Markus 10
1 Jesus brach dann von dort auf und kam in das Gebiet von Judäa, und zwar in das Ostjordanland; und wieder strömte das Volk in Scharen bei ihm zusammen, und wieder lehrte er sie, wie es seine Gewohnheit war.
අනන්තරං ස තත්ස්ථානාත් ප්‍රස්ථාය යර්ද්දනනද්‍යාඃ පාරේ යිහූදාප්‍රදේශ උපස්ථිතවාන්, තත්‍ර තදන්තිකේ ලෝකානාං සමාගමේ ජාතේ ස නිජරීත්‍යනුසාරේණ පුනස්තාන් උපදිදේශ|
2 Da traten Pharisäer an ihn heran und fragten ihn, ob ein Ehemann seine Frau entlassen dürfe; sie wollten ihn nämlich versuchen.
තදා ඵිරූශිනස්තත්සමීපම් ඒත්‍ය තං පරීක්‍ෂිතුං පප්‍රච්ඡඃ ස්වජායා මනුජානාං ත්‍යජ්‍යා න වේති?
3 Er aber gab ihnen zur Antwort: »Was hat Mose euch geboten?«
තතඃ ස ප්‍රත්‍යවාදීත්, අත්‍ර කාර‍්‍ය්‍යේ මූසා යුෂ්මාන් ප්‍රති කිමාඥාපයත්?
4 Sie sagten: »Mose hat gestattet, einen Scheidebrief auszustellen und dann (die Frau) zu entlassen.«
ත ඌචුඃ ත්‍යාගපත්‍රං ලේඛිතුං ස්වපත්නීං ත්‍යක්තුඤ්ච මූසා(අ)නුමන්‍යතේ|
5 Jesus aber sagte zu ihnen: »Mit Rücksicht auf eure Herzenshärte hat er euch dieses Gebot vorgeschrieben;
තදා යීශුඃ ප්‍රත්‍යුවාච, යුෂ්මාකං මනසාං කාඨින්‍යාද්ධේතෝ ර්මූසා නිදේශමිමම් අලිඛත්|
6 aber vom Anfang der Schöpfung an hat Gott die Menschen als Mann und Weib geschaffen.
කින්තු සෘෂ්ටේරාදෞ ඊශ්වරෝ නරාන් පුංරූපේණ ස්ත්‍රීරූපේණ ච සසර්ජ|
7 Darum wird ein Mann seinen Vater und seine Mutter verlassen und seinem Weibe anhangen,
"තතඃ කාරණාත් පුමාන් පිතරං මාතරඤ්ච ත්‍යක්ත්වා ස්වජායායාම් ආසක්තෝ භවිෂ්‍යති,
8 und die beiden werden zu einem Leibe werden, so daß sie nicht mehr zwei sind, sondern ein Leib.
තෞ ද්වාව් ඒකාඞ්ගෞ භවිෂ්‍යතඃ| " තස්මාත් තත්කාලමාරභ්‍ය තෞ න ද්වාව් ඒකාඞ්ගෞ|
9 Was nun Gott zusammengefügt hat, das soll der Mensch nicht scheiden.«
අතඃ කාරණාද් ඊශ්වරෝ යදයෝජයත් කෝපි නරස්තන්න වියේජයේත්|
10 Zu Hause befragten ihn dann seine Jünger nochmals hierüber,
අථ යීශු ර්ගෘහං ප්‍රවිෂ්ටස්තදා ශිෂ්‍යාඃ පුනස්තත්කථාං තං පප්‍රච්ඡුඃ|
11 und er erklärte ihnen: »Wer seine Frau entläßt und eine andere heiratet, begeht ihr gegenüber Ehebruch,
තතඃ සෝවදත් කශ්චිද් යදි ස්වභාර‍්‍ය්‍යාං ත්‍යක්තවාන්‍යාම් උද්වහති තර්හි ස ස්වභාර‍්‍ය්‍යායාඃ ප්‍රාතිකූල්‍යේන ව්‍යභිචාරී භවති|
12 und (ebenso) wenn sie sich von ihrem Manne scheidet und einen andern heiratet, so begeht sie Ehebruch.«
කාචින්නාරී යදි ස්වපතිං හිත්වාන්‍යපුංසා විවාහිතා භවති තර්හි සාපි ව්‍යභිචාරිණී භවති|
