Lukas 9
1 Er rief dann die Zwölf zusammen und gab ihnen Kraft und Vollmacht über alle bösen Geister sowie zur Heilung von Krankheiten,
தத: பரம்’ ஸ த்³வாத³ஸ²ஸி²ஷ்யாநாஹூய பூ⁴தாந் த்யாஜயிதும்’ ரோகா³ந் ப்ரதிகர்த்துஞ்ச தேப்⁴ய: ஸ²க்திமாதி⁴பத்யஞ்ச த³தௌ³|
2 hierauf sandte er sie aus, das Reich Gottes zu verkünden und (die Kranken) zu heilen.
அபரஞ்ச ஈஸ்²வரீயராஜ்யஸ்ய ஸுஸம்’வாத³ம்’ ப்ரகாஸ²யிதும் ரோகி³ணாமாரோக்³யம்’ கர்த்துஞ்ச ப்ரேரணகாலே தாந் ஜகா³த³|
3 Dabei gab er ihnen die Weisung: »Nehmt nichts mit auf den Weg, weder einen Stock noch einen Ranzen, weder Brot noch Geld; auch sollt ihr nicht jeder zwei Röcke haben!
யாத்ரார்த²ம்’ யஷ்டி ர்வஸ்த்ரபுடகம்’ ப⁴க்ஷ்யம்’ முத்³ரா த்³விதீயவஸ்த்ரம், ஏஷாம்’ கிமபி மா க்³ரு’ஹ்லீத|
4 Wo ihr in ein Haus eingetreten seid, dort bleibt und von dort zieht weiter!
யூயஞ்ச யந்நிவேஸ²நம்’ ப்ரவிஸ²த² நக³ரத்யாக³பர்ய்யநதம்’ தந்நிவேஸ²நே திஷ்ட²த|
5 Und wo man euch nicht aufnimmt, da geht aus einer solchen Stadt weg und schüttelt den Staub von euren Füßen ab zum Zeugnis wider sie!«
தத்ர யதி³ கஸ்யசித் புரஸ்ய லோகா யுஷ்மாகமாதித்²யம்’ ந குர்வ்வந்தி தர்ஹி தஸ்மாந்நக³ராத்³ க³மநகாலே தேஷாம்’ விருத்³த⁴ம்’ ஸாக்ஷ்யார்த²ம்’ யுஷ்மாகம்’ பத³தூ⁴லீ: ஸம்பாதயத|
6 So machten sie sich denn auf den Weg und wanderten von Dorf zu Dorf, indem sie überall die Heilsbotschaft verkündeten und Heilungen vollführten.
அத² தே ப்ரஸ்தா²ய ஸர்வ்வத்ர ஸுஸம்’வாத³ம்’ ப்ரசாரயிதும்’ பீடி³தாந் ஸ்வஸ்தா²ந் கர்த்துஞ்ச க்³ராமேஷு ப்⁴ரமிதும்’ ப்ராரேபி⁴ரே|
7 Es hörte aber der Vierfürst Herodes von allen diesen Begebenheiten und fühlte sich dadurch beunruhigt; denn manche behaupteten, Johannes sei von den Toten auferweckt worden;
ஏதர்ஹி ஹேரோத்³ ராஜா யீஸோ²: ஸர்வ்வகர்ம்மணாம்’ வார்த்தாம்’ ஸ்²ருத்வா ப்⁴ரு’ஸ²முத்³விவிஜே
8 andere wieder meinten, Elia sei erschienen; noch andere, einer von den alten Propheten sei auferstanden.
யத: கேசிதூ³சுர்யோஹந் ஸ்²மஸா²நாது³த³திஷ்ட²த்| கேசிதூ³சு: , ஏலியோ த³ர்ஸ²நம்’ த³த்தவாந்; ஏவமந்யலோகா ஊசு: பூர்வ்வீய: கஸ்²சித்³ ப⁴விஷ்யத்³வாதீ³ ஸமுத்தி²த: |
9 Herodes aber sagte: »Den Johannes habe ich enthaupten lassen; wer mag nun dieser sein, über den ich solche Dinge höre?« So hegte er denn den Wunsch, Jesus persönlich zu sehen.
