Matthaeus 14
1 Zu jener Zeit erhielt der Vierfürst Herodes Kunde von Jesus
තදානීං රාජා හේරෝද් යීශෝ ර‍්‍යශඃ ශ්‍රුත්වා නිජදාසේයාන් ජගාද්,
2 und sagte zu seinen Dienern: »Das ist Johannes der Täufer; der ist von den Toten auferweckt worden; darum sind die Wunderkräfte in ihm wirksam.«
ඒෂ මජ්ජයිතා යෝහන්, ප්‍රමිතේභයස්තස්‍යෝත්ථානාත් තේනේත්ථමද්භුතං කර්ම්ම ප්‍රකාශ්‍යතේ|
3 Herodes hatte nämlich den Johannes festnehmen und in Fesseln und ins Gefängnis werfen lassen mit Rücksicht auf Herodias, die Gattin seines Bruders Philippus;
පුරා හේරෝද් නිජභ්‍රාතු: ඵිලිපෝ ජායායා හේරෝදීයායා අනුරෝධාද් යෝහනං ධාරයිත්වා බද්ධා කාරායාං ස්ථාපිතවාන්|
4 denn Johannes hatte ihm vorgehalten: »Du darfst sie nicht (zur Frau) haben.«
යතෝ යෝහන් උක්තවාන්, ඒත්සයාඃ සංග්‍රහෝ භවතෝ නෝචිතඃ|
5 Er hätte ihn nun am liebsten ums Leben bringen lassen, fürchtete sich aber vor dem Volk, weil dieses ihn für einen Propheten hielt.
තස්මාත් නෘපතිස්තං හන්තුමිච්ඡන්නපි ලෝකේභ්‍යෝ විභයාඤ්චකාර; යතඃ සර්ව්වේ යෝහනං භවිෂ්‍යද්වාදිනං මේනිරේ|
6 Als aber der Geburtstag des Herodes gefeiert wurde, tanzte die Tochter der Herodias vor der Festgesellschaft und gefiel dem Herodes so sehr,
කින්තු හේරෝදෝ ජන්මාහීයමහ උපස්ථිතේ හේරෝදීයායා දුහිතා තේෂාං සමක්‍ෂං නෘතිත්වා හේරෝදමප්‍රීණ්‍යත්|
7 daß er ihr mit einem Eide zusagte, er wolle ihr jede Bitte gewähren.
තස්මාත් භූපතිඃ ශපථං කුර්ව්වන් ඉති ප්‍රත්‍යඥාසීත්, ත්වයා යද් යාච්‍යතේ, තදේවාහං දාස්‍යාමි|
8 Da sagte sie, schon vorher von ihrer Mutter dazu angestiftet: »Gib mir hier auf einer Schüssel den Kopf Johannes des Täufers!«
සා කුමාරී ස්වීයමාතුඃ ශික්‍ෂාං ලබ්ධා බභාෂේ, මජ්ජයිතුර‍්‍යෝහන උත්තමාඞ්ගං භාජනේ සමානීය මහ්‍යං විශ්‍රාණය|
9 Obgleich nun der König mißmutig darüber war, gab er doch wegen seiner Eide und mit Rücksicht auf seine Tischgäste den Befehl, man solle ihn ihr geben;
තතෝ රාජා ශුශෝච, කින්තු භෝජනායෝපවිශතාං සඞ්ගිනාං ස්වකෘතශපථස්‍ය චානුරෝධාත් තත් ප්‍රදාතුම ආදිදේශ|
10 er schickte also (Diener) hin und ließ Johannes im Gefängnis enthaupten.
පශ්චාත් කාරාං ප්‍රති නරං ප්‍රහිත්‍ය යෝහන උත්තමාඞ්ගං ඡිත්ත්වා
11 Sein Kopf wurde dann auf einer Schüssel gebracht und dem Mädchen gegeben; die brachte ihn ihrer Mutter.
තත් භාජන ආනාය්‍ය තස්‍යෛ කුමාර‍්‍ය්‍යෛ ව්‍යශ්‍රාණයත්, තතඃ සා ස්වජනන්‍යාඃ සමීපං තන්නිනාය|
12 Die Jünger des Johannes kamen hierauf, holten den Leichnam und bestatteten ihn; dann gingen sie hin und berichteten es Jesus.
පශ්චාත් යෝහනඃ ශිෂ්‍යා ආගත්‍ය කායං නීත්වා ශ්මශානේ ස්ථාපයාමාසුස්තතෝ යීශෝඃ සන්නිධිං ව්‍රජිත්වා තද්වාර්ත්තාං බභාෂිරේ|
13 Als Jesus dies hörte, entwich er von dort in einem Boote an einen einsamen Ort, um für sich allein zu sein; doch als die Volksmenge das erfuhr, folgte sie ihm zu Fuß aus den Städten nach.