13 Und man brachte Kinder zu ihm, damit er sie anrühre; die Jünger aber verwiesen es ihnen in barscher Weise.
අථ ස යථා ශිශූන් ස්පෘශේත්, තදර්ථං ලෝකෛස්තදන්තිකං ශිශව ආනීයන්ත, කින්තු ශිෂ්‍යාස්තානානීතවතස්තර්ජයාමාසුඃ|
14 Als Jesus das sah, wurde er unwillig und sagte zu seinen Jüngern: »Laßt die Kinder zu mir kommen, hindert sie nicht daran! Denn für ihresgleichen ist das Reich Gottes bestimmt.
යීශුස්තද් දෘෂ්ට්වා ක්‍රුධ්‍යන් ජගාද, මන්නිකටම් ආගන්තුං ශිශූන් මා වාරයත, යත ඒතාදෘශා ඊශ්වරරාජ්‍යාධිකාරිණඃ|
15 Wahrlich ich sage euch: Wer das Reich Gottes nicht annimmt wie ein Kind, wird sicherlich nicht hineinkommen!«
යුෂ්මානහං යථාර්ථං වච්මි, යඃ කශ්චිත් ශිශුවද් භූත්වා රාජ්‍යමීශ්වරස්‍ය න ගෘහ්ලීයාත් ස කදාපි තද්‍රාජ්‍යං ප්‍රවේෂ්ටුං න ශක්නෝති|
16 Dann schloß er sie in seine Arme und segnete sie, indem er ihnen die Hände auflegte.
අනනතරං ස ශිශූනඞ්කේ නිධාය තේෂාං ගාත්‍රේෂු හස්තෞ දත්ත්වාශිෂං බභාෂේ|
17 Als er dann (wieder) aufbrach, um weiterzuwandern, lief einer auf ihn zu, warf sich vor ihm auf die Knie nieder und fragte ihn: »Guter Meister, was muß ich tun, um ewiges Leben zu erben?« (aiōnios g166)
අථ ස වර්ත්මනා යාති, ඒතර්හි ජන ඒකෝ ධාවන් ආගත්‍ය තත්සම්මුඛේ ජානුනී පාතයිත්වා පෘෂ්ටවාන්, භෝඃ පරමගුරෝ, අනන්තායුඃ ප්‍රාප්තයේ මයා කිං කර්ත්තව්‍යං? (aiōnios g166)
