Matthaeus 11
1 Als Jesus nun mit der Unterweisung seiner zwölf Jünger zu Ende gekommen war, zog er von dort weiter, um in ihren Städten zu lehren und zu predigen.
இத்த²ம்’ யீஸு²: ஸ்வத்³வாத³ஸ²ஸி²ஷ்யாணாமாஜ்ஞாபநம்’ ஸமாப்ய புரே புர உபதே³ஷ்டும்’ ஸுஸம்’வாத³ம்’ ப்ரசாரயிதும்’ தத்ஸ்தா²நாத் ப்ரதஸ்தே²|
2 Als aber Johannes im Gefängnis von dem Wirken Christi hörte, sandte er durch seine Jünger Botschaft an ihn
அநந்தரம்’ யோஹந் காராயாம்’ திஷ்ட²ந் க்²ரிஷ்டஸ்ய கர்ம்மணாம்’ வார்த்தம்’ ப்ராப்ய யஸ்யாக³மநவார்த்தாஸீத் ஸஏவ கிம்’ த்வம்’? வா வயமந்யம் அபேக்ஷிஷ்யாமஹே?
3 und ließ ihn fragen: »Bist du es, der da kommen soll, oder sollen wir auf einen andern warten?«
ஏதத் ப்ரஷ்டும்’ நிஜௌ த்³வௌ ஸி²ஷ்யௌ ப்ராஹிணோத்|
4 Jesus gab ihnen zur Antwort: »Geht hin und berichtet dem Johannes, was ihr hört und seht:
யீஸு²: ப்ரத்யவோசத், அந்தா⁴ நேத்ராணி லப⁴ந்தே, க²ஞ்சா க³ச்ச²ந்தி, குஷ்டி²ந: ஸ்வஸ்தா² ப⁴வந்தி, ப³தி⁴ரா: ஸ்²ரு’ண்வந்தி, ம்ரு’தா ஜீவந்த உத்திஷ்ட²ந்தி, த³ரித்³ராணாம்’ ஸமீபே ஸுஸம்’வாத³: ப்ரசார்ய்யத,
5 Blinde werden sehend und Lahme gehen, Aussätzige werden rein und Taube hören, Tote werden auferweckt, und Armen wird die Heilsbotschaft verkündigt,
ஏதாநி யத்³யத்³ யுவாம்’ ஸ்²ரு’ணுத²: பஸ்²யத²ஸ்²ச க³த்வா தத்³வார்த்தாம்’ யோஹநம்’ க³த³தம்’|
6 und selig ist, wer an mir keinen Anstoß nimmt!«
யஸ்யாஹம்’ ந விக்⁴நீப⁴வாமி, ஸஏவ த⁴ந்ய: |
7 Als diese nun den Rückweg antraten, begann Jesus zu den Volksscharen über Johannes zu reden: »Wozu seid ihr damals in die Wüste hinausgezogen? Wolltet ihr euch ein Schilfrohr ansehen, das vom Winde hin und her bewegt wird?
அநந்தரம்’ தயோ: ப்ரஸ்தி²தயோ ர்யீஸு² ர்யோஹநம் உத்³தி³ஸ்²ய ஜநாந் ஜகா³த³, யூயம்’ கிம்’ த்³ரஷ்டும்’ வஹிர்மத்⁴யேப்ராந்தரம் அக³ச்ச²த? கிம்’ வாதேந கம்பிதம்’ நலம்’?
8 Nein; aber wozu seid ihr hinausgezogen? Wolltet ihr einen Mann in weichen Gewändern sehen? Nein; die Leute, welche weiche Gewänder tragen, sind in den Königsschlössern zu finden.
வா கிம்’ வீக்ஷிதும்’ வஹிர்க³தவந்த: ? கிம்’ பரிஹிதஸூக்ஷ்மவஸநம்’ மநுஜமேகம்’? பஸ்²யத, யே ஸூக்ஷ்மவஸநாநி பரித³த⁴தி, தே ராஜதா⁴ந்யாம்’ திஷ்ட²ந்தி|
9 Aber wozu seid ihr denn hinausgezogen? Wolltet ihr einen Propheten sehen? Ja, ich sage euch: einen Mann, der noch mehr ist als ein Prophet!
தர்ஹி யூயம்’ கிம்’ த்³ரஷ்டும்’ ப³ஹிரக³மத, கிமேகம்’ ப⁴விஷ்யத்³வாதி³நம்’? ததே³வ ஸத்யம்’| யுஷ்மாநஹம்’ வதா³மி, ஸ ப⁴விஷ்யத்³வாதி³நோபி மஹாந்;
10 Denn dieser ist es, auf den sich das Schriftwort bezieht: ›Siehe, ich sende meinen Boten vor dir her, der dir den Weg vor dir her bereiten soll.‹
யத: , பஸ்²ய ஸ்வகீயதூ³தோயம்’ த்வத³க்³ரே ப்ரேஷ்யதே மயா| ஸ க³த்வா தவ பந்தா²நம்’ ஸ்மயக் பரிஷ்கரிஷ்யதி|| ஏதத்³வசநம்’ யமதி⁴ லிகி²தமாஸ்தே ஸோ(அ)யம்’ யோஹந்|
11 Wahrlich ich sage euch: Unter den von Frauen Geborenen ist keiner aufgetreten, der größer wäre als Johannes der Täufer; doch der Kleinste im Himmelreich ist größer als er.
