Lukas 12
1 Als sich unterdessen eine Volksmenge von vielen Tausenden angesammelt hatte, so daß sie einander auf die Füße traten, begann er, zuerst zu seinen Jüngern zu sagen: »Hütet euch vor dem Sauerteig der Pharisäer, das heißt vor der Heuchelei! –
ਤਦਾਨੀਂ ਲੋਕਾਃ ਸਹਸ੍ਰੰ ਸਹਸ੍ਰਮ੍ ਆਗਤ੍ਯ ਸਮੁਪਸ੍ਥਿਤਾਸ੍ਤਤ ਏਕੈਕੋ (ਅ)ਨ੍ਯੇਸ਼਼ਾਮੁਪਰਿ ਪਤਿਤੁਮ੍ ਉਪਚਕ੍ਰਮੇ; ਤਦਾ ਯੀਸ਼ੁਃ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਨ੍ ਬਭਾਸ਼਼ੇ, ਯੂਯੰ ਫਿਰੂਸ਼ਿਨਾਂ ਕਿਣ੍ਵਰੂਪਕਾਪਟ੍ਯੇ ਵਿਸ਼ੇਸ਼਼ੇਣ ਸਾਵਧਾਨਾਸ੍ਤਿਸ਼਼੍ਠਤ|
2 Nichts aber ist verhüllt, das nicht enthüllt werden wird, und nichts verborgen, was nicht bekannt werden wird.
ਯਤੋ ਯੰਨ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਯਿਸ਼਼੍ਯਤੇ ਤਦਾੱਛੰਨੰ ਵਸ੍ਤੁ ਕਿਮਪਿ ਨਾਸ੍ਤਿ; ਤਥਾ ਯੰਨ ਜ੍ਞਾਸ੍ਯਤੇ ਤਦ੍ ਗੁਪ੍ਤੰ ਵਸ੍ਤੁ ਕਿਮਪਿ ਨਾਸ੍ਤਿ|
3 Daher wird alles, was ihr im Dunkeln geredet habt, im Licht (der Öffentlichkeit) gehört werden; und was ihr in den Kammern ins Ohr geflüstert habt, wird auf den Dächern ausgerufen werden.«
ਅਨ੍ਧਕਾਰੇ ਤਿਸ਼਼੍ਠਨਤੋ ਯਾਃ ਕਥਾ ਅਕਥਯਤ ਤਾਃ ਸਰ੍ੱਵਾਃ ਕਥਾ ਦੀਪ੍ਤੌ ਸ਼੍ਰੋਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤੇ ਨਿਰ੍ਜਨੇ ਕਰ੍ਣੇ ਚ ਯਦਕਥਯਤ ਗ੍ਰੁʼਹਪ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਠਾਤ੍ ਤਤ੍ ਪ੍ਰਚਾਰਯਿਸ਼਼੍ਯਤੇ|
4 »Ich sage aber euch, meinen Freunden: Fürchtet euch nicht vor denen, die den Leib zwar töten, danach aber euch nichts weiter antun können!
ਹੇ ਬਨ੍ਧਵੋ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨਹੰ ਵਦਾਮਿ, ਯੇ ਸ਼ਰੀਰਸ੍ਯ ਨਾਸ਼ੰ ਵਿਨਾ ਕਿਮਪ੍ਯਪਰੰ ਕਰ੍ੱਤੁੰ ਨ ਸ਼ਕ੍ਰੁਵਨ੍ਤਿ ਤੇਭ੍ਯੋ ਮਾ ਭੈਸ਼਼੍ਟ|
5 Ich will euch aber angeben, vor wem ihr euch zu fürchten habt: Fürchtet euch vor dem, der die Macht besitzt zu töten und dann auch noch in die Hölle zu werfen! Ja, ich sage euch: Vor diesem fürchtet euch! – (Geenna g1067)
ਤਰ੍ਹਿ ਕਸ੍ਮਾਦ੍ ਭੇਤਵ੍ਯਮ੍ ਇਤ੍ਯਹੰ ਵਦਾਮਿ, ਯਃ ਸ਼ਰੀਰੰ ਨਾਸ਼ਯਿਤ੍ਵਾ ਨਰਕੰ ਨਿਕ੍ਸ਼਼ੇਪ੍ਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਨੋਤਿ ਤਸ੍ਮਾਦੇਵ ਭਯੰ ਕੁਰੁਤ, ਪੁਨਰਪਿ ਵਦਾਮਿ ਤਸ੍ਮਾਦੇਵ ਭਯੰ ਕੁਰੁਤ| (Geenna g1067)
6 Verkauft man nicht fünf Sperlinge für zwei Kupferstücke? Und doch ist kein einziger von ihnen bei Gott vergessen.
ਪਞ੍ਚ ਚਟਕਪਕ੍ਸ਼਼ਿਣਃ ਕਿੰ ਦ੍ਵਾਭ੍ਯਾਂ ਤਾਮ੍ਰਖਣ੍ਡਾਭ੍ਯਾਂ ਨ ਵਿਕ੍ਰੀਯਨ੍ਤੇ? ਤਥਾਪੀਸ਼੍ਵਰਸ੍ਤੇਸ਼਼ਾਮ੍ ਏਕਮਪਿ ਨ ਵਿਸ੍ਮਰਤਿ|
7 Nun sind aber (bei euch) sogar die Haare auf eurem Haupt alle gezählt. Fürchtet euch nicht: ihr seid mehr wert als viele Sperlinge!
ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਸ਼ਿਰਃਕੇਸ਼ਾ ਅਪਿ ਗਣਿਤਾਃ ਸਨ੍ਤਿ ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਮਾ ਵਿਭੀਤ ਬਹੁਚਟਕਪਕ੍ਸ਼਼ਿਭ੍ਯੋਪਿ ਯੂਯੰ ਬਹੁਮੂਲ੍ਯਾਃ|
8 Ich sage euch aber: Wer sich zu mir vor den Menschen bekennt, zu dem wird sich auch der Menschensohn vor den Engeln Gottes bekennen;
ਅਪਰੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਭ੍ਯੰ ਕਥਯਾਮਿ ਯਃ ਕਸ਼੍ਚਿਨ੍ ਮਾਨੁਸ਼਼ਾਣਾਂ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਾਨ੍ ਮਾਂ ਸ੍ਵੀਕਰੋਤਿ ਮਨੁਸ਼਼੍ਯਪੁਤ੍ਰ ਈਸ਼੍ਵਰਦੂਤਾਨਾਂ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਾਤ੍ ਤੰ ਸ੍ਵੀਕਰਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
9 wer mich aber vor den Menschen verleugnet, der wird auch vor den Engeln Gottes verleugnet werden.«
ਕਿਨ੍ਤੁ ਯਃ ਕਸ਼੍ਚਿਨ੍ਮਾਨੁਸ਼਼ਾਣਾਂ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਾਨ੍ਮਾਮ੍ ਅਸ੍ਵੀਕਰੋਤਿ ਤਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਦੂਤਾਨਾਂ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਾਦ੍ ਅਹਮ੍ ਅਸ੍ਵੀਕਰਿਸ਼਼੍ਯਾਮਿ|
10 »Und wer immer ein Wort gegen den Menschensohn ausspricht, der wird Vergebung finden; wer aber gegen den heiligen Geist eine Lästerung begeht, der wird keine Vergebung finden. –
ਅਨ੍ਯੱਚ ਯਃ ਕਸ਼੍ਚਿਨ੍ ਮਨੁਜਸੁਤਸ੍ਯ ਨਿਨ੍ਦਾਭਾਵੇਨ ਕਾਞ੍ਚਿਤ੍ ਕਥਾਂ ਕਥਯਤਿ ਤਸ੍ਯ ਤਤ੍ਪਾਪਸ੍ਯ ਮੋਚਨੰ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਯਦਿ ਕਸ਼੍ਚਿਤ੍ ਪਵਿਤ੍ਰਮ੍ ਆਤ੍ਮਾਨੰ ਨਿਨ੍ਦਤਿ ਤਰ੍ਹਿ ਤਸ੍ਯ ਤਤ੍ਪਾਪਸ੍ਯ ਮੋਚਨੰ ਨ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
11 Wenn man euch aber vor die Synagogen und vor die Obrigkeiten und die Behörden stellt, so macht euch keine Sorge darüber, wie oder womit ihr euch verteidigen oder was ihr sagen sollt!
ਯਦਾ ਲੋਕਾ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਭਜਨਗੇਹੰ ਵਿਚਾਰਕਰ੍ਤ੍ਰੁʼਰਾਜ੍ਯਕਰ੍ਤ੍ਰੁʼਣਾਂ ਸੰਮੁਖਞ੍ਚ ਨੇਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ ਤਦਾ ਕੇਨ ਪ੍ਰਕਾਰੇਣ ਕਿਮੁੱਤਰੰ ਵਦਿਸ਼਼੍ਯਥ ਕਿੰ ਕਥਯਿਸ਼਼੍ਯਥ ਚੇਤ੍ਯਤ੍ਰ ਮਾ ਚਿਨ੍ਤਯਤ;
12 Denn der heilige Geist wird euch in eben der Stunde lehren, was ihr sagen sollt.«
ਯਤੋ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਰ੍ਯਦ੍ ਯਦ੍ ਵਕ੍ਤਵ੍ਯੰ ਤਤ੍ ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਸਮਯਏਵ ਪਵਿਤ੍ਰ ਆਤ੍ਮਾ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਸ਼ਿਕ੍ਸ਼਼ਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
13 Es sagte aber einer aus der Volksmenge zu ihm: »Meister, sage doch meinem Bruder, er solle die Erbschaft mit mir teilen!«
ਤਤਃ ਪਰੰ ਜਨਤਾਮਧ੍ਯਸ੍ਥਃ ਕਸ਼੍ਚਿੱਜਨਸ੍ਤੰ ਜਗਾਦ ਹੇ ਗੁਰੋ ਮਯਾ ਸਹ ਪੈਤ੍ਰੁʼਕੰ ਧਨੰ ਵਿਭਕ੍ਤੁੰ ਮਮ ਭ੍ਰਾਤਰਮਾਜ੍ਞਾਪਯਤੁ ਭਵਾਨ੍|
14 Jesus aber antwortete ihm: »Mensch, wer hat mich zum Richter oder Erbschaftsteiler über euch bestellt?«
ਕਿਨ੍ਤੁ ਸ ਤਮਵਦਤ੍ ਹੇ ਮਨੁਸ਼਼੍ਯ ਯੁਵਯੋ ਰ੍ਵਿਚਾਰੰ ਵਿਭਾਗਞ੍ਚ ਕਰ੍ੱਤੁੰ ਮਾਂ ਕੋ ਨਿਯੁਕ੍ਤਵਾਨ੍?
