Klagelieder 3
1 Ich bin der Mann, der Elend erlebt hat durch die Rute seines Zornes;
| من ئەو پیاوەم کە زەلیلیم بینی بە گۆچانی تووڕەیی ئەو. |
2 mich hat er geführt und getrieben in Finsternis und tiefes Dunkel;
| منی بە پێش خۆی دا و منی بە تاریکاییدا برد، بەبێ هیچ ڕووناکییەک. |
3 nur gegen mich kehrt er immer wieder seine Hand Tag für Tag!
| بێگومان، دەستی لە دژی من بەرزدەکاتەوە بە بەردەوامی و بە درێژایی ڕۆژ. |
4 Mein Fleisch und meine Haut hat er hinschwinden lassen, meine Glieder zerschlagen;
| گۆشت و پێستی منی پیرکرد، ئێسکەکانی شکاندم. |
5 aufgetürmt hat er rings um mich Gift und Mühsal;
| دەوری گرتم و گەمارۆی دام بە ژەهر و ناخۆشی. |
6 in Finsternis hat er mich versenkt wie die ewig Toten.
| ناچاری کردم لەناو تاریکیدا نیشتەجێ بم وەک ئەوانەی لەمێژە مردوون. |
7 Er hat mich ummauert, daß ich keinen Ausweg habe, mich mit schweren Ketten beladen;
| لەناو پەرژینێک بەندی کرد بۆ ئەوەی نەتوانم هەڵبێم، زنجیرەکانی منی قورس کرد. |
8 ob ich auch schreie und rufe: er verschließt sich meinem Flehen.
| هەروەها کاتێک هاوار دەکەم و داوای فریاکەوتن دەکەم، بەڵام نزاکانم ڕادەگرێت. |
9 Er hat meine Wege mit Quadersteinen vermauert, meine Pfade ungangbar gemacht.
| بەردی تاشراوی کەڵەکە کرد و ڕێگای منی پێ گرت، ڕێڕەوەکانی منی خواروخێچ کرد. |
10 Ein lauernder Bär ist er mir gewesen, ein Löwe im Versteck.
| وەک ورچێک بۆم لە بۆسەدایە، وەک شێرێک خۆی مات دەکات، |
11 Er hat mich auf Irrwegen wandeln lassen und mich zerfleischt, mich verstört;
| منی لەڕێ لادا و پارچەپارچەی کردم، منی وێران کرد. |
12 er hat seinen Bogen gespannt und mich als Zielscheibe hingestellt für seine Pfeile,
| کەوانەکەی ڕاکێشا منی کردە نیشانەی تیرەکانی. |
13 hat die Söhne seines Köchers mir ins Herz dringen lassen.
| تیرەکانی تیردانەکەی لە دڵم چەقاند. |
14 Meinem ganzen Volk bin ich zum Hohn geworden, ihr Spottlied den ganzen Tag;
| هەموو گەلەکەم سووکایەتیم پێ دەکەن، بە درێژایی ڕۆژ بە گۆرانی گاڵتەم پێ دەکەن. |
15 mit Bitternissen hat er mich gesättigt, mit Wermut mich getränkt.
| تێری کردم لە تاڵی، زەقنەبووتی دەرخوارد دام. |
16 Meine Zähne hat er mich an Kieseln zerbeißen lassen, mich in den Staub niedergetreten.
| بە چەو ددانەکانی منی وردوخاش کرد، منی لەناو خۆڵەمێش پەستایەوە. |
17 Du hast meiner Seele den Frieden entrissen, so daß ich verlernt habe, glücklich zu sein,
| من لە ئاشتی بێبەش کراوم، سەرکەوتنم لەبیرچووەوە. |
18 und ausrufe: »Dahin ist meine Lebenskraft und verloren meine Hoffnung auf den HERRN!«
