Lukas 11
1 Jesus betete (einst unterwegs) an einem Orte, und als er damit zu Ende war, sagte einer seiner Jünger zu ihm: »Herr, lehre uns beten, wie auch Johannes seine Jünger (Gebete) gelehrt hat!«
அநந்தரம்’ ஸ கஸ்மிம்’ஸ்²சித் ஸ்தா²நே ப்ரார்த²யத தத்ஸமாப்தௌ ஸத்யாம்’ தஸ்யைக: ஸி²ஷ்யஸ்தம்’ ஜகா³த³ ஹே ப்ரபோ⁴ யோஹந் யதா² ஸ்வஸி²ஷ்யாந் ப்ரார்த²யிதும் உபதி³ஷ்டவாந் ததா² ப⁴வாநப்யஸ்மாந் உபதி³ஸ²து|
2 Da sagte er zu ihnen: »Wenn ihr beten wollt, so sprecht: ›Vater, geheiligt werde dein Name! Dein Reich komme!
தஸ்மாத் ஸ கத²யாமாஸ, ப்ரார்த²நகாலே யூயம் இத்த²ம்’ கத²யத்⁴வம்’, ஹே அஸ்மாகம்’ ஸ்வர்க³ஸ்த²பிதஸ்தவ நாம பூஜ்யம்’ ப⁴வது; தவ ராஜத்வம்’ ப⁴வது; ஸ்வர்கே³ யதா² ததா² ப்ரு’தி²வ்யாமபி தவேச்ச²யா ஸர்வ்வம்’ ப⁴வது|
3 Unser auskömmliches Brot gib uns Tag für Tag!
ப்ரத்யஹம் அஸ்மாகம்’ ப்ரயோஜநீயம்’ போ⁴ஜ்யம்’ தே³ஹி|
4 Und vergib uns unsere Sünden, denn auch wir vergeben jedem, der sich an uns verschuldet! Und führe uns nicht in Versuchung!‹«
யதா² வயம்’ ஸர்வ்வாந் அபராதி⁴ந: க்ஷமாமஹே ததா² த்வமபி பாபாந்யஸ்மாகம்’ க்ஷமஸ்வ| அஸ்மாந் பரீக்ஷாம்’ மாநய கிந்து பாபாத்மநோ ரக்ஷ|
5 Dann fuhr er fort: »Wer unter euch hätte wohl einen Freund und ginge (nicht) mitten in der Nacht zu ihm und sagte zu ihm: ›Freund, hilf mir mit drei Broten aus!
பஸ்²சாத் ஸோபரமபி கதி²தவாந் யதி³ யுஷ்மாகம்’ கஸ்யசித்³ ப³ந்து⁴ஸ்திஷ்ட²தி நிஸீ²தே² ச தஸ்ய ஸமீபம்’ ஸ க³த்வா வத³தி,
6 Denn ein Freund von mir ist auf der Reise zu mir gekommen, und ich habe ihm nichts vorzusetzen‹;
ஹே ப³ந்தோ⁴ பதி²க ஏகோ ப³ந்து⁴ ர்மம நிவேஸ²நம் ஆயாத: கிந்து தஸ்யாதித்²யம்’ கர்த்தும்’ மமாந்திகே கிமபி நாஸ்தி, அதஏவ பூபத்ரயம்’ மஹ்யம் ரு’ணம்’ தே³ஹி;
7 und jener würde von drinnen antworten: ›Belästige mich nicht! Die Tür ist schon verschlossen, und meine Kinder liegen schon bei mir im Bett; ich kann nicht aufstehen und es dir geben!‹
ததா³ ஸ யதி³ க்³ரு’ஹமத்⁴யாத் ப்ரதிவத³தி மாம்’ மா க்லிஸா²ந, இதா³நீம்’ த்³வாரம்’ ருத்³த⁴ம்’ ஸ²யநே மயா ஸஹ பா³லகாஸ்²ச திஷ்ட²ந்தி துப்⁴யம்’ தா³தும் உத்தா²தும்’ ந ஸ²க்நோமி,
8 Ich sage euch: Wenn er auch nicht deshalb aufstehen und ihm das Gewünschte geben mag, weil jener sein Freund ist, so wird er doch wegen dessen Hartnäckigkeit aufstehen und ihm geben, soviel er bedarf.