15 Dann fuhr er fort: »Seht euch vor und hütet euch vor aller Habsucht! Denn wenn jemand auch Überfluß hat, so ist das Leben für ihn doch durch all sein Besitztum nicht gesichert.«
ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਸ ਲੋਕਾਨਵਦਤ੍ ਲੋਭੇ ਸਾਵਧਾਨਾਃ ਸਤਰ੍ਕਾਸ਼੍ਚ ਤਿਸ਼਼੍ਠਤ, ਯਤੋ ਬਹੁਸਮ੍ਪੱਤਿਪ੍ਰਾਪ੍ਤ੍ਯਾ ਮਨੁਸ਼਼੍ਯਸ੍ਯਾਯੁ ਰ੍ਨ ਭਵਤਿ|
16 Er legte ihnen dann folgendes Gleichnis vor: »Einem reichen Manne hatten seine Felder eine ergiebige Ernte gebracht.
ਪਸ਼੍ਚਾਦ੍ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਾਨ੍ਤਕਥਾਮੁੱਥਾਪ੍ਯ ਕਥਯਾਮਾਸ, ਏਕਸ੍ਯ ਧਨਿਨੋ ਭੂਮੌ ਬਹੂਨਿ ਸ਼ਸ੍ਯਾਨਿ ਜਾਤਾਨਿ|
17 Da überlegte er bei sich folgendermaßen: ›Was soll ich tun? Ich habe keinen Raum, meine Ernte unterzubringen.‹
ਤਤਃ ਸ ਮਨਸਾ ਚਿਨ੍ਤਯਿਤ੍ਵਾ ਕਥਯਾਮ੍ਬਭੂਵ ਮਮੈਤਾਨਿ ਸਮੁਤ੍ਪੰਨਾਨਿ ਦ੍ਰਵ੍ਯਾਣਿ ਸ੍ਥਾਪਯਿਤੁੰ ਸ੍ਥਾਨੰ ਨਾਸ੍ਤਿ ਕਿੰ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਾਮਿ?
18 Dann sagte er: ›So will ich’s machen: Ich will meine Scheunen abreißen und größere bauen und dort meinen gesamten Ernteertrag und meine Güter unterbringen
ਤਤੋਵਦਦ੍ ਇੱਥੰ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਾਮਿ, ਮਮ ਸਰ੍ੱਵਭਾਣ੍ਡਾਗਾਰਾਣਿ ਭਙ੍ਕ੍ਤ੍ਵਾ ਬ੍ਰੁʼਹਦ੍ਭਾਣ੍ਡਾਗਾਰਾਣਿ ਨਿਰ੍ੰਮਾਯ ਤਨ੍ਮਧ੍ਯੇ ਸਰ੍ੱਵਫਲਾਨਿ ਦ੍ਰਵ੍ਯਾਣਿ ਚ ਸ੍ਥਾਪਯਿਸ਼਼੍ਯਾਮਿ|
19 und will dann zu meiner Seele sagen: Liebe Seele, du hast nun einen reichen Vorrat auf viele Jahre daliegen; gönne dir also Ruhe, iß und trink und laß dir’s wohl sein!‹
ਅਪਰੰ ਨਿਜਮਨੋ ਵਦਿਸ਼਼੍ਯਾਮਿ, ਹੇ ਮਨੋ ਬਹੁਵਤ੍ਸਰਾਰ੍ਥੰ ਨਾਨਾਦ੍ਰਵ੍ਯਾਣਿ ਸਞ੍ਚਿਤਾਨਿ ਸਨ੍ਤਿ ਵਿਸ਼੍ਰਾਮੰ ਕੁਰੁ ਭੁਕ੍ਤ੍ਵਾ ਪੀਤ੍ਵਾ ਕੌਤੁਕਞ੍ਚ ਕੁਰੁ| ਕਿਨ੍ਤ੍ਵੀਸ਼੍ਵਰਸ੍ਤਮ੍ ਅਵਦਤ੍,
20 Aber Gott sprach zu ihm: ›Du Narr! Noch in dieser Nacht fordert man dir deine Seele ab; wem wird dann das gehören, was du aufgespeichert hast?‹
ਰੇ ਨਿਰ੍ਬੋਧ ਅਦ੍ਯ ਰਾਤ੍ਰੌ ਤਵ ਪ੍ਰਾਣਾਸ੍ਤ੍ਵੱਤੋ ਨੇਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤੇ ਤਤ ਏਤਾਨਿ ਯਾਨਿ ਦ੍ਰਵ੍ਯਾਣਿ ਤ੍ਵਯਾਸਾਦਿਤਾਨਿ ਤਾਨਿ ਕਸ੍ਯ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ?
21 So geht es jedem, der für sich selbst Schätze sammelt und nicht reich für Gott ist.«
ਅਤਏਵ ਯਃ ਕਸ਼੍ਚਿਦ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਸਮੀਪੇ ਧਨਸਞ੍ਚਯਮਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਕੇਵਲੰ ਸ੍ਵਨਿਕਟੇ ਸਞ੍ਚਯੰ ਕਰੋਤਿ ਸੋਪਿ ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ਃ|
22 Weiter sagte er zu seinen Jüngern: »Deshalb sage ich euch: Seid nicht besorgt um euer Leben, was ihr essen sollt, auch nicht um euren Leib, was ihr anziehen sollt!
ਅਥ ਸ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯੇਭ੍ਯਃ ਕਥਯਾਮਾਸ, ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨਹੰ ਵਦਾਮਿ, ਕਿੰ ਖਾਦਿਸ਼਼੍ਯਾਮਃ? ਕਿੰ ਪਰਿਧਾਸ੍ਯਾਮਃ? ਇਤ੍ਯੁਕ੍ਤ੍ਵਾ ਜੀਵਨਸ੍ਯ ਸ਼ਰੀਰਸ੍ਯ ਚਾਰ੍ਥੰ ਚਿਨ੍ਤਾਂ ਮਾ ਕਾਰ੍ਸ਼਼੍ਟ|
23 Das Leben ist doch wertvoller als die Nahrung und der Leib wertvoller als die Kleidung.
ਭਕ੍ਸ਼਼੍ਯਾੱਜੀਵਨੰ ਭੂਸ਼਼ਣਾੱਛਰੀਰਞ੍ਚ ਸ਼੍ਰੇਸ਼਼੍ਠੰ ਭਵਤਿ|
24 Sehet die Raben an: sie säen nicht und ernten nicht, sie haben keine Vorratskammern und keine Scheunen, und Gott ernährt sie doch. Wieviel mehr seid ihr doch wert als die Vögel!
