Markus 4
1 Und wieder einmal begann er am See zu lehren; und es sammelte sich eine sehr große Volksmenge bei ihm, so daß er in ein Boot stieg und sich darin auf dem See niedersetzte, während das gesamte Volk sich auf dem Lande am Ufer des Sees befand.
यीशु फिरी गलील झिला दे बखे उपदेश देणा लग्गा, कने ओथु इतणी भरी भीड़ गिठी होई गेई, की सै झिला च इक किस्तिया पर चढ़ी करी बेई गिया, कने सारे लोक झिला दे बखे खड़ोई रे।
2 Da trug er ihnen vielerlei Lehren in Gleichnissen vor und sagte zu ihnen in seiner Belehrung:
कने सै उना जो कहाणी सुणाणा लग्गा, कने अपणे उपदेश च उना ने बोलया,
3 »Hört zu! Seht, der Sämann ging aus, um zu säen;
“सुंणा इक किसान अपणे खेतरे च बी रांणे तांई गिया।
4 und beim Säen fiel einiges (vom Saatkorn) auf den Weg längshin; da kamen die Vögel und fraßen es auf.
रांदे बेले थोड़े बी रस्ते दे बखे पेई गे कने सै तां पंछियां आई करी चुगी ले।
5 Anderes fiel auf felsigen Boden, wo es nicht viel Erdreich hatte und bald aufschoß, weil es nicht tief in den Boden dringen konnte;
कने थोड़े बी पथरलिया जमिना पर पे जिथू उसयो जादा मिटी नी मिली, कने जादा मिटी नी होणे दिया बजा ने तौली लूंगी पै।
6 als dann die Sonne aufgegangen war, wurde es versengt und verdorrte, weil es keine Wurzel (geschlagen) hatte.
कने जालू खड़ी धुप पेई, तां सै फकुई गे, क्योंकि उना दियां जड़ा डुगियां नी थियां तां सै सुकी गे।
7 Wieder anderes fiel unter die Dornen; und die Dornen wuchsen auf und erstickten es, und es brachte keine Frucht.
कने थोड़े बी झिल्लां च पे, कने जालू झिल्ल बदे तां उना सै बी डकी ले, कने उना फल नी दिता।
8 Anderes aber fiel auf den guten Boden und brachte Frucht, indem es aufging und wuchs; und das eine trug dreißigfältig, das andere sechzigfältig, noch anderes hundertfältig.«
पर थोड़े बी खरिया जमिना पर पे, कने सै बी लुंगे, कने मते सारे फल देणेबाले होए; केईयां ती गुणा, केईयां सठ गुणा, केईयां सौ गुणा।”
9 Er schloß mit den Worten: »Wer Ohren hat zu hören, der höre!«
तालू उनी बोलया, “जिस बाल सुणने तांई कन्न न सै ध्यान लाईकरी गल्लां जो सुणे, कने इसा गल्ला जो समझी ले।”
10 Als er dann allein war, fragten ihn die, welche samt den Zwölfen bei ihm waren, um das Gleichnis.
जालू यीशु किल्ला रेई गिया, तां बाहरा चेले कने जड़े सोगी थे सै उसला इसा कहाणिया दा मतलब पुछणा लग्गे।
11 Da antwortete er ihnen: »Euch ist es gegeben, das Geheimnis des Reiches Gottes (zu erkennen); den Außenstehenden aber wird alles nur in Gleichnissen zuteil,
उनी उना जो बोलया, “तुसां तां परमेश्वरे दे राज्य दियां छुपियां होईयां सच्चियां गल्लां दसियां न, पर ऐ कहाणी बाहरे बाले लोकां तांई थी, सै जड़े मिजों पर भरोसा नी रखदे।
12 ›damit sie immerfort sehen und doch nicht wahrnehmen, und immerfort hören und doch kein Verständnis haben, auf daß sie sich nicht bekehren und ihnen nicht Vergebung zuteil werde‹.«
जियां कि पवित्रशास्त्र च लिखया है, सै तिनां जो मिलदे होए भी नी मिलदा कन्ना ने सुणदे होए भी सै नी सुणदे कने समझदे; इयां नी होऐ की सै अपणे बुरे कम्मा जो छडी देन, कने उना जो माफ करणा पोऐ।”
13 Dann fuhr er fort: »Ihr versteht dieses Gleichnis nicht? Ja, wie wollt ihr da die Gleichnisse überhaupt verstehen?«
फिरी यीशुऐ उना जो बोलया, “तुसां इना गल्लां जो नी समझगे, तां फिरी तुसां होरा कहाणियां जो कियां समझगे।
14 »Der Sämann sät das Wort.
