Matthaeus 14
1 Zu jener Zeit erhielt der Vierfürst Herodes Kunde von Jesus
ததா³நீம்’ ராஜா ஹேரோத்³ யீஸோ² ர்யஸ²: ஸ்²ருத்வா நிஜதா³ஸேயாந் ஜகா³த்³,
2 und sagte zu seinen Dienern: »Das ist Johannes der Täufer; der ist von den Toten auferweckt worden; darum sind die Wunderkräfte in ihm wirksam.«
ஏஷ மஜ்ஜயிதா யோஹந், ப்ரமிதேப⁴யஸ்தஸ்யோத்தா²நாத் தேநேத்த²மத்³பு⁴தம்’ கர்ம்ம ப்ரகாஸ்²யதே|
3 Herodes hatte nämlich den Johannes festnehmen und in Fesseln und ins Gefängnis werfen lassen mit Rücksicht auf Herodias, die Gattin seines Bruders Philippus;
புரா ஹேரோத்³ நிஜப்⁴ராது: பி²லிபோ ஜாயாயா ஹேரோதீ³யாயா அநுரோதா⁴த்³ யோஹநம்’ தா⁴ரயித்வா ப³த்³தா⁴ காராயாம்’ ஸ்தா²பிதவாந்|
4 denn Johannes hatte ihm vorgehalten: »Du darfst sie nicht (zur Frau) haben.«
யதோ யோஹந் உக்தவாந், ஏத்ஸயா: ஸம்’க்³ரஹோ ப⁴வதோ நோசித: |
5 Er hätte ihn nun am liebsten ums Leben bringen lassen, fürchtete sich aber vor dem Volk, weil dieses ihn für einen Propheten hielt.
தஸ்மாத் ந்ரு’பதிஸ்தம்’ ஹந்துமிச்ச²ந்நபி லோகேப்⁴யோ விப⁴யாஞ்சகார; யத: ஸர்வ்வே யோஹநம்’ ப⁴விஷ்யத்³வாதி³நம்’ மேநிரே|
6 Als aber der Geburtstag des Herodes gefeiert wurde, tanzte die Tochter der Herodias vor der Festgesellschaft und gefiel dem Herodes so sehr,
கிந்து ஹேரோதோ³ ஜந்மாஹீயமஹ உபஸ்தி²தே ஹேரோதீ³யாயா து³ஹிதா தேஷாம்’ ஸமக்ஷம்’ ந்ரு’தித்வா ஹேரோத³மப்ரீண்யத்|
7 daß er ihr mit einem Eide zusagte, er wolle ihr jede Bitte gewähren.
தஸ்மாத் பூ⁴பதி: ஸ²பத²ம்’ குர்வ்வந் இதி ப்ரத்யஜ்ஞாஸீத், த்வயா யத்³ யாச்யதே, ததே³வாஹம்’ தா³ஸ்யாமி|
8 Da sagte sie, schon vorher von ihrer Mutter dazu angestiftet: »Gib mir hier auf einer Schüssel den Kopf Johannes des Täufers!«
ஸா குமாரீ ஸ்வீயமாது: ஸி²க்ஷாம்’ லப்³தா⁴ ப³பா⁴ஷே, மஜ்ஜயிதுர்யோஹந உத்தமாங்க³ம்’ பா⁴ஜநே ஸமாநீய மஹ்யம்’ விஸ்²ராணய|
9 Obgleich nun der König mißmutig darüber war, gab er doch wegen seiner Eide und mit Rücksicht auf seine Tischgäste den Befehl, man solle ihn ihr geben;
ததோ ராஜா ஸு²ஸோ²ச, கிந்து போ⁴ஜநாயோபவிஸ²தாம்’ ஸங்கி³நாம்’ ஸ்வக்ரு’தஸ²பத²ஸ்ய சாநுரோதா⁴த் தத் ப்ரதா³தும ஆதி³தே³ஸ²|
10 er schickte also (Diener) hin und ließ Johannes im Gefängnis enthaupten.