ਕਾਕਪਕ੍ਸ਼਼ਿਣਾਂ ਕਾਰ੍ੱਯੰ ਵਿਚਾਰਯਤ, ਤੇ ਨ ਵਪਨ੍ਤਿ ਸ਼ਸ੍ਯਾਨਿ ਚ ਨ ਛਿਨ੍ਦਨ੍ਤਿ, ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਭਾਣ੍ਡਾਗਾਰਾਣਿ ਨ ਸਨ੍ਤਿ ਕੋਸ਼਼ਾਸ਼੍ਚ ਨ ਸਨ੍ਤਿ, ਤਥਾਪੀਸ਼੍ਵਰਸ੍ਤੇਭ੍ਯੋ ਭਕ੍ਸ਼਼੍ਯਾਣਿ ਦਦਾਤਿ, ਯੂਯੰ ਪਕ੍ਸ਼਼ਿਭ੍ਯਃ ਸ਼੍ਰੇਸ਼਼੍ਠਤਰਾ ਨ ਕਿੰ?
25 Wer aber von euch vermöchte durch all seine Sorgen der Länge seiner Lebenszeit auch nur eine Spanne zuzusetzen?
ਅਪਰਞ੍ਚ ਭਾਵਯਿਤ੍ਵਾ ਨਿਜਾਯੁਸ਼਼ਃ ਕ੍ਸ਼਼ਣਮਾਤ੍ਰੰ ਵਰ੍ੱਧਯਿਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਨੋਤਿ, ਏਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੋ ਲਾਕੋ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਮਧ੍ਯੇ ਕੋਸ੍ਤਿ?
26 Wenn ihr also nicht einmal etwas ganz Geringes vermögt, wozu macht ihr euch da Sorge um das Übrige?
ਅਤਏਵ ਕ੍ਸ਼਼ੁਦ੍ਰੰ ਕਾਰ੍ੱਯੰ ਸਾਧਯਿਤੁਮ੍ ਅਸਮਰ੍ਥਾ ਯੂਯਮ੍ ਅਨ੍ਯਸ੍ਮਿਨ੍ ਕਾਰ੍ੱਯੇ ਕੁਤੋ ਭਾਵਯਥ?
27 Sehet die Lilien an, wie sie weder spinnen noch weben, und doch sage ich euch: Auch Salomo in aller seiner Pracht ist nicht so herrlich gekleidet gewesen wie eine von diesen.
ਅਨ੍ਯੱਚ ਕਾਮ੍ਪਿਲਪੁਸ਼਼੍ਪੰ ਕਥੰ ਵਰ੍ੱਧਤੇ ਤਦਾਪਿ ਵਿਚਾਰਯਤ, ਤਤ੍ ਕਞ੍ਚਨ ਸ਼੍ਰਮੰ ਨ ਕਰੋਤਿ ਤਨ੍ਤੂੰਸ਼੍ਚ ਨ ਜਨਯਤਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੁਸ਼਼੍ਮਭ੍ਯੰ ਯਥਾਰ੍ਥੰ ਕਥਯਾਮਿ ਸੁਲੇਮਾਨ੍ ਬਹ੍ਵੈਸ਼੍ਵਰ੍ੱਯਾਨ੍ਵਿਤੋਪਿ ਪੁਸ਼਼੍ਪਸ੍ਯਾਸ੍ਯ ਸਦ੍ਰੁʼਸ਼ੋ ਵਿਭੂਸ਼਼ਿਤੋ ਨਾਸੀਤ੍|
28 Wenn nun Gott das Gras auf dem Felde, das heute steht und morgen in den Ofen geworfen wird, so kleidet: wieviel eher wird er es euch tun, ihr Kleingläubigen!
ਅਦ੍ਯ ਕ੍ਸ਼਼ੇਤ੍ਰੇ ਵਰ੍ੱਤਮਾਨੰ ਸ਼੍ਵਸ਼੍ਚੂੱਲ੍ਯਾਂ ਕ੍ਸ਼਼ੇਪ੍ਸ੍ਯਮਾਨੰ ਯਤ੍ ਤ੍ਰੁʼਣੰ, ਤਸ੍ਮੈ ਯਦੀਸ਼੍ਵਰ ਇੱਥੰ ਭੂਸ਼਼ਯਤਿ ਤਰ੍ਹਿ ਹੇ ਅਲ੍ਪਪ੍ਰਤ੍ਯਯਿਨੋ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ ਕਿੰ ਨ ਪਰਿਧਾਪਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ?
