Klagelieder 3
1 Ich bin der Mann, der Elend erlebt hat durch die Rute seines Zornes;
(Аләф) Мән униң ғәзәп тайиғини йәп җәбир-зулум көргән адәмдурмән.
2 mich hat er geführt und getrieben in Finsternis und tiefes Dunkel;
Мени У һайдивәтти, Нурға әмәс, бәлки қараңғулуққа маңдурди;
3 nur gegen mich kehrt er immer wieder seine Hand Tag für Tag!
Бәрһәқ, У күн бойи қолини маңа қайта-қайта һуҗум қилдурди;
4 Mein Fleisch und meine Haut hat er hinschwinden lassen, meine Glieder zerschlagen;
(Бәт) Әтлиримни вә терилиримни қақшал қиливәтти, Сүйәклиримни сундурувәтти.
5 aufgetürmt hat er rings um mich Gift und Mühsal;
У маңа муһасирә қурди, Өт сүйи вә җапа билән мени қапсивалди.
6 in Finsternis hat er mich versenkt wie die ewig Toten.
У мени өлгили узун болғанлардәк қап қараңғу җайларда турушқа мәҗбур қилди.
7 Er hat mich ummauert, daß ich keinen Ausweg habe, mich mit schweren Ketten beladen;
(Гимәл) У мени чиқалмайдиған қилип читлап қоршивалди; Зәнҗиримни еғир қилди.
8 ob ich auch schreie und rufe: er verschließt sich meinem Flehen.
Мән вақирап нида қилсамму, У дуайимни һеч иштимиди.
9 Er hat meine Wege mit Quadersteinen vermauert, meine Pfade ungangbar gemacht.
У йоллиримни җипсилашқан таш там билән тосувалди, Чиғир йоллиримни әгир-тоқай қиливәтти.
10 Ein lauernder Bär ist er mir gewesen, ein Löwe im Versteck.
(Даләт) У маңа пайлап ятқан ейиқтәк, Пистирмида ятқан ширдәктур.
11 Er hat mich auf Irrwegen wandeln lassen und mich zerfleischt, mich verstört;
Мени йоллиримдин бурап тетма-титма қилди; Мени түгәштүрди.
12 er hat seinen Bogen gespannt und mich als Zielscheibe hingestellt für seine Pfeile,
У оқясини керип, Мени оқиниң қариси қилди.
13 hat die Söhne seines Köchers mir ins Herz dringen lassen.
(Хе) Оқденидики оқларни бөрәклиримгә санҗитқузди.
14 Meinem ganzen Volk bin ich zum Hohn geworden, ihr Spottlied den ganzen Tag;
Мән өз хәлқимгә рәсва объекти, Күн бойи уларниң мәсқирә нахшисиниң нишани болдум.
15 mit Bitternissen hat er mich gesättigt, mit Wermut mich getränkt.
У маңа зәрдабни тойғичә жутқузуп, Кәкрә сүйини тойғичә ичкүзди.
16 Meine Zähne hat er mich an Kieseln zerbeißen lassen, mich in den Staub niedergetreten.
(Вав) У чишлиримни шеғил ташлар билән чеқивәтти, Мени күлләрдә түгүлдүрди;
17 Du hast meiner Seele den Frieden entrissen, so daß ich verlernt habe, glücklich zu sein,
Җеним тинич-хатирҗәмликтин жирақлаштурулди; Арамбәхшниң немә екәнлигини унтуп кәттим.
18 und ausrufe: »Dahin ist meine Lebenskraft und verloren meine Hoffnung auf den HERRN!«
Мән: «Дәрманим қалмиди, Пәрвәрдигардин үмүтүм қалмиди» — дедим.
19 Gedenke meines Elends und meiner Irrsale, des Wermuts und des Gifts!
(Заин) Мениң хар қилинғанлиримни, сәргәдан болғанлиримни, Әмән вә өт сүйини [йәп-ичкинимни] есиңгә кәлтүргәйсән!
20 Ohne Unterlaß denkt meine Seele daran und ist gebeugt in mir.
Җеним буларни һәрдайим әсләватиду, Йәргә кирип кәткидәк болмақта.
21 Dies will ich mir zu Herzen nehmen und darum der Hoffnung leben:
Лекин шуни көңлүмгә кәлтүрүп әсләймәнки, Шуниң билән үмүт қайтидин яниду, —
22 Die Gnadenerweisungen des HERRN sind noch nicht erschöpft, sein Erbarmen ist noch nicht zu Ende;
(Хәт) Мана, Пәрвәрдигарниң өзгәрмәс меһриванлиқлири! Шуңа биз түгәшмидуқ; Чүнки Униң рәһимдиллиқлириниң айиғи йоқтур;
23 alle Morgen sind sie neu, groß ist deine Treue.
