Matthaeus 21
1 Als sie sich dann Jerusalem näherten und nach Bethphage an den Ölberg gekommen waren, da sandte Jesus zwei von seinen Jüngern ab
អនន្តរំ តេឞុ យិរូឝាលម្នគរស្យ សមីបវេត៌្តិនោ ជៃតុននាមកធរាធរស្យ សមីបស្ថ្តិំ ពៃត្ផគិគ្រាមម៑ អាគតេឞុ, យីឝុះ ឝិឞ្យទ្វយំ ប្រេឞយន៑ ជគាទ,
2 mit der Weisung: »Geht in das Dorf, das vor euch liegt! Ihr werdet dort sogleich (am Eingang) eine Eselin angebunden finden und ein Füllen bei ihr; bindet sie los und bringt sie mir her!
យុវាំ សម្មុខស្ថគ្រាមំ គត្វា ពទ្ធាំ យាំ សវត្សាំ គទ៌្ទភីំ ហឋាត៑ ប្រាប្ស្យថះ, តាំ មោចយិត្វា មទន្តិកម៑ អានយតំ។
3 Und wenn euch jemand etwas sagen sollte, so antwortet ihm: ›Der Herr hat sie nötig, wird sie aber sofort zurückschicken.‹«
តត្រ យទិ កឝ្ចិត៑ កិញ្ចិទ៑ វក្ឞ្យតិ, តហ៌ិ វទិឞ្យថះ, ឯតស្យាំ ប្រភោះ ប្រយោជនមាស្តេ, តេន ស តត្ក្ឞណាត៑ ប្រហេឞ្យតិ។
4 Dies ist aber geschehen, damit das Wort des Propheten erfüllt werde, das da lautet:
សីយោនះ កន្យកាំ យូយំ ភាឞធ្វមិតិ ភារតីំ។ បឝ្យ តេ នម្រឝីលះ សន៑ ន្ឫប អារុហ្យ គទ៌ភីំ។ អត៌្ហាទារុហ្យ តទ្វត្សមាយាស្យតិ ត្វទន្តិកំ។
5 »Sagt der Tochter Zion: Siehe, dein König kommt zu dir sanftmütig und auf einem Esel reitend, und zwar auf einem Füllen, dem Jungen des Lasttiers.«
ភវិឞ្យទ្វាទិនោក្តំ វចនមិទំ តទា សផលមភូត៑។
6 Als nun die Jünger hingegangen waren und den Auftrag Jesu ausgerichtet hatten,
អនន្តរំ តៅ ឝ្ឞ្យិ យីឝោ រ្យថានិទេឝំ តំ គ្រាមំ គត្វា
7 führten sie die Eselin mit dem Füllen herbei, legten ihre Mäntel auf sie, und er setzte sich darauf.
គទ៌ភីំ តទ្វត្សញ្ច សមានីតវន្តៅ, បឝ្ចាត៑ តទុបរិ ស្វីយវសនានី បាតយិត្វា តមារោហយាមាសតុះ។
8 Die überaus zahlreiche Volksmenge aber breitete ihre Mäntel auf den Weg aus, andere hieben Zweige von den Bäumen ab und streuten sie auf den Weg;
តតោ ពហវោ លោកា និជវសនានិ បថិ ប្រសារយិតុមារេភិរេ, កតិបយា ជនាឝ្ច បាទបបណ៌ាទិកំ ឆិត្វា បថិ វិស្តារយាមាសុះ។
9 und die Scharen, die im Zuge vor ihm her gingen und die, welche ihm nachfolgten, riefen laut: »Hosianna dem Sohne Davids! Gepriesen sei, der da kommt im Namen des Herrn! Hosianna in den Himmelshöhen!«