கிந்து ஹேரோது³வாச யோஹந: ஸி²ரோ(அ)ஹமசி²நத³ம் இதா³நீம்’ யஸ்யேத்³ரு’க்கர்ம்மணாம்’ வார்த்தாம்’ ப்ராப்நோமி ஸ க: ? அத² ஸ தம்’ த்³ரஷ்டும் ஐச்ச²த்|
10 Nach ihrer Rückkehr berichteten ihm die Apostel alles, was sie getan hatten. Da nahm er sie mit sich und zog sich in die Stille zurück in eine Ortschaft namens Bethsaida.
அநந்தரம்’ ப்ரேரிதா: ப்ரத்யாக³த்ய யாநி யாநி கர்ம்மாணி சக்ருஸ்தாநி யீஸ²வே கத²யாமாஸு: தத: ஸ தாந் பை³த்ஸைதா³நாமகநக³ரஸ்ய விஜநம்’ ஸ்தா²நம்’ நீத்வா கு³ப்தம்’ ஜகா³ம|
11 Als aber die Volksmenge das in Erfahrung gebracht hatte, zogen sie ihm nach, und er ließ sie auch zu sich kommen, redete zu ihnen vom Reiche Gottes und machte die gesund, welche der Heilung bedurften.
பஸ்²சால் லோகாஸ்தத்³ விதி³த்வா தஸ்ய பஸ்²சாத்³ யயு: ; தத: ஸ தாந் நயந் ஈஸ்²வரீயராஜ்யஸ்ய ப்ரஸங்க³முக்தவாந், யேஷாம்’ சிகித்ஸயா ப்ரயோஜநம் ஆஸீத் தாந் ஸ்வஸ்தா²ந் சகார ச|
12 Als der Tag sich dann zu neigen begann, traten die Zwölf an ihn heran und sagten zu ihm: »Laß das Volk ziehen, damit sie in die umliegenden Ortschaften und Gehöfte gehen und dort Unterkunft und Verpflegung finden; denn hier sind wir in einer öden Gegend.«
அபரஞ்ச தி³வாவஸந்நே ஸதி த்³வாத³ஸ²ஸி²ஷ்யா யீஸோ²ரந்திகம் ஏத்ய கத²யாமாஸு: , வயமத்ர ப்ராந்தரஸ்தா²நே திஷ்டா²ம: , ததோ நக³ராணி க்³ராமாணி க³த்வா வாஸஸ்தா²நாநி ப்ராப்ய ப⁴க்ஷ்யத்³ரவ்யாணி க்ரேதும்’ ஜநநிவஹம்’ ப⁴வாந் விஸ்ரு’ஜது|
13 Doch er antwortete ihnen: »Gebt ihr ihnen doch zu essen!« Da erwiderten sie: »Wir haben nicht mehr als fünf Brote und zwei Fische; wir müßten sonst hingehen und Lebensmittel für dieses ganze Volk einkaufen« –
ததா³ ஸ உவாச, யூயமேவ தாந் பே⁴ஜயத்⁴வம்’; ததஸ்தே ப்ரோசுரஸ்மாகம்’ நிகடே கேவலம்’ பஞ்ச பூபா த்³வௌ மத்ஸ்யௌ ச வித்³யந்தே, அதஏவ ஸ்தா²நாந்தரம் இத்வா நிமித்தமேதேஷாம்’ ப⁴க்ஷ்யத்³ரவ்யேஷு ந க்ரீதேஷு ந ப⁴வதி|
14 es waren nämlich gegen fünftausend Männer. Er sagte aber zu seinen Jüngern: »Laßt sie sich in Gruppen von etwa je fünfzig Personen lagern.«
தத்ர ப்ராயேண பஞ்சஸஹஸ்ராணி புருஷா ஆஸந்|
15 Sie taten so und brachten alle dazu, sich zu lagern.
ததா³ ஸ ஸி²ஷ்யாந் ஜகா³த³ பஞ்சாஸ²த் பஞ்சாஸ²ஜ்ஜநை: பம்’க்தீக்ரு’த்ய தாநுபவேஸ²யத, தஸ்மாத் தே தத³நுஸாரேண ஸர்வ்வலோகாநுபவேஸ²யாபாஸு: |
16 Darauf nahm er die fünf Brote und die beiden Fische, blickte zum Himmel auf, sprach den Lobpreis (Gottes), brach die Brote und gab sie immer wieder den Jüngern, damit diese sie dem Volk vorlegten.
