Markus 10
1 Jesus brach dann von dort auf und kam in das Gebiet von Judäa, und zwar in das Ostjordanland; und wieder strömte das Volk in Scharen bei ihm zusammen, und wieder lehrte er sie, wie es seine Gewohnheit war.
அநந்தரம்’ ஸ தத்ஸ்தா²நாத் ப்ரஸ்தா²ய யர்த்³த³நநத்³யா: பாரே யிஹூதா³ப்ரதே³ஸ² உபஸ்தி²தவாந், தத்ர தத³ந்திகே லோகாநாம்’ ஸமாக³மே ஜாதே ஸ நிஜரீத்யநுஸாரேண புநஸ்தாந் உபதி³தே³ஸ²|
2 Da traten Pharisäer an ihn heran und fragten ihn, ob ein Ehemann seine Frau entlassen dürfe; sie wollten ihn nämlich versuchen.
ததா³ பி²ரூஸி²நஸ்தத்ஸமீபம் ஏத்ய தம்’ பரீக்ஷிதும்’ பப்ரச்ச²: ஸ்வஜாயா மநுஜாநாம்’ த்யஜ்யா ந வேதி?
3 Er aber gab ihnen zur Antwort: »Was hat Mose euch geboten?«
தத: ஸ ப்ரத்யவாதீ³த், அத்ர கார்ய்யே மூஸா யுஷ்மாந் ப்ரதி கிமாஜ்ஞாபயத்?
4 Sie sagten: »Mose hat gestattet, einen Scheidebrief auszustellen und dann (die Frau) zu entlassen.«
த ஊசு: த்யாக³பத்ரம்’ லேகி²தும்’ ஸ்வபத்நீம்’ த்யக்துஞ்ச மூஸா(அ)நுமந்யதே|
5 Jesus aber sagte zu ihnen: »Mit Rücksicht auf eure Herzenshärte hat er euch dieses Gebot vorgeschrieben;
ததா³ யீஸு²: ப்ரத்யுவாச, யுஷ்மாகம்’ மநஸாம்’ காடி²ந்யாத்³தே⁴தோ ர்மூஸா நிதே³ஸ²மிமம் அலிக²த்|
6 aber vom Anfang der Schöpfung an hat Gott die Menschen als Mann und Weib geschaffen.
கிந்து ஸ்ரு’ஷ்டேராதௌ³ ஈஸ்²வரோ நராந் பும்’ரூபேண ஸ்த்ரீரூபேண ச ஸஸர்ஜ|
7 Darum wird ein Mann seinen Vater und seine Mutter verlassen und seinem Weibe anhangen,
"தத: காரணாத் புமாந் பிதரம்’ மாதரஞ்ச த்யக்த்வா ஸ்வஜாயாயாம் ஆஸக்தோ ப⁴விஷ்யதி,
8 und die beiden werden zu einem Leibe werden, so daß sie nicht mehr zwei sind, sondern ein Leib.
தௌ த்³வாவ் ஏகாங்கௌ³ ப⁴விஷ்யத: | " தஸ்மாத் தத்காலமாரப்⁴ய தௌ ந த்³வாவ் ஏகாங்கௌ³|
9 Was nun Gott zusammengefügt hat, das soll der Mensch nicht scheiden.«
அத: காரணாத்³ ஈஸ்²வரோ யத³யோஜயத் கோபி நரஸ்தந்ந வியேஜயேத்|
10 Zu Hause befragten ihn dann seine Jünger nochmals hierüber,
அத² யீஸு² ர்க்³ரு’ஹம்’ ப்ரவிஷ்டஸ்ததா³ ஸி²ஷ்யா: புநஸ்தத்கதா²ம்’ தம்’ பப்ரச்சு²: |
11 und er erklärte ihnen: »Wer seine Frau entläßt und eine andere heiratet, begeht ihr gegenüber Ehebruch,
தத: ஸோவத³த் கஸ்²சித்³ யதி³ ஸ்வபா⁴ர்ய்யாம்’ த்யக்தவாந்யாம் உத்³வஹதி தர்ஹி ஸ ஸ்வபா⁴ர்ய்யாயா: ப்ராதிகூல்யேந வ்யபி⁴சாரீ ப⁴வதி|
12 und (ebenso) wenn sie sich von ihrem Manne scheidet und einen andern heiratet, so begeht sie Ehebruch.«
காசிந்நாரீ யதி³ ஸ்வபதிம்’ ஹித்வாந்யபும்’ஸா விவாஹிதா ப⁴வதி தர்ஹி ஸாபி வ்யபி⁴சாரிணீ ப⁴வதி|