29 So fragt denn auch ihr nicht ängstlich, was ihr essen und was ihr trinken sollt, und regt euch nicht darüber auf!
ਅਤਏਵ ਕਿੰ ਖਾਦਿਸ਼਼੍ਯਾਮਃ? ਕਿੰ ਪਰਿਧਾਸ੍ਯਾਮਃ? ਏਤਦਰ੍ਥੰ ਮਾ ਚੇਸ਼਼੍ਟਧ੍ਵੰ ਮਾ ਸੰਦਿਗ੍ਧ੍ਵਞ੍ਚ|
30 Denn nach allen diesen Dingen trachten die Heidenvölker der Welt; euer Vater weiß ja, daß ihr dies bedürft.
ਜਗਤੋ ਦੇਵਾਰ੍ੱਚਕਾ ਏਤਾਨਿ ਸਰ੍ੱਵਾਣਿ ਚੇਸ਼਼੍ਟਨਤੇ; ਏਸ਼਼ੁ ਵਸ੍ਤੁਸ਼਼ੁ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਪ੍ਰਯੋਜਨਮਾਸ੍ਤੇ ਇਤਿ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਪਿਤਾ ਜਾਨਾਤਿ|
31 Trachtet vielmehr nach seinem Reich, dann wird euch dieses obendrein gegeben werden.
ਅਤਏਵੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਰਾਜ੍ਯਾਰ੍ਥੰ ਸਚੇਸ਼਼੍ਟਾ ਭਵਤ ਤਥਾ ਕ੍ਰੁʼਤੇ ਸਰ੍ੱਵਾਣ੍ਯੇਤਾਨਿ ਦ੍ਰਵ੍ਯਾਣਿ ਯੁਸ਼਼੍ਮਭ੍ਯੰ ਪ੍ਰਦਾਯਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤੇ|
32 Fürchte dich nicht, du kleine Herde! Denn eurem Vater hat es gefallen, euch das Reich (Gottes) zu geben.
ਹੇ ਕ੍ਸ਼਼ੁਦ੍ਰਮੇਸ਼਼ਵ੍ਰਜ ਯੂਯੰ ਮਾ ਭੈਸ਼਼੍ਟ ਯੁਸ਼਼੍ਮਭ੍ਯੰ ਰਾਜ੍ਯੰ ਦਾਤੁੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਪਿਤੁਃ ਸੰਮਤਿਰਸ੍ਤਿ|
33 Verkauft euren Besitz und gebt ihn als Almosen hin! Verschafft euch Geldbeutel, die sich nicht abnützen, einen Schatz, der nie zu Ende geht, im Himmel, wo kein Dieb hineinkommt und keine Motte etwas zernagt!
ਅਤਏਵ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਯਾ ਯਾ ਸਮ੍ਪੱਤਿਰਸ੍ਤਿ ਤਾਂ ਤਾਂ ਵਿਕ੍ਰੀਯ ਵਿਤਰਤ, ਯਤ੍ ਸ੍ਥਾਨੰ ਚੌਰਾ ਨਾਗੱਛਨ੍ਤਿ, ਕੀਟਾਸ਼੍ਚ ਨ ਕ੍ਸ਼਼ਾਯਯਨ੍ਤਿ ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੇ ਸ੍ਵਰ੍ਗੇ ਨਿਜਾਰ੍ਥਮ੍ ਅਜਰੇ ਸਮ੍ਪੁਟਕੇ (ਅ)ਕ੍ਸ਼਼ਯੰ ਧਨੰ ਸਞ੍ਚਿਨੁਤ ਚ;
34 Denn wo euer Schatz ist, da wird auch euer Herz sein.«
ਯਤੋ ਯਤ੍ਰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਧਨੰ ਵਰ੍ੱਤਤੇ ਤਤ੍ਰੇਵ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਮਨਃ|
35 »Laßt eure Hüften gegürtet sein und eure Lampen brennen!
ਅਪਰਞ੍ਚ ਯੂਯੰ ਪ੍ਰਦੀਪੰ ਜ੍ਵਾਲਯਿਤ੍ਵਾ ਬੱਧਕਟਯਸ੍ਤਿਸ਼਼੍ਠਤ;
36 Denn ihr sollt Leuten gleichen, die auf ihren Herrn warten, wann er vom Hochzeitsmahl heimkehren werde, um ihm, wenn er kommt und anklopft, sogleich zu öffnen.
ਪ੍ਰਭੁ ਰ੍ਵਿਵਾਹਾਦਾਗਤ੍ਯ ਯਦੈਵ ਦ੍ਵਾਰਮਾਹਨ੍ਤਿ ਤਦੈਵ ਦ੍ਵਾਰੰ ਮੋਚਯਿਤੁੰ ਯਥਾ ਭ੍ਰੁʼਤ੍ਯਾ ਅਪੇਕ੍ਸ਼਼੍ਯ ਤਿਸ਼਼੍ਠਨ੍ਤਿ ਤਥਾ ਯੂਯਮਪਿ ਤਿਸ਼਼੍ਠਤ|
37 Selig zu preisen sind solche Knechte, die der Herr bei seiner Rückkehr wachend antrifft! Wahrlich ich sage euch: Er wird sich das Gewand hochschürzen, wird sie sich zu Tische setzen lassen und herantreten, um sie zu bedienen.
ਯਤਃ ਪ੍ਰਭੁਰਾਗਤ੍ਯ ਯਾਨ੍ ਦਾਸਾਨ੍ ਸਚੇਤਨਾਨ੍ ਤਿਸ਼਼੍ਠਤੋ ਦ੍ਰਕ੍ਸ਼਼੍ਯਤਿ ਤਏਵ ਧਨ੍ਯਾਃ; ਅਹੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਯਥਾਰ੍ਥੰ ਵਦਾਮਿ ਪ੍ਰਭੁਸ੍ਤਾਨ੍ ਭੋਜਨਾਰ੍ਥਮ੍ ਉਪਵੇਸ਼੍ਯ ਸ੍ਵਯੰ ਬੱਧਕਟਿਃ ਸਮੀਪਮੇਤ੍ਯ ਪਰਿਵੇਸ਼਼ਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
38 Und mag er erst in der zweiten oder in der dritten Nachtwache kommen und sie so vorfinden: selig sind sie zu preisen!
ਯਦਿ ਦ੍ਵਿਤੀਯੇ ਤ੍ਰੁʼਤੀਯੇ ਵਾ ਪ੍ਰਹਰੇ ਸਮਾਗਤ੍ਯ ਤਥੈਵ ਪਸ਼੍ਯਤਿ, ਤਰ੍ਹਿ ਤਏਵ ਦਾਸਾ ਧਨ੍ਯਾਃ|
39 Das aber seht ihr ein: Wenn der Hausherr wüßte, in welcher Stunde der Dieb kommt, so würde er keinen Einbruch in sein Haus zulassen.