தத: ஸ தாந் பஞ்ச பூபாந் மீநத்³வயஞ்ச க்³ரு’ஹீத்வா ஸ்வர்க³ம்’ விலோக்யேஸ்²வரகு³ணாந் கீர்த்தயாஞ்சக்ரே ப⁴ங்க்தா ச லோகேப்⁴ய: பரிவேஷணார்த²ம்’ ஸி²ஷ்யேஷு ஸமர்பயாம்ப³பூ⁴வ|
17 Und sie aßen und wurden alle satt; dann las man die Brocken auf, die sie übriggelassen hatten, zwölf Körbe voll.
தத: ஸர்வ்வே பு⁴க்த்வா த்ரு’ப்திம்’ க³தா அவஸி²ஷ்டாநாஞ்ச த்³வாத³ஸ² ட³ல்லகாந் ஸம்’ஜக்³ரு’ஹு: |
18 Es begab sich hierauf, als er für sich allein betete, daß nur die Jünger sich bei ihm befanden; da fragte er sie: »Für wen halten mich die Volksscharen?«
அதை²கதா³ நிர்ஜநே ஸி²ஷ்யை: ஸஹ ப்ரார்த²நாகாலே தாந் பப்ரச்ச², லோகா மாம்’ கம்’ வத³ந்தி?
19 Sie gaben ihm zur Antwort: »Für Johannes den Täufer, andere für Elia, noch andere meinen, einer von den alten Propheten sei auferstanden.«
ததஸ்தே ப்ராசு: , த்வாம்’ யோஹந்மஜ்ஜகம்’ வத³ந்தி; கேசித் த்வாம் ஏலியம்’ வத³ந்தி, பூர்வ்வகாலிக: கஸ்²சித்³ ப⁴விஷ்யத்³வாதீ³ ஸ்²மஸா²நாத்³ உத³திஷ்ட²த்³ இத்யபி கேசித்³ வத³ந்தி|
20 Darauf fragte er sie weiter: »Ihr aber – für wen haltet ihr mich?« Da antwortete Petrus: »Für Christus, den Gottgesalbten!«
ததா³ ஸ உவாச, யூயம்’ மாம்’ கம்’ வத³த²? தத: பிதர உக்தவாந் த்வம் ஈஸ்²வராபி⁴ஷிக்த: புருஷ: |
21 Da gab er ihnen die strenge Weisung und gebot ihnen, sie sollten das niemand sagen,
ததா³ ஸ தாந் த்³ரு’ட⁴மாதி³தே³ஸ², கதா²மேதாம்’ கஸ்மைசித³பி மா கத²யத|
22 und fügte noch hinzu: »Der Menschensohn muß vieles leiden und von den Ältesten und Hohenpriestern und Schriftgelehrten verworfen werden und den Tod erleiden und am dritten Tage auferweckt werden.«
ஸ புநருவாச, மநுஷ்யபுத்ரேண வஹுயாதநா போ⁴க்தவ்யா: ப்ராசீநலோகை: ப்ரதா⁴நயாஜகைரத்⁴யாபகைஸ்²ச ஸோவஜ்ஞாய ஹந்தவ்ய: கிந்து த்ரு’தீயதி³வஸே ஸ்²மஸா²நாத் தேநோத்தா²தவ்யம்|
23 Dann sagte er zu allen: »Will jemand mein Nachfolger sein, so verleugne er sich selbst und nehme sein Kreuz Tag für Tag auf sich und folge so mir nach! –
அபரம்’ ஸ ஸர்வ்வாநுவாச, கஸ்²சித்³ யதி³ மம பஸ்²சாத்³ க³ந்தும்’ வாஞ்ச²தி தர்ஹி ஸ ஸ்வம்’ தா³ம்யது, தி³நே தி³நே க்ருஸ²ம்’ க்³ரு’ஹீத்வா ச மம பஸ்²சாதா³க³ச்ச²து|
24 Denn wer sein Leben retten will, der wird es verlieren; wer aber sein Leben um meinetwillen verliert, der wird es retten.