13 Und man brachte Kinder zu ihm, damit er sie anrühre; die Jünger aber verwiesen es ihnen in barscher Weise.
அத² ஸ யதா² ஸி²ஸூ²ந் ஸ்ப்ரு’ஸே²த், தத³ர்த²ம்’ லோகைஸ்தத³ந்திகம்’ ஸி²ஸ²வ ஆநீயந்த, கிந்து ஸி²ஷ்யாஸ்தாநாநீதவதஸ்தர்ஜயாமாஸு: |
14 Als Jesus das sah, wurde er unwillig und sagte zu seinen Jüngern: »Laßt die Kinder zu mir kommen, hindert sie nicht daran! Denn für ihresgleichen ist das Reich Gottes bestimmt.
யீஸு²ஸ்தத்³ த்³ரு’ஷ்ட்வா க்ருத்⁴யந் ஜகா³த³, மந்நிகடம் ஆக³ந்தும்’ ஸி²ஸூ²ந் மா வாரயத, யத ஏதாத்³ரு’ஸா² ஈஸ்²வரராஜ்யாதி⁴காரிண: |
15 Wahrlich ich sage euch: Wer das Reich Gottes nicht annimmt wie ein Kind, wird sicherlich nicht hineinkommen!«
யுஷ்மாநஹம்’ யதா²ர்த²ம்’ வச்மி, ய: கஸ்²சித் ஸி²ஸு²வத்³ பூ⁴த்வா ராஜ்யமீஸ்²வரஸ்ய ந க்³ரு’ஹ்லீயாத் ஸ கதா³பி தத்³ராஜ்யம்’ ப்ரவேஷ்டும்’ ந ஸ²க்நோதி|
16 Dann schloß er sie in seine Arme und segnete sie, indem er ihnen die Hände auflegte.
அநநதரம்’ ஸ ஸி²ஸூ²நங்கே நிதா⁴ய தேஷாம்’ கா³த்ரேஷு ஹஸ்தௌ த³த்த்வாஸி²ஷம்’ ப³பா⁴ஷே|
17 Als er dann (wieder) aufbrach, um weiterzuwandern, lief einer auf ihn zu, warf sich vor ihm auf die Knie nieder und fragte ihn: »Guter Meister, was muß ich tun, um ewiges Leben zu erben?« (aiōnios g166)
அத² ஸ வர்த்மநா யாதி, ஏதர்ஹி ஜந ஏகோ தா⁴வந் ஆக³த்ய தத்ஸம்முகே² ஜாநுநீ பாதயித்வா ப்ரு’ஷ்டவாந், போ⁴: பரமகு³ரோ, அநந்தாயு: ப்ராப்தயே மயா கிம்’ கர்த்தவ்யம்’? (aiōnios g166)