អគ្រគាមិនះ បឝ្ចាទ្គាមិនឝ្ច មនុជា ឧច្ចៃជ៌យ ជយ ទាយូទះ សន្តានេតិ ជគទុះ បរមេឝ្វរស្យ នាម្នា យ អាយាតិ ស ធន្យះ, សវ៌្វោបរិស្ថស្វគ៌េបិ ជយតិ។
10 Als er dann in Jerusalem eingezogen war, geriet die ganze Stadt in Bewegung, und zwar fragte man: »Wer ist dieser?«
ឥត្ថំ តស្មិន៑ យិរូឝាលមំ ប្រវិឞ្ដេ កោៜយមិតិ កថនាត៑ ក្ឫត្ស្នំ នគរំ ចញ្ចលមភវត៑។
11 Da sagte die Volksmenge: »Dies ist der Prophet Jesus aus Nazareth in Galiläa!«
តត្រ លោកោះ កថយាមាសុះ, ឯឞ គាលីល្ប្រទេឝីយ-នាសរតីយ-ភវិឞ្យទ្វាទី យីឝុះ។
12 Jesus ging dann in den Tempel Gottes, trieb alle hinaus, die im Tempel verkauften und kauften, warf die Tische der Geldwechsler und die Sitze der Taubenverkäufer um
អនន្តរំ យីឝុរីឝ្វរស្យ មន្ទិរំ ប្រវិឝ្យ តន្មធ្យាត៑ ក្រយវិក្រយិណោ វហិឝ្ចការ; វណិជាំ មុទ្រាសនានី កបោតវិក្រយិណាញ្ចសនានី ច ន្យុវ្ជយាមាស។
13 und sagte zu ihnen: »Es steht geschrieben: ›Mein Haus soll ein Bethaus heißen!‹ Ihr aber macht es zu einer ›Räuberhöhle‹!«
អបរំ តានុវាច, ឯឞា លិបិរាស្តេ, "មម គ្ឫហំ ប្រាត៌្ហនាគ្ឫហមិតិ វិខ្យាស្យតិ", កិន្តុ យូយំ តទ៑ ទស្យូនាំ គហ្វរំ ក្ឫតវន្តះ។
14 Es kamen auch Blinde und Lahme im Tempel zu ihm, und er heilte sie.
តទនន្តរម៑ អន្ធខញ្ចលោកាស្តស្យ សមីបមាគតាះ, ស តាន៑ និរាមយាន៑ ក្ឫតវាន៑។
15 Als aber die Hohenpriester und Schriftgelehrten die Wunder sahen, die er tat, und (hörten) wie die Kinder im Tempel laut riefen: »Hosianna dem Sohne Davids!«, wurden sie unwillig
យទា ប្រធានយាជកា អធ្យាបកាឝ្ច តេន ក្ឫតាន្យេតានិ ចិត្រកម៌្មាណិ ទទ្ឫឝុះ, ជយ ជយ ទាយូទះ សន្តាន, មន្ទិរេ ពាលកានាម៑ ឯតាទ្ឫឝម៑ ឧច្ចធ្វនិំ ឝុឝ្រុវុឝ្ច, តទា មហាក្រុទ្ធា ពភូវះ,
16 und sagten zu ihm: »Hörst du nicht, was diese hier rufen?« Da antwortete Jesus ihnen: »Jawohl! Habt ihr noch niemals (das Schriftwort) gelesen: ›Aus dem Munde von Unmündigen und Säuglingen hast du (dir) Lobpreis bereitet‹?«
តំ បប្រច្ឆុឝ្ច, ឥមេ យទ៑ វទន្តិ, តត៑ កិំ ត្វំ ឝ្ឫណោឞិ? តតោ យីឝុស្តាន៑ អវោចត៑, សត្យម៑; ស្តន្យបាយិឝិឝូនាញ្ច ពាលកានាញ្ច វក្ត្រតះ។ ស្វកីយំ មហិមានំ ត្វំ សំប្រកាឝយសិ ស្វយំ។ ឯតទ្វាក្យំ យូយំ កិំ នាបឋត?