யதோ ய: கஸ்²சித் ஸ்வப்ராணாந் ரிரக்ஷிஷதி ஸ தாந் ஹாரயிஷ்யதி, ய: கஸ்²சிந் மத³ர்த²ம்’ ப்ராணாந் ஹாரயிஷ்யதி ஸ தாந் ரக்ஷிஷ்யதி|
25 Denn was hülfe es einem Menschen, wenn er die ganze Welt gewänne, sich selbst aber verlöre oder einbüßte? –
கஸ்²சித்³ யதி³ ஸர்வ்வம்’ ஜக³த் ப்ராப்நோதி கிந்து ஸ்வப்ராணாந் ஹாரயதி ஸ்வயம்’ விநஸ்²யதி ச தர்ஹி தஸ்ய கோ லாப⁴: ?
26 Denn wer sich meiner und meiner Worte schämt, dessen wird auch der Menschensohn sich schämen, wenn er in seiner Herrlichkeit und in der Herrlichkeit des Vaters und der heiligen Engel kommt.
புந ர்ய: கஸ்²சிந் மாம்’ மம வாக்யம்’ வா லஜ்ஜாஸ்பத³ம்’ ஜாநாதி மநுஷ்யபுத்ரோ யதா³ ஸ்வஸ்ய பிதுஸ்²ச பவித்ராணாம்’ தூ³தாநாஞ்ச தேஜோபி⁴: பரிவேஷ்டித ஆக³மிஷ்யதி ததா³ ஸோபி தம்’ லஜ்ஜாஸ்பத³ம்’ ஜ்ஞாஸ்யதி|
27 Ich sage euch aber der Wahrheit gemäß: Einige unter denen, die hier stehen, werden den Tod nicht schmecken, bis sie das Reich Gottes gesehen haben.«
கிந்து யுஷ்மாநஹம்’ யதா²ர்த²ம்’ வதா³மி, ஈஸ்²வரீயராஜத்வம்’ ந த்³ரு’ஷ்டவா ம்ரு’த்யும்’ நாஸ்வாதி³ஷ்யந்தே, ஏதாத்³ரு’ஸா²: கியந்தோ லோகா அத்ர ஸ்த²நே(அ)பி த³ண்டா³யமாநா: ஸந்தி|
28 Etwa acht Tage nach diesen Unterredungen nahm er Petrus, Johannes und Jakobus mit sich und stieg auf den Berg, um zu beten.
ஏததா³க்²யாநகத²நாத் பரம்’ ப்ராயேணாஷ்டஸு தி³நேஷு க³தேஷு ஸ பிதரம்’ யோஹநம்’ யாகூப³ஞ்ச க்³ரு’ஹீத்வா ப்ரார்த²யிதும்’ பர்வ்வதமேகம்’ ஸமாருரோஹ|
29 Während er nun betete, veränderte sich das Aussehen seines Angesichts, und seine Kleidung wurde leuchtend weiß.
அத² தஸ்ய ப்ரார்த²நகாலே தஸ்ய முகா²க்ரு’திரந்யரூபா ஜாதா, ததீ³யம்’ வஸ்த்ரமுஜ்ஜ்வலஸு²க்லம்’ ஜாதம்’|
30 Und siehe, zwei Männer besprachen sich mit ihm, das waren Mose und Elia;
அபரஞ்ச மூஸா ஏலியஸ்²சோபௌ⁴ தேஜஸ்விநௌ த்³ரு’ஷ்டௌ
31 sie erschienen in (himmlischer) Herrlichkeit und redeten davon, wie sein Lebensausgang sich in Jerusalem vollziehen sollte.
தௌ தேந யிரூஸா²லம்புரே யோ ம்ரு’த்யு: ஸாதி⁴ஷ்யதே ததீ³யாம்’ கதா²ம்’ தேந ஸார்த்³த⁴ம்’ கத²யிதும் ஆரேபா⁴தே|
32 Petrus aber und seine Genossen waren von schwerer Schläfrigkeit befallen; weil sie sich aber mit Gewalt wach hielten, sahen sie seine Herrlichkeit und die beiden Männer, die bei ihm standen.