தர்ஹி யுஷ்மாநஹம்’ வதா³மி, ஸ யதி³ மித்ரதயா தஸ்மை கிமபி தா³தும்’ நோத்திஷ்ட²தி ததா²பி வாரம்’ வாரம்’ ப்ரார்த²நாத உத்தா²பித: ஸந் யஸ்மிந் தஸ்ய ப்ரயோஜநம்’ ததே³வ தா³ஸ்யதி|
9 So sage denn auch ich euch: Bittet, so wird euch gegeben werden; suchet, so werdet ihr finden; klopft an, so wird man euch auftun!
அத: காரணாத் கத²யாமி, யாசத்⁴வம்’ ததோ யுஷ்மப்⁴யம்’ தா³ஸ்யதே, ம்ரு’க³யத்⁴வம்’ தத உத்³தே³ஸ²ம்’ ப்ராப்ஸ்யத², த்³வாரம் ஆஹத ததோ யுஷ்மப்⁴யம்’ த்³வாரம்’ மோக்ஷ்யதே|
10 Denn wer da bittet, empfängt, und wer da sucht, findet, und wer anklopft, dem wird man auftun.
யோ யாசதே ஸ ப்ராப்நோதி, யோ ம்ரு’க³யதே ஸ ஏவோத்³தே³ஸ²ம்’ ப்ராப்நோதி, யோ த்³வாரம் ஆஹந்தி தத³ர்த²ம்’ த்³வாரம்’ மோச்யதே|
11 Wo wäre aber unter euch ein Vater, der seinem Sohne, wenn er ihn um Brot bittet, einen Stein reichte? Oder wenn er ihn um einen Fisch bittet, wird er ihm statt dessen wohl eine Schlange reichen?
புத்ரேண பூபே யாசிதே தஸ்மை பாஷாணம்’ த³தா³தி வா மத்ஸ்யே யாசிதே தஸ்மை ஸர்பம்’ த³தா³தி
12 Oder auch einen Skorpion statt eines Eies?
வா அண்டே³ யாசிதே தஸ்மை வ்ரு’ஸ்²சிகம்’ த³தா³தி யுஷ்மாகம்’ மத்⁴யே க ஏதாத்³ரு’ஸ²: பிதாஸ்தே?
13 Wenn nun ihr, die ihr doch böse seid, euren Kindern gute Gaben zu geben versteht: wieviel mehr wird der Vater vom Himmel her Heiligen Geist denen geben, die ihn darum bitten!«
தஸ்மாதே³வ யூயமப⁴த்³ரா அபி யதி³ ஸ்வஸ்வபா³லகேப்⁴ய உத்தமாநி த்³ரவ்யாணி தா³தும்’ ஜாநீத² தர்ஹ்யஸ்மாகம்’ ஸ்வர்க³ஸ்த²: பிதா நிஜயாசகேப்⁴ய: கிம்’ பவித்ரம் ஆத்மாநம்’ ந தா³ஸ்யதி?
14 Er trieb dann einen bösen Geist aus, der stumm war; und als der böse Geist ausgefahren war, konnte der Stumme reden. Da geriet die Volksmenge in Erstaunen.