ਅਪਰਞ੍ਚ ਕਸ੍ਮਿਨ੍ ਕ੍ਸ਼਼ਣੇ ਚੌਰਾ ਆਗਮਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ ਇਤਿ ਯਦਿ ਗ੍ਰੁʼਹਪਤਿ ਰ੍ਜ੍ਞਾਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਨੋਤਿ ਤਦਾਵਸ਼੍ਯੰ ਜਾਗ੍ਰਨ੍ ਨਿਜਗ੍ਰੁʼਹੇ ਸਨ੍ਧਿੰ ਕਰ੍ੱਤਯਿਤੁੰ ਵਾਰਯਤਿ ਯੂਯਮੇਤਦ੍ ਵਿੱਤ|
40 Darum haltet auch ihr euch bereit, denn der Menschensohn kommt zu einer Stunde, in der ihr es nicht vermutet.«
ਅਤਏਵ ਯੂਯਮਪਿ ਸੱਜਮਾਨਾਸ੍ਤਿਸ਼਼੍ਠਤ ਯਤੋ ਯਸ੍ਮਿਨ੍ ਕ੍ਸ਼਼ਣੇ ਤੰ ਨਾਪ੍ਰੇਕ੍ਸ਼਼ਧ੍ਵੇ ਤਸ੍ਮਿੰਨੇਵ ਕ੍ਸ਼਼ਣੇ ਮਨੁਸ਼਼੍ਯਪੁਤ੍ਰ ਆਗਮਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
41 Da fragte Petrus: »Herr, hast du dies Gleichnis nur für uns bestimmt oder auch für alle anderen?«
ਤਦਾ ਪਿਤਰਃ ਪਪ੍ਰੱਛ, ਹੇ ਪ੍ਰਭੋ ਭਵਾਨ੍ ਕਿਮਸ੍ਮਾਨ੍ ਉੱਦਿਸ਼੍ਯ ਕਿੰ ਸਰ੍ੱਵਾਨ੍ ਉੱਦਿਸ਼੍ਯ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਾਨ੍ਤਕਥਾਮਿਮਾਂ ਵਦਤਿ?
42 Der Herr antwortete: »Wer ist demnach der treue Haushalter, der kluge, den sein Herr über seine Dienerschaft setzen wird, damit er ihnen das gebührende Speisemaß zu rechter Zeit gebe?
ਤਤਃ ਪ੍ਰਭੁਃ ਪ੍ਰੋਵਾਚ, ਪ੍ਰਭੁਃ ਸਮੁਚਿਤਕਾਲੇ ਨਿਜਪਰਿਵਾਰਾਰ੍ਥੰ ਭੋਜ੍ਯਪਰਿਵੇਸ਼਼ਣਾਯ ਯੰ ਤਤ੍ਪਦੇ ਨਿਯੋਕ੍ਸ਼਼੍ਯਤਿ ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੋ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸ੍ਯੋ ਬੋੱਧਾ ਕਰ੍ੰਮਾਧੀਸ਼ਃ ਕੋਸ੍ਤਿ?
43 Selig zu preisen ist ein solcher Knecht, den sein Herr bei seiner Rückkehr in solcher Tätigkeit findet.
ਪ੍ਰਭੁਰਾਗਤ੍ਯ ਯਮ੍ ਏਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੇ ਕਰ੍ੰਮਣਿ ਪ੍ਰਵ੍ਰੁʼੱਤੰ ਦ੍ਰਕ੍ਸ਼਼੍ਯਤਿ ਸਏਵ ਦਾਸੋ ਧਨ੍ਯਃ|
44 Wahrlich ich sage euch: Über seine sämtlichen Güter wird er ihn setzen.
ਅਹੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਯਥਾਰ੍ਥੰ ਵਦਾਮਿ ਸ ਤੰ ਨਿਜਸਰ੍ੱਵਸ੍ਵਸ੍ਯਾਧਿਪਤਿੰ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
45 Wenn aber ein solcher Knecht in seinem Herzen denkt: ›Mein Herr kommt noch lange nicht!‹ und dann anfängt, die Knechte und Mägde zu schlagen, zu schmausen und zu zechen und sich zu betrinken:
ਕਿਨ੍ਤੁ ਪ੍ਰਭੁਰ੍ਵਿਲਮ੍ਬੇਨਾਗਮਿਸ਼਼੍ਯਤਿ, ਇਤਿ ਵਿਚਿਨ੍ਤ੍ਯ ਸ ਦਾਸੋ ਯਦਿ ਤਦਨ੍ਯਦਾਸੀਦਾਸਾਨ੍ ਪ੍ਰਹਰ੍ੱਤੁਮ੍ ਭੋਕ੍ਤੁੰ ਪਾਤੁੰ ਮਦਿਤੁਞ੍ਚ ਪ੍ਰਾਰਭਤੇ,
46 so wird der Herr eines solchen Knechtes an einem Tage kommen, an dem er ihn nicht erwartet, und zu einer Stunde, die er nicht kennt; und wird ihn zerhauen lassen und ihm seinen Platz bei den Ungetreuen anweisen.