ததா³ பிதராத³ய: ஸ்வஸ்ய ஸங்கி³நோ நித்³ரயாக்ரு’ஷ்டா ஆஸந் கிந்து ஜாக³ரித்வா தஸ்ய தேஜஸ்தேந ஸார்த்³த⁴ம் உத்திஷ்ட²ந்தௌ ஜநௌ ச த³த்³ரு’ஸு²: |
33 Als diese von ihm scheiden wollten, sagte Petrus zu Jesus: »Meister, hier sind wir gut aufgehoben; wir wollen drei Hütten bauen, eine für dich, eine für Mose und eine für Elia« – er wußte nämlich nicht, was er da sagte.
அத² தயோருப⁴யோ ர்க³மநகாலே பிதரோ யீஸு²ம்’ ப³பா⁴ஷே, ஹே கு³ரோ(அ)ஸ்மாகம்’ ஸ்தா²நே(அ)ஸ்மிந் ஸ்தி²தி: ஸு²பா⁴, தத ஏகா த்வத³ர்தா², ஏகா மூஸார்தா², ஏகா ஏலியார்தா², இதி திஸ்ர: குட்யோஸ்மாபி⁴ ர்நிர்ம்மீயந்தாம்’, இமாம்’ கதா²ம்’ ஸ ந விவிச்ய கத²யாமாஸ|
34 Während er noch so redete, kam eine Wolke und überschattete sie; und sie gerieten in Furcht, als sie in die Wolke hineinkamen.
அபரஞ்ச தத்³வாக்யவத³நகாலே பயோத³ ஏக ஆக³த்ய தேஷாமுபரி சா²யாம்’ சகார, ததஸ்தந்மத்⁴யே தயோ: ப்ரவேஸா²த் தே ஸ²ஸ²ங்கிரே|
35 Da erscholl eine Stimme aus der Wolke, die rief: »Dies ist mein auserwählter Sohn: höret auf ihn!«,
ததா³ தஸ்மாத் பயோதா³த்³ இயமாகாஸீ²யா வாணீ நிர்ஜகா³ம, மமாயம்’ ப்ரிய: புத்ர ஏதஸ்ய கதா²யாம்’ மநோ நித⁴த்த|
36 und während die Stimme erscholl, fand es sich, daß Jesus allein da war. Und die Jünger blieben verschwiegen und teilten in jenen Tagen niemand etwas von dem mit, was sie gesehen hatten.
இதி ஸ²ப்³தே³ ஜாதே தே யீஸு²மேகாகிநம்’ த³த்³ரு’ஸு²: கிந்து தே ததா³நீம்’ தஸ்ய த³ர்ஸ²நஸ்ய வாசமேகாமபி நோக்த்வா மந: ஸு ஸ்தா²பயாமாஸு: |
37 Als sie aber am folgenden Tage von dem Berge wieder hinabgestiegen waren, kam ihm eine große Volksmenge entgegen.
பரே(அ)ஹநி தேஷு தஸ்மாச்சை²லாத்³ அவரூடே⁴ஷு தம்’ ஸாக்ஷாத் கர்த்தும்’ ப³ஹவோ லோகா ஆஜக்³மு: |
38 Da rief ein Mann aus der Volksmenge heraus: »Meister, ich bitte dich: nimm dich meines Sohnes an, er ist ja mein einziger!
தேஷாம்’ மத்⁴யாத்³ ஏகோ ஜந உச்சைருவாச, ஹே கு³ரோ அஹம்’ விநயம்’ கரோமி மம புத்ரம்’ ப்ரதி க்ரு’பாத்³ரு’ஷ்டிம்’ கரோது, மம ஸ ஏவைக: புத்ர: |
39 Siehe, ein Geist packt ihn, so daß er plötzlich aufschreit; und er zerrt ihn hin und her, so daß ihm Schaum vor den Mund tritt, und läßt nur schwer von ihm ab: er reibt seine Kräfte ganz auf!