அநந்தரம்’ யீஸு²நா கஸ்மாச்சித்³ ஏகஸ்மிந் மூகபூ⁴தே த்யாஜிதே ஸதி ஸ பூ⁴தத்யக்தோ மாநுஷோ வாக்யம்’ வக்தும் ஆரேபே⁴; ததோ லோகா: ஸகலா ஆஸ்²சர்ய்யம்’ மேநிரே|
15 Einige von ihnen aber sagten: »Im Bunde mit Beelzebul, dem Obersten der bösen Geister, treibt er die bösen Geister aus.«
கிந்து தேஷாம்’ கேசிதூ³சு ர்ஜநோயம்’ பா³லஸிபூ³பா³ அர்தா²த்³ பூ⁴தராஜேந பூ⁴தாந் த்யாஜயதி|
16 Andere wieder stellten ihn auf die Probe, indem sie von ihm ein Wunderzeichen vom Himmel her verlangten.
தம்’ பரீக்ஷிதும்’ கேசித்³ ஆகாஸீ²யம் ஏகம்’ சிஹ்நம்’ த³ர்ஸ²யிதும்’ தம்’ ப்ரார்த²யாஞ்சக்ரிரே|
17 Weil er jedoch ihre Gedanken kannte, sagte er zu ihnen: »Jedes Reich, das gegen sich selbst entzweit ist, wird verwüstet, und ein Haus stürzt auf das andere.
ததா³ ஸ தேஷாம்’ மந: கல்பநாம்’ ஜ்ஞாத்வா கத²யாமாஸ, கஸ்யசித்³ ராஜ்யஸ்ய லோகா யதி³ பரஸ்பரம்’ விருந்த⁴ந்தி தர்ஹி தத்³ ராஜ்யம் நஸ்²யதி; கேசித்³ க்³ரு’ஹஸ்தா² யதி³ பரஸ்பரம்’ விருந்த⁴ந்தி தர்ஹி தேபி நஸ்²யந்தி|
18 Wenn nun auch der Satan gegen sich selbst in Zwiespalt geraten ist, wie wird dann seine Herrschaft Bestand haben können? Ihr behauptet ja, daß ich die bösen Geister im Bunde mit Beelzebul austreibe!
ததை²வ ஸை²தாநபி ஸ்வலோகாந் யதி³ விருணத்³தி⁴ ததா³ தஸ்ய ராஜ்யம்’ கத²ம்’ ஸ்தா²ஸ்யதி? பா³லஸிபூ³பா³ஹம்’ பூ⁴தாந் த்யாஜயாமி யூயமிதி வத³த²|
19 Wenn ich aber die Geister im Bunde mit Beelzebul austreibe, mit wessen Hilfe treiben eure Söhne sie aus? Darum werden diese eure Richter sein.
யத்³யஹம்’ பா³லஸிபூ³பா³ பூ⁴தாந் த்யாஜயாமி தர்ஹி யுஷ்மாகம்’ ஸந்தாநா: கேந த்யாஜயந்தி? தஸ்மாத் தஏவ கதா²யா ஏதஸ்யா விசாரயிதாரோ ப⁴விஷ்யந்தி|
20 Wenn ich aber die bösen Geister durch Gottes Finger austreibe, dann ist ja das Reich Gottes (schon) zu euch gekommen. –
கிந்து யத்³யஹம் ஈஸ்²வரஸ்ய பராக்ரமேண பூ⁴தாந் த்யாஜயாமி தர்ஹி யுஷ்மாகம்’ நிகடம் ஈஸ்²வரஸ்ய ராஜ்யமவஸ்²யம் உபதிஷ்ட²தி|
21 Solange der Starke in voller Waffenrüstung sein Schloß bewacht, ist sein Besitztum in Sicherheit;
ப³லவாந் புமாந் ஸுஸஜ்ஜமாநோ யதிகாலம்’ நிஜாட்டாலிகாம்’ ரக்ஷதி ததிகாலம்’ தஸ்ய த்³ரவ்யம்’ நிருபத்³ரவம்’ திஷ்ட²தி|
22 wenn aber ein Stärkerer ihn überfällt und besiegt, so nimmt er ihm seine Waffenrüstung, auf die er sich verlassen hatte, und teilt die ihm abgenommene Beute aus. –
கிந்து தஸ்மாத்³ அதி⁴கப³ல: கஸ்²சிதா³க³த்ய யதி³ தம்’ ஜயதி தர்ஹி யேஷு ஸ²ஸ்த்ராஸ்த்ரேஷு தஸ்ய விஸ்²வாஸ ஆஸீத் தாநி ஸர்வ்வாணி ஹ்ரு’த்வா தஸ்ய த்³ரவ்யாணி க்³ரு’ஹ்லாதி|
