Markus 7
1 Da versammelten sich bei ihm die Pharisäer und einige Schriftgelehrte, die von Jerusalem gekommen waren;
அநந்தரம்’ யிரூஸா²லம ஆக³தா: பி²ரூஸி²நோ(அ)த்⁴யாபகாஸ்²ச யீஸோ²: ஸமீபம் ஆக³தா: |
2 und als sie einige seiner Jünger die Brote mit unreinen, das heißt ungewaschenen Händen zu sich nehmen sahen –
தே தஸ்ய கியத: ஸி²ஷ்யாந் அஸு²சிகரைரர்தா²த³ அப்ரக்ஷாலிதஹஸ்தை ர்பு⁴ஞ்ஜதோ த்³ரு’ஷ்ட்வா தாநதூ³ஷயந்|
3 die Pharisäer nämlich und die Juden überhaupt essen nur, wenn sie sich die Hände mit der Faust gewaschen haben, weil sie an den von den Alten überlieferten Satzungen festhalten;
யத: பி²ரூஸி²ந: ஸர்வ்வயிஹூதீ³யாஸ்²ச ப்ராசாம்’ பரம்பராக³தவாக்யம்’ ஸம்மந்ய ப்ரதலேந ஹஸ்தாந் அப்ரக்ஷால்ய ந பு⁴ஞ்ஜதே|
4 und auch wenn sie vom Markt heimkommen, essen sie nicht, ohne sich zunächst (die Hände) abgespült zu haben; und noch viele andere Vorschriften gibt es, deren strenge Beobachtung sie überkommen haben, z. B. das Eintauchen von Bechern, Krügen und Kupfergeschirr –,
ஆபநாதா³க³த்ய மஜ்ஜநம்’ விநா ந கா²த³ந்தி; ததா² பாநபாத்ராணாம்’ ஜலபாத்ராணாம்’ பித்தலபாத்ராணாம் ஆஸநாநாஞ்ச ஜலே மஜ்ஜநம் இத்யாத³யோந்யேபி ப³ஹவஸ்தேஷாமாசாரா: ஸந்தி|
5 da fragten ihn die Pharisäer und Schriftgelehrten: »Warum halten sich deine Jünger in ihrer Lebensweise nicht an die Überlieferung der Alten, sondern nehmen die Speisen mit unreinen Händen zu sich?«
தே பி²ரூஸி²நோ(அ)த்⁴யாபகாஸ்²ச யீஸு²ம்’ பப்ரச்சு²: , தவ ஸி²ஷ்யா: ப்ராசாம்’ பரம்பராக³தவாக்யாநுஸாரேண நாசரந்தோ(அ)ப்ரக்ஷாலிதகரை: குதோ பு⁴ஜம்’தே?
6 Er antwortete ihnen: »Treffend hat Jesaja von euch Heuchlern geweissagt, wie geschrieben steht: ›Dieses Volk ehrt mich (nur) mit den Lippen, ihr Herz aber ist weit entfernt von mir;
தத: ஸ ப்ரத்யுவாச கபடிநோ யுஷ்மாந் உத்³தி³ஸ்²ய யிஸ²யியப⁴விஷ்யத்³வாதீ³ யுக்தமவாதீ³த்| யதா² ஸ்வகீயைரத⁴ரைரேதே ஸம்மந்யநதே ஸதை³வ மாம்’| கிந்து மத்தோ விப்ரகர்ஷே ஸந்தி தேஷாம்’ மநாம்’ஸி ச|
7 doch vergeblich verehren sie mich, weil sie Menschengebote zu ihren Lehren machen.‹
ஸி²க்ஷயந்தோ பி³தீ⁴ந் ந்நாஜ்ஞா ப⁴ஜந்தே மாம்’ முதை⁴வ தே|
8 Das Gebot Gottes laßt ihr außer acht und haltet an den euch überlieferten Satzungen der Menschen fest [ihr nehmt Abwaschungen von Krügen und Bechern vor und tut Ähnliches derart noch vielfach].«
யூயம்’ ஜலபாத்ரபாநபாத்ராதீ³நி மஜ்ஜயந்தோ மநுஜபரம்பராக³தவாக்யம்’ ரக்ஷத² கிந்து ஈஸ்²வராஜ்ஞாம்’ லம்’க⁴த்⁴வே; அபரா ஈத்³ரு’ஸ்²யோநேகா: க்ரியா அபி குருத்⁴வே|
9 Dann fuhr er fort: »Trefflich versteht ihr es, das Gebot Gottes aufzuheben, um die euch überlieferten Satzungen festzuhalten.