इसा कहाणिया दा ऐ मतलव है, बी राणे बाला इयोदिया है जियां कोई परमेश्वरे दे बचना दा प्रचार लोकां च करदा है।
15 Die aber, bei denen der Same auf den Weg längshin fällt, sind solche: da wird das Wort (wohl) gesät, doch wenn sie es gehört haben, kommt sogleich der Satan und nimmt das Wort weg, das in sie gesät war.
जड़ा बी रसते च पिया उदी तुलना उना लोकां ने कितियो है, जड़ा परमेश्वर दे बचन सुणदे न। पर शैतान झट पट जादां कने उना दे मने ला बचन कडी दिन्दा है जड़ा उना सुणया था।
16 Ebenso die, bei denen der Same auf felsiges Land fällt, das sind solche: wenn sie das Wort hören, nehmen sie es für den Augenblick mit Freuden an;
कने थोड़े लोक उस पथरे वालिया जमिना सांई न जिथू बी पिया था, ऐ सै माणु न, जड़े बचना जो सुणीकरी उना जो झट खुशिया ने ग्रहण करी लेंदे न।
17 doch sie haben keine Wurzel in sich, sondern sind Kinder des Augenblicks; wenn nachher Drangsal oder Verfolgung um des Wortes willen kommt, werden sie sogleich (am Glauben) irre.
पर परमेश्वर दे बचना जो मने दिया गहराईया च बदणा नी दिन्दे, उदे बाद जालू बचने दिया बजा ने उना पर कला क्लेश या परेशानी होंदी है, तां सै बचना ला पिच्छे हट्टी जांदे न।
18 Bei anderen fällt der Same unter die Dornen; das sind solche, die das Wort wohl gehört haben,
जड़े बी झिल्लां च पियो न, ऐ सै माणु न जिना बचन सुणया,
19 doch die weltlichen Sorgen und der Betrug des Reichtums und die sonstigen Gelüste dringen in sie ein und ersticken das Wort: so bleibt es ohne Frucht. (aiōn g165)
पर सै संसारे दियां चिंता जो लेईकरी दुखी, कने संसारिक चिंजा दिया मोहमाया च फसी जांदे न, ऐ सब कुछ परमेश्वरे दे बचन च रुकावट पांदा है। कने सै बचन उना तांई फायदेमंद नी होंदा। (aiōn g165)
20 Wo aber auf den guten Boden gesät ist, das sind solche, die das Wort hören und aufnehmen und Frucht bringen, dreißigfältig und sechzigfältig und hundertfältig.«
कने जड़े बी खरिया जमिना पर रायो थे, ऐ सै माणु न, जड़े बचन सुणीकरी ग्रहण करदे न, कने फल दिन्दे न, कोई ती गुणा, कोई सठ गुणा, कने कोई सौ गुणा।”
21 Weiter sagte er zu ihnen: »Kommt etwa die Lampe (in das Zimmer), damit man sie unter den Scheffel oder unter das Bett stelle? Nein, damit sie auf den Leuchter gestellt werde.