அபரம்’ யுஷ்மாநஹம்’ தத்²யம்’ ப்³ரவீமி, மஜ்ஜயிது ர்யோஹந: ஸ்²ரேஷ்ட²: கோபி நாரீதோ நாஜாயத; ததா²பி ஸ்வர்க³ராஜ்யமத்⁴யே ஸர்வ்வேப்⁴யோ ய: க்ஷுத்³ர: ஸ யோஹந: ஸ்²ரேஷ்ட²: |
12 Aber seit den Tagen Johannes des Täufers bis jetzt bricht das Himmelreich sich mit Gewalt Bahn, und die, welche Gewalt anwenden, reißen es an sich.
அபரஞ்ச ஆ யோஹநோ(அ)த்³ய யாவத் ஸ்வர்க³ராஜ்யம்’ ப³லாதா³க்ராந்தம்’ ப⁴வதி ஆக்ரமிநஸ்²ச ஜநா ப³லேந தத³தி⁴குர்வ்வந்தி|
13 Denn alle Propheten und das Gesetz haben bis auf Johannes geweissagt,
யதோ யோஹநம்’ யாவத் ஸர்வ்வப⁴விஷ்யத்³வாதி³பி⁴ ர்வ்யவஸ்த²யா ச உபதே³ஸ²: ப்ராகாஸ்²யத|
14 und wenn ihr es annehmen wollt: Er ist Elia, der da kommen soll.
யதி³ யூயமித³ம்’ வாக்யம்’ க்³ரஹீதும்’ ஸ²க்நுத², தர்ஹி ஸ்²ரேய: , யஸ்யாக³மநஸ்ய வசநமாஸ்தே ஸோ(அ)யம் ஏலிய: |
15 Wer Ohren hat, der höre!
யஸ்ய ஸ்²ரோதும்’ கர்ணௌ ஸ்த: ஸ ஸ்²ரு’ணோது|
16 Mit wem soll ich aber das gegenwärtige Geschlecht vergleichen? Kindern gleicht es, die auf den öffentlichen Plätzen sitzen und ihren Gespielen zurufen:
ஏதே வித்³யமாநஜநா: கை ர்மயோபமீயந்தே? யே பா³லகா ஹட்ட உபவிஸ்²ய ஸ்வம்’ ஸ்வம்’ ப³ந்து⁴மாஹூய வத³ந்தி,
17 ›Wir haben euch gepfiffen, doch ihr habt nicht getanzt; wir haben ein Klagelied angestimmt, doch ihr habt euch nicht an die Brust geschlagen!‹
வயம்’ யுஷ்மாகம்’ ஸமீபே வம்’ஸீ²ரவாத³யாம, கிந்து யூயம்’ நாந்ரு’த்யத; யுஷ்மாகம்’ ஸமீபே ச வயமரோதி³ம, கிந்து யூயம்’ ந வ்யலபத, தாத்³ரு’ஸை² ர்பா³லகைஸ்த உபமாயிஷ்யந்தே|
18 Denn Johannes ist gekommen, der nicht aß und nicht trank; da sagen sie: ›Er hat einen bösen Geist.‹
யதோ யோஹந் ஆக³த்ய ந பு⁴க்தவாந் ந பீதவாம்’ஸ்²ச, தேந லோகா வத³ந்தி, ஸ பூ⁴தக்³ரஸ்த இதி|
19 Nun ist der Menschensohn gekommen, welcher ißt und trinkt; da sagen sie: ›Seht, der Schlemmer und Weintrinker, der Freund der Zöllner und Sünder!‹ Und doch ist die Weisheit (Gottes) gerechtfertigt worden durch ihre Werke.«
மநுஜஸுத ஆக³த்ய பு⁴க்தவாந் பீதவாம்’ஸ்²ச, தேந லோகா வத³ந்தி, பஸ்²யத ஏஷ போ⁴க்தா மத்³யபாதா சண்டா³லபாபிநாம்’ ப³ந்த⁴ஸ்²ச, கிந்து ஜ்ஞாநிநோ ஜ்ஞாநவ்யவஹாரம்’ நிர்தோ³ஷம்’ ஜாநந்தி|
20 Damals begann er gegen die Städte, in denen seine meisten Wunder geschehen waren, Drohworte zu richten, weil sie nicht Buße getan hatten:
ஸ யத்ர யத்ர புரே ப³ஹ்வாஸ்²சர்ய்யம்’ கர்ம்ம க்ரு’தவாந், தந்நிவாஸிநாம்’ மந: பராவ்ரு’த்த்யபா⁴வாத் தாநி நக³ராணி ப்ரதி ஹந்தேத்யுக்தா கதி²தவாந்,
21 »Wehe dir, Chorazin! Wehe dir, Bethsaida! Denn wenn in Tyrus und Sidon die Wunder geschehen wären, die in euch geschehen sind, so hätten sie längst in Sack und Asche Buße getan.
