Matthaeus 21
1 Als sie sich dann Jerusalem näherten und nach Bethphage an den Ölberg gekommen waren, da sandte Jesus zwei von seinen Jüngern ab
அநந்தரம்’ தேஷு யிரூஸா²லம்நக³ரஸ்ய ஸமீபவேர்த்திநோ ஜைதுநநாமகத⁴ராத⁴ரஸ்ய ஸமீபஸ்த்²திம்’ பை³த்ப²கி³க்³ராமம் ஆக³தேஷு, யீஸு²: ஸி²ஷ்யத்³வயம்’ ப்ரேஷயந் ஜகா³த³,
2 mit der Weisung: »Geht in das Dorf, das vor euch liegt! Ihr werdet dort sogleich (am Eingang) eine Eselin angebunden finden und ein Füllen bei ihr; bindet sie los und bringt sie mir her!
யுவாம்’ ஸம்முக²ஸ்த²க்³ராமம்’ க³த்வா ப³த்³தா⁴ம்’ யாம்’ ஸவத்ஸாம்’ க³ர்த்³த³பீ⁴ம்’ ஹடா²த் ப்ராப்ஸ்யத²: , தாம்’ மோசயித்வா மத³ந்திகம் ஆநயதம்’|
3 Und wenn euch jemand etwas sagen sollte, so antwortet ihm: ›Der Herr hat sie nötig, wird sie aber sofort zurückschicken.‹«
தத்ர யதி³ கஸ்²சித் கிஞ்சித்³ வக்ஷ்யதி, தர்ஹி வதி³ஷ்யத²: , ஏதஸ்யாம்’ ப்ரபோ⁴: ப்ரயோஜநமாஸ்தே, தேந ஸ தத்க்ஷணாத் ப்ரஹேஷ்யதி|
4 Dies ist aber geschehen, damit das Wort des Propheten erfüllt werde, das da lautet:
ஸீயோந: கந்யகாம்’ யூயம்’ பா⁴ஷத்⁴வமிதி பா⁴ரதீம்’| பஸ்²ய தே நம்ரஸீ²ல: ஸந் ந்ரு’ப ஆருஹ்ய க³ர்த³பீ⁴ம்’| அர்தா²தா³ருஹ்ய தத்³வத்ஸமாயாஸ்யதி த்வத³ந்திகம்’|
5 »Sagt der Tochter Zion: Siehe, dein König kommt zu dir sanftmütig und auf einem Esel reitend, und zwar auf einem Füllen, dem Jungen des Lasttiers.«
ப⁴விஷ்யத்³வாதி³நோக்தம்’ வசநமித³ம்’ ததா³ ஸப²லமபூ⁴த்|
6 Als nun die Jünger hingegangen waren und den Auftrag Jesu ausgerichtet hatten,
அநந்தரம்’ தௌ ஸ்²ஷ்யி யீஸோ² ர்யதா²நிதே³ஸ²ம்’ தம்’ க்³ராமம்’ க³த்வா
7 führten sie die Eselin mit dem Füllen herbei, legten ihre Mäntel auf sie, und er setzte sich darauf.
