

Mijn hart is geslagen en verdord als gras, zodat ik vergeten heb mijn brood te eten.

5 infolge meines Ächzens und Stöhnens klebt mein Gebein mir am Fleisch.

Mijn gebeente kleeft aan mijn vlees, vanwege de stem mijns zuchtens.

6 Ich gleiche dem Wasservogel in der Wüste, bin geworden wie ein Käuzlein in Trümmerstätten;

Ik ben een roerdomp der woestijn gelijk geworden, ik ben geworden als een steenuil der wildernissen.

7 ich finde keinen Schlaf und klage wie ein einsamer Vogel auf dem Dache.

Ik waak, en ben geworden als een eenzame mus op het dak.

8 Tagtäglich schmähen mich meine Feinde; und die gegen mich toben, wünschen mir Unheil an.

Mijn vijanden smaden mij al den dag; die tegen mij razen, zweren bij mij.

9 Ach, Asche eß ich als Brot und mische meinen Trank mit Tränen

Want ik eet as als brood, en vermeng mijn drank met tranen.

10 ob deinem Zorn und deinem Grimm; denn du hast mich hochgehoben und niedergeschleudert.

Vanwege Uw verstoordheid en Uw groten toorn; want Gij hebt mij verheven, en mij weder nedergeworpen.

11 Meine Tage sind wie ein langgestreckter Schatten, und ich selbst verdorre wie Gras!

Mijn dagen zijn als een afgaande schaduw, en ik verdor als gras.

12 Du aber, HERR, thronst ewiglich, und dein Gedächtnis bleibt von Geschlecht zu Geschlecht.

Maar Gij, HEERE! blijft in eeuwigheid, en Uw gedachtenis van geslacht tot geslacht.

13 Du wirst dich erheben, dich Zions erbarmen, denn Zeit ist’s, Gnade an ihm zu üben: die Stunde ist da

Gij zult opstaan, Gij zult U ontfermen over Sion, want de tijd om haar genadig te zijn, want de bestemde tijd is gekomen.

14 - denn deine Knechte lieben Zions Steine, und Weh erfaßt sie um seinen Schutt –,

Want Uw knechten hebben een welgevallen aan haar stenen, en hebben medelijden met haar gruis.

15 damit die Heiden fürchten lernen den Namen des HERRN und alle Könige der Erde deine Herrlichkeit.

Dan zullen de heidenen den Naam des HEEREN vrezen, en alle koningen der aarde Uw heerlijkheid.

16 Denn der HERR hat Zion wieder aufgebaut, ist in seiner Herrlichkeit dort erschienen,

Als de HEERE Sion zal opgebouwd hebben, in Zijn heerlijkheid zal verschenen zijn,

17 hat dem Gebet der Verlass’nen sich zugewandt und ihr Flehen nicht verachtet.

Zich gewend zal hebben tot het gebed desgenen, die gans ontbloot is, en niet versmaad hebben hunlieder gebed;

18 Dies werde aufgeschrieben fürs kommende Geschlecht, damit das neugeschaffne Volk den HERRN lobpreise,

Dat zal geschreven worden voor het navolgende geslacht; en het volk, dat geschapen zal worden, zal den HEERE loven;

19 daß von seiner heiligen Höhe er herabgeschaut, daß der HERR geblickt hat vom Himmel zur Erde,

Omdat Hij uit de hoogte Zijns heiligdoms zal hebben nederwaarts gezien; dat de HEERE uit den hemel op de aarde geschouwd zal hebben;

20 um das Seufzen der Gefangnen zu hören und die dem Tode Geweihten frei zu machen,

Om het zuchten der gevangenen te horen, om los te maken de kinderen des doods;

21 damit man verkünde in Zion den Namen des HERRN und seinen Ruhm in Jerusalem,

Opdat men den Naam des HEEREN vertelle te Sion, en Zijn lof te Jeruzalem;

22 wenn die Völker sich allzumal versammeln und die Königreiche, um (Gott) dem HERRN zu dienen.

Wanneer de volken samen zullen vergaderd worden, ook de koninkrijken, om den HEERE te dienen.

23 Gelähmt hat er mir auf dem Wege die Kraft, hat verkürzt meine Lebenstage.

Hij heeft mijn kracht op den weg ter nedergedrukt; mijn dagen heeft Hij verkort.

24 Nun fleh’ ich: »Mein Gott, raffe mich nicht hinweg in der Mitte meiner Tage, du, dessen Jahre währen für und für!«

Ik zeide: Mijn God! neem mij niet weg in het midden mijner dagen; Uw jaren zijn van geslacht tot geslacht.

25 Vorzeiten hast du die Erde gegründet, und die Himmel sind deiner Hände Werk:

Gij hebt voormaals de aarde gegrond, en de hemelen zijn het werk Uwer handen;

26 sie werden vergehen, du aber bleibst; sie werden alle zerfallen wie ein Gewand, wie ein Kleid wirst du sie verwandeln, und so werden sie sich wandeln.

Die zullen vergaan, maar Gij zult staande blijven; en zij alle zullen als een kleed verouden; Gij zult ze veranderen als een gewaad, en zij zullen veranderd zijn.

27 Du aber bleibst derselbe, und deine Jahre nehmen kein Ende.

Maar Gij zijt Dezelfde, en Uw jaren zullen niet geeindigd worden.

28 Die Kinder deiner Knechte werden (sicher) wohnen, und ihr Geschlecht wird fest bestehen vor dir.

De kinderen Uwer knechten zullen wonen, en hun zaad zal voor Uw aangezicht bevestigd worden.