4 Mose 34

1 Weiter sagte der HERR zu Mose:

Potem rzekł Pan do Mojżesza, mówiąc:

2 »Folgende Verordnungen sollst du den Israeliten mitteilen: Wenn ihr in das Land Kanaan kommt, so soll dies das Gebiet sein, das euch als Erbbesitz zufällt: das Land Kanaan in seinem ganzen Umfang.

Rozkaż synom Izraelskim, a powiedz im: Gdy wnijdziecie do ziemi Chananejskiej, (tać jest ziemia, która się wam dostanie za dziedzictwo, ziemia Chananejska z granicami swemi.)

3 Und zwar soll die Südseite sich euch von der Wüste Zin an, Edom entlang, hinziehen, so daß eure Südgrenze im Osten am (südlichen) Ende des Salzmeeres beginnt.

Tedy będzie granica wasza ku południowi, od puszczy Syn aż do granic Edomskich, która granica południowa pójdzie od brzegu morza słonego na wschód słońca.

4 Dann soll eure Grenze südlich vom Skorpionenstieg umbiegen und sich nach Zin hinüberziehen, wo sie südlich von Kades-Barnea endigt; von dort soll sie weiter nach Hazar-Addar hin laufen und nach Azmon hinübergehen;

I okrąży ta granica od południa do Maaleakrabim, i pójdzie aż ku puszczy Syn, i pójdzie od południa do Kades Barne; a stamtąd wynijdzie do wsi Addar, i pójdzie aż do Asmon.

5 und von Azmon wende sich die Grenze nach dem Bach Ägyptens hin und endige nach dem Westmeer zu. –

A zakrąży ta granica od Asmon aż do rzeki Egipskiej, a skończy się na zachód.

6 Was sodann die Westgrenze betrifft, so gelte euch da das große Meer zugleich als Grenze; das soll eure Westgrenze sein. –

Zachodnią zaś granicę będziecie mieli morze wielkie; to wam będzie granicą od zachodu.

7 Und folgendes soll eure Nordgrenze sein: vom großen Westmeer an sollt ihr euch eine Grenzlinie bis zum Berge Hor ziehen;

To zaś wasza będzie granica północna; od morza wielkiego wymierzycie sobie do góry Hor.

8 vom Berge Hor an sollt ihr euch eine Grenzlinie in der Richtung auf Hamath hin ziehen, und das Ende der Grenze soll nach Zedad hin sein;

Potem od góry Hor wymierzycie granice, aż gdzie wchodzą do Hemat; a będą się kończyć granice aż do Sedada.

9 dann laufe die Grenze weiter nach Siphron hin und erreiche ihr Ende bei Hazar-Enan. Das soll eure Nordgrenze sein. –

I pójdzie ta granica aż do Zefronu, a skończy się u wsi Enan; tę będziecie mieć granice północną.

10 Als Ostgrenze aber sollt ihr euch eine Linie von Hazar-Enan nach Sepham festsetzen;

Granicę też od wschodu wymierzycie od wsi Enan aż do Sefama.

11 und von Sepham gehe die Grenze nach Ha-Ribla hinab östlich von Ain; dann ziehe sich die Grenze noch weiter hinab und stoße auf den Höhenzug östlich vom See Genezareth;

A pójdzie ta granica od Sefama aż do Reblat, od wschodu miasta Ain; i uda się ta granica i dojdzie do brzegu morza Cyneret na wschód słońca.

12 dann ziehe sich die Grenze den Jordan entlang hinab und erreiche ihr Ende am Salzmeer. Dies soll euer Land nach seinen Grenzen ringsum sein.«

A przyjdzie ta granica aż ku Jordanu, a skończy się u morza słonego. Tać będzie ziemia wasza w granicach swoich w około.

13 Mose gab dann den Israeliten folgende Weisung: »Dies ist das Land, das ihr euch durchs Los als euren Erbbesitz zuteilen sollt und das der HERR den neun Stämmen und dem halben Stamm (Manasse) zu geben geboten hat.

Tedy oznajmił Mojżesz synom Izraelskim, mówiąc: Tać jest ziemia, którą dziedzicznie otrzymacie losem, jako rozkazał Pan, abym ją dał dziewięciorgu pokoleniu, i połowie pokolenia Manasesowego.

14 Denn alle zu den beiden Stämmen Ruben und Gad gehörenden Familien und der halbe Stamm Manasse haben ihren Erbbesitz bereits empfangen.

Bo wzięło pokolenie synów Rubenowych według domów ojców swych, i pokolenie synów Gadowych według domów ojców swych, i połowa pokolenia Manasesowego wzięli dziedzictwo swoje.

15 Diese zweieinhalb Stämme haben ihren Erbbesitz auf der andern Seite des Jordans, Jericho gegenüber, im Osten, nach Sonnenaufgang hin, bereits erhalten.«

Dwa pokolenia, i pół pokolenia, wzięły dziedzictwo swoje z tej strony Jordanu przeciw Jerychu, ku stronie na wschód słońca.

16 Weiter sagte der HERR zu Mose folgendes:

I rzekł Pan do Mojżesza, mówiąc:

17 »Dies sind die Namen der Männer, die das Land als Erbbesitz unter euch verteilen sollen: der Priester Eleasar und Josua, der Sohn Nuns;

Teć są imiona mężów, którzy wam podzielą w dziedzictwo ziemię: Eleazar kapłan, i Jozue, syn Nunów.

18 dazu sollt ihr von jedem Stamm einen Fürsten zu der Verteilung des Landes hinzuziehen.

Księcia także jednego z każdego pokolenia weźmiecie dla podzielenia w dziedzictwo ziemi.

19 Und dies sind die Namen der Männer: für den Stamm Juda: Kaleb, der Sohn Jephunnes;

A teć są imiona tych mężów: z pokolenia Juda Kaleb, syn Jefunów;

20 für den Stamm Simeon: Samuel, der Sohn Ammihuds;

A z pokolenia synów Symeonowych Samuel, syn Ammiudów.

21 für den Stamm Benjamin: Elidad, der Sohn Kislons;

Z pokolenia Benjamin Eliad, syn Chaselenów.

22 für den Stamm Dan als Fürst: Bukki, der Sohn Joglis;

A z pokolenia synów Danowych książę Buki, syn Jogolów.

23 für die Nachkommen Josephs: für den Stamm Manasse als Fürst: Hanniel, der Sohn Ephods,

Z synów Józefowych z pokolenia synów Manasesowych książę Haniel, syn Efodów.

24 und für den Stamm Ephraim als Fürst: Kemuel, der Sohn Siphtans;

A z pokolenia synów Efraimowych książę Chemuel, syn Seftanów.

25 für den Stamm Sebulon als Fürst: Elizaphan, der Sohn Parnachs;

Z pokolenia zaś Zabulonowego książę Elisafan, syn Farnatów.

26 für den Stamm Issaschar als Fürst: Paltiel, der Sohn Assans;

A z pokolenia synów Isascharowych książę Faltijel, syn Ozanów.

27 für den Stamm Asser als Fürst: Ahihud, der Sohn Selomis;

Z pokolenia synów Aserowych książę Ahiud, syn Salomiego.

28 für den Stamm Naphthali als Fürst: Pedahel, der Sohn Ammihuds.«

A z pokolenia synów Neftalimowych książę Fedael, syn Ammiudów.

29 Diese waren es, denen der HERR gebot, den Israeliten ihren Erbbesitz im Lande Kanaan zuzuteilen.

Cić są, którym rozkazał Pan, aby dali dziedzictwo synom Izraelskim w ziemi Chananejskiej.