பஸ்²சாத் காராம்’ ப்ரதி நரம்’ ப்ரஹித்ய யோஹந உத்தமாங்க³ம்’ சி²த்த்வா
11 Sein Kopf wurde dann auf einer Schüssel gebracht und dem Mädchen gegeben; die brachte ihn ihrer Mutter.
தத் பா⁴ஜந ஆநாய்ய தஸ்யை குமார்ய்யை வ்யஸ்²ராணயத், தத: ஸா ஸ்வஜநந்யா: ஸமீபம்’ தந்நிநாய|
12 Die Jünger des Johannes kamen hierauf, holten den Leichnam und bestatteten ihn; dann gingen sie hin und berichteten es Jesus.
பஸ்²சாத் யோஹந: ஸி²ஷ்யா ஆக³த்ய காயம்’ நீத்வா ஸ்²மஸா²நே ஸ்தா²பயாமாஸுஸ்ததோ யீஸோ²: ஸந்நிதி⁴ம்’ வ்ரஜித்வா தத்³வார்த்தாம்’ ப³பா⁴ஷிரே|
13 Als Jesus dies hörte, entwich er von dort in einem Boote an einen einsamen Ort, um für sich allein zu sein; doch als die Volksmenge das erfuhr, folgte sie ihm zu Fuß aus den Städten nach.
அநந்தரம்’ யீஸு²ரிதி நிஸ²ப்⁴ய நாவா நிர்ஜநஸ்தா²நம் ஏகாகீ க³தவாந், பஸ்²சாத் மாநவாஸ்தத் ஸ்²ருத்வா நாநாநக³ரேப்⁴ய ஆக³த்ய பதை³ஸ்தத்பஸ்²சாத்³ ஈயு: |
14 Als er dann (aus der Einsamkeit) wieder hervorkam und eine große Volksmenge sah, ergriff ihn Mitleid mit ihnen, und er heilte ihre Kranken.
ததா³நீம்’ யீஸு² ர்ப³ஹிராக³த்ய மஹாந்தம்’ ஜநநிவஹம்’ நிரீக்ஷ்ய தேஷு காருணிக: மந் தேஷாம்’ பீடி³தஜநாந் நிராமயாந் சகார|
15 Als es aber Abend geworden war, traten seine Jünger zu ihm und sagten: »Die Gegend hier ist öde und die Zeit schon vorgerückt; laß daher das Volk ziehen, damit sie in die Ortschaften gehen und sich Lebensmittel kaufen!«
தத: பரம்’ ஸந்த்⁴யாயாம்’ ஸி²ஷ்யாஸ்தத³ந்திகமாக³த்ய கத²யாஞ்சக்ரு: , இத³ம்’ நிர்ஜநஸ்தா²நம்’ வேலாப்யவஸந்நா; தஸ்மாத் மநுஜாந் ஸ்வஸ்வக்³ராமம்’ க³ந்தும்’ ஸ்வார்த²ம்’ ப⁴க்ஷ்யாணி க்ரேதுஞ்ச ப⁴வாந் தாந் விஸ்ரு’ஜது|
16 Jesus aber erwiderte ihnen: »Sie brauchen nicht wegzugehen: gebt ihr ihnen zu essen!«
கிந்து யீஸு²ஸ்தாநவாதீ³த், தேஷாம்’ க³மநே ப்ரயோஜநம்’ நாஸ்தி, யூயமேவ தாந் போ⁴ஜயத|
17 Da antworteten sie ihm: »Wir haben hier nichts weiter als fünf Brote und zwei Fische.«
ததா³ தே ப்ரத்யவத³ந், அஸ்மாகமத்ர பூபபஞ்சகம்’ மீநத்³வயஞ்சாஸ்தே|
18 Er aber sagte: »Bringt sie mir hierher!«
ததா³நீம்’ தேநோக்தம்’ தாநி மத³ந்திகமாநயத|
19 Er ließ dann die Volksscharen sich auf dem Rasen lagern, nahm die fünf Brote und die beiden Fische, blickte zum Himmel empor, sprach den Lobpreis (Gottes) und brach die Brote; hierauf gab er sie den Jüngern, die Jünger aber teilten sie dem Volke zu.