18 Jesus antwortete ihm: »Was nennst du mich gut? Niemand ist gut als Gott allein.
ததா³ யீஸு²ருவாச, மாம்’ பரமம்’ குதோ வத³ஸி? விநேஸ்²வரம்’ கோபி பரமோ ந ப⁴வதி|
19 Du kennst die Gebote: ›Du sollst nicht töten, nicht ehebrechen, nicht stehlen, nicht falsches Zeugnis ablegen, keinem das ihm Zukommende vorenthalten, ehre deinen Vater und deine Mutter!‹«
பரஸ்த்ரீம்’ நாபி⁴க³ச்ச²; நரம்’ மா கா⁴தய; ஸ்தேயம்’ மா குரு; ம்ரு’ஷாஸாக்ஷ்யம்’ மா தே³ஹி; ஹிம்’ஸாஞ்ச மா குரு; பிதரௌ ஸம்மந்யஸ்வ; நிதே³ஸா² ஏதே த்வயா ஜ்ஞாதா: |
20 Jener erwiderte ihm: »Meister, dies alles habe ich von meiner Jugend an gehalten.«
ததஸ்தந ப்ரத்யுக்தம்’, ஹே கு³ரோ பா³ல்யகாலாத³ஹம்’ ஸர்வ்வாநேதாந் ஆசராமி|
21 Jesus blickte ihn an, gewann ihn lieb und sagte zu ihm: »Eins fehlt dir noch: gehe hin, verkaufe alles, was du besitzest, und gib (den Erlös) den Armen: so wirst du einen Schatz im Himmel haben; dann komm und folge mir nach!«
ததா³ யீஸு²ஸ்தம்’ விலோக்ய ஸ்நேஹேந ப³பா⁴ஷே, தவைகஸ்யாபா⁴வ ஆஸ்தே; த்வம்’ க³த்வா ஸர்வ்வஸ்வம்’ விக்ரீய த³ரித்³ரேப்⁴யோ விஸ்²ராணய, தத: ஸ்வர்கே³ த⁴நம்’ ப்ராப்ஸ்யஸி; தத: பரம் ஏத்ய க்ருஸ²ம்’ வஹந் மத³நுவர்த்தீ ப⁴வ|
22 Er aber wurde über dies Wort unmutig und ging betrübt weg; denn er besaß ein großes Vermögen.
கிந்து தஸ்ய ப³ஹுஸம்பத்³வித்³யமாநத்வாத் ஸ இமாம்’ கதா²மாகர்ண்ய விஷணோ து³: கி²தஸ்²ச ஸந் ஜகா³ம|
23 Da blickte Jesus rings um sich und sagte zu seinen Jüngern: »Wie schwer wird es doch für die Begüterten sein, in das Reich Gottes einzugehen!«
அத² யீஸு²ஸ்²சதுர்தி³ஸோ² நிரீக்ஷ்ய ஸி²ஷ்யாந் அவாதீ³த், த⁴நிலோகாநாம் ஈஸ்²வரராஜ்யப்ரவேஸ²: கீத்³ரு’க்³ து³ஷ்கர: |
24 Die Jünger waren über diese seine Worte betroffen, Jesus aber wiederholte seinen Ausspruch nochmals mit den Worten: »Kinder, wie schwer ist es doch [für Menschen, die sich auf Geld und Gut verlassen], in das Reich Gottes einzugehen!
தஸ்ய கதா²த: ஸி²ஷ்யாஸ்²சமச்சக்ரு: , கிந்து ஸ புநரவத³த், ஹே பா³லகா யே த⁴நே விஸ்²வஸந்தி தேஷாம் ஈஸ்²வரராஜ்யப்ரவேஸ²: கீத்³ரு’க்³ து³ஷ்கர: |
25 Es ist leichter, daß ein Kamel durch ein Nadelöhr hindurchgeht, als daß ein Reicher in das Reich Gottes eingeht.«
ஈஸ்²வரராஜ்யே த⁴நிநாம்’ ப்ரவேஸா²த் ஸூசிரந்த்⁴ரேண மஹாங்க³ஸ்ய க³மநாக³மநம்’ ஸுகரம்’|
26 Da erschraken sie noch weit mehr und sagten zueinander: »Ja, wer kann dann gerettet werden?«
ததா³ ஸி²ஷ்யா அதீவ விஸ்மிதா: பரஸ்பரம்’ ப்ரோசு: , தர்ஹி க: பரித்ராணம்’ ப்ராப்தும்’ ஸ²க்நோதி?