23 Wer nicht mit mir ist, der ist gegen mich, und wer nicht mit mir sammelt, der zerstreut.
அத: காரணாத்³ யோ மம ஸபக்ஷோ ந ஸ விபக்ஷ: , யோ மயா ஸஹ ந ஸம்’க்³ரு’ஹ்லாதி ஸ விகிரதி|
24 Wenn der unreine Geist von einem Menschen ausgefahren ist, durchwandert er wüste Gegenden und sucht eine Ruhestätte; und wenn er keine findet, so sagt er: ›Ich will in mein Haus zurückkehren, das ich verlassen habe.‹
அபரஞ்ச அமேத்⁴யபூ⁴தோ மாநுஷஸ்யாந்தர்நிர்க³த்ய ஸு²ஷ்கஸ்தா²நே ப்⁴ராந்த்வா விஸ்²ராமம்’ ம்ரு’க³யதே கிந்து ந ப்ராப்ய வத³தி மம யஸ்மாத்³ க்³ரு’ஹாத்³ ஆக³தோஹம்’ புநஸ்தத்³ க்³ரு’ஹம்’ பராவ்ரு’த்ய யாமி|
25 Wenn er dann hinkommt, findet er es sauber gefegt und schön aufgeräumt.
ததோ க³த்வா தத்³ க்³ரு’ஹம்’ மார்ஜிதம்’ ஸோ²பி⁴தஞ்ச த்³ரு’ஷ்ட்வா
26 Hierauf geht er hin und nimmt noch sieben andere Geister, die bösartiger sind als er selbst; und sie ziehen ein und nehmen dort Wohnung; und das Ende wird bei einem solchen Menschen schlimmer als der Anfang war.«
தத்க்ஷணம் அபக³த்ய ஸ்வஸ்மாத³பி து³ர்ம்மதீந் அபராந் ஸப்தபூ⁴தாந் ஸஹாநயதி தே ச தத்³க்³ரு’ஹம்’ பவிஸ்²ய நிவஸந்தி| தஸ்மாத் தஸ்ய மநுஷ்யஸ்ய ப்ரத²மத³ஸா²த: ஸே²ஷத³ஸா² து³: க²தரா ப⁴வதி|
27 Als er so redete, erhob eine Frau aus der Volksmenge ihre Stimme und rief ihm zu: »Selig (zu preisen) ist der Mutterschoß, der dich getragen, und die Brüste, die dich genährt haben!«
அஸ்யா: கதா²யா: கத²நகாலே ஜநதாமத்⁴யஸ்தா² காசிந்நாரீ தமுச்சை: ஸ்வரம்’ ப்ரோவாச, யா யோஷித் த்வாம்’ க³ர்ப்³பே⁴(அ)தா⁴ரயத் ஸ்தந்யமபாயயச்ச ஸைவ த⁴ந்யா|
28 Er aber erwiderte: »Selig sind vielmehr die, welche das Wort Gottes hören und bewahren!«
கிந்து ஸோகத²யத் யே பரமேஸ்²வரஸ்ய கதா²ம்’ ஸ்²ருத்வா தத³நுரூபம் ஆசரந்தி தஏவ த⁴ந்யா: |
29 Als dann immer noch mehr Volksscharen sich sammelten, begann er folgende Rede: »Das gegenwärtige Geschlecht ist ein böses Geschlecht! Es verlangt ein Zeichen, doch es wird ihm kein Zeichen gegeben werden als nur das Zeichen des (Propheten) Jona.