அநந்தரம்’ ஸ மநுஜாந் யவஸோபர்ய்யுபவேஷ்டும் ஆஜ்ஞாபயாமாஸ; அபர தத் பூபபஞ்சகம்’ மீநத்³வயஞ்ச க்³ரு’ஹ்லந் ஸ்வர்க³ம்’ ப்ரதி நிரீக்ஷ்யேஸ்²வரீயகு³ணாந் அநூத்³ய ப⁴ம்’க்த்வா ஸி²ஷ்யேப்⁴யோ த³த்தவாந், ஸி²ஷ்யாஸ்²ச லோகேப்⁴யோ த³து³: |
20 Und sie aßen alle und wurden satt; dann sammelte man die Brocken, die übriggeblieben waren: zwölf Körbe voll.
தத: ஸர்வ்வே பு⁴க்த்வா பரித்ரு’ப்தவந்த: , ததஸ்தத³வஸி²ஷ்டப⁴க்ஷ்யை: பூர்ணாந் த்³வாத³ஸ²ட³லகாந் க்³ரு’ஹீதவந்த: |
21 Die Zahl derer aber, die gegessen hatten, betrug etwa fünftausend Männer, ungerechnet die Frauen und die Kinder.
தே போ⁴க்தார: ஸ்த்ரீர்பா³லகாம்’ஸ்²ச விஹாய ப்ராயேண பஞ்ச ஸஹஸ்ராணி புமாம்’ஸ ஆஸந்|
22 Und sogleich nötigte Jesus seine Jünger, ins Boot zu steigen und vor ihm nach dem jenseitigen Ufer hinüberzufahren, damit er inzwischen die Volksscharen entließe.
தத³நந்தரம்’ யீஸு² ர்லோகாநாம்’ விஸர்ஜநகாலே ஸி²ஷ்யாந் தரணிமாரோடு⁴ம்’ ஸ்வாக்³ரே பாரம்’ யாதுஞ்ச கா³ட⁴மாதி³ஷ்டவாந்|
23 Als er das getan hatte, stieg er für sich allein den Berg hinan, um zu beten; und als es Abend geworden war, befand er sich dort allein;
ததோ லோகேஷு விஸ்ரு’ஷ்டேஷு ஸ விவிக்தே ப்ரார்த²யிதும்’ கி³ரிமேகம்’ க³த்வா ஸந்த்⁴யாம்’ யாவத் தத்ரைகாகீ ஸ்தி²தவாந்|
24 das Boot aber war schon mitten auf dem See und wurde von den Wellen hart bedrängt, denn der Wind stand ihnen entgegen.
கிந்து ததா³நீம்’ ஸம்முக²வாதத்வாத் ஸரித்பதே ர்மத்⁴யே தரங்கை³ஸ்தரணிர்தோ³லாயமாநாப⁴வத்|
25 In der vierten Nachtwache aber kam Jesus auf sie zu, indem er über den See dahinging.
ததா³ ஸ யாமிந்யாஸ்²சதுர்த²ப்ரஹரே பத்³ப்⁴யாம்’ வ்ரஜந் தேஷாமந்திகம்’ க³தவாந்|
26 Als nun die Jünger ihn so auf dem See wandeln sahen, gerieten sie in Bestürzung, weil sie dachten, es sei ein Gespenst, und sie schrien vor Angst laut auf.