27 Jesus blickte sie an und sagte: »Bei den Menschen ist es unmöglich, nicht aber bei Gott; denn bei Gott ist alles möglich.«
ததோ யீஸு²ஸ்தாந் விலோக்ய ப³பா⁴ஷே, தந் நரஸ்யாஸாத்⁴யம்’ கிந்து நேஸ்²வரஸ்ய, யதோ ஹேதோரீஸ்²வரஸ்ய ஸர்வ்வம்’ ஸாத்⁴யம்|
28 Da nahm Petrus das Wort und sagte zu ihm: »Siehe, wir haben alles verlassen und sind dir nachgefolgt.«
ததா³ பிதர உவாச, பஸ்²ய வயம்’ ஸர்வ்வம்’ பரித்யஜ்ய ப⁴வதோநுகா³மிநோ ஜாதா: |
29 Jesus erwiderte: »Wahrlich ich sage euch: Niemand hat Haus oder Brüder und Schwestern oder Mutter, Vater und Kinder oder Äcker um meinetwillen und um der Heilsbotschaft willen verlassen,
ததோ யீஸு²: ப்ரத்யவத³த், யுஷ்மாநஹம்’ யதா²ர்த²ம்’ வதா³மி, மத³ர்த²ம்’ ஸுஸம்’வாதா³ர்த²ம்’ வா யோ ஜந: ஸத³நம்’ ப்⁴ராதரம்’ ப⁴கி³நீம்’ பிதரம்’ மாதரம்’ ஜாயாம்’ ஸந்தாநாந் பூ⁴மி வா த்யக்த்வா
31 Viele Erste aber werden Letzte sein und die Letzten Erste.«
கிந்த்வக்³ரீயா அநேகே லோகா: ஸே²ஷா: , ஸே²ஷீயா அநேகே லோகாஸ்²சாக்³ரா ப⁴விஷ்யந்தி|
32 Sie waren aber auf der Wanderung begriffen, um nach Jerusalem hinaufzuziehen; Jesus ging ihnen (dabei) voran, und sie waren darüber erstaunt; die ihm Nachfolgenden aber waren voll Furcht. Da nahm er die Zwölf nochmals (allein) zu sich und begann mit ihnen von dem Geschick zu sprechen, das ihm bevorstände:
அத² யிரூஸா²லம்யாநகாலே யீஸு²ஸ்தேஷாம் அக்³ரகா³மீ ப³பூ⁴வ, தஸ்மாத்தே சித்ரம்’ ஜ்ஞாத்வா பஸ்²சாத்³கா³மிநோ பூ⁴த்வா பி³ப்⁴யு: | ததா³ ஸ புந ர்த்³வாத³ஸ²ஸி²ஷ்யாந் க்³ரு’ஹீத்வா ஸ்வீயம்’ யத்³யத்³ க⁴டிஷ்யதே தத்தத் தேப்⁴ய: கத²யிதும்’ ப்ராரேபே⁴;
33 »Seht, wir ziehen jetzt nach Jerusalem hinauf, und der Menschensohn wird den Hohenpriestern und Schriftgelehrten ausgeliefert werden; sie werden ihn zum Tode verurteilen und ihn den Heiden ausliefern;
பஸ்²யத வயம்’ யிரூஸா²லம்புரம்’ யாம: , தத்ர மநுஷ்யபுத்ர: ப்ரதா⁴நயாஜகாநாம் உபாத்⁴யாயாநாஞ்ச கரேஷு ஸமர்பயிஷ்யதே; தே ச வத⁴த³ண்டா³ஜ்ஞாம்’ தா³பயித்வா பரதே³ஸீ²யாநாம்’ கரேஷு தம்’ ஸமர்பயிஷ்யந்தி|
34 die werden ihn dann verspotten und anspeien, geißeln und töten; und nach drei Tagen wird er auferstehen.«
தே தமுபஹஸ்ய கஸ²யா ப்ரஹ்ரு’த்ய தத்³வபுஷி நிஷ்டீ²வம்’ நிக்ஷிப்ய தம்’ ஹநிஷ்யந்தி, தத: ஸ த்ரு’தீயதி³நே ப்ரோத்தா²ஸ்யதி|
35 Da traten Jakobus und Johannes, die Söhne des Zebedäus, an ihn heran und sagten zu ihm: »Meister, wir möchten, daß du uns eine Bitte erfüllst.«
தத: ஸிவதே³: புத்ரௌ யாகூப்³யோஹநௌ தத³ந்திகம் ஏத்ய ப்ரோசது: , ஹே கு³ரோ யத்³ ஆவாப்⁴யாம்’ யாசிஷ்யதே தத³ஸ்மத³ர்த²ம்’ ப⁴வாந் கரோது நிவேத³நமித³மாவயோ: |
36 Er fragte sie: »Was wünscht ihr von mir?«
தத: ஸ கதி²தவாந், யுவாம்’ கிமிச்ச²த²: ? கிம்’ மயா யுஷ்மத³ர்த²ம்’ கரணீயம்’?