தத: பரம்’ தஸ்யாந்திகே ப³ஹுலோகாநாம்’ ஸமாக³மே ஜாதே ஸ வக்துமாரேபே⁴, ஆது⁴நிகா து³ஷ்டலோகாஸ்²சிஹ்நம்’ த்³ரஷ்டுமிச்ச²ந்தி கிந்து யூநஸ்ப⁴விஷ்யத்³வாதி³நஸ்²சிஹ்நம்’ விநாந்யத் கிஞ்சிச்சிஹ்நம்’ தாந் ந த³ர்ஸ²யிஷ்யதே|
30 Denn wie Jona einst für die Bewohner von Ninive zu einem Zeichen geworden ist, so wird es auch der Menschensohn für dieses Geschlecht sein.
யூநஸ் து யதா² நீநிவீயலோகாநாம்’ ஸமீபே சிஹ்நரூபோப⁴வத் ததா² வித்³யமாநலோகாநாம் ஏஷாம்’ ஸமீபே மநுஷ்யபுத்ரோபி சிஹ்நரூபோ ப⁴விஷ்யதி|
31 Die Königin aus dem Süden wird im Gericht mit den Männern dieses Geschlechts (als Zeugin) auftreten und ihre Verurteilung herbeiführen; denn sie ist von den Enden der Erde gekommen, um die Weisheit Salomos zu hören; und hier steht Größeres als Salomo.
விசாரஸமயே இதா³நீந்தநலோகாநாம்’ ப்ராதிகூல்யேந த³க்ஷிணதே³ஸீ²யா ராஜ்ஞீ ப்ரோத்தா²ய தாந் தோ³ஷிண: கரிஷ்யதி, யத: ஸா ராஜ்ஞீ ஸுலேமாந உபதே³ஸ²கதா²ம்’ ஸ்²ரோதும்’ ப்ரு’தி²வ்யா: ஸீமாத ஆக³ச்ச²த் கிந்து பஸ்²யத ஸுலேமாநோபி கு³ருதர ஏகோ ஜநோ(அ)ஸ்மிந் ஸ்தா²நே வித்³யதே|
32 Die Männer von Ninive werden im Gericht mit diesem Geschlecht (als Zeugen) auftreten und seine Verurteilung herbeiführen; denn sie haben auf Jonas Predigt hin Buße getan; und hier steht Größeres als Jona. –
அபரஞ்ச விசாரஸமயே நீநிவீயலோகா அபி வர்த்தமாநகாலிகாநாம்’ லோகாநாம்’ வைபரீத்யேந ப்ரோத்தா²ய தாந் தோ³ஷிண: கரிஷ்யந்தி, யதோ ஹேதோஸ்தே யூநஸோ வாக்யாத் சித்தாநி பரிவர்த்தயாமாஸு: கிந்து பஸ்²யத யூநஸோதிகு³ருதர ஏகோ ஜநோ(அ)ஸ்மிந் ஸ்தா²நே வித்³யதே|
33 Niemand zündet ein Licht an und stellt es dann in einen verborgenen Winkel oder unter den Scheffel, sondern auf den Leuchter, damit die Eintretenden den hellen Schein sehen.
ப்ரதீ³பம்’ ப்ரஜ்வால்ய த்³ரோணஸ்யாத⁴: குத்ராபி கு³ப்தஸ்தா²நே வா கோபி ந ஸ்தா²பயதி கிந்து க்³ரு’ஹப்ரவேஸி²ப்⁴யோ தீ³ப்திம்’ தா³தம்’ தீ³பாதா⁴ரோபர்ய்யேவ ஸ்தா²பயதி|
34 Die Leuchte des Leibes ist dein Auge. Solange nun dein Auge richtig ist, hat auch dein ganzer Leib Licht; wenn es aber nichts taugt, so befindet sich auch dein (ganzer) Leib in Finsternis.