यीशुऐ उना जो बोलया, “क्या कोई दिय्ये जो जल्लाई करी उसयो इक टोकरू या मंजोलिया दे जिक इस तांई रखदा है की उदिया लौई जो लुकाई सके? ना जरा भी नी। दिय्ये जो ताके उपर रखदे न, जिथू ला उदी लोअ चमकी सके।”
22 Denn es gibt nichts Verborgenes, außer damit es offenbart werde, und nichts ist in Geheimnis gehüllt worden, außer damit es ans Tageslicht komme.
क्योंकि जड़ा कुछ भी लुकया है, सै सामणे करणा; कने हर इक गुप्त गल्ल सामणे आई जाणी है।
23 Wer Ohren hat zu hören, der höre!« –
“जिस बाल सुणने तांई कन्न न सै ध्यान लाईकरी गल्ला जो सुणे, कने इसा गल्ला जो समझी ले।”
24 Dann fuhr er fort: »Seid achtsam auf das, was ihr hört! Mit demselben Maß, mit dem ihr meßt, wird euch wieder gemessen werden, und es wird euch noch hinzugetan werden.
यीशुऐ उना जो बोलया, “ध्यान रखा, की जितणा तुसां ध्याने ने बचना जो सुणगे, तुसां जो उतणा ही जादा समझ ओणा है, उदे साबे ने परमेश्वरे तुहांजो देणा है। जिस नापे ने तुसां नापदे न उसी नापे ने तुहाड़े तांई नापया जाणा है, कने तुसां जो जादा दितया जाणा है।
25 Denn wer da hat, dem wird noch dazugegeben werden; und wer nicht hat, dem wird auch das genommen werden, was er hat.«
जिना बाल जड़ा परमेश्वर सिखांदा है उसयो समझणे दी इच्छा है, उना जो परमेश्वरे होर समझ देणी, पर जड़ा समझणे दी इच्छा नी रखदा, की मैं क्या सिखादां, तां सै जड़ा समझया है, परमेश्वरे उसला सै भी लेई लेणा।”
26 Er fuhr dann fort: »Mit dem Reiche Gottes verhält es sich so, wie wenn jemand den Samen auf das Land wirft
यीशुऐ उना जो बोलया, “परमेश्वरे दा राज्य ऐसा है, जियां कोई किसान खेतरे च बी रांदा है,
27 und dann schläft und aufsteht in der Nacht und bei Tag; und der Same sproßt und wächst hoch, ohne daß er selbst etwas davon weiß.
जालू उनी बी राई दिते उनी फिरी दुबारा मुड़ी करी बी नी दिखया कने अपणे रोजाने बाले कम्मा करदा रिया। पर जड़ा उनी बी राऐ थे, सै बी लुंगे कने बड्डे होए, कने से जाणदा भी नी की ऐ कियां होया।
28 Von selbst bringt die Erde Frucht hervor, zuerst die grünen Halme, dann die Ähren, dann den vollen Weizen in den Ähren.
धरती अपु ही फल दिन्दी है, पेहले लूंगा, फिरी सिल्ले, फिरी सिल्यां च तैयार दांणा।
29 Wenn aber die Frucht es zuläßt, legt er sofort die Sichel an; denn die Ernte ist da.«
पर जालू सै दाणे पकी जांदे न, तालू सै किसान ओंदा कने दराटिया ने बडणा लगदा, क्योंकि बडणे दा बकत आई गिया था।”