17 Mit diesen Worten ließ er sie stehen, ging aus der Stadt hinaus nach Bethanien und blieb über Nacht dort.
តតស្តាន៑ វិហាយ ស នគរាទ៑ ពៃថនិយាគ្រាមំ គត្វា តត្រ រជនីំ យាបយាមាស។
18 Als er dann frühmorgens in die Stadt zurückkehrte, hungerte ihn,
អនន្តរំ ប្រភាតេ សតិ យីឝុះ បុនរបិ នគរមាគច្ឆន៑ ក្ឞុធាត៌្តោ ពភូវ។
19 und als er einen einzelnen Feigenbaum am Wege stehen sah, ging er zu ihm hin, fand aber nichts anderes an ihm als Blätter. Da sagte er zu ihm: »Nie mehr soll noch Frucht von dir kommen in Ewigkeit!«, und der Feigenbaum verdorrte sofort. (aiōn g165)
តតោ មាគ៌បាឝ៌្វ ឧឌុម្ពរវ្ឫក្ឞមេកំ វិលោក្យ តត្សមីបំ គត្វា បត្រាណិ វិនា កិមបិ ន ប្រាប្យ តំ បាទបំ ប្រោវាច, អទ្យារភ្យ កទាបិ ត្វយិ ផលំ ន ភវតុ; តេន តត្ក្ឞណាត៑ ស ឧឌុម្ពរមាហីរុហះ ឝុឞ្កតាំ គតះ។ (aiōn g165)
20 Als die Jünger das sahen, verwunderten sie sich und sagten: »Wie kommt es, daß der Feigenbaum sofort verdorrt ist?«
តទ៑ ទ្ឫឞ្ដ្វា ឝិឞ្យា អាឝ្ចយ៌្យំ វិជ្ញាយ កថយាមាសុះ, អាះ, ឧឌុម្វរបាទបោៜតិតូណ៌ំ ឝុឞ្កោៜភវត៑។
21 Da antwortete ihnen Jesus: »Wahrlich ich sage euch: Wenn ihr Glauben habt und keinen Zweifel hegt, so werdet ihr nicht nur das, was hier mit dem Feigenbaume geschehen ist, tun können, sondern auch, wenn ihr zu dem Berge hier sagtet: ›Hebe dich empor und stürze dich ins Meer!‹, so würde es geschehen;
តតោ យីឝុស្តានុវាច, យុឞ្មានហំ សត្យំ វទាមិ, យទិ យូយមសន្ទិគ្ធាះ ប្រតីថ, តហ៌ិ យូយមបិ កេវលោឌុម្វរបាទបំ ប្រតីត្ថំ កត៌្តុំ ឝក្ឞ្យថ, តន្ន, ត្វំ ចលិត្វា សាគរេ បតេតិ វាក្យំ យុឞ្មាភិរស្មិន ឝៃលេ ប្រោក្តេបិ តទៃវ តទ៑ ឃដិឞ្យតេ។
22 und alles, um was ihr im Gebet bittet, werdet ihr empfangen, wenn ihr Glauben habt.«
តថា វិឝ្វស្យ ប្រាត៌្ហ្យ យុឞ្មាភិ រ្យទ៑ យាចិឞ្យតេ, តទេវ ប្រាប្ស្យតេ។
23 Als er dann in den Tempel gekommen war, traten die Hohenpriester und die Ältesten des Volkes zu ihm, während er lehrte, und fragten ihn: »Auf Grund welcher Vollmacht trittst du in dieser Weise hier auf, und wer hat dir die Vollmacht dazu gegeben?«
អនន្តរំ មន្ទិរំ ប្រវិឝ្យោបទេឝនសមយេ តត្សមីបំ ប្រធានយាជកាះ ប្រាចីនលោកាឝ្ចាគត្យ បប្រច្ឆុះ, ត្វយា កេន សាមត៌្ហ្យនៃតានិ កម៌្មាណិ ក្រិយន្តេ? កេន វា តុភ្យមេតានិ សាមត៌្ហ្យានិ ទត្តានិ?