Улар һәр сәһәрдә йеңилиниду; Сениң һәқиқәт-садиқлиғиң толиму молдур!
24 »Der HERR ist mein Teil!« bekennt meine Seele; drum will ich auf ihn hoffen.
Өз-өзүмгә: «Пәрвәрдигар мениң несивәмдур; Шуңа мән Униңға үмүт бағлаймән» — дәймән.
25 Gütig ist der HERR gegen die, welche auf ihn harren, gegen ein Herz, das ihn sucht.
(Тәт) Пәрвәрдигар Өзини күткәнләргә, Өзини издигән җан егисигә меһривандур;
26 Gut ist es, geduldig zu sein und schweigend zu warten auf die Hilfe des HERRN.
Пәрвәрдигарниң ниҗатини күтүш, Уни сүкүт ичидә күтүш яхшидур.
27 Gut ist es für jeden, das Joch schon in seiner Jugend tragen zu lernen;
Адәмниң яш вақтида боюнтуруқни көтириши яхшидур.
28 er sitze einsam und schweige, wenn der HERR es ihm auferlegt!
(Йод) У йеганә болуп сүкүт қилип олтарсун; Чүнки Рәб буни униңға жүклиди.
29 Er neige seinen Mund in den Staub hinab: vielleicht ist noch Hoffnung vorhanden;
Йүзини топа-тупраққа тәккүзсун, — Еһтимал, үмүт болуп қалар?
30 er biete ihm, wenn er ihn schlägt, die Wange dar, lasse sich mit Schmach sättigen!
Мәңзини урғучиға тутуп бәрсун; Тил-аһанәтләрни тойғичә ишитсун!
31 Denn nicht auf ewig verstößt der HERR,
(Каф) Чүнки Рәб әбәдил-әбәд инсандин ваз кәчмәйду;
32 sondern, wenn er Trübsal verhängt hat, erbarmt er sich auch wieder nach seiner großen Güte;
Азар бәргән болсиму, Өзгәрмәс меһриванлиқлириниң моллуғи билән ичини ағритиду;
33 denn nicht aus Lust plagt und betrübt er die Menschenkinder.
Чүнки У инсан балилирини хар қилишни яки азаплашни халиған әмәстур.
34 Wenn man mit Füßen niedertritt alle Gefangenen der Erde,
(Ламәд) Йәр йүзидики барлиқ әсирләрни аяқ астида янҗишқа,
35 wenn man das Recht eines Mannes beugt vor den Augen des Höchsten,
Һәммидин Алий Болғучиниң алдида адәмни өз һәққидин мәһрум қилишқа,
36 wenn man einen Menschen in seinem Rechtsstreit ins Unrecht setzt: sollte das der Herr nicht beachten?
Инсанға өз дәвасида увал қилишқа, — Рәб буларниң һәммисигә гувачи әмәсму?
37 Wer kann denn befehlen, daß etwas geschehe, ohne daß der Herr es geboten hat?
(Мәм) Рәб уни буйрумиған болса, Ким дегинини әмәлгә ашуралисун?
38 Geht nicht aus dem Munde des Höchsten das Glück wie das Unglück hervor?
Күлпәтләр болсун, бәхит-саадәт болсун, һәммиси Һәммидин Алий Болғучиниң ағзидин кәлгән әмәсму?
39 Was klagt (also) der Mensch, solange er lebt? Ein jeder klage über seine Sünden!
Әнди тирик бир инсан немә дәп ағриниду, Адәм балиси гуналириниң җазасидин немә дәп вайсайду?
40 Laßt uns unsern Wandel prüfen und erforschen und zum HERRN umkehren!
(Нун) Йоллиримизни тәкшүрүп синап биләйли, Пәрвәрдигарниң йениға йәнә қайтайли;
41 Laßt uns unser Herz mitsamt den Händen erheben zu Gott im Himmel!
Қоллиримизни көңлимиз билән биллә әрштики Тәңригә көтирәйли!
42 Wir sind es, die abtrünnig und ungehorsam gewesen sind; du aber hast nicht verziehen,
Биз итаәтсизлик қилип сәндин йүз өридуқ; Сән кәчүрүм қилмидиң.
43 hast dich in Zorn gehüllt und uns verfolgt, hingerafft ohne Schonung;
(Самәқ) Сән өзүңни ғәзәп билән қаплап, бизни қоғлидиң; Сән өлтүрдүң, һеч рәһим қилмидиң.
44 du hast dich in Gewölk gehüllt, so daß kein Gebet hindurchdringen konnte;
Сән Өзүңни булут билән қаплиғансәнки, Дуа-тилавәт униңдин һеч өтәлмәс.
45 zu Kehricht und zum Abscheu hast du uns gemacht inmitten der Völker.
