< Klagelieder 1 >
1 Ach, wie liegt sie doch (jetzt) so einsam da, die (einst) volkreiche Stadt! Wie zu einer Witwe ist sie geworden, sie, die (vordem) groß war unter den Völkern: die Fürstin unter den Städten muß nun Frondienste leisten!
Ang siyudad nga puno ug mga tawo kaniadto naglingkod na karon nga masulob-on kaayo! Nahisama siya sa usa ka biyuda, bisan ug usa siya ka gamhanan nga nasod! Prinsesa siya taliwala sa kanasoran, apan karon gipugos ngadto sa pagkaulipon!
2 Bitterlich weint sie nachts, tränenbenetzt sind ihre Wangen; keiner ist da, sie zu trösten, von all ihren (früheren) Liebhabern: all ihre Freunde haben ihr die Treue gebrochen, sind ihr zu Feinden geworden!
Naghilak siya ug nagtiyabaw sa kagabhion, ug ang iyang mga luha mitabon sa iyang mga aping. Walay bisan usa sa iyang mga hinigugma nga mihupay kaniya. Gibudhian siya sa tanan niyang mga higala. Nahimo niya sila nga mga kaaway.
3 In die Gefangenschaft ist Juda gewandert vor Elend und hartem Knechtsdienst; es weilt unter den Heiden, ohne Ruhe zu finden; alle seine Verfolger haben es in seiner Bedrängnis erhascht!
Human sa kakabos ug pag-antos, nabihag ang Juda. Mipuyo siya taliwala sa kanasoran ug wala makakaplag ug kapahulayan. Ang tanan niyang mga maglulutos midakop kaniya sa iyang pagkawalay paglaom.
4 Die Straßen nach Zion trauern, weil niemand mehr zu den Festen kommt; alle Tore der Stadt sind verwüstet, ihre Priester seufzen; ihre Jungfraun sind tief betrübt, und sie selbst – ach, ihr ist bitter wehe!
Ang mga kadalanan sa Zion nagbangotan tungod kay walay miadto sa nakatakda nga mga pista. Ang tanan niyang mga ganghaan mingaw na. Nag-agulo ang iyang mga pari. Ang iyang mga ulay nagmasulob-on, ug siya mismo anaa sa tumang kasakit.
5 Ihre Bedränger sind obenauf gekommen, ihre Feinde wohlgemut, denn der HERR hat sie in Trauer versetzt ob ihren vielen Sünden; ihre Kinder haben in die Gefangenschaft wandern müssen vor dem Bedränger her.
Ang iyang mga kalaban nahimo niyang agalon; niuswag ang iyang mga kaaway. Gipaantos siya ni Yahweh tungod sa iyang daghan nga kasal-anan. Ang gagmay niyang mga anak nahimong binihag sa iyang kalaban.
6 Geschwunden ist aus der Tochter Zion all ihre Herrlichkeit; ihre Fürsten sind den Hirschen gleich geworden, die keine Weide finden: kraftlos sind sie dahingezogen vor dem Treiber her.
Ug mibiya ang katahom sa anak nga babaye sa Zion. Ang iyang mga prinsipe nahisama sa mga binaw nga wala makakita ug kasabsaban, ug milakaw sila nga walay kusog atubangan sa mga nagalutos kanila.
7 Jerusalem denkt jetzt in den Tagen seines Elends und seiner Vereinsamung an all das Herrliche zurück, das es seit den Tagen der Vorzeit genossen hat: wie jetzt sein Volk in Feindeshand gefallen und niemand ihm zu Hilfe gekommen ist, während die Bedränger dabei zusahen und über seinen Untergang hohnlachten.
Sa mga adlaw sa iyang pag-antos ug sa iyang pagkawalay pinuy-anan, hinumdoman sa Jerusalem ang tanan niya nga bililhong mga bahandi nga gipanag-iyahan niya kaniadto. Sa dihang nabihag ang iyang katawhan ngadto sa kamot sa iyang kalaban, walay mitabang kaniya. Nakita siya sa iyang mga kalaban ug mikatawa sa iyang kalaglagan.