பூ⁴தேந த்⁴ரு’த: ஸந் ஸம்’ ப்ரஸப⁴ம்’ சீச்ச²ப்³த³ம்’ கரோதி தந்முகா²த் பே²ணா நிர்க³ச்ச²ந்தி ச, பூ⁴த இத்த²ம்’ விதா³ர்ய்ய க்லிஷ்ட்வா ப்ராயஸ²ஸ்தம்’ ந த்யஜதி|
40 Ich habe deine Jünger gebeten, sie möchten ihn austreiben, doch sie haben es nicht gekonnt.«
தஸ்மாத் தம்’ பூ⁴தம்’ த்யாஜயிதும்’ தவ ஸி²ஷ்யஸமீபே ந்யவேத³யம்’ கிந்து தே ந ஸே²கு: |
41 Da antwortete Jesus: »O ihr ungläubige und verkehrte Art von Menschen! Wie lange soll ich noch bei euch sein und es mit euch aushalten? Bringe deinen Sohn hierher!«
ததா³ யீஸு²ரவாதீ³த், ரே ஆவிஸ்²வாஸிந் விபத²கா³மிந் வம்’ஸ² கதிகாலாந் யுஷ்மாபி⁴: ஸஹ ஸ்தா²ஸ்யாம்யஹம்’ யுஷ்மாகம் ஆசரணாநி ச ஸஹிஷ்யே? தவ புத்ரமிஹாநய|
42 Während nun der Knabe noch auf ihn zuging, riß der böse Geist ihn hin und her und zog ihn krampfhaft zusammen. Jesus aber bedrohte den unreinen Geist, heilte den Knaben und gab ihn seinem Vater (gesund) zurück.
ததஸ்தஸ்மிந்நாக³தமாத்ரே பூ⁴தஸ்தம்’ பூ⁴மௌ பாதயித்வா வித³தா³ர; ததா³ யீஸு²ஸ்தமமேத்⁴யம்’ பூ⁴தம்’ தர்ஜயித்வா பா³லகம்’ ஸ்வஸ்த²ம்’ க்ரு’த்வா தஸ்ய பிதரி ஸமர்பயாமாஸ|
43 Da gerieten alle außer sich vor Staunen über die große Macht Gottes. Während nun alle voll Verwunderung über alle seine Taten waren, sagte er zu seinen Jüngern:
ஈஸ்²வரஸ்ய மஹாஸ²க்திம் இமாம்’ விலோக்ய ஸர்வ்வே சமச்சக்ரு: ; இத்த²ம்’ யீஸோ²: ஸர்வ்வாபி⁴: க்ரியாபி⁴: ஸர்வ்வைர்லோகைராஸ்²சர்ய்யே மந்யமாநே ஸதி ஸ ஸி²ஷ்யாந் ப³பா⁴ஷே,
44 »Laßt ihr die Worte, die ich euch jetzt sage, in eure Ohren dringen! Denn der Menschensohn wird in die Hände der Menschen überantwortet werden.«
கதே²யம்’ யுஷ்மாகம்’ கர்ணேஷு ப்ரவிஸ²து, மநுஷ்யபுத்ரோ மநுஷ்யாணாம்’ கரேஷு ஸமர்பயிஷ்யதே|
45 Sie verstanden aber diesen Ausspruch nicht, sondern er blieb vor ihnen verhüllt, damit sie ihn nicht begriffen; doch scheuten sie sich, ihn wegen dieses Ausspruchs zu befragen.
கிந்து தே தாம்’ கதா²ம்’ ந பு³பு³தி⁴ரே, ஸ்பஷ்டத்வாபா⁴வாத் தஸ்யா அபி⁴ப்ராயஸ்தேஷாம்’ போ³த⁴க³ம்யோ ந ப³பூ⁴வ; தஸ்யா ஆஸ²ய: க இத்யபி தே ப⁴யாத் ப்ரஷ்டும்’ ந ஸே²கு: |