Сән бизни хәлиқләр арисида дашқал вә ниҗасәт қилдиң.
46 Es haben den Mund gegen uns aufgerissen all unsere Feinde;
(Пе) Барлиқ дүшмәнлиримиз бизгә қарап ағзини йоған ечип [мазақ қилди];
47 Grauen und Grube sind uns zuteil geworden, Verwüstung und Untergang!
Үстимизгә чүшти алақзадилик вә ора-қапқан, Вәйранчилиқ һәм һалакәт.
48 Wasserbäche läßt mein Auge rinnen über die Zertrümmerung der Tochter meines Volkes.
Хәлқимниң қизи набут болғини үчүн, Көзүмдин яшлар өстәң болуп ақмақта.
49 Mein Auge ergießt sich ruhelos in Tränen ohne Aufhören,
(Айин) Көзүм яшларни үзүлмәй төкүватиду, Улар һеч тохталмайду,
50 bis der HERR vom Himmel herniederschaue und dareinsehe.
Таки Пәрвәрдигар асманлардин төвәнгә нәзәр селип [һалимизға] қариғичә.
51 Was ich sehen muß, versetzt mich in Trauer um aller Töchter meiner Stadt willen.
Мениң көзүм Роһумға азап йәткүзмәктә, Шәһиримниң барлиқ қизлириниң Һали түпәйлидин.
52 Ach! Wie einen Vogel haben die mich gejagt, die mir ohne Ursache feind sind;
(Тсадә) Маңа сәвәпсиз дүшмән болғанлар, Мени қуштәк һәдәп овлап кәлди.
53 sie haben mich in die Grube gestoßen, um mein Leben zu vernichten, und haben Steine auf mich geworfen:
Улар орида җенимни үзмәкчи болуп, Үстүмгә ташни чөриди.
54 die Wasser schlugen mir über dem Haupt zusammen; ich dachte: »Mit mir ist’s aus!«
Сулар бешимдин тешип ақти; Мән: «Үзүп ташландим!» — дедим.
55 Da rief ich deinen Namen an, HERR, tief unten aus der Grube,
(Коф) Һаңниң түвлиридин намиңни чақирип нида қилдим, и Пәрвәрдигар;
56 und du hast mich gehört, als ich zu dir flehte: »Verschließ dein Ohr nicht meinem Hilferuf!«
Сән авазимни аңлидиң; Қутулдурушқа нидайимға қулиқиңни юпурувалмиғин!
57 Du hast dich mir genaht, als ich dich anrief, hast mir zugerufen: »Fürchte dich nicht!«
Саңа нида қилған күнидә маңа йеқин кәлдиң, «Қорқма» — дедиң.
58 Du, o HERR, hast meine Sache geführt, hast mein Leben gerettet;
(Рәш) И рәб, җенимниң дәвасини өзүң соридиң; Сән маңа һәмҗәмәт болуп һаятимни қутқуздуң.
59 du, o HERR, hast meine Unbill gesehen: verhilf mir zu meinem Recht!
И Пәрвәрдигар, маңа болған уваллиқни көрдүңсән; Мән үчүн һөкүм чиқарғайсән;
60 Du hast all ihre Rachgier gesehen, all ihre Anschläge gegen mich,
Сән уларниң маңа қилған барлиқ өчмәнликлирини, Барлиқ қәстлирини көрдуңсән.
61 hast, o HERR, ihr Schmähen gehört, all ihre Anschläge gegen mich,
(Шийн) И Пәрвәрдигар, уларниң аһанәтлирини, Мени барлиқ қәстлигәнлирини аңлидиңсән,
62 das Gerede meiner Widersacher und ihre täglichen Ränke gegen mich.
Маңа қарши турғанларниң шивирлашлирини, Уларниң күн бойи кәйнимдин кусур-кусур қилишқанлирини аңлидиңсән.
63 Gib acht auf ihr Sitzen und ihr Aufstehen: ihr Spottlied bin ich!
Олтарғанлирида, турғанлирида уларға қариғайсән! Мән уларниң [мәсқирә] нахшиси болдум.
64 Du wirst ihnen vergelten, HERR, wie ihre Taten es verdienen,
(Тав) Уларниң қоллири қилғанлири бойичә, и Пәрвәрдигар, бешиға җаза яндурғайсән;
65 wirst ihnen Verblendung ins Herz geben: dein Fluch komme über sie!
Уларниң көңүллирини каҗ қилғайсән! Бу сениң уларға чүшидиған ләнитиң болиду!
66 Du wirst sie im Zorn verfolgen und sie vertilgen unter Gottes Himmel hinweg!
Ғәзәп билән уларни қоғлиғайсән, Уларни Пәрвәрдигарниң асманлири астидин йоқатқайсән!