37 Sie antworteten ihm: »Gewähre uns, daß wir in deiner Herrlichkeit einer zu deiner Rechten und einer zu deiner Linken sitzen dürfen!«
ததா³ தௌ ப்ரோசது: , ஆவயோரேகம்’ த³க்ஷிணபார்ஸ்²வே வாமபார்ஸ்²வே சைகம்’ தவைஸ்²வர்ய்யபதே³ ஸமுபவேஷ்டும் ஆஜ்ஞாபய|
38 Da sagte Jesus zu ihnen: »Ihr wißt nicht, um was ihr da bittet. Könnt ihr den Kelch trinken, den ich zu trinken habe, oder die Taufe erleiden, mit der ich getauft werde?«
கிந்து யீஸு²: ப்ரத்யுவாச யுவாமஜ்ஞாத்வேத³ம்’ ப்ரார்த²யேதே², யேந கம்’ஸேநாஹம்’ பாஸ்யாமி தேந யுவாப்⁴யாம்’ கிம்’ பாதும்’ ஸ²க்ஷ்யதே? யஸ்மிந் மஜ்ஜநேநாஹம்’ மஜ்ஜிஷ்யே தந்மஜ்ஜநே மஜ்ஜயிதும்’ கிம்’ யுவாப்⁴யாம்’ ஸ²க்ஷ்யதே? தௌ ப்ரத்யூசது: ஸ²க்ஷ்யதே|
39 Sie antworteten ihm: »Ja, wir können es.« Da sagte Jesus zu ihnen: »Den Kelch, den ich zu trinken habe, werdet (auch) ihr trinken, und mit der Taufe, mit der ich getauft werde, werdet ihr auch getauft werden;
ததா³ யீஸு²ரவத³த் யேந கம்’ஸேநாஹம்’ பாஸ்யாமி தேநாவஸ்²யம்’ யுவாமபி பாஸ்யத²: , யேந மஜ்ஜநேந சாஹம்’ மஜ்ஜிய்யே தத்ர யுவாமபி மஜ்ஜிஷ்யேதே²|
40 aber den Sitz zu meiner Rechten oder zu meiner Linken habe nicht ich zu verleihen, sondern er wird denen zuteil, für die er bestimmt ist.«
கிந்து யேஷாமர்த²ம் இத³ம்’ நிரூபிதம்’, தாந் விஹாயாந்யம்’ கமபி மம த³க்ஷிணபார்ஸ்²வே வாமபார்ஸ்²வே வா ஸமுபவேஸ²யிதும்’ மமாதி⁴காரோ நாஸ்தி|
41 Als nun die zehn (übrigen Jünger) dies hörten, begann sich der Unwille über Jakobus und Johannes in ihnen zu regen.
அதா²ந்யத³ஸ²ஸி²ஷ்யா இமாம்’ கதா²ம்’ ஸ்²ருத்வா யாகூப்³யோஹந்ப்⁴யாம்’ சுகுபு: |
42 Da rief Jesus sie zu sich und sagte zu ihnen: »Ihr wißt, daß die, welche als Herrscher der Völker gelten, sich als Herren gegen sie benehmen und daß ihre Großen sie vergewaltigen.
கிந்து யீஸு²ஸ்தாந் ஸமாஹூய ப³பா⁴ஷே, அந்யதே³ஸீ²யாநாம்’ ராஜத்வம்’ யே குர்வ்வந்தி தே தேஷாமேவ ப்ரபு⁴த்வம்’ குர்வ்வந்தி, ததா² யே மஹாலோகாஸ்தே தேஷாம் அதி⁴பதித்வம்’ குர்வ்வந்தீதி யூயம்’ ஜாநீத²|
43 Bei euch aber darf es nicht so sein, sondern wer unter euch groß werden möchte, muß euer Diener sein,
கிந்து யுஷ்மாகம்’ மத்⁴யே ந ததா² ப⁴விஷ்யதி, யுஷ்மாகம்’ மத்⁴யே ய: ப்ராதா⁴ந்யம்’ வாஞ்ச²தி ஸ யுஷ்மாகம்’ ஸேவகோ ப⁴விஷ்யதி,
44 und wer unter euch der Erste sein möchte, muß der Knecht aller sein;
யுஷ்மாகம்’ யோ மஹாந் ப⁴விதுமிச்ச²தி ஸ ஸர்வ்வேஷாம்’ கிங்கரோ ப⁴விஷ்யதி|
45 denn auch der Menschensohn ist nicht (dazu) gekommen, um sich bedienen zu lassen, sondern um selbst zu dienen und sein Leben als Lösegeld für viele hinzugeben.«
யதோ மநுஷ்யபுத்ர: ஸேவ்யோ ப⁴விதும்’ நாக³த: ஸேவாம்’ கர்த்தாம்’ ததா²நேகேஷாம்’ பரித்ராணஸ்ய மூல்யரூபஸ்வப்ராணம்’ தா³துஞ்சாக³த: |
46 Sie kamen dann nach Jericho; und als er mit seinen Jüngern und einer großen Volksmenge aus Jericho hinauszog, saß der Sohn des Timäus, Bartimäus, ein blinder Bettler, am Wege.