46 Es stieg aber (einmal) der Gedanke in ihnen auf, wer wohl der Größte unter ihnen wäre.
தத³நந்தரம்’ தேஷாம்’ மத்⁴யே க: ஸ்²ரேஷ்ட²: கதா²மேதாம்’ க்³ரு’ஹீத்வா தே மிதோ² விவாத³ம்’ சக்ரு: |
47 Da Jesus nun den Gedanken kannte, der sie beschäftigte, nahm er ein Kind, stellte es neben sich
ததோ யீஸு²ஸ்தேஷாம்’ மநோபி⁴ப்ராயம்’ விதி³த்வா பா³லகமேகம்’ க்³ரு’ஹீத்வா ஸ்வஸ்ய நிகடே ஸ்தா²பயித்வா தாந் ஜகா³த³,
48 und sagte zu ihnen: »Wenn jemand dieses Kind auf meinen Namen hin aufnimmt, so nimmt er mich auf, und wer mich aufnimmt, der nimmt den auf, der mich gesandt hat; denn wer der Kleinste unter euch allen ist, der ist groß.«
யோ ஜநோ மம நாம்நாஸ்ய பா³லாஸ்யாதித்²யம்’ வித³தா⁴தி ஸ மமாதித்²யம்’ வித³தா⁴தி, யஸ்²ச மமாதித்²யம்’ வித³தா⁴தி ஸ மம ப்ரேரகஸ்யாதித்²யம்’ வித³தா⁴தி, யுஷ்மாகம்’ மத்⁴யேய: ஸ்வம்’ ஸர்வ்வஸ்மாத் க்ஷுத்³ரம்’ ஜாநீதே ஸ ஏவ ஸ்²ரேஷ்டோ² ப⁴விஷ்யதி|
49 Da nahm Johannes das Wort und sagte: »Meister, wir haben jemand gesehen, der mit deinem Namen böse Geister austrieb, und haben es ihm untersagt, weil er dir nicht mit uns nachfolgt.«
அபரஞ்ச யோஹந் வ்யாஜஹார ஹே ப்ரபே⁴ தவ நாம்நா பூ⁴தாந் த்யாஜயந்தம்’ மாநுஷம் ஏகம்’ த்³ரு’ஷ்டவந்தோ வயம்’, கிந்த்வஸ்மாகம் அபஸ்²சாத்³ கா³மித்வாத் தம்’ ந்யஷேதா⁴ம்| ததா³நீம்’ யீஸு²ருவாச,
50 Jesus aber erwiderte ihm: »Untersagt es ihm nicht! Denn wer nicht gegen euch ist, der ist für euch.«
தம்’ மா நிஷேத⁴த, யதோ யோ ஜநோஸ்மாகம்’ ந விபக்ஷ: ஸ ஏவாஸ்மாகம்’ ஸபக்ஷோ ப⁴வதி|
51 Als dann aber die Zeit seines Hingangs herankam, richtete er fest entschlossen sein Augenmerk darauf, nach Jerusalem zu ziehen,
அநந்தரம்’ தஸ்யாரோஹணஸமய உபஸ்தி²தே ஸ ஸ்தி²ரசேதா யிரூஸா²லமம்’ ப்ரதி யாத்ராம்’ கர்த்தும்’ நிஸ்²சித்யாக்³ரே தூ³தாந் ப்ரேஷயாமாஸ|
52 und er sandte Boten vor sich her. Diese machten sich auf den Weg und kamen in ein Dorf der Samariter, um dort ein Unterkommen für ihn zu besorgen;
தஸ்மாத் தே க³த்வா தஸ்ய ப்ரயோஜநீயத்³ரவ்யாணி ஸம்’க்³ரஹீதும்’ ஸோ²மிரோணீயாநாம்’ க்³ராமம்’ ப்ரவிவிஸு²: |
53 doch man nahm ihn nicht auf, weil er die Absicht hatte, nach Jerusalem zu ziehen.
கிந்து ஸ யிரூஸா²லமம்’ நக³ரம்’ யாதி ததோ ஹேதோ ர்லோகாஸ்தஸ்யாதித்²யம்’ ந சக்ரு: |
54 Als die Jünger Jakobus und Johannes das sahen, fragten sie: »Herr, willst du, daß wir aussprechen, es solle Feuer vom Himmel fallen und sie verzehren, wie auch Elia getan hat?«
அதஏவ யாகூப்³யோஹநௌ தஸ்ய ஸி²ஷ்யௌ தத்³ த்³ரு’ஷ்ட்வா ஜக³த³து: , ஹே ப்ரபோ⁴ ஏலியோ யதா² சகார ததா² வயமபி கிம்’ க³க³ணாத்³ ஆக³ந்தும் ஏதாந் ப⁴ஸ்மீகர்த்துஞ்ச வஹ்நிமாஜ்ஞாபயாம: ? ப⁴வாந் கிமிச்ச²தி?