அந்யஞ்சாகத²யத் யூயம்’ ஸ்வபரம்பராக³தவாக்யஸ்ய ரக்ஷார்த²ம்’ ஸ்பஷ்டரூபேண ஈஸ்²வராஜ்ஞாம்’ லோபயத²|
10 Mose hat z. B. geboten: ›Ehre deinen Vater und deine Mutter‹ und: ›Wer den Vater oder die Mutter schmäht, soll des Todes sterben.‹
யதோ மூஸாத்³வாரா ப்ரோக்தமஸ்தி ஸ்வபிதரௌ ஸம்மந்யத்⁴வம்’ யஸ்து மாதரம்’ பிதரம்’ வா து³ர்வ்வாக்யம்’ வக்தி ஸ நிதாந்தம்’ ஹந்யதாம்’|
11 Ihr aber sagt: ›Wenn jemand zu seinem Vater oder zu seiner Mutter sagt: Korban, das heißt: eine Gabe für den Tempelschatz soll das sein, was dir sonst als Unterstützung von mir zugute gekommen wäre‹,
கிந்து மதீ³யேந யேந த்³ரவ்யேண தவோபகாரோப⁴வத் தத் கர்ப்³பா³ணமர்தா²த்³ ஈஸ்²வராய நிவேதி³தம் இத³ம்’ வாக்யம்’ யதி³ கோபி பிதரம்’ மாதரம்’ வா வக்தி
12 so laßt ihr ihn für seinen Vater oder seine Mutter nichts mehr tun
தர்ஹி யூயம்’ மாது: பிது ர்வோபகாரம்’ கர்த்தாம்’ தம்’ வாரயத²|
13 und hebt damit das Wort Gottes durch eure Überlieferung auf, die ihr weitergegeben habt; und Ähnliches derart tut ihr vielfach.«
இத்த²ம்’ ஸ்வப்ரசாரிதபரம்பராக³தவாக்யேந யூயம் ஈஸ்²வராஜ்ஞாம்’ முதா⁴ வித⁴த்³வ்வே, ஈத்³ரு’ஸா²ந்யந்யாந்யநேகாநி கர்ம்மாணி குருத்⁴வே|
14 Nachdem er dann die Volksmenge wieder herbeigerufen hatte, sagte er zu ihnen: »Hört mir alle zu und sucht es zu verstehen!
அத² ஸ லோகாநாஹூய ப³பா⁴ஷே யூயம்’ ஸர்வ்வே மத்³வாக்யம்’ ஸ்²ரு’ணுத பு³த்⁴யத்⁴வஞ்ச|
15 Nichts geht von außen in den Menschen hinein, was ihn zu verunreinigen vermag, sondern was aus dem Menschen herauskommt, das ist es, was den Menschen verunreinigt.
பா³ஹ்யாத³ந்தரம்’ ப்ரவிஸ்²ய நரமமேத்⁴யம்’ கர்த்தாம்’ ஸ²க்நோதி ஈத்³ரு’ஸ²ம்’ கிமபி வஸ்து நாஸ்தி, வரம் அந்தராத்³ ப³ஹிர்க³தம்’ யத்³வஸ்து தந்மநுஜம் அமேத்⁴யம்’ கரோதி|
16 [Wer Ohren hat zu hören, der höre!]«
யஸ்ய ஸ்²ரோதும்’ ஸ்²ரோத்ரே ஸ்த: ஸ ஸ்²ரு’ணோது|
17 Als er dann vom Volk weggegangen und ins Haus gekommen war, befragten ihn seine Jünger über das Gleichnis.
தத: ஸ லோகாந் ஹித்வா க்³ரு’ஹமத்⁴யம்’ ப்ரவிஷ்டஸ்ததா³ ஸி²ஷ்யாஸ்தத்³ரு’ஷ்டாந்தவாக்யார்த²ம்’ பப்ரச்சு²: |
18 Da sagte er zu ihnen: »So seid auch ihr immer noch ohne Verständnis? Begreift ihr nicht, daß alles, was von außen her in den Menschen hineingeht, ihn nicht zu verunreinigen vermag,
தஸ்மாத் ஸ தாந் ஜகா³த³ யூயமபி கிமேதாத்³ரு’க³போ³தா⁴: ? கிமபி த்³ரவ்யம்’ பா³ஹ்யாத³ந்தரம்’ ப்ரவிஸ்²ய நரமமேத்⁴யம்’ கர்த்தாம்’ ந ஸ²க்நோதி கதா²மிமாம்’ கிம்’ ந பு³த்⁴யத்⁴வே?
