Markus 11
1 Als sie dann in die Nähe von Jerusalem nach [Bethphage und] Bethanien an den Ölberg gekommen waren, sandte er zwei von seinen Jüngern ab
அநந்தரம்’ தேஷு யிரூஸா²லம: ஸமீபஸ்த²யோ ர்பை³த்ப²கீ³பை³த²நீயபுரயோரந்திகஸ்த²ம்’ ஜைதுநநாமாத்³ரிமாக³தேஷு யீஸு²: ப்ரேஷணகாலே த்³வௌ ஸி²ஷ்யாவித³ம்’ வாக்யம்’ ஜகா³த³,
2 mit der Weisung: »Geht in das Dorf, das dort vor euch liegt; und sogleich, wenn ihr hineinkommt, werdet ihr ein Eselsfüllen angebunden finden, auf dem noch nie ein Mensch gesessen hat; bindet es los und bringt es her!
யுவாமமும்’ ஸம்முக²ஸ்த²ம்’ க்³ராமம்’ யாதம்’, தத்ர ப்ரவிஸ்²ய யோ நரம்’ நாவஹத் தம்’ க³ர்த்³த³ப⁴ஸா²வகம்’ த்³ரக்ஷ்யத²ஸ்தம்’ மோசயித்வாநயதம்’|
3 Und wenn jemand euch fragen sollte: ›Was macht ihr da?‹, so antwortet: ›Der Herr bedarf seiner und schickt es sogleich wieder her.‹«
கிந்து யுவாம்’ கர்ம்மேத³ம்’ குத: குருத²: ? கதா²மிமாம்’ யதி³ கோபி ப்ரு’ச்ச²தி தர்ஹி ப்ரபோ⁴ரத்ர ப்ரயோஜநமஸ்தீதி கதி²தே ஸ ஸீ²க்⁴ரம்’ தமத்ர ப்ரேஷயிஷ்யதி|
4 Da gingen sie hin und fanden ein Eselsfüllen angebunden am Haustor draußen nach der Dorfstraße zu und banden es los.
ததஸ்தௌ க³த்வா த்³விமார்க³மேலநே கஸ்யசித்³ த்³வாரஸ்ய பார்ஸ்²வே தம்’ க³ர்த்³த³ப⁴ஸா²வகம்’ ப்ராப்ய மோசயத: ,
5 Und einige von den Leuten, die dort standen, sagten zu ihnen: »Was macht ihr da, daß ihr das Füllen losbindet?«
ஏதர்ஹி தத்ரோபஸ்தி²தலோகாநாம்’ கஸ்²சித்³ அப்ரு’ச்ச²த், க³ர்த்³த³ப⁴ஸி²ஸு²ம்’ குதோ மோசயத²: ?
6 Sie antworteten ihnen, wie Jesus ihnen geboten hatte, da ließ man sie gewähren.
ததா³ யீஸோ²ராஜ்ஞாநுஸாரேண தேப்⁴ய: ப்ரத்யுதி³தே தத்க்ஷணம்’ தமாதா³தும்’ தே(அ)நுஜஜ்ஞு: |
7 Sie brachten nun das Füllen zu Jesus und legten ihre Mäntel auf das Tier, und er setzte sich darauf.
அத² தௌ யீஸோ²: ஸந்நிதி⁴ம்’ க³ர்த்³த³ப⁴ஸி²ஸு²ம் ஆநீய தது³பரி ஸ்வவஸ்த்ராணி பாதயாமாஸது: ; தத: ஸ தது³பரி ஸமுபவிஷ்ட: |
8 Viele breiteten sodann ihre Mäntel auf den Weg, andere streuten Laubzweige aus, die sie auf den Feldern abgeschnitten hatten.
ததா³நேகே பதி² ஸ்வவாஸாம்’ஸி பாதயாமாஸு: , பரைஸ்²ச தருஸா²கா²ஸ்²சி²தவா மார்கே³ விகீர்ணா: |
9 Und die, welche vorn im Zuge gingen, und die, welche nachfolgten, riefen laut: »Hosianna! Gepriesen sei, der da kommt im Namen des Herrn!