ਤਰ੍ਹਿ ਯਦਾ ਪ੍ਰਭੁੰ ਨਾਪੇਕ੍ਸ਼਼ਿਸ਼਼੍ਯਤੇ ਯਸ੍ਮਿਨ੍ ਕ੍ਸ਼਼ਣੇ ਸੋ(ਅ)ਚੇਤਨਸ਼੍ਚ ਸ੍ਥਾਸ੍ਯਤਿ ਤਸ੍ਮਿੰਨੇਵ ਕ੍ਸ਼਼ਣੇ ਤਸ੍ਯ ਪ੍ਰਭੁਰਾਗਤ੍ਯ ਤੰ ਪਦਭ੍ਰਸ਼਼੍ਟੰ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸਹੀਨੈਃ ਸਹ ਤਸ੍ਯ ਅੰਸ਼ੰ ਨਿਰੂਪਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
47 Ein solcher Knecht aber, der den Willen seines Herrn gekannt und doch nichts ausgeführt und nichts nach seinem Willen getan hat, wird viele Schläge erhalten;
ਯੋ ਦਾਸਃ ਪ੍ਰਭੇਰਾਜ੍ਞਾਂ ਜ੍ਞਾਤ੍ਵਾਪਿ ਸੱਜਿਤੋ ਨ ਤਿਸ਼਼੍ਠਤਿ ਤਦਾਜ੍ਞਾਨੁਸਾਰੇਣ ਚ ਕਾਰ੍ੱਯੰ ਨ ਕਰੋਤਿ ਸੋਨੇਕਾਨ੍ ਪ੍ਰਹਾਰਾਨ੍ ਪ੍ਰਾਪ੍ਸ੍ਯਤਿ;
48 wer dagegen seinen Willen nicht gekannt und Dinge getan hat, die Züchtigung verdienen, wird nur wenige Schläge erhalten. Wem aber viel gegeben ist, von dem wird auch viel gefordert werden, und wem viel anvertraut ist, von dem wird man auch um so mehr verlangen.«
ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੋ ਜਨੋ(ਅ)ਜ੍ਞਾਤ੍ਵਾ ਪ੍ਰਹਾਰਾਰ੍ਹੰ ਕਰ੍ੰਮ ਕਰੋਤਿ ਸੋਲ੍ਪਪ੍ਰਹਾਰਾਨ੍ ਪ੍ਰਾਪ੍ਸ੍ਯਤਿ| ਯਤੋ ਯਸ੍ਮੈ ਬਾਹੁਲ੍ਯੇਨ ਦੱਤੰ ਤਸ੍ਮਾਦੇਵ ਬਾਹੁਲ੍ਯੇਨ ਗ੍ਰਹੀਸ਼਼੍ਯਤੇ, ਮਾਨੁਸ਼਼ਾ ਯਸ੍ਯ ਨਿਕਟੇ ਬਹੁ ਸਮਰ੍ਪਯਨ੍ਤਿ ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਬਹੁ ਯਾਚਨ੍ਤੇ|
49 »Ich bin dazu gekommen, ein Feuer auf die Erde zu werfen, und was sollte ich lieber wünschen, als daß es schon brennte!
ਅਹੰ ਪ੍ਰੁʼਥਿਵ੍ਯਾਮ੍ ਅਨੈਕ੍ਯਰੂਪੰ ਵਹ੍ਨਿ ਨਿਕ੍ਸ਼਼ੇਪ੍ਤੁਮ੍ ਆਗਤੋਸ੍ਮਿ, ਸ ਚੇਦ੍ ਇਦਾਨੀਮੇਵ ਪ੍ਰਜ੍ਵਲਤਿ ਤਤ੍ਰ ਮਮ ਕਾ ਚਿਨ੍ਤਾ?
50 Doch mit einer Taufe habe ich mich (vorher) noch taufen zu lassen, und wie ist mir so bange (und doch zugleich: wie drängt es mich), bis sie vollzogen ist!
ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੇਨ ਮੱਜਨੇਨਾਹੰ ਮਗ੍ਨੋ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਾਮਿ ਯਾਵਤ੍ਕਾਲੰ ਤਸ੍ਯ ਸਿੱਧਿ ਰ੍ਨ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਤਾਵਦਹੰ ਕਤਿਕਸ਼਼੍ਟੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਸ੍ਯਾਮਿ|