தே³ஹஸ்ய ப்ரதீ³பஸ்²சக்ஷுஸ்தஸ்மாதே³வ சக்ஷு ர்யதி³ ப்ரஸந்நம்’ ப⁴வதி தர்ஹி தவ ஸர்வ்வஸ²ரீரம்’ தீ³ப்திமத்³ ப⁴விஷ்யதி கிந்து சக்ஷு ர்யதி³ மலீமஸம்’ திஷ்ட²தி தர்ஹி ஸர்வ்வஸ²ரீரம்’ ஸாந்த⁴காரம்’ ஸ்தா²ஸ்யதி|
35 Darum gib wohl acht, daß das Licht in dir sich nicht verfinstert!
அஸ்மாத் காரணாத் தவாந்த: ஸ்த²ம்’ ஜ்யோதி ர்யதா²ந்த⁴காரமயம்’ ந ப⁴வதி தத³ர்தே² ஸாவதா⁴நோ ப⁴வ|
36 Ist nun dein ganzer Leib beleuchtet und kein Teil an ihm im Finstern geblieben, dann wird er ganz so in Helligkeit sein, wie wenn die Lampe dich mit ihrem hellen Schein bestrahlt.«
யத: ஸ²ரீரஸ்ய குத்ராப்யம்’ஸே² ஸாந்த⁴காரே ந ஜாதே ஸர்வ்வம்’ யதி³ தீ³ப்திமத் திஷ்ட²தி தர்ஹி துப்⁴யம்’ தீ³ப்திதா³யிப்ரோஜ்ஜ்வலந் ப்ரதீ³ப இவ தவ ஸவர்வஸ²ரீரம்’ தீ³ப்திமத்³ ப⁴விஷ்யதி|
37 Im Anschluß an diese Rede bat ihn ein Pharisäer, zu Mittag bei ihm zu speisen; er ging auch zu ihm ins Haus und setzte sich (ohne weiteres) zu Tisch.
ஏதத்கதா²யா: கத²நகாலே பி²ருஸ்²யேகோ பே⁴ஜநாய தம்’ நிமந்த்ரயாமாஸ, தத: ஸ க³த்வா போ⁴க்தும் உபவிவேஸ²|
38 Als der Pharisäer das sah, äußerte er seine Verwunderung darüber, daß Jesus sich vor der Mahlzeit nicht zunächst gewaschen habe.
கிந்து போ⁴ஜநாத் பூர்வ்வம்’ நாமாங்க்ஷீத் ஏதத்³ த்³ரு’ஷ்ட்வா ஸ பி²ருஸ்²யாஸ்²சர்ய்யம்’ மேநே|
39 Da sagte der Herr zu ihm: »Nun ja, ihr Pharisäer haltet die Außenseite des Bechers und der Schüssel rein, euer Inneres aber ist voll von Raub (-gier) und Bosheit.
ததா³ ப்ரபு⁴ஸ்தம்’ ப்ரோவாச யூயம்’ பி²ரூஸி²லோகா: பாநபாத்ராணாம்’ போ⁴ஜநபாத்ராணாஞ்ச ப³ஹி: பரிஷ்குருத² கிந்து யுஷ்மாகமந்த ர்தௌ³ராத்ம்யை ர்து³ஷ்க்ரியாபி⁴ஸ்²ச பரிபூர்ணம்’ திஷ்ட²தி|
40 Ihr Toren! Hat nicht der, welcher das Auswendige geschaffen hat, auch das Inwendige geschaffen?
ஹே ஸர்வ்வே நிர்போ³தா⁴ யோ ப³ஹி: ஸஸர்ஜ ஸ ஏவ கிமந்த ர்ந ஸஸர்ஜ?