18 Jesus antwortete ihm: »Was nennst du mich gut? Niemand ist gut als Gott allein.
තදා යීශුරුවාච, මාං පරමං කුතෝ වදසි? විනේශ්වරං කෝපි පරමෝ න භවති|
19 Du kennst die Gebote: ›Du sollst nicht töten, nicht ehebrechen, nicht stehlen, nicht falsches Zeugnis ablegen, keinem das ihm Zukommende vorenthalten, ehre deinen Vater und deine Mutter!‹«
පරස්ත්‍රීං නාභිගච්ඡ; නරං මා ඝාතය; ස්තේයං මා කුරු; මෘෂාසාක්‍ෂ්‍යං මා දේහි; හිංසාඤ්ච මා කුරු; පිතරෞ සම්මන්‍යස්ව; නිදේශා ඒතේ ත්වයා ඥාතාඃ|
20 Jener erwiderte ihm: »Meister, dies alles habe ich von meiner Jugend an gehalten.«
තතස්තන ප්‍රත්‍යුක්තං, හේ ගුරෝ බාල්‍යකාලාදහං සර්ව්වානේතාන් ආචරාමි|
21 Jesus blickte ihn an, gewann ihn lieb und sagte zu ihm: »Eins fehlt dir noch: gehe hin, verkaufe alles, was du besitzest, und gib (den Erlös) den Armen: so wirst du einen Schatz im Himmel haben; dann komm und folge mir nach!«
තදා යීශුස්තං විලෝක්‍ය ස්නේහේන බභාෂේ, තවෛකස්‍යාභාව ආස්තේ; ත්වං ගත්වා සර්ව්වස්වං වික්‍රීය දරිද්‍රේභ්‍යෝ විශ්‍රාණය, තතඃ ස්වර්ගේ ධනං ප්‍රාප්ස්‍යසි; තතඃ පරම් ඒත්‍ය ක්‍රුශං වහන් මදනුවර්ත්තී භව|
22 Er aber wurde über dies Wort unmutig und ging betrübt weg; denn er besaß ein großes Vermögen.
කින්තු තස්‍ය බහුසම්පද්විද්‍යමානත්වාත් ස ඉමාං කථාමාකර්ණ්‍ය විෂණෝ දුඃඛිතශ්ච සන් ජගාම|
23 Da blickte Jesus rings um sich und sagte zu seinen Jüngern: »Wie schwer wird es doch für die Begüterten sein, in das Reich Gottes einzugehen!«
අථ යීශුශ්චතුර්දිශෝ නිරීක්‍ෂ්‍ය ශිෂ්‍යාන් අවාදීත්, ධනිලෝකානාම් ඊශ්වරරාජ්‍යප්‍රවේශඃ කීදෘග් දුෂ්කරඃ|
24 Die Jünger waren über diese seine Worte betroffen, Jesus aber wiederholte seinen Ausspruch nochmals mit den Worten: »Kinder, wie schwer ist es doch [für Menschen, die sich auf Geld und Gut verlassen], in das Reich Gottes einzugehen!
තස්‍ය කථාතඃ ශිෂ්‍යාශ්චමච්චක්‍රුඃ, කින්තු ස පුනරවදත්, හේ බාලකා යේ ධනේ විශ්වසන්ති තේෂාම් ඊශ්වරරාජ්‍යප්‍රවේශඃ කීදෘග් දුෂ්කරඃ|
25 Es ist leichter, daß ein Kamel durch ein Nadelöhr hindurchgeht, als daß ein Reicher in das Reich Gottes eingeht.«
ඊශ්වරරාජ්‍යේ ධනිනාං ප්‍රවේශාත් සූචිරන්ධ්‍රේණ මහාඞ්ගස්‍ය ගමනාගමනං සුකරං|
26 Da erschraken sie noch weit mehr und sagten zueinander: »Ja, wer kann dann gerettet werden?«
තදා ශිෂ්‍යා අතීව විස්මිතාඃ පරස්පරං ප්‍රෝචුඃ, තර්හි කඃ පරිත්‍රාණං ප්‍රාප්තුං ශක්නෝති?
