Klagelieder 5
1 Gedenke, HERR, dessen, was uns widerfahren ist! Blicke her und sieh unsere Schmach!
Iyong alalahanin, Yahweh, kung ano ang nangyari sa amin. Masdan at tingnan ang aming kahihiyan.
2 Unser Erbbesitz ist an Fremde übergegangen, unsere Häuser an Ausländer.
Ibinigay sa mga dayuhan ang aming mana; ang aming mga tahanan sa mga dayuhan.
3 Waisen sind wir geworden, vaterlos, unsere Mütter sind wie Witwen.
Naging mga ulila kami, sapagkat wala na kaming mga ama, at katulad ng mga balo ang aming mga ina.
4 Unser Wasser trinken wir um Geld, nur gegen Zahlung erhalten wir unser eignes Holz.
Nagkakahalaga ng pilak ang tubig na aming iinumin, at ipinagbibili sa amin ang aming sariling kahoy.
5 Unsere Verfolger sitzen uns auf dem Nacken, und sind wir ermattet, gönnt man uns keine Ruhe.
Hinahabol kami ng aming mga kaaway; sila ay napakalapit na humihinga na sa aming mga leeg. Pagod na kami; wala ng kapahingahan para sa amin.
6 Den Ägyptern haben wir die Hand gereicht und den Assyrern, um uns satt zu essen. –
Iniaabot namin ang aming mga kamay sa mga taga-Egipto at mga taga-Asiria upang mabusog sa pagkain.
7 Unsere Väter, die gesündigt haben, sind nicht mehr: wir müssen ihre Verschuldungen büßen.
Nagkasala ang aming mga ama; wala na sila, at pinasan namin ang kanilang mga kasalanan.
8 Knechte herrschen über uns: niemand entreißt uns ihrer Hand.
Pinamunuan kami ng mga alipin, at wala ni isang makapagligtas sa amin sa kanilang mga kamay.
9 Mit Lebensgefahr schaffen wir unser Brot herein, in Angst vor dem Schwert der Wüstenbewohner.
Inilagay namin sa panganib ang aming mga buhay upang kunin ang aming mga tinapay sa pagharap sa mga espada sa ilang.
10 Unsere Haut glüht wie ein Ofen von der Fieberglut des Hungers.
Tulad ng isang hurno ang aming mga balat, nasunog mula sa init ng pagkagutom.
11 Ehefrauen haben sie in Zion geschändet, Jungfrauen in den Städten Judas.
Pinagsamantalahan nila ang mga kababaihan sa Zion, ang mga birhen sa mga lungsod ng Juda.
12 Fürsten sind von ihrer Hand gehenkt worden, das Ansehn der Ältesten wird nicht geachtet.
Ibinitin nila ang mga prinsipe sa pamamagitan ng sarili nilang mga kamay, at hindi nila iginagalang ang mga nakatatanda.
13 Jünglinge müssen die Handmühle schleppen, und Knaben wanken unter Lasten von Holz.
Dinala nila ang mga masisiglang na kalalakihan sa gilingan, at ang mga susuray-suray na binata sa ilalim ng mga puno ng kahoy.
14 Die Alten bleiben fern vom Stadttor, die Jungen von ihrem Saitenspiel.
Tinanggal nila ang mga nakatatanda sa tarangkahan sa lungsod at ang masisiglang kalalakihan mula sa kanilang tugtugin.
15 Geschwunden ist die Freude unsers Herzens, unser Reigentanz hat sich in Trauer verwandelt.
Tumigil ang kagalakan ng aming mga puso; napalitan ng pagluluksa ang aming pagsasayaw.
16 Die Krone ist uns vom Haupt gefallen: wehe uns, daß wir gesündigt haben!
Nahulog ang korona mula sa aming mga ulo! sa aba namin! Sapagkat nangagkasala kami.
17 Darob ist unser Herz krank geworden, darüber sind unsere Augen umdüstert:
Nagkasakit ang aming mga puso, at lumabo ang aming mga mata,
18 über den Zionsberg, der verödet daliegt, auf dem die Füchse ihr Wesen treiben.
dahil gumagala ang mga asong gubat sa Bundok ng Zion na iniwanan.
19 Du aber, HERR, thronst in Ewigkeit, dein Herrscherstuhl steht fest von Geschlecht zu Geschlecht.
Ngunit ikaw si Yahweh, maghari ka magpakailanman, at ang iyong luklukan ay mula sa sali't salinlahi.
20 Warum willst du uns vergessen für immer, uns verlassen lebenslang?
Bakit mo kami kakalimutan ng magpakailanman? Pababayaan mo ba kami ng napakatagal?
21 Führe uns, HERR, zu dir zurück, daß wir umkehren! Laß unsere Tage erneuert werden wie vor alters!
Panumbalikin mo kami sa iyo, Yahweh at magsisisi kami. Papanumbalikin mo ang aming mga araw gaya nang unang panahon,
22 Oder hast du uns gänzlich verworfen? Zürnst du uns unversöhnlich?
maliban na lamang kung kami ay tunay na tinanggihan at labis ang iyong galit sa amin.