41 Gebt nur das, was sich darin befindet, als Almosen: seht, dann habt ihr sofort alles rein.
தத ஏவ யுஷ்மாபி⁴ரந்த: கரணம்’ (ஈஸ்²வராய) நிவேத்³யதாம்’ தஸ்மிந் க்ரு’தே யுஷ்மாகம்’ ஸர்வ்வாணி ஸு²சிதாம்’ யாஸ்யந்தி|
42 Aber wehe euch Pharisäern! Ihr entrichtet den Zehnten von Minze, Raute und jedem anderen Gartengewächs, laßt aber das Recht und die Liebe zu Gott außer acht. Vielmehr sollte man diese (beiden) üben und jenes nicht unterlassen.
கிந்து ஹந்த பி²ரூஸி²க³ணா யூயம்’ ந்யாயம் ஈஸ்²வரே ப்ரேம ச பரித்யஜ்ய போதி³நாயா அருதா³தீ³நாம்’ ஸர்வ்வேஷாம்’ ஸா²காநாஞ்ச த³ஸ²மாம்’ஸா²ந் த³த்த² கிந்து ப்ரத²மம்’ பாலயித்வா ஸே²ஷஸ்யாலங்க⁴நம்’ யுஷ்மாகம் உசிதமாஸீத்|
43 Wehe euch Pharisäern! Ihr liebt den Ehrenplatz in den Synagogen und wollt auf den Märkten gegrüßt sein.
ஹா ஹா பி²ரூஸி²நோ யூயம்’ ப⁴ஜநகே³ஹே ப்ரோச்சாஸநே ஆபணேஷு ச நமஸ்காரேஷு ப்ரீயத்⁴வே|
44 Wehe euch! Ihr seid wie die unkenntlich gewordenen Gräber, über welche die Leute, ohne es zu wissen, hingehen.«
வத கபடிநோ(அ)த்⁴யாபகா: பி²ரூஸி²நஸ்²ச லோகாயத் ஸ்²மஸா²நம் அநுபலப்⁴ய தது³பரி க³ச்ச²ந்தி யூயம் தாத்³ரு’க³ப்ரகாஸி²தஸ்²மஸா²நவாத்³ ப⁴வத²|
45 Da nahm einer von den Gesetzeslehrern das Wort und sagte zu ihm: »Meister, mit diesen Worten beleidigst du auch uns!«
ததா³நீம்’ வ்யவஸ்தா²பகாநாம் ஏகா யீஸு²மவத³த், ஹே உபதே³ஸ²க வாக்யேநேத்³ரு’ஸே²நாஸ்மாஸ்வபி தோ³ஷம் ஆரோபயஸி|
46 Er aber entgegnete: »Wehe auch euch Gesetzeslehrern! Denn ihr bürdet den Menschen schwer zu tragende Lasten auf, rührt aber selber die Lasten mit keinem Finger an.
தத: ஸ உவாச, ஹா ஹா வ்யவஸ்தா²பகா யூயம் மாநுஷாணாம் உபரி து³: ஸஹ்யாந் பா⁴ராந் ந்யஸ்யத² கிந்து ஸ்வயம் ஏகாங்கு³ல்யாபி தாந் பா⁴ராந் ந ஸ்ப்ரு’ஸ²த²|
47 Wehe euch! Ihr erbaut den Propheten Grabmäler, während eure Väter sie getötet haben.
ஹந்த யுஷ்மாகம்’ பூர்வ்வபுருஷா யாந் ப⁴விஷ்யத்³வாதி³நோ(அ)வதி⁴ஷுஸ்தேஷாம்’ ஸ்²மஸா²நாநி யூயம்’ நிர்ம்மாத²|
48 Damit tretet ihr als Zeugen für die Taten eurer Väter auf und zollt ihnen Beifall; denn jene haben sie getötet, und ihr errichtet ihnen Bauwerke.