27 Jesus blickte sie an und sagte: »Bei den Menschen ist es unmöglich, nicht aber bei Gott; denn bei Gott ist alles möglich.«
තතෝ යීශුස්තාන් විලෝක්‍ය බභාෂේ, තන් නරස්‍යාසාධ්‍යං කින්තු නේශ්වරස්‍ය, යතෝ හේතෝරීශ්වරස්‍ය සර්ව්වං සාධ්‍යම්|
28 Da nahm Petrus das Wort und sagte zu ihm: »Siehe, wir haben alles verlassen und sind dir nachgefolgt.«
තදා පිතර උවාච, පශ්‍ය වයං සර්ව්වං පරිත්‍යජ්‍ය භවතෝනුගාමිනෝ ජාතාඃ|
29 Jesus erwiderte: »Wahrlich ich sage euch: Niemand hat Haus oder Brüder und Schwestern oder Mutter, Vater und Kinder oder Äcker um meinetwillen und um der Heilsbotschaft willen verlassen,
තතෝ යීශුඃ ප්‍රත්‍යවදත්, යුෂ්මානහං යථාර්ථං වදාමි, මදර්ථං සුසංවාදාර්ථං වා යෝ ජනඃ සදනං භ්‍රාතරං භගිනීං පිතරං මාතරං ජායාං සන්තානාන් භූමි වා ත්‍යක්ත්වා
31 Viele Erste aber werden Letzte sein und die Letzten Erste.«
කින්ත්වග්‍රීයා අනේකේ ලෝකාඃ ශේෂාඃ, ශේෂීයා අනේකේ ලෝකාශ්චාග්‍රා භවිෂ්‍යන්ති|
32 Sie waren aber auf der Wanderung begriffen, um nach Jerusalem hinaufzuziehen; Jesus ging ihnen (dabei) voran, und sie waren darüber erstaunt; die ihm Nachfolgenden aber waren voll Furcht. Da nahm er die Zwölf nochmals (allein) zu sich und begann mit ihnen von dem Geschick zu sprechen, das ihm bevorstände:
අථ යිරූශාලම්‍යානකාලේ යීශුස්තේෂාම් අග්‍රගාමී බභූව, තස්මාත්තේ චිත්‍රං ඥාත්වා පශ්චාද්ගාමිනෝ භූත්වා බිභ්‍යුඃ| තදා ස පුන ර්ද්වාදශශිෂ්‍යාන් ගෘහීත්වා ස්වීයං යද්‍යද් ඝටිෂ්‍යතේ තත්තත් තේභ්‍යඃ කථයිතුං ප්‍රාරේභේ;
33 »Seht, wir ziehen jetzt nach Jerusalem hinauf, und der Menschensohn wird den Hohenpriestern und Schriftgelehrten ausgeliefert werden; sie werden ihn zum Tode verurteilen und ihn den Heiden ausliefern;
පශ්‍යත වයං යිරූශාලම්පුරං යාමඃ, තත්‍ර මනුෂ්‍යපුත්‍රඃ ප්‍රධානයාජකානාම් උපාධ්‍යායානාඤ්ච කරේෂු සමර්පයිෂ්‍යතේ; තේ ච වධදණ්ඩාඥාං දාපයිත්වා පරදේශීයානාං කරේෂු තං සමර්පයිෂ්‍යන්ති|
34 die werden ihn dann verspotten und anspeien, geißeln und töten; und nach drei Tagen wird er auferstehen.«
තේ තමුපහස්‍ය කශයා ප්‍රහෘත්‍ය තද්වපුෂි නිෂ්ඨීවං නික්‍ෂිප්‍ය තං හනිෂ්‍යන්ති, තතඃ ස තෘතීයදිනේ ප්‍රෝත්ථාස්‍යති|
35 Da traten Jakobus und Johannes, die Söhne des Zebedäus, an ihn heran und sagten zu ihm: »Meister, wir möchten, daß du uns eine Bitte erfüllst.«
තතඃ සිවදේඃ පුත්‍රෞ යාකූබ්‍යෝහනෞ තදන්තිකම් ඒත්‍ය ප්‍රෝචතුඃ, හේ ගුරෝ යද් ආවාභ්‍යාං යාචිෂ්‍යතේ තදස්මදර්ථං භවාන් කරෝතු නිවේදනමිදමාවයෝඃ|
36 Er fragte sie: »Was wünscht ihr von mir?«
තතඃ ස කථිතවාන්, යුවාං කිමිච්ඡථඃ? කිං මයා යුෂ්මදර්ථං කරණීයං?