கிந்து ஸி²ஷ்யாஸ்தம்’ ஸாக³ரோபரி வ்ரஜந்தம்’ விலோக்ய ஸமுத்³விக்³நா ஜக³து³: , ஏஷ பூ⁴த இதி ஸ²ங்கமாநா உச்சை: ஸ²ப்³தா³யாஞ்சக்ரிரே ச|
27 Doch Jesus redete sie sogleich mit den Worten an: »Seid getrost: ich bin es; fürchtet euch nicht!«
ததை³வ யீஸு²ஸ்தாநவத³த், ஸுஸ்தி²ரா ப⁴வத, மா பை⁴ஷ்ட, ஏஷோ(அ)ஹம்|
28 Da antwortete ihm Petrus: »Herr, wenn du es bist, so laß mich über das Wasser zu dir kommen!«
தத: பிதர இத்யுக்தவாந், ஹே ப்ரபோ⁴, யதி³ ப⁴வாநேவ, தர்ஹி மாம்’ ப⁴வத்ஸமீபம்’ யாதுமாஜ்ஞாபயது|
29 Er erwiderte: »So komm!« Da stieg Petrus aus dem Boot, ging über das Wasser hin und kam auf Jesus zu;
தத: தேநாதி³ஷ்ட: பிதரஸ்தரணிதோ(அ)வருஹ்ய யீஸே²ரந்திகம்’ ப்ராப்தும்’ தோயோபரி வவ்ராஜ|
30 doch als er den Sturmwind wahrnahm, wurde ihm angst, und als er unterzusinken begann, rief er laut: »Herr, hilf mir!«
கிந்து ப்ரசண்ட³ம்’ பவநம்’ விலோக்ய ப⁴யாத் தோயே மம்’க்தும் ஆரேபே⁴, தஸ்மாத்³ உச்சை: ஸ²ப்³தா³யமாந: கதி²தவாந், ஹே ப்ரபோ⁴, மாமவது|
31 Sogleich streckte Jesus die Hand aus, faßte ihn und sagte zu ihm: »Du Kleingläubiger! Warum hast du gezweifelt?«
யீஸு²ஸ்தத்க்ஷணாத் கரம்’ ப்ரஸார்ய்ய தம்’ த⁴ரந் உக்தவாந், ஹ ஸ்தோகப்ரத்யயிந் த்வம்’ குத: ஸமஸே²தா²: ?
32 Als sie dann in das Boot gestiegen waren, legte sich der Wind.
அநந்தரம்’ தயோஸ்தரணிமாரூட⁴யோ: பவநோ நிவவ்ரு’தே|
33 Die Männer im Boot aber warfen sich vor ihm nieder und sagten: »Du bist wahrhaftig Gottes Sohn!«
ததா³நீம்’ யே தரண்யாமாஸந், த ஆக³த்ய தம்’ ப்ரணப்⁴ய கதி²தவந்த: , யதா²ர்த²ஸ்த்வமேவேஸ்²வரஸுத: |
34 Nachdem sie dann (über den See) hinübergefahren waren, kamen sie ans Land nach Gennesaret.
அநந்தரம்’ பாரம்’ ப்ராப்ய தே கி³நேஷரந்நாமகம்’ நக³ரமுபதஸ்து²: ,
35 Sobald die Bewohner dieses Ortes ihn erkannt hatten, schickten sie Boten in die ganze dortige Umgegend, und man brachte alle Kranken zu ihm,
ததா³ தத்ரத்யா ஜநா யீஸு²ம்’ பரிசீய தத்³தே³ஸ்²ஸ்ய சதுர்தி³ஸோ² வார்த்தாம்’ ப்ரஹித்ய யத்ர யாவந்த: பீடி³தா ஆஸந், தாவதஏவ தத³ந்திகமாநயாமாஸு: |
36 und (diese) baten ihn, nur die Quaste seines Rockes anfassen zu dürfen, und alle, die sie anfaßten, wurden völlig geheilt.
அபரம்’ ததீ³யவஸநஸ்ய க்³ரந்தி²மாத்ரம்’ ஸ்ப்ரஷ்டும்’ விநீய யாவந்தோ ஜநாஸ்தத் ஸ்பர்ஸ²ம்’ சக்ரிரே, தே ஸர்வ்வஏவ நிராமயா ப³பூ⁴வு: |