அத² தே யிரீஹோநக³ரம்’ ப்ராப்தாஸ்தஸ்மாத் ஸி²ஷ்யை ர்லோகைஸ்²ச ஸஹ யீஸோ² ர்க³மநகாலே டீமயஸ்ய புத்ரோ ப³ர்டீமயநாமா அந்த⁴ஸ்தந்மார்க³பார்ஸ்²வே பி⁴க்ஷார்த²ம் உபவிஷ்ட: |
47 Als dieser hörte, es sei Jesus von Nazareth, begann er laut zu rufen: »Sohn Davids, Jesus, erbarme dich meiner!«
ஸ நாஸரதீயஸ்ய யீஸோ²ராக³மநவார்த்தாம்’ ப்ராப்ய ப்ரோசை ர்வக்துமாரேபே⁴, ஹே யீஸோ² தா³யூத³: ஸந்தாந மாம்’ த³யஸ்வ|
48 Viele riefen ihm drohend zu, er solle still sein; doch er rief nur noch lauter: »Sohn Davids, erbarme dich meiner!«
ததோநேகே லோகா மௌநீப⁴வேதி தம்’ தர்ஜயாமாஸு: , கிந்து ஸ புநரதி⁴கமுச்சை ர்ஜகா³த³, ஹே யீஸோ² தா³யூத³: ஸந்தாந மாம்’ த³யஸ்வ|
49 Da blieb Jesus stehen und sagte: »Ruft ihn her!« So riefen sie denn den Blinden und sagten zu ihm: »Sei guten Mutes, stehe auf: er ruft dich!«
ததா³ யீஸு²: ஸ்தி²த்வா தமாஹ்வாதும்’ ஸமாதி³தே³ஸ², ததோ லோகாஸ்தமந்த⁴மாஹூய ப³பா⁴ஷிரே, ஹே நர, ஸ்தி²ரோ ப⁴வ, உத்திஷ்ட², ஸ த்வாமாஹ்வயதி|
50 Da warf er seinen Mantel ab, sprang auf und kam zu Jesus.
ததா³ ஸ உத்தரீயவஸ்த்ரம்’ நிக்ஷிப்ய ப்ரோத்தா²ய யீஸோ²: ஸமீபம்’ க³த: |
51 Dieser redete ihn mit den Worten an: »Was wünschest du von mir?« Der Blinde antwortete ihm: »Rabbuni, ich möchte sehen können!«
ததோ யீஸு²ஸ்தமவத³த் த்வயா கிம்’ ப்ரார்த்²யதே? துப்⁴யமஹம்’ கிம்’ கரிஷ்யாமீ? ததா³ ஸோந்த⁴ஸ்தமுவாச, ஹே கு³ரோ மதீ³யா த்³ரு’ஷ்டிர்ப⁴வேத்|
52 Jesus sagte zu ihm: »Gehe hin, dein Glaube hat dich gerettet.« Da konnte er augenblicklich sehen und schloß sich an Jesus auf der Wanderung an.
ததோ யீஸு²ஸ்தமுவாச யாஹி தவ விஸ்²வாஸஸ்த்வாம்’ ஸ்வஸ்த²மகார்ஷீத், தஸ்மாத் தத்க்ஷணம்’ ஸ த்³ரு’ஷ்டிம்’ ப்ராப்ய பதா² யீஸோ²: பஸ்²சாத்³ யயௌ|