ஹா கோராஸீந், ஹா பை³த்ஸைதே³, யுஷ்மந்மத்⁴யே யத்³யதா³ஸ்²சர்ய்யம்’ கர்ம்ம க்ரு’தம்’ யதி³ தத் ஸோரஸீதோ³ந்நக³ர அகாரிஷ்யத, தர்ஹி பூர்வ்வமேவ தந்நிவாஸிந: ஸா²ணவஸநே ப⁴ஸ்மநி சோபவிஸ²ந்தோ மநாம்’ஸி பராவர்த்திஷ்யந்த|
22 Doch ich sage euch: Es wird Tyrus und Sidon am Tage des Gerichts erträglicher ergehen als euch!
தஸ்மாத³ஹம்’ யுஷ்மாந் வதா³மி, விசாரதி³நே யுஷ்மாகம்’ த³ஸா²த: ஸோரஸீதோ³நோ ர்த³ஸா² ஸஹ்யதரா ப⁴விஷ்யதி|
23 Und du, Kapernaum, wirst doch nicht etwa bis zum Himmel erhöht werden? Nein, bis zur Totenwelt wirst du hinabgestoßen werden. Denn wenn in Sodom die Wunder geschehen wären, die in dir geschehen sind, so stände es noch heutigen Tages. (Hadēs g86)
அபரஞ்ச ப³த கப²ர்நாஹூம், த்வம்’ ஸ்வர்க³ம்’ யாவது³ந்நதோஸி, கிந்து நரகே நிக்ஷேப்ஸ்யஸே, யஸ்மாத் த்வயி யாந்யாஸ்²சர்ய்யாணி கர்ம்மண்யகாரிஷத, யதி³ தாநி ஸிதோ³ம்நக³ர அகாரிஷ்யந்த, தர்ஹி தத³த்³ய யாவத³ஸ்தா²ஸ்யத்| (Hadēs g86)
24 Doch ich sage euch: Dem Lande Sodom wird es am Tage des Gerichts erträglicher ergehen als dir!«
கிந்த்வஹம்’ யுஷ்மாந் வதா³மி, விசாரதி³நே தவ த³ண்ட³த: ஸிதோ³மோ த³ண்டோ³ ஸஹ்யதரோ ப⁴விஷ்யதி|
25 Zu jener Zeit hob Jesus an und sagte: »Ich preise dich, Vater, Herr des Himmels und der Erde, daß du dies vor Weisen und Klugen verborgen und es Unmündigen geoffenbart hast;
ஏதஸ்மிந்நேவ ஸமயே யீஸு²: புநருவாச, ஹே ஸ்வர்க³ப்ரு’தி²வ்யோரேகாதி⁴பதே பிதஸ்த்வம்’ ஜ்ஞாநவதோ விது³ஷஸ்²ச லோகாந் ப்ரத்யேதாநி ந ப்ரகாஸ்²ய பா³லகாந் ப்ரதி ப்ரகாஸி²தவாந், இதி ஹேதோஸ்த்வாம்’ த⁴ந்யம்’ வதா³மி|
26 ja, Vater, denn so ist es dir wohlgefällig gewesen! –
ஹே பித: , இத்த²ம்’ ப⁴வேத் யத இத³ம்’ த்வத்³ரு’ஷ்டாவுத்தமம்’|
27 Alles ist mir von meinem Vater übergeben worden, und niemand erkennt den Sohn als nur der Vater, und niemand erkennt den Vater als nur der Sohn und der, welchem der Sohn ihn offenbaren will.«
பித்ரா மயி ஸர்வ்வாணி ஸமர்பிதாநி, பிதரம்’ விநா கோபி புத்ரம்’ ந ஜாநாதி, யாந் ப்ரதி புத்ரேண பிதா ப்ரகாஸ்²யதே தாந் விநா புத்ராத்³ அந்ய: கோபி பிதரம்’ ந ஜாநாதி|
28 »Kommt her zu mir alle, die ihr niedergedrückt und belastet seid: ich will euch Ruhe schaffen!
ஹே பரிஸ்²ராந்தா பா⁴ராக்ராந்தாஸ்²ச லோகா யூயம்’ மத்ஸந்நிதி⁴ம் ஆக³ச்ச²த, அஹம்’ யுஷ்மாந் விஸ்²ரமயிஷ்யாமி|
29 Nehmt mein Joch auf euch und lernt von mir; denn ich bin sanftmütig und von Herzen demütig: so werdet ihr Ruhe finden für eure Seelen;
அஹம்’ க்ஷமணஸீ²லோ நம்ரமநாஸ்²ச, தஸ்மாத் மம யுக³ம்’ ஸ்வேஷாமுபரி தா⁴ரயத மத்த: ஸி²க்ஷத்⁴வஞ்ச, தேந யூயம்’ ஸ்வே ஸ்வே மநஸி விஸ்²ராமம்’ லப்ஸ்யத்⁴பே³|
30 denn mein Joch ist sanft, und meine Last ist leicht.«
யதோ மம யுக³ம் அநாயாஸம்’ மம பா⁴ரஸ்²ச லகு⁴: |