அபரஞ்ச பஸ்²சாத்³கா³மிநோ(அ)க்³ரகா³மிநஸ்²ச ஸர்வ்வே ஜநா உசை: ஸ்வரேண வக்துமாரேபி⁴ரே, ஜய ஜய ய: பரமேஸ்²வரஸ்ய நாம்நாக³ச்ச²தி ஸ த⁴ந்ய இதி|
10 Gepriesen sei das Königtum unsers Vaters David, das da kommt! Hosianna in den Himmelshöhen!«
ததா²ஸ்மாகமம்’ பூர்வ்வபுருஷஸ்ய தா³யூதோ³ யத்³ராஜ்யம்’ பரமேஸ்²வரநாம்நாயாதி தத³பி த⁴ந்யம்’, ஸர்வ்வஸ்மாது³ச்ச்²ராயே ஸ்வர்கே³ ஈஸ்²வரஸ்ய ஜயோ ப⁴வேத்|
11 So zog er in Jerusalem ein (und begab sich) in den Tempel; und nachdem er sich dort alles ringsum angesehen hatte, ging er, da es schon spät am Tage war, mit den Zwölfen nach Bethanien hinaus.
இத்த²ம்’ யீஸு² ர்யிரூஸா²லமி மந்தி³ரம்’ ப்ரவிஸ்²ய சதுர்தி³க்ஸ்தா²நி ஸர்வ்வாணி வஸ்தூநி த்³ரு’ஷ்டவாந்; அத² ஸாயம்’கால உபஸ்தி²தே த்³வாத³ஸ²ஸி²ஷ்யஸஹிதோ பை³த²நியம்’ ஜகா³ம|
12 Als sie dann am folgenden Morgen von Bethanien wieder aufgebrochen waren, hungerte ihn.
அபரேஹநி பை³த²நியாத்³ ஆக³மநஸமயே க்ஷுதா⁴ர்த்தோ ப³பூ⁴வ|
13 Als er nun in der Ferne einen Feigenbaum sah, der Blätter hatte, ging er hin, ob er nicht einige Früchte an ihm fände, doch als er zu ihm hinkam, fand er nichts als Blätter, denn es war noch nicht die Feigenzeit.
ததோ தூ³ரே ஸபத்ரமுடு³ம்ப³ரபாத³பம்’ விலோக்ய தத்ர கிஞ்சித் ப²லம்’ ப்ராப்தும்’ தஸ்ய ஸந்நிக்ரு’ஷ்டம்’ யயௌ, ததா³நீம்’ ப²லபாதநஸ்ய ஸமயோ நாக³ச்ச²தி| ததஸ்தத்ரோபஸ்தி²த: பத்ராணி விநா கிமப்யபரம்’ ந ப்ராப்ய ஸ கதி²தவாந்,
14 Da rief er dem Baume die Worte zu: »Nie mehr in Ewigkeit soll jemand eine Frucht von dir essen!« Und seine Jünger hörten es. (aiōn g165)
அத்³யாரப்⁴ய கோபி மாநவஸ்த்வத்த: ப²லம்’ ந பு⁴ஞ்ஜீத; இமாம்’ கதா²ம்’ தஸ்ய ஸி²ஷ்யா: ஸு²ஸ்²ருவு: | (aiōn g165)
15 Sie kamen dann nach Jerusalem, und als er dort in den Tempel hineingegangen war, machte er sich daran, die, welche im Tempel verkauften und kauften, hinauszutreiben, stieß die Tische der Geldwechsler und die Sitze der Taubenhändler um
தத³நந்தரம்’ தேஷு யிரூஸா²லமமாயாதேஷு யீஸு² ர்மந்தி³ரம்’ க³த்வா தத்ரஸ்தா²நாம்’ ப³ணிஜாம்’ முத்³ராஸநாநி பாராவதவிக்ரேத்ரு’ணாம் ஆஸநாநி ச ந்யுப்³ஜயாஞ்சகார ஸர்வ்வாந் க்ரேத்ரு’ந் விக்ரேத்ரும்’’ஸ்²ச ப³ஹிஸ்²சகார|
16 und duldete nicht, daß jemand ein Hausgerät über den Tempelplatz trug.