24 Jesus gab ihnen zur Antwort: »Auch ich will euch eine einzige Frage vorlegen; wenn ihr sie mir beantwortet, so will auch ich euch sagen, auf Grund welcher Vollmacht ich hier so auftrete:
តតោ យីឝុះ ប្រត្យវទត៑, អហមបិ យុឞ្មាន៑ វាចមេកាំ ប្ឫច្ឆាមិ, យទិ យូយំ តទុត្តរំ ទាតុំ ឝក្ឞ្យថ, តទា កេន សាមត៌្ហ្យេន កម៌្មាណ្យេតានិ ករោមិ, តទហំ យុឞ្មាន៑ វក្ឞ្យាមិ។
25 Woher stammte die Taufe des Johannes? Vom Himmel oder von den Menschen?« Da überlegten sie bei sich folgendermaßen:
យោហនោ មជ្ជនំ កស្យាជ្ញយាភវត៑? កិមីឝ្វរស្យ មនុឞ្យស្យ វា? តតស្តេ បរស្បរំ វិវិច្យ កថយាមាសុះ, យទីឝ្វរស្យេតិ វទាមស្តហ៌ិ យូយំ តំ កុតោ ន ប្រត្យៃត? វាចមេតាំ វក្ឞ្យតិ។
26 »Sagen wir: ›Vom Himmel‹, so wird er uns vorhalten: ›Warum habt ihr ihm dann keinen Glauben geschenkt?‹ Sagen wir aber: ›Von den Menschen‹, so haben wir das Volk zu fürchten; denn alle halten Johannes für einen Propheten.«
មនុឞ្យស្យេតិ វក្តុមបិ លោកេភ្យោ ពិភីមះ, យតះ សវ៌្វៃរបិ យោហន៑ ភវិឞ្យទ្វាទីតិ ជ្ញាយតេ។
27 So gaben sie denn Jesus zur Antwort: »Wir wissen es nicht.« Da antwortete auch er ihnen: »Dann sage auch ich euch nicht, auf Grund welcher Vollmacht ich hier so auftrete.«
តស្មាត៑ តេ យីឝុំ ប្រត្យវទន៑, តទ៑ វយំ ន វិទ្មះ។ តទា ស តានុក្តវាន៑, តហ៌ិ កេន សាមរថ្យេន កម៌្មាណ្យេតាន្យហំ ករោមិ, តទប្យហំ យុឞ្មាន៑ ន វក្ឞ្យាមិ។
28 »Was meint ihr aber (über folgendes)? Ein Mann hatte zwei Söhne. Er ging nun zu dem ersten und sagte: ›Mein Sohn, gehe hin und arbeite heute im Weinberge.‹
កស្យចិជ្ជនស្យ ទ្វៅ សុតាវាស្តាំ ស ឯកស្យ សុតស្យ សមីបំ គត្វា ជគាទ, ហេ សុត, ត្វមទ្យ មម ទ្រាក្ឞាក្ឞេត្រេ កម៌្ម កត៌ុំ វ្រជ។
29 Der antwortete: ›Ja, Herr‹, ging aber nicht hin.
តតះ ស ឧក្តវាន៑, ន យាស្យាមិ, កិន្តុ ឝេឞេៜនុតប្យ ជគាម។
30 Dann ging er zu dem zweiten und sagte zu ihm das gleiche. Der gab zur Antwort: ›Ich will nicht!‹ Später aber besann er sich eines Besseren und ging hin.
អនន្តរំ សោន្យសុតស្យ សមីបំ គត្វា តថៃវ កថ្តិវាន៑; តតះ ស ប្រត្យុវាច, មហេច្ឆ យាមិ, កិន្តុ ន គតះ។
31 Wer von den beiden hat nun den Willen des Vaters getan?« Sie antworteten: »Der zweite.« Da sagte Jesus zu ihnen: »Wahrlich ich sage euch: Die Zöllner und die Dirnen kommen vor euch in das Reich Gottes.