55 Er aber wandte sich um und verwies es ihnen mit den Worten: »Wißt ihr nicht, welches Geistes Kinder ihr seid? Der Menschensohn ist nicht gekommen, um Menschenleben zu vernichten, sondern um sie zu retten.«
கிந்து ஸ முக²ம்’ பராவர்த்ய தாந் தர்ஜயித்வா க³தி³தவாந் யுஷ்மாகம்’ மநோபா⁴வ: க: , இதி யூயம்’ ந ஜாநீத²|
56 So begaben sie sich denn in ein anderes Dorf.
மநுஜஸுதோ மநுஜாநாம்’ ப்ராணாந் நாஸ²யிதும்’ நாக³ச்ச²த், கிந்து ரக்ஷிதும் ஆக³ச்ச²த்| பஸ்²சாத்³ இதரக்³ராமம்’ தே யயு: |
57 Als sie dann des Weges weiterzogen, sagte einer zu ihm: »Ich will dir folgen, wohin du auch gehst.«
தத³நந்தரம்’ பதி² க³மநகாலே ஜந ஏகஸ்தம்’ ப³பா⁴ஷே, ஹே ப்ரபோ⁴ ப⁴வாந் யத்ர யாதி ப⁴வதா ஸஹாஹமபி தத்ர யாஸ்யாமி|
58 Jesus antwortete ihm: »Die Füchse haben Gruben und die Vögel des Himmels Nester, der Menschensohn aber hat keine Stätte, wohin er sein Haupt legen kann.« –
ததா³நீம்’ யீஸு²ஸ்தமுவாச, கோ³மாயூநாம்’ க³ர்த்தா ஆஸதே, விஹாயஸீயவிஹகா³நாம்’ நீடா³நி ச ஸந்தி, கிந்து மாநவதநயஸ்ய ஸி²ர: ஸ்தா²பயிதும்’ ஸ்தா²நம்’ நாஸ்தி|
59 Zu einem anderen sagte er: »Folge mir nach!« Der entgegnete: »Erlaube mir, zunächst noch hinzugehen und meinen Vater zu begraben.«
தத: பரம்’ ஸ இதரஜநம்’ ஜகா³த³, த்வம்’ மம பஸ்²சாத்³ ஏஹி; தத: ஸ உவாச, ஹே ப்ரபோ⁴ பூர்வ்வம்’ பிதரம்’ ஸ்²மஸா²நே ஸ்தா²பயிதும்’ மாமாதி³ஸ²து|
60 Da antwortete er ihm: »Laß die Toten ihre Toten begraben! Du aber gehe hin und verkündige das Reich Gottes!« –
ததா³ யீஸு²ருவாச, ம்ரு’தா ம்ரு’தாந் ஸ்²மஸா²நே ஸ்தா²பயந்து கிந்து த்வம்’ க³த்வேஸ்²வரீயராஜ்யஸ்ய கதா²ம்’ ப்ரசாரய|
61 Noch ein anderer sagte: »Herr, ich will dir folgen; zunächst aber gestatte mir, von meinen Hausgenossen Abschied zu nehmen!«
ததோந்ய: கத²யாமாஸ, ஹே ப்ரபோ⁴ மயாபி ப⁴வத: பஸ்²சாத்³ க³ம்’ஸ்யதே, கிந்து பூர்வ்வம்’ மம நிவேஸ²நஸ்ய பரிஜநாநாம் அநுமதிம்’ க்³ரஹீதும் அஹமாதி³ஸ்²யை ப⁴வதா|
62 Da sagte Jesus zu ihm: »Niemand, der die Hand an den Pflug gelegt hat und dann noch rückwärts blickt, ist für das Reich Gottes tauglich.«
ததா³நீம்’ யீஸு²ஸ்தம்’ ப்ரோக்தவாந், யோ ஜநோ லாங்க³லே கரமர்பயித்வா பஸ்²சாத் பஸ்²யதி ஸ ஈஸ்²வரீயராஜ்யம்’ நார்ஹதி|