8 Jerusalem hat schwer gesündigt und ist darum zum Abscheu geworden: alle, welche die Stadt einst ehrten, verachten sie jetzt, weil sie ihre Blöße geschaut haben; auch sie selbst seufzt und wendet sich ab.
Nakasala pag-ayo ang Jerusalem, busa, gihimaraot siya ingon nga usa ka butang nga mahugaw. Ang tanan nga nagpasidungog kaniya nagbugalbugal na kaniya karon sanglit nakita nila ang iyang pagkahubo. Nag-agulo siya ug misulay sa pagpalayo.
9 Ihre Schleppe ist schmählich besudelt, sie hatte ihr Ende nicht bedacht; darum ist sie so tief gesunken: sie hat keinen Tröster! »Ach, HERR, sieh mein Elend an, denn der Feind frohlockt!«
Nahimo siyang dili hinlo ilalom sa iyang palda. Wala na siya naghunahuna mahitungod sa iyang kaugmaon. Makalilisang ang iyang pagkapukan. Walay naghupay kaniya. Misinggit siya, “Tan-awa ang akong pag-antos, Yahweh, kay nahimong hilabihan ka gamhanan ang kaaway!”
10 Der Feind hat seine Hand ausgestreckt nach allen ihren Kostbarkeiten: ja, Heiden hat sie in ihr Heiligtum eindringen sehen, denen du doch den Zutritt zu deiner Gemeinde versagt hast!
Ang kaaway mikuha sa tanan nato nga mga bililhong bahandi. Nakita niya ang mga nasod nga misulod sa iyang balaang dapit, bisan tuod ug misugo ka nga dili gayod sila mosulod sa imong tigomanang dapit.
11 Ihre gesamte Bewohnerschaft seufzt auf der Suche nach Brot; ihre Kostbarkeiten geben sie für Lebensmittel hin, um nur den Hunger zu stillen. »Ach, HERR, blicke her und sieh darein, wie verachtet ich bin!«
Ang tanan niyang katawhan nag-agulo samtang nangita sila ug tinapay. Gihatag nila ang ilang bililhong mga bahandi alang sa pagkaon aron sa pagpahiuli sa ilang kinabuhi. Tan-awa, Yahweh, ug isipa ako, kay nahimo akong walay pulos.
12 Rührt es euch nicht, ihr alle, die ihr des Weges vorüberzieht? Blicket her und seht, ob einen Schmerz es gibt wie den Schmerz, der mich getroffen, mich, die der HERR heimgesucht hat am Tage seines lodernden Zorns!
Wala lamang ba kini kaninyo, kamong tanan nga nagapangagi? Sud-onga ug tan-awa kung aduna bay kasubo sa uban nga sama sa kasubo nga gipahamtang kanako, sanglit gipaantos ako ni Yahweh sa adlaw sa iyang bangis nga kasuko.
13 Aus der Höhe hat er Feuer geschleudert in meine Gebeine, wo es vernichtend wütet; meinen Füßen hat er ein Netz gestellt und mich zu Fall gebracht, hat mich einsam gemacht, siech immerdar!
Gikan sa kahitas-an mipadala siya ug kalayo sa akong kabukogan, ug kini mibuntog kanila. Mibukhad siya ug pukot alang sa akong tiil ug gipabalik niya ako. Gihimo niya ako nga masub-anon ug huyang kanunay.
14 Fest geknüpft durch seine Hand ist das Joch meiner Übertretungen; ineinander verschlungen sind sie mir auf den Nacken gelegt: er hat meine Kraft gebrochen; der Herr hat mich in die Hände derer fallen lassen, gegen die ich nicht aufkommen konnte.
Ang yugo sa akong paglapas gihigot pinaagi sa iyang kamot. Gitahi sila ug gibutang sa akong liog. Giwala niya ang akong kusog. Gitugyan ako sa Ginoo ngadto sa ilang mga kamot, ug dili ako makahimo sa pagtindog.
15 Der Herr hat alle meine tapferen Krieger in meiner Mitte weggerafft; er hat ein Opferfest gegen mich ausgerufen, um meine junge Mannschaft zu zerschmettern: der Herr hat der jungfräulichen Tochter Juda die Kelter getreten.