ឯតយោះ បុត្រយោ រ្មធ្យេ បិតុរភិមតំ កេន បាលិតំ? យុឞ្មាភិះ កិំ ពុធ្យតេ? តតស្តេ ប្រត្យូចុះ, ប្រថមេន បុត្រេណ។ តទានីំ យីឝុស្តានុវាច, អហំ យុឞ្មាន៑ តថ្យំ វទាមិ, ចណ្ឌាលា គណិកាឝ្ច យុឞ្មាកមគ្រត ឦឝ្វរស្យ រាជ្យំ ប្រវិឝន្តិ។
32 Denn Johannes ist mit der Lehre von der Gerechtigkeit zu euch gekommen, und ihr habt ihm nicht geglaubt, während die Zöllner und die Dirnen ihm Glauben geschenkt haben. Ihr dagegen seid, obgleich ihr das sahet, auch hinterher nicht in euch gegangen, daß ihr ihm geglaubt hättet.«
យតោ យុឞ្មាកំ សមីបំ យោហនិ ធម៌្មបថេនាគតេ យូយំ តំ ន ប្រតីថ, កិន្តុ ចណ្ឌាលា គណិកាឝ្ច តំ ប្រត្យាយន៑, តទ៑ វិលោក្យាបិ យូយំ ប្រត្យេតុំ នាខិទ្យធ្វំ។
33 »Vernehmt noch ein anderes Gleichnis: Es war ein Hausherr, der legte einen Weinberg an, umgab ihn mit einem Zaun, grub in ihm eine Kelter, baute einen Wachtturm, verpachtete ihn an Weingärtner und ging dann außer Landes.
អបរមេកំ ទ្ឫឞ្ដាន្តំ ឝ្ឫណុត, កឝ្ចិទ៑ គ្ឫហស្ថះ ក្ឞេត្រេ ទ្រាក្ឞាលតា រោបយិត្វា តច្ចតុទ៌ិក្ឞុ វារណីំ វិធាយ តន្មធ្យេ ទ្រាក្ឞាយន្ត្រំ ស្ថាបិតវាន៑, មាញ្ចញ្ច និម៌្មិតវាន៑, តតះ ក្ឫឞកេឞុ តត៑ ក្ឞេត្រំ សមប៌្យ ស្វយំ ទូរទេឝំ ជគាម។
34 Als dann die Zeit der Früchte kam, sandte er seine Knechte zu den Weingärtnern, damit sie die ihm zukommenden Früchte in Empfang nähmen.
តទនន្តរំ ផលសមយ ឧបស្ថិតេ ស ផលានិ ប្រាប្តុំ ក្ឫឞីវលានាំ សមីបំ និជទាសាន៑ ប្រេឞយាមាស។
35 Da ergriffen die Weingärtner seine Knechte: den einen mißhandelten sie, den andern erschlugen sie, den dritten steinigten sie.
កិន្តុ ក្ឫឞីវលាស្តស្យ តាន៑ ទាសេយាន៑ ធ្ឫត្វា កញ្ចន ប្រហ្ឫតវន្តះ, កញ្ចន បាឞាណៃរាហតវន្តះ, កញ្ចន ច ហតវន្តះ។
36 Wiederum sandte er andere Knechte in noch größerer Zahl als die ersten, doch sie machten es mit ihnen ebenso.
បុនរបិ ស ប្រភុះ ប្រថមតោៜធិកទាសេយាន៑ ប្រេឞយាមាស, កិន្តុ តេ តាន៑ ប្រត្យបិ តថៃវ ចក្រុះ។
37 Zuletzt sandte er seinen Sohn zu ihnen, weil er dachte: ›Sie werden sich doch vor meinem Sohne scheuen!‹
អនន្តរំ មម សុតេ គតេ តំ សមាទរិឞ្យន្តេ, ឥត្យុក្ត្វា ឝេឞេ ស និជសុតំ តេឞាំ សន្និធិំ ប្រេឞយាមាស។
38 Als aber die Weingärtner den Sohn sahen, sagten sie unter sich: ›Dieser ist der Erbe: kommt, wir wollen ihn töten, dann können wir sein Erbgut in Besitz nehmen!‹
កិន្តុ តេ ក្ឫឞីវលាះ សុតំ វីក្ឞ្យ បរស្បរម៑ ឥតិ មន្ត្រយិតុម៑ អារេភិរេ, អយមុត្តរាធិការី វយមេនំ និហត្យាស្យាធិការំ ស្វវឝីករិឞ្យាមះ។