க³ர்த³பீ⁴ம்’ தத்³வத்ஸஞ்ச ஸமாநீதவந்தௌ, பஸ்²சாத் தது³பரி ஸ்வீயவஸநாநீ பாதயித்வா தமாரோஹயாமாஸது: |
8 Die überaus zahlreiche Volksmenge aber breitete ihre Mäntel auf den Weg aus, andere hieben Zweige von den Bäumen ab und streuten sie auf den Weg;
ததோ ப³ஹவோ லோகா நிஜவஸநாநி பதி² ப்ரஸாரயிதுமாரேபி⁴ரே, கதிபயா ஜநாஸ்²ச பாத³பபர்ணாதி³கம்’ சி²த்வா பதி² விஸ்தாரயாமாஸு: |
9 und die Scharen, die im Zuge vor ihm her gingen und die, welche ihm nachfolgten, riefen laut: »Hosianna dem Sohne Davids! Gepriesen sei, der da kommt im Namen des Herrn! Hosianna in den Himmelshöhen!«
அக்³ரகா³மிந: பஸ்²சாத்³கா³மிநஸ்²ச மநுஜா உச்சைர்ஜய ஜய தா³யூத³: ஸந்தாநேதி ஜக³து³: பரமேஸ்²வரஸ்ய நாம்நா ய ஆயாதி ஸ த⁴ந்ய: , ஸர்வ்வோபரிஸ்த²ஸ்வர்கே³பி ஜயதி|
10 Als er dann in Jerusalem eingezogen war, geriet die ganze Stadt in Bewegung, und zwar fragte man: »Wer ist dieser?«
இத்த²ம்’ தஸ்மிந் யிரூஸா²லமம்’ ப்ரவிஷ்டே கோ(அ)யமிதி கத²நாத் க்ரு’த்ஸ்நம்’ நக³ரம்’ சஞ்சலமப⁴வத்|
11 Da sagte die Volksmenge: »Dies ist der Prophet Jesus aus Nazareth in Galiläa!«
தத்ர லோகோ: கத²யாமாஸு: , ஏஷ கா³லீல்ப்ரதே³ஸீ²ய-நாஸரதீய-ப⁴விஷ்யத்³வாதீ³ யீஸு²: |
12 Jesus ging dann in den Tempel Gottes, trieb alle hinaus, die im Tempel verkauften und kauften, warf die Tische der Geldwechsler und die Sitze der Taubenverkäufer um
அநந்தரம்’ யீஸு²ரீஸ்²வரஸ்ய மந்தி³ரம்’ ப்ரவிஸ்²ய தந்மத்⁴யாத் க்ரயவிக்ரயிணோ வஹிஸ்²சகார; வணிஜாம்’ முத்³ராஸநாநீ கபோதவிக்ரயிணாஞ்சஸநாநீ ச ந்யுவ்ஜயாமாஸ|
13 und sagte zu ihnen: »Es steht geschrieben: ›Mein Haus soll ein Bethaus heißen!‹ Ihr aber macht es zu einer ›Räuberhöhle‹!«
அபரம்’ தாநுவாச, ஏஷா லிபிராஸ்தே, "மம க்³ரு’ஹம்’ ப்ரார்த²நாக்³ரு’ஹமிதி விக்²யாஸ்யதி", கிந்து யூயம்’ தத்³ த³ஸ்யூநாம்’ க³ஹ்வரம்’ க்ரு’தவந்த: |
14 Es kamen auch Blinde und Lahme im Tempel zu ihm, und er heilte sie.
தத³நந்தரம் அந்த⁴க²ஞ்சலோகாஸ்தஸ்ய ஸமீபமாக³தா: , ஸ தாந் நிராமயாந் க்ரு’தவாந்|
15 Als aber die Hohenpriester und Schriftgelehrten die Wunder sahen, die er tat, und (hörten) wie die Kinder im Tempel laut riefen: »Hosianna dem Sohne Davids!«, wurden sie unwillig
யதா³ ப்ரதா⁴நயாஜகா அத்⁴யாபகாஸ்²ச தேந க்ரு’தாந்யேதாநி சித்ரகர்ம்மாணி த³த்³ரு’ஸு²: , ஜய ஜய தா³யூத³: ஸந்தாந, மந்தி³ரே பா³லகாநாம் ஏதாத்³ரு’ஸ²ம் உச்சத்⁴வநிம்’ ஸு²ஸ்²ருவுஸ்²ச, ததா³ மஹாக்ருத்³தா⁴ ப³பூ⁴வ: ,
16 und sagten zu ihm: »Hörst du nicht, was diese hier rufen?« Da antwortete Jesus ihnen: »Jawohl! Habt ihr noch niemals (das Schriftwort) gelesen: ›Aus dem Munde von Unmündigen und Säuglingen hast du (dir) Lobpreis bereitet‹?«
தம்’ பப்ரச்சு²ஸ்²ச, இமே யத்³ வத³ந்தி, தத் கிம்’ த்வம்’ ஸ்²ரு’ணோஷி? ததோ யீஸு²ஸ்தாந் அவோசத், ஸத்யம்; ஸ்தந்யபாயிஸி²ஸூ²நாஞ்ச பா³லகாநாஞ்ச வக்த்ரத: | ஸ்வகீயம்’ மஹிமாநம்’ த்வம்’ ஸம்’ப்ரகாஸ²யஸி ஸ்வயம்’| ஏதத்³வாக்யம்’ யூயம்’ கிம்’ நாபட²த?