අනන්තරං යීශුරිති නිශභ්‍ය නාවා නිර්ජනස්ථානම් ඒකාකී ගතවාන්, පශ්චාත් මානවාස්තත් ශ්‍රුත්වා නානානගරේභ්‍ය ආගත්‍ය පදෛස්තත්පශ්චාද් ඊයුඃ|
14 Als er dann (aus der Einsamkeit) wieder hervorkam und eine große Volksmenge sah, ergriff ihn Mitleid mit ihnen, und er heilte ihre Kranken.
තදානීං යීශු ර්බහිරාගත්‍ය මහාන්තං ජනනිවහං නිරීක්‍ෂ්‍ය තේෂු කාරුණිකඃ මන් තේෂාං පීඩිතජනාන් නිරාමයාන් චකාර|
15 Als es aber Abend geworden war, traten seine Jünger zu ihm und sagten: »Die Gegend hier ist öde und die Zeit schon vorgerückt; laß daher das Volk ziehen, damit sie in die Ortschaften gehen und sich Lebensmittel kaufen!«
තතඃ පරං සන්ධ්‍යායාං ශිෂ්‍යාස්තදන්තිකමාගත්‍ය කථයාඤ්චක්‍රුඃ, ඉදං නිර්ජනස්ථානං වේලාප්‍යවසන්නා; තස්මාත් මනුජාන් ස්වස්වග්‍රාමං ගන්තුං ස්වාර්ථං භක්‍ෂ්‍යාණි ක්‍රේතුඤ්ච භවාන් තාන් විසෘජතු|
16 Jesus aber erwiderte ihnen: »Sie brauchen nicht wegzugehen: gebt ihr ihnen zu essen!«
කින්තු යීශුස්තානවාදීත්, තේෂාං ගමනේ ප්‍රයෝජනං නාස්ති, යූයමේව තාන් භෝජයත|
17 Da antworteten sie ihm: »Wir haben hier nichts weiter als fünf Brote und zwei Fische.«
තදා තේ ප්‍රත්‍යවදන්, අස්මාකමත්‍ර පූපපඤ්චකං මීනද්වයඤ්චාස්තේ|
18 Er aber sagte: »Bringt sie mir hierher!«
තදානීං තේනෝක්තං තානි මදන්තිකමානයත|
19 Er ließ dann die Volksscharen sich auf dem Rasen lagern, nahm die fünf Brote und die beiden Fische, blickte zum Himmel empor, sprach den Lobpreis (Gottes) und brach die Brote; hierauf gab er sie den Jüngern, die Jünger aber teilten sie dem Volke zu.
අනන්තරං ස මනුජාන් යවසෝපර‍්‍ය්‍යුපවේෂ්ටුම් ආඥාපයාමාස; අපර තත් පූපපඤ්චකං මීනද්වයඤ්ච ගෘහ්ලන් ස්වර්ගං ප්‍රති නිරීක්‍ෂ්‍යේශ්වරීයගුණාන් අනූද්‍ය භංක්ත්වා ශිෂ්‍යේභ්‍යෝ දත්තවාන්, ශිෂ්‍යාශ්ච ලෝකේභ්‍යෝ දදුඃ|
20 Und sie aßen alle und wurden satt; dann sammelte man die Brocken, die übriggeblieben waren: zwölf Körbe voll.
තතඃ සර්ව්වේ භුක්ත්වා පරිතෘප්තවන්තඃ, තතස්තදවශිෂ්ටභක්‍ෂ්‍යෛඃ පූර්ණාන් ද්වාදශඩලකාන් ගෘහීතවන්තඃ|
21 Die Zahl derer aber, die gegessen hatten, betrug etwa fünftausend Männer, ungerechnet die Frauen und die Kinder.
තේ භෝක්තාරඃ ස්ත්‍රීර්බාලකාංශ්ච විහාය ප්‍රායේණ පඤ්ච සහස්‍රාණි පුමාංස ආසන්|
22 Und sogleich nötigte Jesus seine Jünger, ins Boot zu steigen und vor ihm nach dem jenseitigen Ufer hinüberzufahren, damit er inzwischen die Volksscharen entließe.
තදනන්තරං යීශු ර්ලෝකානාං විසර්ජනකාලේ ශිෂ්‍යාන් තරණිමාරෝඪුං ස්වාග්‍රේ පාරං යාතුඤ්ච ගාඪමාදිෂ්ටවාන්|
23 Als er das getan hatte, stieg er für sich allein den Berg hinan, um zu beten; und als es Abend geworden war, befand er sich dort allein;
තතෝ ලෝකේෂු විසෘෂ්ටේෂු ස විවික්තේ ප්‍රාර්ථයිතුං ගිරිමේකං ගත්වා සන්ධ්‍යාං යාවත් තත්‍රෛකාකී ස්ථිතවාන්|
24 das Boot aber war schon mitten auf dem See und wurde von den Wellen hart bedrängt, denn der Wind stand ihnen entgegen.