அபரம்’ மந்தி³ரமத்⁴யேந கிமபி பாத்ரம்’ வோடு⁴ம்’ ஸர்வ்வஜநம்’ நிவாரயாமாஸ|
17 Und er belehrte sie mit den Worten: »Steht nicht geschrieben: ›Mein Haus soll ein Bethaus für alle Völker heißen‹? Ihr aber habt eine ›Räuberhöhle‹ aus ihm gemacht!«
லோகாநுபதி³ஸ²ந் ஜகா³த³, மம க்³ரு’ஹம்’ ஸர்வ்வஜாதீயாநாம்’ ப்ரார்த²நாக்³ரு’ஹம் இதி நாம்நா ப்ரதி²தம்’ ப⁴விஷ்யதி ஏதத் கிம்’ ஸா²ஸ்த்ரே லிகி²தம்’ நாஸ்தி? கிந்து யூயம்’ ததே³வ சோராணாம்’ க³ஹ்வரம்’ குருத²|
18 Die Hohenpriester und die Schriftgelehrten hörten davon und überlegten, wie sie ihn umbringen könnten; denn sie hatten Furcht vor ihm, weil seine Lehre auf das ganze Volk einen tiefen Eindruck machte. –
இமாம்’ வாணீம்’ ஸ்²ருத்வாத்⁴யாபகா: ப்ரதா⁴நயாஜகாஸ்²ச தம்’ யதா² நாஸ²யிதும்’ ஸ²க்நுவந்தி ததோ²பாயம்’ ம்ரு’க³யாமாஸு: , கிந்து தஸ்யோபதே³ஸா²த் ஸர்வ்வே லோகா விஸ்மயம்’ க³தா அதஸ்தே தஸ்மாத்³ பி³ப்⁴யு: |
19 Und sooft es Abend geworden war, gingen sie aus der Stadt hinaus.
அத² ஸாயம்’ஸமய உபஸ்தி²தே யீஸு²ர்நக³ராத்³ ப³ஹிர்வவ்ராஜ|
20 Als sie nun am folgenden Morgen vorübergingen, sahen sie den Feigenbaum von den Wurzeln aus verdorrt.
அநந்தரம்’ ப்ராத: காலே தே தேந மார்கே³ண க³ச்ச²ந்தஸ்தமுடு³ம்ப³ரமஹீருஹம்’ ஸமூலம்’ ஸு²ஷ்கம்’ த³த்³ரு’ஸு²: |
21 Da erinnerte sich Petrus (des Vorfalls) und sagte zu ihm: »Rabbi, sieh doch: der Feigenbaum, den du verflucht hast, ist verdorrt!«
தத: பிதர: பூர்வ்வவாக்யம்’ ஸ்மரந் யீஸு²ம்’ ப³பா⁴ஷம்’, ஹே கு³ரோ பஸ்²யது ய உடு³ம்ப³ரவிடபீ ப⁴வதா ஸ²ப்த: ஸ ஸு²ஷ்கோ ப³பூ⁴வ|
22 Jesus gab ihnen zur Antwort: »Habt Glauben an Gott!
ததோ யீஸு²: ப்ரத்யவாதீ³த், யூயமீஸ்²வரே விஸ்²வஸித|
23 Wahrlich ich sage euch: Wer zu dem Berge dort sagt: ›Hebe dich empor und stürze dich ins Meer!‹ und in seinem Herzen nicht zweifelt, sondern glaubt, daß das, was er ausspricht, in Erfüllung geht, dem wird es auch erfüllt werden.
யுஷ்மாநஹம்’ யதா²ர்த²ம்’ வதா³மி கோபி யத்³யேதத்³கி³ரிம்’ வத³தி, த்வமுத்தா²ய க³த்வா ஜலதௌ⁴ பத, ப்ரோக்தமித³ம்’ வாக்யமவஸ்²யம்’ க⁴டிஷ்யதே, மநஸா கிமபி ந ஸந்தி³ஹ்ய சேதி³த³ம்’ விஸ்²வஸேத் தர்ஹி தஸ்ய வாக்யாநுஸாரேண தத்³ க⁴டிஷ்யதே|
24 Darum sage ich euch: Bei allem, was ihr im Gebet erbittet – glaubt nur, daß ihr es (tatsächlich) empfangen habt, so wird es euch zuteil werden.
அதோ ஹேதோரஹம்’ யுஷ்மாந் வச்மி, ப்ரார்த²நாகாலே யத்³யதா³காம்’க்ஷிஷ்யத்⁴வே தத்தத³வஸ்²யம்’ ப்ராப்ஸ்யத², இத்த²ம்’ விஸ்²வஸித, தத: ப்ராப்ஸ்யத²|
25 Und wenn ihr dasteht und beten wollt, so vergebt (zunächst), wenn ihr etwas gegen jemand habt, damit auch euer himmlischer Vater euch eure Übertretungen vergebe.