37 Sie antworteten ihm: »Gewähre uns, daß wir in deiner Herrlichkeit einer zu deiner Rechten und einer zu deiner Linken sitzen dürfen!«
තදා තෞ ප්‍රෝචතුඃ, ආවයෝරේකං දක්‍ෂිණපාර්ශ්වේ වාමපාර්ශ්වේ චෛකං තවෛශ්වර‍්‍ය්‍යපදේ සමුපවේෂ්ටුම් ආඥාපය|
38 Da sagte Jesus zu ihnen: »Ihr wißt nicht, um was ihr da bittet. Könnt ihr den Kelch trinken, den ich zu trinken habe, oder die Taufe erleiden, mit der ich getauft werde?«
කින්තු යීශුඃ ප්‍රත්‍යුවාච යුවාමඥාත්වේදං ප්‍රාර්ථයේථේ, යේන කංසේනාහං පාස්‍යාමි තේන යුවාභ්‍යාං කිං පාතුං ශක්‍ෂ්‍යතේ? යස්මින් මජ්ජනේනාහං මජ්ජිෂ්‍යේ තන්මජ්ජනේ මජ්ජයිතුං කිං යුවාභ්‍යාං ශක්‍ෂ්‍යතේ? තෞ ප්‍රත්‍යූචතුඃ ශක්‍ෂ්‍යතේ|
39 Sie antworteten ihm: »Ja, wir können es.« Da sagte Jesus zu ihnen: »Den Kelch, den ich zu trinken habe, werdet (auch) ihr trinken, und mit der Taufe, mit der ich getauft werde, werdet ihr auch getauft werden;
තදා යීශුරවදත් යේන කංසේනාහං පාස්‍යාමි තේනාවශ්‍යං යුවාමපි පාස්‍යථඃ, යේන මජ්ජනේන චාහං මජ්ජිය්‍යේ තත්‍ර යුවාමපි මජ්ජිෂ්‍යේථේ|
40 aber den Sitz zu meiner Rechten oder zu meiner Linken habe nicht ich zu verleihen, sondern er wird denen zuteil, für die er bestimmt ist.«
කින්තු යේෂාමර්ථම් ඉදං නිරූපිතං, තාන් විහායාන්‍යං කමපි මම දක්‍ෂිණපාර්ශ්වේ වාමපාර්ශ්වේ වා සමුපවේශයිතුං මමාධිකාරෝ නාස්ති|
41 Als nun die zehn (übrigen Jünger) dies hörten, begann sich der Unwille über Jakobus und Johannes in ihnen zu regen.
අථාන්‍යදශශිෂ්‍යා ඉමාං කථාං ශ්‍රුත්වා යාකූබ්‍යෝහන්භ්‍යාං චුකුපුඃ|
42 Da rief Jesus sie zu sich und sagte zu ihnen: »Ihr wißt, daß die, welche als Herrscher der Völker gelten, sich als Herren gegen sie benehmen und daß ihre Großen sie vergewaltigen.
කින්තු යීශුස්තාන් සමාහූය බභාෂේ, අන්‍යදේශීයානාං රාජත්වං යේ කුර්ව්වන්ති තේ තේෂාමේව ප්‍රභුත්වං කුර්ව්වන්ති, තථා යේ මහාලෝකාස්තේ තේෂාම් අධිපතිත්වං කුර්ව්වන්තීති යූයං ජානීථ|
43 Bei euch aber darf es nicht so sein, sondern wer unter euch groß werden möchte, muß euer Diener sein,
කින්තු යුෂ්මාකං මධ්‍යේ න තථා භවිෂ්‍යති, යුෂ්මාකං මධ්‍යේ යඃ ප්‍රාධාන්‍යං වාඤ්ඡති ස යුෂ්මාකං සේවකෝ භවිෂ්‍යති,
44 und wer unter euch der Erste sein möchte, muß der Knecht aller sein;
යුෂ්මාකං යෝ මහාන් භවිතුමිච්ඡති ස සර්ව්වේෂාං කිඞ්කරෝ භවිෂ්‍යති|
45 denn auch der Menschensohn ist nicht (dazu) gekommen, um sich bedienen zu lassen, sondern um selbst zu dienen und sein Leben als Lösegeld für viele hinzugeben.«
යතෝ මනුෂ්‍යපුත්‍රඃ සේව්‍යෝ භවිතුං නාගතඃ සේවාං කර්ත්තාං තථානේකේෂාං පරිත්‍රාණස්‍ය මූල්‍යරූපස්වප්‍රාණං දාතුඤ්චාගතඃ|
46 Sie kamen dann nach Jericho; und als er mit seinen Jüngern und einer großen Volksmenge aus Jericho hinauszog, saß der Sohn des Timäus, Bartimäus, ein blinder Bettler, am Wege.