කින්තු තදානීං සම්මුඛවාතත්වාත් සරිත්පතේ ර්මධ්‍යේ තරඞ්ගෛස්තරණිර්දෝලායමානාභවත්|
25 In der vierten Nachtwache aber kam Jesus auf sie zu, indem er über den See dahinging.
තදා ස යාමින්‍යාශ්චතුර්ථප්‍රහරේ පද්භ්‍යාං ව්‍රජන් තේෂාමන්තිකං ගතවාන්|
26 Als nun die Jünger ihn so auf dem See wandeln sahen, gerieten sie in Bestürzung, weil sie dachten, es sei ein Gespenst, und sie schrien vor Angst laut auf.
කින්තු ශිෂ්‍යාස්තං සාගරෝපරි ව්‍රජන්තං විලෝක්‍ය සමුද්විග්නා ජගදුඃ, ඒෂ භූත ඉති ශඞ්කමානා උච්චෛඃ ශබ්දායාඤ්චක්‍රිරේ ච|
27 Doch Jesus redete sie sogleich mit den Worten an: »Seid getrost: ich bin es; fürchtet euch nicht!«
තදෛව යීශුස්තානවදත්, සුස්ථිරා භවත, මා භෛෂ්ට, ඒෂෝ(අ)හම්|
28 Da antwortete ihm Petrus: »Herr, wenn du es bist, so laß mich über das Wasser zu dir kommen!«
තතඃ පිතර ඉත්‍යුක්තවාන්, හේ ප්‍රභෝ, යදි භවානේව, තර්හි මාං භවත්සමීපං යාතුමාඥාපයතු|
29 Er erwiderte: »So komm!« Da stieg Petrus aus dem Boot, ging über das Wasser hin und kam auf Jesus zu;
තතඃ තේනාදිෂ්ටඃ පිතරස්තරණිතෝ(අ)වරුහ්‍ය යීශේරන්තිකං ප්‍රාප්තුං තෝයෝපරි වව්‍රාජ|
30 doch als er den Sturmwind wahrnahm, wurde ihm angst, und als er unterzusinken begann, rief er laut: »Herr, hilf mir!«
කින්තු ප්‍රචණ්ඩං පවනං විලෝක්‍ය භයාත් තෝයේ මංක්තුම් ආරේභේ, තස්මාද් උච්චෛඃ ශබ්දායමානඃ කථිතවාන්, හේ ප්‍රභෝ, මාමවතු|
31 Sogleich streckte Jesus die Hand aus, faßte ihn und sagte zu ihm: »Du Kleingläubiger! Warum hast du gezweifelt?«
යීශුස්තත්ක්‍ෂණාත් කරං ප්‍රසාර‍්‍ය්‍ය තං ධරන් උක්තවාන්, හ ස්තෝකප්‍රත්‍යයින් ත්වං කුතඃ සමශේථාඃ?
32 Als sie dann in das Boot gestiegen waren, legte sich der Wind.
අනන්තරං තයෝස්තරණිමාරූඪයෝඃ පවනෝ නිවවෘතේ|
33 Die Männer im Boot aber warfen sich vor ihm nieder und sagten: »Du bist wahrhaftig Gottes Sohn!«
තදානීං යේ තරණ්‍යාමාසන්, ත ආගත්‍ය තං ප්‍රණභ්‍ය කථිතවන්තඃ, යථාර්ථස්ත්වමේවේශ්වරසුතඃ|
34 Nachdem sie dann (über den See) hinübergefahren waren, kamen sie ans Land nach Gennesaret.
අනන්තරං පාරං ප්‍රාප්‍ය තේ ගිනේෂරන්නාමකං නගරමුපතස්ථුඃ,
35 Sobald die Bewohner dieses Ortes ihn erkannt hatten, schickten sie Boten in die ganze dortige Umgegend, und man brachte alle Kranken zu ihm,
තදා තත්‍රත්‍යා ජනා යීශුං පරිචීය තද්දේශ්ස්‍ය චතුර්දිශෝ වාර්ත්තාං ප්‍රහිත්‍ය යත්‍ර යාවන්තඃ පීඩිතා ආසන්, තාවතඒව තදන්තිකමානයාමාසුඃ|
36 und (diese) baten ihn, nur die Quaste seines Rockes anfassen zu dürfen, und alle, die sie anfaßten, wurden völlig geheilt.
අපරං තදීයවසනස්‍ය ග්‍රන්ථිමාත්‍රං ස්ප්‍රෂ්ටුං විනීය යාවන්තෝ ජනාස්තත් ස්පර්ශං චක්‍රිරේ, තේ සර්ව්වඒව නිරාමයා බභූවුඃ|