17 Mit diesen Worten ließ er sie stehen, ging aus der Stadt hinaus nach Bethanien und blieb über Nacht dort.
ததஸ்தாந் விஹாய ஸ நக³ராத்³ பை³த²நியாக்³ராமம்’ க³த்வா தத்ர ரஜநீம்’ யாபயாமாஸ|
18 Als er dann frühmorgens in die Stadt zurückkehrte, hungerte ihn,
அநந்தரம்’ ப்ரபா⁴தே ஸதி யீஸு²: புநரபி நக³ரமாக³ச்ச²ந் க்ஷுதா⁴ர்த்தோ ப³பூ⁴வ|
19 und als er einen einzelnen Feigenbaum am Wege stehen sah, ging er zu ihm hin, fand aber nichts anderes an ihm als Blätter. Da sagte er zu ihm: »Nie mehr soll noch Frucht von dir kommen in Ewigkeit!«, und der Feigenbaum verdorrte sofort. (aiōn g165)
ததோ மார்க³பார்ஸ்²வ உடு³ம்ப³ரவ்ரு’க்ஷமேகம்’ விலோக்ய தத்ஸமீபம்’ க³த்வா பத்ராணி விநா கிமபி ந ப்ராப்ய தம்’ பாத³பம்’ ப்ரோவாச, அத்³யாரப்⁴ய கதா³பி த்வயி ப²லம்’ ந ப⁴வது; தேந தத்க்ஷணாத் ஸ உடு³ம்ப³ரமாஹீருஹ: ஸு²ஷ்கதாம்’ க³த: | (aiōn g165)
20 Als die Jünger das sahen, verwunderten sie sich und sagten: »Wie kommt es, daß der Feigenbaum sofort verdorrt ist?«
தத்³ த்³ரு’ஷ்ட்வா ஸி²ஷ்யா ஆஸ்²சர்ய்யம்’ விஜ்ஞாய கத²யாமாஸு: , ஆ: , உடு³ம்வரபாத³போ(அ)திதூர்ணம்’ ஸு²ஷ்கோ(அ)ப⁴வத்|
21 Da antwortete ihnen Jesus: »Wahrlich ich sage euch: Wenn ihr Glauben habt und keinen Zweifel hegt, so werdet ihr nicht nur das, was hier mit dem Feigenbaume geschehen ist, tun können, sondern auch, wenn ihr zu dem Berge hier sagtet: ›Hebe dich empor und stürze dich ins Meer!‹, so würde es geschehen;
ததோ யீஸு²ஸ்தாநுவாச, யுஷ்மாநஹம்’ ஸத்யம்’ வதா³மி, யதி³ யூயமஸந்தி³க்³தா⁴: ப்ரதீத², தர்ஹி யூயமபி கேவலோடு³ம்வரபாத³பம்’ ப்ரதீத்த²ம்’ கர்த்தும்’ ஸ²க்ஷ்யத², தந்ந, த்வம்’ சலித்வா ஸாக³ரே பதேதி வாக்யம்’ யுஷ்மாபி⁴ரஸ்மிந ஸை²லே ப்ரோக்தேபி ததை³வ தத்³ க⁴டிஷ்யதே|
22 und alles, um was ihr im Gebet bittet, werdet ihr empfangen, wenn ihr Glauben habt.«
ததா² விஸ்²வஸ்ய ப்ரார்த்²ய யுஷ்மாபி⁴ ர்யத்³ யாசிஷ்யதே, ததே³வ ப்ராப்ஸ்யதே|
23 Als er dann in den Tempel gekommen war, traten die Hohenpriester und die Ältesten des Volkes zu ihm, während er lehrte, und fragten ihn: »Auf Grund welcher Vollmacht trittst du in dieser Weise hier auf, und wer hat dir die Vollmacht dazu gegeben?«
அநந்தரம்’ மந்தி³ரம்’ ப்ரவிஸ்²யோபதே³ஸ²நஸமயே தத்ஸமீபம்’ ப்ரதா⁴நயாஜகா: ப்ராசீநலோகாஸ்²சாக³த்ய பப்ரச்சு²: , த்வயா கேந ஸாமர்த்²யநைதாநி கர்ம்மாணி க்ரியந்தே? கேந வா துப்⁴யமேதாநி ஸாமர்த்²யாநி த³த்தாநி?