தேநைவ யூயம்’ ஸ்வபூர்வ்வபுருஷாணாம்’ கர்ம்மாணி ஸம்’மந்யத்⁴வே ததே³வ ஸப்ரமாணம்’ குருத² ச, யதஸ்தே தாநவதி⁴ஷு: யூயம்’ தேஷாம்’ ஸ்²மஸா²நாநி நிர்ம்மாத²|
49 Darum hat auch die Weisheit Gottes gesagt: ›Ich will Propheten und Apostel zu ihnen senden, von denen sie einige töten und verfolgen werden,
அதஏவ ஈஸ்²வரஸ்ய ஸா²ஸ்த்ரே ப்ரோக்தமஸ்தி தேஷாமந்திகே ப⁴விஷ்யத்³வாதி³ந: ப்ரேரிதாம்’ஸ்²ச ப்ரேஷயிஷ்யாமி ததஸ்தே தேஷாம்’ காம்’ஸ்²சந ஹநிஷ்யந்தி காம்’ஸ்²சந தாட³ஸ்²ஷ்யிந்தி|
50 damit das Blut aller Propheten, das seit Grundlegung der Welt vergossen worden ist, an diesem Geschlecht gerächt werde,
ஏதஸ்மாத் காரணாத் ஹாபி³ல: ஸோ²ணிதபாதமாரப்⁴ய மந்தி³ரயஜ்ஞவேத்³யோ ர்மத்⁴யே ஹதஸ்ய ஸிக²ரியஸ்ய ரக்தபாதபர்ய்யந்தம்’
51 vom Blute Abels an bis zum Blute Sacharjas, der zwischen dem Brandopferaltar und dem Tempelhause den Tod erlitten hat.‹ Ja, ich sage euch: es wird an diesem Geschlecht gerächt werden!
ஜக³த: ஸ்ரு’ஷ்டிமாரப்⁴ய ப்ரு’தி²வ்யாம்’ ப⁴விஷ்யத்³வாதி³நாம்’ யதிரக்தபாதா ஜாதாஸ்ததீநாம் அபராத⁴த³ண்டா³ ஏஷாம்’ வர்த்தமாநலோகாநாம்’ ப⁴விஷ்யந்தி, யுஷ்மாநஹம்’ நிஸ்²சிதம்’ வதா³மி ஸர்வ்வே த³ண்டா³ வம்’ஸ²ஸ்யாஸ்ய ப⁴விஷ்யந்தி|
52 Wehe euch Gesetzeslehrern! Ihr habt den Schlüssel zur Erkenntnis (des Heils) weggenommen; ihr selbst seid nicht hineingegangen, und die, welche hineingehen wollten, habt ihr daran gehindert.«
ஹா ஹா வ்யவஸ்த²பகா யூயம்’ ஜ்ஞாநஸ்ய குஞ்சிகாம்’ ஹ்ரு’த்வா ஸ்வயம்’ ந ப்ரவிஷ்டா யே ப்ரவேஷ்டுஞ்ச ப்ரயாஸிநஸ்தாநபி ப்ரவேஷ்டும்’ வாரிதவந்த: |
53 Als er dann von dort weggegangen war, begannen die Schriftgelehrten und Pharisäer ihm mit Erbitterung zuzusetzen und ihn über immer mehr Dinge auszufragen,
இத்த²ம்’ கதா²கத²நாத்³ அத்⁴யாபகா: பி²ரூஸி²நஸ்²ச ஸதர்கா:
54 wobei sie ihn belauerten, um ein (unbedachtes) Wort aus seinem Munde aufzufangen.
ஸந்தஸ்தமபவதி³தும்’ தஸ்ய கதா²யா தோ³ஷம்’ த⁴ர்த்தமிச்ச²ந்தோ நாநாக்²யாநகத²நாய தம்’ ப்ரவர்த்தயிதும்’ கோபயிதுஞ்ச ப்ராரேபி⁴ரே|