Gipanglabay sa Ginoo ang kusgan nako nga mga kalalakin-an nga nanalipod kanako. Nagtawag siya ug panagtigom batok kanako aron sa pagdugmok sa akong kusgan nga mga kalalakin-an. Giyatakan sa Ginoo ang mga ulay nga anak nga babaye sa Juda sama sa mga ubas diha sa pug-anan ug bino.
16 Darüber muß ich weinen, mein Auge zerfließt in Tränen; denn fern von mir ist ein Tröster, der mein Herz ermutigen könnte; meine Kinder sind vernichtet, denn der Feind ist übermächtig.
Mihilak ako tungod niining mga butanga. Sa akong mga mata, miagas ang tubig gikan sa akong mga mata sanglit ang tighupay nga magpahiuli sa akong kinabuhi layo kanako. Nagsubo ang akong mga anak tungod kay nagmadaugon ang mga kaaway.
17 (Die Tochter) Zion streckt ihre Hände aus, aber niemand ist da, sie zu trösten; der HERR hat gegen Jakob seine Nachbarn ringsum als Widersacher entboten: Jerusalem ist zum Abscheu unter ihnen geworden!
Gidupa pag-ayo sa Zion ang iyang mga kamot; walay mihupay kaniya. Misugo si Yahweh nga kadtong anaa sa palibot ni Jacob mahimo niyang mga kalaban. Dili hinlo ang Jerusalem alang kanila.
18 Der HERR ist gerecht, denn seinen Geboten habe ich widerstrebt! Hört es doch, ihr Völker alle, und seht meinen Schmerz: meine Jungfraun und meine Jünglinge sind in die Gefangenschaft gezogen!
Matarong si Yahweh, tungod kay misupak ako sa iyang kasugoan. Paminaw, kamong tanan nga katawhan, ug tan-awa ang akong kasubo. Ang akong mga ulay ug ang akong kusgan nga mga kalalakin-an nahimong binihag.
19 Ich habe meine Liebhaber angerufen, doch sie haben mich betrogen; meine Priester und meine Ältesten sind in der Stadt verschmachtet, als sie sich Nahrung suchten, um ihren Hunger zu stillen.
Mitawag ako sa akong mga higala, apan nagmaluibon sila kanako. Ang akong mga pari ug ang akong mga kadagkoan nangalaglag ngadto sa siyudad, samtang nangita sila ug pagkaon aron sa pagpahiuli sa ilang mga kinabuhi.
20 Ach, HERR, sieh, wie mir so angst ist! Mein Inneres glüht; das Herz kehrt sich mir in der Brust um, weil ich so ungehorsam gewesen! Draußen beraubt mich das Schwert meiner Kinder, drinnen ist’s wie der Tod!
Tan-awa, Yahweh, kay ania ako sa kasakit; ang akong kinahiladmang mga bahin gigaling. Gikumot ang akong kasingkasing sulod kanako kay hilabihan gayod ang akong pagsupak. Gikan sa gawas ang espada moputol sa kinabuhi. Nahisama kini sa kamatayon diha sa balay.
21 Sie haben gehört, wie ich seufzte: »Ich habe keinen Tröster!« Alle meine Feinde haben von meinem Unglück gehört, haben sich gefreut, daß du selbst es getan, daß du den angedrohten Tag herbeigeführt hast – möge es ihnen ebenso ergehen wie mir!
Dungga ang akong pag-agulo. Walay bisan usa nga mihupay kanako. Nakadungog ang akong mga kaaway sa akong kalisod. Naglipay sila nga gibuhat nimo kini. Ipaabot ang adlaw nga imong gisaad, nga mahisama sila kanako.
22 Laß all ihre Bosheit dir vor Augen treten und tu ihnen, wie du mir getan hast wegen all meiner Verfehlungen! Ach, zahlreich sind meine Seufzer, und mein Herz ist krank!
Tugoti nga ang tanan nilang pagkadaotan moabot sa imong atubangan. Paantosa sila sama sa imong pagpaantos kanako tungod sa akong paglapas; kay daghan ang akong mga pag-agulo, ug huyang ang akong kasingkasing.