24 Jesus gab ihnen zur Antwort: »Auch ich will euch eine einzige Frage vorlegen; wenn ihr sie mir beantwortet, so will auch ich euch sagen, auf Grund welcher Vollmacht ich hier so auftrete:
ததோ யீஸு²: ப்ரத்யவத³த், அஹமபி யுஷ்மாந் வாசமேகாம்’ ப்ரு’ச்சா²மி, யதி³ யூயம்’ தது³த்தரம்’ தா³தும்’ ஸ²க்ஷ்யத², ததா³ கேந ஸாமர்த்²யேந கர்ம்மாண்யேதாநி கரோமி, தத³ஹம்’ யுஷ்மாந் வக்ஷ்யாமி|
25 Woher stammte die Taufe des Johannes? Vom Himmel oder von den Menschen?« Da überlegten sie bei sich folgendermaßen:
யோஹநோ மஜ்ஜநம்’ கஸ்யாஜ்ஞயாப⁴வத்? கிமீஸ்²வரஸ்ய மநுஷ்யஸ்ய வா? ததஸ்தே பரஸ்பரம்’ விவிச்ய கத²யாமாஸு: , யதீ³ஸ்²வரஸ்யேதி வதா³மஸ்தர்ஹி யூயம்’ தம்’ குதோ ந ப்ரத்யைத? வாசமேதாம்’ வக்ஷ்யதி|
26 »Sagen wir: ›Vom Himmel‹, so wird er uns vorhalten: ›Warum habt ihr ihm dann keinen Glauben geschenkt?‹ Sagen wir aber: ›Von den Menschen‹, so haben wir das Volk zu fürchten; denn alle halten Johannes für einen Propheten.«
மநுஷ்யஸ்யேதி வக்துமபி லோகேப்⁴யோ பி³பீ⁴ம: , யத: ஸர்வ்வைரபி யோஹந் ப⁴விஷ்யத்³வாதீ³தி ஜ்ஞாயதே|
27 So gaben sie denn Jesus zur Antwort: »Wir wissen es nicht.« Da antwortete auch er ihnen: »Dann sage auch ich euch nicht, auf Grund welcher Vollmacht ich hier so auftrete.«
தஸ்மாத் தே யீஸு²ம்’ ப்ரத்யவத³ந், தத்³ வயம்’ ந வித்³ம: | ததா³ ஸ தாநுக்தவாந், தர்ஹி கேந ஸாமரத்²யேந கர்ம்மாண்யேதாந்யஹம்’ கரோமி, தத³ப்யஹம்’ யுஷ்மாந் ந வக்ஷ்யாமி|
28 »Was meint ihr aber (über folgendes)? Ein Mann hatte zwei Söhne. Er ging nun zu dem ersten und sagte: ›Mein Sohn, gehe hin und arbeite heute im Weinberge.‹
கஸ்யசிஜ்ஜநஸ்ய த்³வௌ ஸுதாவாஸ்தாம்’ ஸ ஏகஸ்ய ஸுதஸ்ய ஸமீபம்’ க³த்வா ஜகா³த³, ஹே ஸுத, த்வமத்³ய மம த்³ராக்ஷாக்ஷேத்ரே கர்ம்ம கர்தும்’ வ்ரஜ|
29 Der antwortete: ›Ja, Herr‹, ging aber nicht hin.
தத: ஸ உக்தவாந், ந யாஸ்யாமி, கிந்து ஸே²ஷே(அ)நுதப்ய ஜகா³ம|
30 Dann ging er zu dem zweiten und sagte zu ihm das gleiche. Der gab zur Antwort: ›Ich will nicht!‹ Später aber besann er sich eines Besseren und ging hin.
அநந்தரம்’ ஸோந்யஸுதஸ்ய ஸமீபம்’ க³த்வா ததை²வ கத்²திவாந்; தத: ஸ ப்ரத்யுவாச, மஹேச்ச² யாமி, கிந்து ந க³த: |
31 Wer von den beiden hat nun den Willen des Vaters getan?« Sie antworteten: »Der zweite.« Da sagte Jesus zu ihnen: »Wahrlich ich sage euch: Die Zöllner und die Dirnen kommen vor euch in das Reich Gottes.