51 Meint ihr, ich sei gekommen, um Frieden auf die Erde zu bringen? Nein, sage ich euch, vielmehr Zwiespalt.
ਮੇਲਨੰ ਕਰ੍ੱਤੁੰ ਜਗਦ੍ ਆਗਤੋਸ੍ਮਿ ਯੂਯੰ ਕਿਮਿੱਥੰ ਬੋਧਧ੍ਵੇ? ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਵਦਾਮਿ ਨ ਤਥਾ, ਕਿਨ੍ਤ੍ਵਹੰ ਮੇਲਨਾਭਾਵੰ ਕਰ੍ੱਤੁੰਮ੍ ਆਗਤੋਸ੍ਮਿ|
52 Denn von nun an werden fünf, die in einem Hause wohnen, entzweit sein: drei werden gegen zwei und zwei gegen drei stehen,
ਯਸ੍ਮਾਦੇਤਤ੍ਕਾਲਮਾਰਭ੍ਯ ਏਕਤ੍ਰਸ੍ਥਪਰਿਜਨਾਨਾਂ ਮਧ੍ਯੇ ਪਞ੍ਚਜਨਾਃ ਪ੍ਰੁʼਥਗ੍ ਭੂਤ੍ਵਾ ਤ੍ਰਯੋ ਜਨਾ ਦ੍ਵਯੋਰ੍ਜਨਯੋਃ ਪ੍ਰਤਿਕੂਲਾ ਦ੍ਵੌ ਜਨੌ ਚ ਤ੍ਰਯਾਣਾਂ ਜਨਾਨਾਂ ਪ੍ਰਤਿਕੂਲੌ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ|
53 der Vater gegen den Sohn und der Sohn gegen den Vater, die Mutter gegen die Tochter und die Tochter gegen die Mutter, die Schwiegermutter gegen ihre Schwiegertochter und die Schwiegertochter gegen die Schwiegermutter.«
ਪਿਤਾ ਪੁਤ੍ਰਸ੍ਯ ਵਿਪਕ੍ਸ਼਼ਃ ਪੁਤ੍ਰਸ਼੍ਚ ਪਿਤੁ ਰ੍ਵਿਪਕ੍ਸ਼਼ੋ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਮਾਤਾ ਕਨ੍ਯਾਯਾ ਵਿਪਕ੍ਸ਼਼ਾ ਕਨ੍ਯਾ ਚ ਮਾਤੁ ਰ੍ਵਿਪਕ੍ਸ਼਼ਾ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ, ਤਥਾ ਸ਼੍ਵਸ਼੍ਰੂਰ੍ਬਧ੍ਵਾ ਵਿਪਕ੍ਸ਼਼ਾ ਬਧੂਸ਼੍ਚ ਸ਼੍ਵਸ਼੍ਰ੍ਵਾ ਵਿਪਕ੍ਸ਼਼ਾ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
54 Dann sagte er auch noch zu der Volksmenge: »Wenn ihr Gewölk im Westen aufsteigen seht, dann sagt ihr sogleich: ›Es gibt Regen‹, und es kommt auch so;
ਸ ਲੋਕੇਭ੍ਯੋਪਰਮਪਿ ਕਥਯਾਮਾਸ, ਪਸ਼੍ਚਿਮਦਿਸ਼ਿ ਮੇਘੋਦ੍ਗਮੰ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾ ਯੂਯੰ ਹਠਾਦ੍ ਵਦਥ ਵ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਿ ਰ੍ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਤਤਸ੍ਤਥੈਵ ਜਾਯਤੇ|
55 und wenn ihr den Südwind wehen seht, so sagt ihr: ›Es wird heiß werden‹, und es kommt auch so.
ਅਪਰੰ ਦਕ੍ਸ਼਼ਿਣਤੋ ਵਾਯੌ ਵਾਤਿ ਸਤਿ ਵਦਥ ਨਿਦਾਘੋ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਤਤਃ ਸੋਪਿ ਜਾਯਤੇ|
56 Ihr Heuchler! Das Aussehen der Erde und des Himmels versteht ihr richtig zu beurteilen; wie kommt es denn, daß ihr die gegenwärtige Zeit nicht richtig beurteilt?
ਰੇ ਰੇ ਕਪਟਿਨ ਆਕਾਸ਼ਸ੍ਯ ਭੂਮ੍ਯਾਸ਼੍ਚ ਲਕ੍ਸ਼਼ਣੰ ਬੋੱਧੁੰ ਸ਼ਕ੍ਨੁਥ,
57 Warum könnt ihr auch nicht von euch selbst aus zu einem Urteil über das, was recht ist, gelangen?
ਕਿਨ੍ਤੁ ਕਾਲਸ੍ਯਾਸ੍ਯ ਲਕ੍ਸ਼਼ਣੰ ਕੁਤੋ ਬੋੱਧੁੰ ਨ ਸ਼ਕ੍ਨੁਥ? ਯੂਯਞ੍ਚ ਸ੍ਵਯੰ ਕੁਤੋ ਨ ਨ੍ਯਾਸ਼਼੍ਯੰ ਵਿਚਾਰਯਥ?
58 Denn wenn du mit deinem Widersacher vor Gericht gehst, so gib dir noch unterwegs Mühe, dich gütlich mit ihm abzufinden, damit er dich nicht etwa vor den Richter schleppt und der Richter dich dem Gerichtsdiener übergibt und der Gerichtsdiener dich ins Gefängnis wirft.
ਅਪਰਞ੍ਚ ਵਿਵਾਦਿਨਾ ਸਾਰ੍ੱਧੰ ਵਿਚਾਰਯਿਤੁਃ ਸਮੀਪੰ ਗੱਛਨ੍ ਪਥਿ ਤਸ੍ਮਾਦੁੱਧਾਰੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤੁੰ ਯਤਸ੍ਵ ਨੋਚੇਤ੍ ਸ ਤ੍ਵਾਂ ਧ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਵਿਚਾਰਯਿਤੁਃ ਸਮੀਪੰ ਨਯਤਿ| ਵਿਚਾਰਯਿਤਾ ਯਦਿ ਤ੍ਵਾਂ ਪ੍ਰਹਰ੍ੱਤੁਃ ਸਮੀਪੰ ਸਮਰ੍ਪਯਤਿ ਪ੍ਰਹਰ੍ੱਤਾ ਤ੍ਵਾਂ ਕਾਰਾਯਾਂ ਬਧ੍ਨਾਤਿ
59 Ich sage dir: du wirst von dort sicherlich nicht loskommen, bis du auch den letzten Heller bezahlt hast.«
ਤਰ੍ਹਿ ਤ੍ਵਾਮਹੰ ਵਦਾਮਿ ਤ੍ਵਯਾ ਨਿਃਸ਼ੇਸ਼਼ੰ ਕਪਰ੍ਦਕੇਸ਼਼ੁ ਨ ਪਰਿਸ਼ੋਧਿਤੇਸ਼਼ੁ ਤ੍ਵੰ ਤਤੋ ਮੁਕ੍ਤਿੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤੁੰ ਨ ਸ਼ਕ੍ਸ਼਼੍ਯਸਿ|