අථ තේ යිරීහෝනගරං ප්‍රාප්තාස්තස්මාත් ශිෂ්‍යෛ ර්ලෝකෛශ්ච සහ යීශෝ ර්ගමනකාලේ ටීමයස්‍ය පුත්‍රෝ බර්ටීමයනාමා අන්ධස්තන්මාර්ගපාර්ශ්වේ භික්‍ෂාර්ථම් උපවිෂ්ටඃ|
47 Als dieser hörte, es sei Jesus von Nazareth, begann er laut zu rufen: »Sohn Davids, Jesus, erbarme dich meiner!«
ස නාසරතීයස්‍ය යීශෝරාගමනවාර්ත්තාං ප්‍රාප්‍ය ප්‍රෝචෛ ර්වක්තුමාරේභේ, හේ යීශෝ දායූදඃ සන්තාන මාං දයස්ව|
48 Viele riefen ihm drohend zu, er solle still sein; doch er rief nur noch lauter: »Sohn Davids, erbarme dich meiner!«
තතෝනේකේ ලෝකා මෞනීභවේති තං තර්ජයාමාසුඃ, කින්තු ස පුනරධිකමුච්චෛ ර්ජගාද, හේ යීශෝ දායූදඃ සන්තාන මාං දයස්ව|
49 Da blieb Jesus stehen und sagte: »Ruft ihn her!« So riefen sie denn den Blinden und sagten zu ihm: »Sei guten Mutes, stehe auf: er ruft dich!«
තදා යීශුඃ ස්ථිත්වා තමාහ්වාතුං සමාදිදේශ, තතෝ ලෝකාස්තමන්ධමාහූය බභාෂිරේ, හේ නර, ස්ථිරෝ භව, උත්තිෂ්ඨ, ස ත්වාමාහ්වයති|
50 Da warf er seinen Mantel ab, sprang auf und kam zu Jesus.
තදා ස උත්තරීයවස්ත්‍රං නික්‍ෂිප්‍ය ප්‍රෝත්ථාය යීශෝඃ සමීපං ගතඃ|
51 Dieser redete ihn mit den Worten an: »Was wünschest du von mir?« Der Blinde antwortete ihm: »Rabbuni, ich möchte sehen können!«
තතෝ යීශුස්තමවදත් ත්වයා කිං ප්‍රාර්ථ්‍යතේ? තුභ්‍යමහං කිං කරිෂ්‍යාමී? තදා සෝන්ධස්තමුවාච, හේ ගුරෝ මදීයා දෘෂ්ටිර්භවේත්|
52 Jesus sagte zu ihm: »Gehe hin, dein Glaube hat dich gerettet.« Da konnte er augenblicklich sehen und schloß sich an Jesus auf der Wanderung an.
තතෝ යීශුස්තමුවාච යාහි තව විශ්වාසස්ත්වාං ස්වස්ථමකාර්ෂීත්, තස්මාත් තත්ක්‍ෂණං ස දෘෂ්ටිං ප්‍රාප්‍ය පථා යීශෝඃ පශ්චාද් යයෞ|