ஏதயோ: புத்ரயோ ர்மத்⁴யே பிதுரபி⁴மதம்’ கேந பாலிதம்’? யுஷ்மாபி⁴: கிம்’ பு³த்⁴யதே? ததஸ்தே ப்ரத்யூசு: , ப்ரத²மேந புத்ரேண| ததா³நீம்’ யீஸு²ஸ்தாநுவாச, அஹம்’ யுஷ்மாந் தத்²யம்’ வதா³மி, சண்டா³லா க³ணிகாஸ்²ச யுஷ்மாகமக்³ரத ஈஸ்²வரஸ்ய ராஜ்யம்’ ப்ரவிஸ²ந்தி|
32 Denn Johannes ist mit der Lehre von der Gerechtigkeit zu euch gekommen, und ihr habt ihm nicht geglaubt, während die Zöllner und die Dirnen ihm Glauben geschenkt haben. Ihr dagegen seid, obgleich ihr das sahet, auch hinterher nicht in euch gegangen, daß ihr ihm geglaubt hättet.«
யதோ யுஷ்மாகம்’ ஸமீபம்’ யோஹநி த⁴ர்ம்மபதே²நாக³தே யூயம்’ தம்’ ந ப்ரதீத², கிந்து சண்டா³லா க³ணிகாஸ்²ச தம்’ ப்ரத்யாயந், தத்³ விலோக்யாபி யூயம்’ ப்ரத்யேதும்’ நாகி²த்³யத்⁴வம்’|
33 »Vernehmt noch ein anderes Gleichnis: Es war ein Hausherr, der legte einen Weinberg an, umgab ihn mit einem Zaun, grub in ihm eine Kelter, baute einen Wachtturm, verpachtete ihn an Weingärtner und ging dann außer Landes.
அபரமேகம்’ த்³ரு’ஷ்டாந்தம்’ ஸ்²ரு’ணுத, கஸ்²சித்³ க்³ரு’ஹஸ்த²: க்ஷேத்ரே த்³ராக்ஷாலதா ரோபயித்வா தச்சதுர்தி³க்ஷு வாரணீம்’ விதா⁴ய தந்மத்⁴யே த்³ராக்ஷாயந்த்ரம்’ ஸ்தா²பிதவாந், மாஞ்சஞ்ச நிர்ம்மிதவாந், தத: க்ரு’ஷகேஷு தத் க்ஷேத்ரம்’ ஸமர்ப்ய ஸ்வயம்’ தூ³ரதே³ஸ²ம்’ ஜகா³ம|
34 Als dann die Zeit der Früchte kam, sandte er seine Knechte zu den Weingärtnern, damit sie die ihm zukommenden Früchte in Empfang nähmen.
தத³நந்தரம்’ ப²லஸமய உபஸ்தி²தே ஸ ப²லாநி ப்ராப்தும்’ க்ரு’ஷீவலாநாம்’ ஸமீபம்’ நிஜதா³ஸாந் ப்ரேஷயாமாஸ|
35 Da ergriffen die Weingärtner seine Knechte: den einen mißhandelten sie, den andern erschlugen sie, den dritten steinigten sie.
கிந்து க்ரு’ஷீவலாஸ்தஸ்ய தாந் தா³ஸேயாந் த்⁴ரு’த்வா கஞ்சந ப்ரஹ்ரு’தவந்த: , கஞ்சந பாஷாணைராஹதவந்த: , கஞ்சந ச ஹதவந்த: |
36 Wiederum sandte er andere Knechte in noch größerer Zahl als die ersten, doch sie machten es mit ihnen ebenso.
புநரபி ஸ ப்ரபு⁴: ப்ரத²மதோ(அ)தி⁴கதா³ஸேயாந் ப்ரேஷயாமாஸ, கிந்து தே தாந் ப்ரத்யபி ததை²வ சக்ரு: |
37 Zuletzt sandte er seinen Sohn zu ihnen, weil er dachte: ›Sie werden sich doch vor meinem Sohne scheuen!‹
அநந்தரம்’ மம ஸுதே க³தே தம்’ ஸமாத³ரிஷ்யந்தே, இத்யுக்த்வா ஸே²ஷே ஸ நிஜஸுதம்’ தேஷாம்’ ஸந்நிதி⁴ம்’ ப்ரேஷயாமாஸ|
38 Als aber die Weingärtner den Sohn sahen, sagten sie unter sich: ›Dieser ist der Erbe: kommt, wir wollen ihn töten, dann können wir sein Erbgut in Besitz nehmen!‹
கிந்து தே க்ரு’ஷீவலா: ஸுதம்’ வீக்ஷ்ய பரஸ்பரம் இதி மந்த்ரயிதும் ஆரேபி⁴ரே, அயமுத்தராதி⁴காரீ வயமேநம்’ நிஹத்யாஸ்யாதி⁴காரம்’ ஸ்வவஸீ²கரிஷ்யாம: |