39 So ergriffen sie ihn denn, stießen ihn zum Weinberg hinaus und schlugen ihn tot.
បឝ្ចាត៑ តេ តំ ធ្ឫត្វា ទ្រាក្ឞាក្ឞេត្រាទ៑ ពហិះ បាតយិត្វាពធិឞុះ។
40 Wenn nun der Herr des Weinbergs kommt, was wird er mit diesen Weingärtnern machen?«
យទា ស ទ្រាក្ឞាក្ឞេត្របតិរាគមិឞ្យតិ, តទា តាន៑ ក្ឫឞីវលាន៑ កិំ ករិឞ្យតិ?
41 Sie antworteten ihm: »Er wird die Elenden elendiglich umbringen und den Weinberg an andere Weingärtner verpachten, die ihm die Früchte zu rechter Zeit abliefern werden.«
តតស្តេ ប្រត្យវទន៑, តាន៑ កលុឞិណោ ទារុណយាតនាភិរាហនិឞ្យតិ, យេ ច សមយានុក្រមាត៑ ផលានិ ទាស្យន្តិ, តាទ្ឫឝេឞុ ក្ឫឞីវលេឞុ ក្ឞេត្រំ សមប៌យិឞ្យតិ។
42 Jesus fuhr fort: »Habt ihr noch niemals in den (heiligen) Schriften das Wort gelesen: ›Der Stein, den die Bauleute verworfen hatten, der ist zum Eckstein geworden; durch den Herrn ist er das geworden, und ein Wunder ist er in unsern Augen‹?
តទា យីឝុនា តេ គទិតាះ, គ្រហណំ ន ក្ឫតំ យស្យ បាឞាណស្យ និចាយកៃះ។ ប្រធានប្រស្តរះ កោណេ សឯវ សំភវិឞ្យតិ។ ឯតត៑ បរេឝិតុះ កម៌្មាស្មទ្ឫឞ្ដាវទ្ភុតំ ភវេត៑។ ធម៌្មគ្រន្ថេ លិខិតមេតទ្វចនំ យុឞ្មាភិះ កិំ នាបាឋិ?
43 Deshalb sage ich euch: Das Reich Gottes wird euch genommen und einem Volke gegeben werden, das dessen Früchte bringt.
តស្មាទហំ យុឞ្មាន៑ វទាមិ, យុឞ្មត្ត ឦឝ្វរីយរាជ្យមបនីយ ផលោត្បាទយិត្រន្យជាតយេ ទាយិឞ្យតេ។
44 [Und wer auf diesen Stein fällt, wird zerschmettert werden; auf wen aber (der Stein) fällt, den wird er zermalmen.]«
យោ ជន ឯតត្បាឞាណោបរិ បតិឞ្យតិ, តំ ស ភំក្ឞ្យតេ, កិន្ត្វយំ បាឞាណោ យស្យោបរិ បតិឞ្យតិ, តំ ស ធូលិវត៑ ចូណ៌ីករិឞ្យតិ។
45 Als die Hohenpriester und Pharisäer seine Gleichnisse hörten, merkten sie, daß er von ihnen redete;
តទានីំ ប្រាធនយាជកាះ ផិរូឝិនឝ្ច តស្យេមាំ ទ្ឫឞ្ដាន្តកថាំ ឝ្រុត្វា សោៜស្មានុទ្ទិឝ្យ កថិតវាន៑, ឥតិ វិជ្ញាយ តំ ធត៌្តុំ ចេឞ្ដិតវន្តះ;
46 darum hätten sie ihn am liebsten festgenommen, fürchteten sich aber vor der Volksmenge, weil die ihn für einen Propheten hielt.
កិន្តុ លោកេភ្យោ ពិភ្យុះ, យតោ លោកៃះ ស ភវិឞ្យទ្វាទីត្យជ្ញាយិ។