30 Weiter sagte er: »Wie sollen wir ein Bild vom Reiche Gottes entwerfen oder in welchem Gleichnis es darstellen?
फिरी यीशुऐ कहाणी सुणाई, “असां परमेश्वरे दे राज्य दी तुलना इयां करी सकदे न, जियां तुसां जो मैं कहाणी दसदा।
31 Es gleicht einem Senfkorn, das, wenn man es in den Erdboden sät, kleiner ist als alle anderen Samenarten auf der Erde;
कने परमेश्वर दा राज्य धरती दे सारे बियां ला सबला छोटे बी राईऐ दे बियां सांई है।
32 doch wenn es gesät ist, geht es auf und wird größer als alle anderen Gartengewächse und treibt große Zweige, so daß unter seinem Schatten die Vögel des Himmels nisten können.«
पर जालू जमिना च रांदे न, तां सै उगी करी सारे साग पतरां ला बडा होई जांदा है, कने उदियां इतणियां बडियां डालियाँ निकलदियां न की अम्बरे दे पंछी भी उदिया छोआं च रेहणे तांई डालियाँ च घोंसले बणाई सकदे न।”
33 In vielen derartigen Gleichnissen verkündete Jesus ihnen das Wort, je nach dem sie es zu verstehen vermochten;
कने सै लोकां जो परमेश्वरे दे राज्य दे बारे च दसणे तांई हरबरी कहाणिया दा इस्तेमाल करदा था, जड़ियां उना जो समझ आई जान।
34 aber ohne Gleichnis redete er nicht zu ihnen; wenn er dann mit seinen Jüngern allein war, so gab er ihnen die Auslegung von allem.
कने सै हमेशा परमेश्वरे दे राज्य दियां गल्लां कहाणिया च बोलदा था, पर जालू सै किल्ला होंदा था, तां सै अपणे चेलयां जो सारियां गल्लां दसदा था।
35 Er sagte dann zu ihnen an jenem Tage, als es Abend geworden war: »Wir wollen ans andere Ufer (des Sees) hinüberfahren!«
उसी दिने सझां दे बेले, उनी अपणे चेलयां ने बोलया, “ओआ, असां गलील झीला दे पार चलदे न।”
36 So ließen sie denn die Volksmenge gehen und nahmen ihn, wie er war, im Boote mit; doch auch noch andere Boote begleiteten ihn.
कने चेले भी भिड़ा जो छडी करी उसा किस्तिया पर चढ़ी गे, जिसा पर यीशु बैठया था। कने सै यीशुऐ जो अपणे कने लेई गे। ओथु उना सोगी होर भी किस्तियां थियां।
37 Da erhob sich ein gewaltiger Sturmwind, und die Wellen schlugen in das Boot, so daß das Boot sich schon mit Wasser zu füllen begann;
तालू सै झीला जो पार करा दे थे, तां बड़ा भरी तूफान आया कने लेहरां किस्ती ने बजियां, किस्तिया च पाणी भरुईया कने किस्ती डुबणे वाली थी।
38 er selbst aber lag am hinteren Teil des Bootes und schlief auf dem Kissen. Sie weckten ihn nun und sagten zu ihm: »Meister, liegt dir nichts daran, daß wir untergehen?«
कने यीशु पिछले हिस्से च सुतया था, तालू उना उसयो जगाई करी बोलया, “गुरू जी, तिजो क्या साड़ी कोई फिकर नी है, की असां मरणे बाले न?”
39 Da stand er auf, bedrohte den Wind und gebot dem See: »Schweige! Werde still!« Da legte sich der Wind, und es trat völlige Windstille ein.
तालू उनी उठी करी तुफाने जो डांटया, कने लेरां जो बोलया, “शांत रिया, रुकी जा!” कने हवा रुकी गेई कने झील शांत होई गेई।
40 Hierauf sagte er zu ihnen: »Was seid ihr so furchtsam? Habt ihr immer noch keinen Glauben?«
कने उनी तालू चेलयां ला पुछया, “तुसां कजो डरदे न? क्या तुहांजो हले दीकर मिंजो पर भरोसा नी है?”
41 Da gerieten sie in große Furcht und sagten zueinander: »Wer ist denn dieser, daß auch der Wind und der See ihm gehorsam sind?«
सै बड़े भरी डरी गे कने अपु चे बोलणा लग्गे, “ऐ कदिया माणु है? ऐथू तक की तूफान कने लैहरां भी इदा हुकम मंदे न।”