39 So ergriffen sie ihn denn, stießen ihn zum Weinberg hinaus und schlugen ihn tot.
பஸ்²சாத் தே தம்’ த்⁴ரு’த்வா த்³ராக்ஷாக்ஷேத்ராத்³ ப³ஹி: பாதயித்வாப³தி⁴ஷு: |
40 Wenn nun der Herr des Weinbergs kommt, was wird er mit diesen Weingärtnern machen?«
யதா³ ஸ த்³ராக்ஷாக்ஷேத்ரபதிராக³மிஷ்யதி, ததா³ தாந் க்ரு’ஷீவலாந் கிம்’ கரிஷ்யதி?
41 Sie antworteten ihm: »Er wird die Elenden elendiglich umbringen und den Weinberg an andere Weingärtner verpachten, die ihm die Früchte zu rechter Zeit abliefern werden.«
ததஸ்தே ப்ரத்யவத³ந், தாந் கலுஷிணோ தா³ருணயாதநாபி⁴ராஹநிஷ்யதி, யே ச ஸமயாநுக்ரமாத் ப²லாநி தா³ஸ்யந்தி, தாத்³ரு’ஸே²ஷு க்ரு’ஷீவலேஷு க்ஷேத்ரம்’ ஸமர்பயிஷ்யதி|
42 Jesus fuhr fort: »Habt ihr noch niemals in den (heiligen) Schriften das Wort gelesen: ›Der Stein, den die Bauleute verworfen hatten, der ist zum Eckstein geworden; durch den Herrn ist er das geworden, und ein Wunder ist er in unsern Augen‹?
ததா³ யீஸு²நா தே க³தி³தா: , க்³ரஹணம்’ ந க்ரு’தம்’ யஸ்ய பாஷாணஸ்ய நிசாயகை: | ப்ரதா⁴நப்ரஸ்தர: கோணே ஸஏவ ஸம்’ப⁴விஷ்யதி| ஏதத் பரேஸி²து: கர்ம்மாஸ்மத்³ரு’ஷ்டாவத்³பு⁴தம்’ ப⁴வேத்| த⁴ர்ம்மக்³ரந்தே² லிகி²தமேதத்³வசநம்’ யுஷ்மாபி⁴: கிம்’ நாபாடி²?
43 Deshalb sage ich euch: Das Reich Gottes wird euch genommen und einem Volke gegeben werden, das dessen Früchte bringt.
தஸ்மாத³ஹம்’ யுஷ்மாந் வதா³மி, யுஷ்மத்த ஈஸ்²வரீயராஜ்யமபநீய ப²லோத்பாத³யித்ரந்யஜாதயே தா³யிஷ்யதே|
44 [Und wer auf diesen Stein fällt, wird zerschmettert werden; auf wen aber (der Stein) fällt, den wird er zermalmen.]«
யோ ஜந ஏதத்பாஷாணோபரி பதிஷ்யதி, தம்’ ஸ ப⁴ம்’க்ஷ்யதே, கிந்த்வயம்’ பாஷாணோ யஸ்யோபரி பதிஷ்யதி, தம்’ ஸ தூ⁴லிவத் சூர்ணீகரிஷ்யதி|
45 Als die Hohenpriester und Pharisäer seine Gleichnisse hörten, merkten sie, daß er von ihnen redete;
ததா³நீம்’ ப்ராத⁴நயாஜகா: பி²ரூஸி²நஸ்²ச தஸ்யேமாம்’ த்³ரு’ஷ்டாந்தகதா²ம்’ ஸ்²ருத்வா ஸோ(அ)ஸ்மாநுத்³தி³ஸ்²ய கதி²தவாந், இதி விஜ்ஞாய தம்’ த⁴ர்த்தும்’ சேஷ்டிதவந்த: ;
46 darum hätten sie ihn am liebsten festgenommen, fürchteten sich aber vor der Volksmenge, weil die ihn für einen Propheten hielt.
கிந்து லோகேப்⁴யோ பி³ப்⁴யு: , யதோ லோகை: ஸ ப⁴விஷ்யத்³வாதீ³த்யஜ்ஞாயி|
