Klagelieder 5
1 Gedenke, HERR, dessen, was uns widerfahren ist! Blicke her und sieh unsere Schmach!
Wspomnij, Panie! na to, co się nam przydało; wejrzyj a obacz pohańbienie nasze.
2 Unser Erbbesitz ist an Fremde übergegangen, unsere Häuser an Ausländer.
Dziedzictwo nasze obrócone jest do obcych, a domy nasze do cudzoziemców.
3 Waisen sind wir geworden, vaterlos, unsere Mütter sind wie Witwen.
Sierotamiśmy a bez ojca; matki nasze są jako wdowy.
4 Unser Wasser trinken wir um Geld, nur gegen Zahlung erhalten wir unser eignes Holz.
Wody nasze za pieniądze pijemy, drwa nasze za pieniądze kupujemy.
5 Unsere Verfolger sitzen uns auf dem Nacken, und sind wir ermattet, gönnt man uns keine Ruhe.
Na szyi swej prześladowanie cierpiemy, pracujemy, a nie dadzą nam odpocząć.
6 Den Ägyptern haben wir die Hand gereicht und den Assyrern, um uns satt zu essen. –
Egipczykom podajemy rękę i Assyryjczykom, żebyśmy się nasycili chleba.
7 Unsere Väter, die gesündigt haben, sind nicht mehr: wir müssen ihre Verschuldungen büßen.
Ojcowie nasi zgrzeszyli, niemasz ich, a my nieprawość ich ponosimy.
8 Knechte herrschen über uns: niemand entreißt uns ihrer Hand.
Niewolnicy panują nad nami, niemasz, ktoby nas wybawił z ręki ich.
9 Mit Lebensgefahr schaffen wir unser Brot herein, in Angst vor dem Schwert der Wüstenbewohner.
Z odwagą duszy naszej szukamy chleba swego dla strachu miecza i na puszczy.
10 Unsere Haut glüht wie ein Ofen von der Fieberglut des Hungers.
Skóra nasza jako piec zczerniała od srogości głodu.
11 Ehefrauen haben sie in Zion geschändet, Jungfrauen in den Städten Judas.
Niewiasty w Syonie pogwałcono; i panny w miastach Judzkich.
12 Fürsten sind von ihrer Hand gehenkt worden, das Ansehn der Ältesten wird nicht geachtet.
Książęta ręką ich powieszeni są, a osoby starszych nie mają w uczciwości.
13 Jünglinge müssen die Handmühle schleppen, und Knaben wanken unter Lasten von Holz.
Młodzięców do żarn biorą, a młodzieniaszkowie po drwami padają.
14 Die Alten bleiben fern vom Stadttor, die Jungen von ihrem Saitenspiel.
Starcy w bramach więcej nie siadają, a młodzieńcy przestali pieśni swoje.
15 Geschwunden ist die Freude unsers Herzens, unser Reigentanz hat sich in Trauer verwandelt.
Ustało wesele serca naszego, pląsanie nasze w kwilenie się obróciło.
16 Die Krone ist uns vom Haupt gefallen: wehe uns, daß wir gesündigt haben!
Spadła korona z głowy naszej; biada nam, żeśmy zgrzeszyli!
17 Darob ist unser Herz krank geworden, darüber sind unsere Augen umdüstert:
Dlategoż mdłe jest serce nasze, dlatego zaćmione są oczy nasze;
18 über den Zionsberg, der verödet daliegt, auf dem die Füchse ihr Wesen treiben.
Dla góry Syońskiej, że jest spustoszona, liszki chodzą po niej.
19 Du aber, HERR, thronst in Ewigkeit, dein Herrscherstuhl steht fest von Geschlecht zu Geschlecht.
Ty, Panie! trwasz na wieki, a stolica twoja od narodu do narodu.
20 Warum willst du uns vergessen für immer, uns verlassen lebenslang?
Przeczże nas na wieki zapominasz, a opuszczasz nas przez tak długi czas?
21 Führe uns, HERR, zu dir zurück, daß wir umkehren! Laß unsere Tage erneuert werden wie vor alters!
Nawróć nas do siebie, o Panie! a nawróceni będziemy; odnów dni nasze, jako z dawna były.
22 Oder hast du uns gänzlich verworfen? Zürnst du uns unversöhnlich?
Bo izali nas cale odrzucisz, a gniewać się będziesz na nas tak bardzo?