அபரஞ்ச யுஷ்மாஸு ப்ரார்த²யிதும்’ ஸமுத்தி²தேஷு யதி³ கோபி யுஷ்மாகம் அபராதீ⁴ திஷ்ட²தி, தர்ஹி தம்’ க்ஷமத்⁴வம்’, ததா² க்ரு’தே யுஷ்மாகம்’ ஸ்வர்க³ஸ்த²: பிதாபி யுஷ்மாகமாகா³ம்’மி க்ஷமிஷ்யதே|
26 [Wenn aber ihr nicht vergebt, so wird auch euer himmlischer Vater euch eure Übertretungen nicht vergeben.]«
கிந்து யதி³ ந க்ஷமத்⁴வே தர்ஹி வ: ஸ்வர்க³ஸ்த²: பிதாபி யுஷ்மாகமாகா³ம்’ஸி ந க்ஷமிஷ்யதே|
27 Sie kamen dann wieder nach Jerusalem; und als er dort im Tempel umherging, traten die Hohenpriester, die Schriftgelehrten und die Ältesten an ihn heran
அநந்தரம்’ தே புந ர்யிரூஸா²லமம்’ ப்ரவிவிஸு²: , யீஸு² ர்யதா³ மத்⁴யேமந்தி³ரம் இதஸ்ததோ க³ச்ச²தி, ததா³நீம்’ ப்ரதா⁴நயாஜகா உபாத்⁴யாயா: ப்ராஞ்சஸ்²ச தத³ந்திகமேத்ய கதா²மிமாம்’ பப்ரச்சு²: ,
28 und fragten ihn: »Auf Grund welcher Vollmacht trittst du hier in solcher Weise auf? Oder wer hat dir die Vollmacht dazu gegeben, hier so aufzutreten?«
த்வம்’ கேநாதே³ஸே²ந கர்ம்மாண்யேதாநி கரோஷி? ததை²தாநி கர்ம்மாணி கர்த்தாம்’ கேநாதி³ஷ்டோஸி?
29 Da antwortete Jesus ihnen: »Ich will euch eine einzige Frage vorlegen: beantwortet sie mir, dann will ich euch sagen, auf Grund welcher Vollmacht ich hier so auftrete.
ததோ யீஸு²: ப்ரதிக³தி³தவாந் அஹமபி யுஷ்மாந் ஏககதா²ம்’ ப்ரு’ச்சா²மி, யதி³ யூயம்’ தஸ்யா உத்தரம்’ குருத², தர்ஹி கயாஜ்ஞயாஹம்’ கர்ம்மாண்யேதாநி கரோமி தத்³ யுஷ்மப்⁴யம்’ கத²யிஷ்யாமி|
30 Stammte die Taufe des Johannes vom Himmel oder von Menschen? Gebt mir eine Antwort!«
யோஹநோ மஜ்ஜநம் ஈஸ்²வராத் ஜாதம்’ கிம்’ மாநவாத்? தந்மஹ்யம்’ கத²யத|
31 Da überlegten sie miteinander folgendermaßen: »Sagen wir: ›Vom Himmel‹, so wird er einwenden: ›Warum habt ihr ihm dann keinen Glauben geschenkt?‹
தே பரஸ்பரம்’ விவேக்தும்’ ப்ராரேபி⁴ரே, தத்³ ஈஸ்²வராத்³ ப³பூ⁴வேதி சேத்³ வதா³மஸ்தர்ஹி குதஸ்தம்’ ந ப்ரத்யைத? கத²மேதாம்’ கத²யிஷ்யதி|
32 Sollen wir dagegen sagen: ›Von Menschen?‹« – da fürchteten sie sich vor dem Volk; denn alle glaubten von Johannes, daß er wirklich ein Prophet gewesen sei.
மாநவாத்³ அப⁴வதி³தி சேத்³ வதா³மஸ்தர்ஹி லோகேப்⁴யோ ப⁴யமஸ்தி யதோ ஹேதோ: ஸர்வ்வே யோஹநம்’ ஸத்யம்’ ப⁴விஷ்யத்³வாதி³நம்’ மந்யந்தே|
33 So gaben sie denn Jesus zur Antwort: »Wir wissen es nicht.« Da erwiderte Jesus ihnen: »Dann sage auch ich euch nicht, auf Grund welcher Vollmacht ich hier so auftrete.«
அதஏவ தே யீஸு²ம்’ ப்ரத்யவாதி³ஷு ர்வயம்’ தத்³ வக்தும்’ ந ஸ²க்நும: | யீஸு²ருவாச, தர்ஹி யேநாதே³ஸே²ந கர்ம்மாண்யேதாநி கரோமி, அஹமபி யுஷ்மப்⁴யம்’ தந்ந கத²யிஷ்யாமி|