19 weil es ihm nicht ins Herz hineingeht, sondern in den Leib und auf dem natürlichen Wege, der alle Speisen reinigt, wieder ausgeschieden wird?«
தத் தத³ந்தர்ந ப்ரவிஸ²தி கிந்து குக்ஷிமத்⁴யம்’ ப்ரவிஸ²தி ஸே²ஷே ஸர்வ்வபு⁴க்தவஸ்துக்³ராஹிணி ப³ஹிர்தே³ஸே² நிர்யாதி|
20 Dann fuhr er fort: »Was dagegen aus dem Menschen herauskommt, das verunreinigt den Menschen.
அபரமப்யவாதீ³த்³ யந்நராந்நிரேதி ததே³வ நரமமேத்⁴யம்’ கரோதி|
21 Denn von innen her, aus dem Herzen der Menschen, kommen die bösen Gedanken hervor: Unzucht, Diebstahl, Mordtaten,
யதோ(அ)ந்தராத்³ அர்தா²ந் மாநவாநாம்’ மநோப்⁴ய: குசிந்தா பரஸ்த்ரீவேஸ்²யாக³மநம்’
22 Ehebruch, Habsucht, Bosheit, Arglist, Ausschweifung, Scheelsucht, Lästerung, Hochmut, Unverstand.
நரவத⁴ஸ்²சௌர்ய்யம்’ லோபோ⁴ து³ஷ்டதா ப்ரவஞ்சநா காமுகதா குத்³ரு’ஷ்டிரீஸ்²வரநிந்தா³ க³ர்வ்வஸ்தம இத்யாதீ³நி நிர்க³ச்ச²ந்தி|
23 Alles Böse dieser Art kommt von innen heraus und verunreinigt den Menschen.«
ஏதாநி ஸர்வ்வாணி து³ரிதாந்யந்தராதே³த்ய நரமமேத்⁴யம்’ குர்வ்வந்தி|
24 Er brach dann von dort auf und begab sich in das Gebiet von Tyrus. Als er dort in einem Hause Aufnahme gefunden hatte, wünschte er, daß niemand es erführe; doch er konnte nicht verborgen bleiben,
அத² ஸ உத்தா²ய தத்ஸ்தா²நாத் ஸோரஸீதோ³ந்புரப்ரதே³ஸ²ம்’ ஜகா³ம தத்ர கிமபி நிவேஸ²நம்’ ப்ரவிஸ்²ய ஸர்வ்வைரஜ்ஞாத: ஸ்தா²தும்’ மதிஞ்சக்ரே கிந்து கு³ப்த: ஸ்தா²தும்’ ந ஸ²ஸா²க|
25 sondern alsbald hörte eine Frau von ihm, deren Töchterlein von einem unreinen Geist besessen war; sie kam also und warf sich vor ihm nieder –
யத: ஸுரபை²நிகீதே³ஸீ²யயூநாநீவம்’ஸோ²த்³ப⁴வஸ்த்ரியா: கந்யா பூ⁴தக்³ரஸ்தாஸீத்| ஸா ஸ்த்ரீ தத்³வார்த்தாம்’ ப்ராப்ய தத்ஸமீபமாக³த்ய தச்சரணயோ: பதித்வா
26 die Frau war aber eine Griechin, ihrer Herkunft nach eine Syrophönizierin – und bat ihn, er möchte den bösen Geist aus ihrer Tochter austreiben.
ஸ்வகந்யாதோ பூ⁴தம்’ நிராகர்த்தாம்’ தஸ்மிந் விநயம்’ க்ரு’தவதீ|
27 Da entgegnete er ihr: »Laß zuerst die Kinder satt werden; denn es ist nicht recht, das den Kindern zukommende Brot zu nehmen und es den Hündlein hinzuwerfen.«
கிந்து யீஸு²ஸ்தாமவத³த் ப்ரத²மம்’ பா³லகாஸ்த்ரு’ப்யந்து யதோ பா³லகாநாம்’ கா²த்³யம்’ க்³ரு’ஹீத்வா குக்குரேப்⁴யோ நிக்ஷேபோ(அ)நுசித: |
28 Sie aber gab ihm zur Antwort: »O doch, Herr! Auch die Hündlein bekommen ja unter dem Tisch von den Brocken der Kinder zu essen.«
ததா³ ஸா ஸ்த்ரீ தமவாதீ³த் போ⁴: ப்ரபோ⁴ தத் ஸத்யம்’ ததா²பி மஞ்சாத⁴: ஸ்தா²: குக்குரா பா³லாநாம்’ கரபதிதாநி கா²த்³யக²ண்டா³நி கா²த³ந்தி|
29 Da sagte er zu ihr: »Um dieses Wortes willen gehe heim: der böse Geist ist aus deiner Tochter ausgefahren.«
தத: ஸோ(அ)கத²யத்³ ஏதத்கதா²ஹேதோ: ஸகுஸ²லா யாஹி தவ கந்யாம்’ த்யக்த்வா பூ⁴தோ க³த: |
30 Als sie nun in ihr Haus zurückkam, traf sie ihr Kind an, wie es ruhig auf dem Bett lag, und der böse Geist war ausgefahren.
அத² ஸா ஸ்த்ரீ க்³ரு’ஹம்’ க³த்வா கந்யாம்’ பூ⁴தத்யக்தாம்’ ஸ²ய்யாஸ்தி²தாம்’ த³த³ர்ஸ²|
31 Nachdem er dann das Gebiet von Tyrus wieder verlassen hatte, kam er über Sidon an den Galiläischen See (und zwar) mitten in das Gebiet der Zehn-Städte.
புநஸ்²ச ஸ ஸோரஸீதோ³ந்புரப்ரதே³ஸா²த் ப்ரஸ்தா²ய தி³காபலிதே³ஸ²ஸ்ய ப்ராந்தரபா⁴கே³ந கா³லீல்ஜலதே⁴: ஸமீபம்’ க³தவாந்|
32 Da brachten sie einen Tauben zu ihm, der kaum lallen konnte, und baten ihn, er möchte ihm die Hand auflegen.
ததா³ லோகைரேகம்’ ப³தி⁴ரம்’ கத்³வத³ஞ்ச நரம்’ தந்நிகடமாநீய தஸ்ய கா³த்ரே ஹஸ்தமர்பயிதும்’ விநய: க்ரு’த: |
33 So nahm er ihn denn von der Volksmenge weg abseits, legte ihm, als er mit ihm allein war, seine Finger in die Ohren, benetzte sie mit Speichel und berührte ihm die Zunge;
ததோ யீஸு² ர்லோகாரண்யாத் தம்’ நிர்ஜநமாநீய தஸ்ய கர்ணயோங்கு³லீ ர்த³தௌ³ நிஷ்டீ²வம்’ த³த்த்வா ச தஜ்ஜிஹ்வாம்’ பஸ்பர்ஸ²|
34 nachdem er dann zum Himmel aufgeblickt hatte, seufzte er und sagte zu ihm: »Effatha!«, das heißt (übersetzt) »Tu dich auf!«
அநந்தரம்’ ஸ்வர்க³ம்’ நிரீக்ஷ்ய தீ³ர்க⁴ம்’ நிஸ்²வஸ்ய தமவத³த் இதப²த: அர்தா²ந் முக்தோ பூ⁴யாத்|
35 Da taten sich seine Ohren auf, die Gebundenheit seiner Zunge löste sich, und er redete richtig.
ததஸ்தத்க்ஷணம்’ தஸ்ய கர்ணௌ முக்தௌ ஜிஹ்வாயாஸ்²ச ஜாட்³யாபக³மாத் ஸ ஸுஸ்பஷ்டவாக்யமகத²யத்|
36 Jesus gebot ihnen dann ernstlich, daß sie niemand etwas davon sagen sollten; aber je mehr er es ihnen gebot, um so mehr und um so eifriger verbreiteten sie die Kunde;
அத² ஸ தாந் வாட⁴மித்யாதி³தே³ஸ² யூயமிமாம்’ கதா²ம்’ கஸ்மைசித³பி மா கத²யத, கிந்து ஸ யதி ந்யஷேத⁴த் தே ததி பா³ஹுல்யேந ப்ராசாரயந்;
37 und sie gerieten vor Staunen ganz außer sich und sagten: »Er hat alles wohl gemacht, auch die Tauben macht er hören und die Sprachlosen reden!«
தே(அ)திசமத்க்ரு’த்ய பரஸ்பரம்’ கத²யாமாஸு: ஸ ப³தி⁴ராய ஸ்²ரவணஸ²க்திம்’ மூகாய ச கத²நஸ²க்திம்’ த³த்த்வா ஸர்வ்வம்’ கர்ம்மோத்தமரூபேண சகார|