| ئینجا گوتم، «شکۆمەندیم نەما، هەروەها هیوام بە یەزدان بڕا.» |
19 Gedenke meines Elends und meiner Irrsale, des Wermuts und des Gifts!
| دێتەوە بیرم، ڕۆژانی زەلیلی و سەرگەردانیم، وەک ژەهر و زەقنەبووت بوون. |
20 Ohne Unterlaß denkt meine Seele daran und ist gebeugt in mir.
| بە باشی بەبیرم دێتەوە، لە ناخەوە ڕۆحم خەمبارە. |
21 Dies will ich mir zu Herzen nehmen und darum der Hoffnung leben:
| بەڵام ئەوە دەهێنمەوە یادم و لەبەر ئەوە هیوام هەیە: |
22 Die Gnadenerweisungen des HERRN sind noch nicht erschöpft, sein Erbarmen ist noch nicht zu Ende;
| بەهۆی خۆشەویستی نەگۆڕی یەزدانە کە لەناونەچووین، چونکە بەزەییەکەی تەواو نابێت. |
23 alle Morgen sind sie neu, groß ist deine Treue.
| ئەوانەت هەموو بەیانییەک نوێن؛ دڵسۆزییەکەت چەند گەورەیە. |
24 »Der HERR ist mein Teil!« bekennt meine Seele; drum will ich auf ihn hoffen.
| بە خۆم دەڵێم: «یەزدان بەشی منە، لەبەر ئەوە هیوام بەوە.» |
25 Gütig ist der HERR gegen die, welche auf ihn harren, gegen ein Herz, das ihn sucht.
| یەزدان چاکە بۆ ئەوانەی هیوایان بەو هەیە، بۆ ئەو کەسەی داوای ئەو دەکات. |
26 Gut ist es, geduldig zu sein und schweigend zu warten auf die Hilfe des HERRN.
| باشە بۆ کەسێک بە بێدەنگی چاوەڕێ بکات بۆ هاتنی ڕزگاریی یەزدان. |
27 Gut ist es für jeden, das Joch schon in seiner Jugend tragen zu lernen;
| باشە پیاو نیر هەڵبگرێت هەر لە تەمەنی منداڵییەوە. |
28 er sitze einsam und schweige, wenn der HERR es ihm auferlegt!
| با بە تەنها دانیشێت و بێدەنگ بێت، چونکە یەزدان ئەمەی بەسەرهێناوە. |
29 Er neige seinen Mund in den Staub hinab: vielleicht ist noch Hoffnung vorhanden;
| با سەری بخاتە ناو خاکوخۆڵ، لەوانەیە هێشتا هیوای مابێت. |
30 er biete ihm, wenn er ihn schlägt, die Wange dar, lasse sich mit Schmach sättigen!
| با ڕوومەتی بۆ ئەوە ڕابگرێت کە لێی دەدات، با تێربێت لە ڕیسوایی. |
31 Denn nicht auf ewig verstößt der HERR,
| چونکە کەس بۆ هەتاهەتایە لەلایەن پەروەردگارەوە ڕەت ناکرێتەوە. |
32 sondern, wenn er Trübsal verhängt hat, erbarmt er sich auch wieder nach seiner großen Güte;
| لەگەڵ ئەوەی دڵتەنگی دەهێنێت، میهرەبانیش نیشان دەدات، بەپێی گەورەیی خۆشەویستییە نەگۆڕەکەی. |
33 denn nicht aus Lust plagt und betrübt er die Menschenkinder.
| ئەو کەس لە دڵەوە زەلیل ناکات و دڵتەنگی ناکات. |
34 Wenn man mit Füßen niedertritt alle Gefangenen der Erde,
| تێکشکاندنی دیلەکانی هەموو زەوی لەژێر پێ، |
35 wenn man das Recht eines Mannes beugt vor den Augen des Höchsten,
| یان بێبەشکردنی کەسێک لە مافی خۆی لەبەردەم خودای هەرەبەرز، |
36 wenn man einen Menschen in seinem Rechtsstreit ins Unrecht setzt: sollte das der Herr nicht beachten?
| یان بەدوورگرتنی مرۆڤ لە دادپەروەری، ئایا پەروەردگار هەموو ئەمانە نابینێت؟ |
37 Wer kann denn befehlen, daß etwas geschehe, ohne daß der Herr es geboten hat?
| کێ دەتوانێت قسە بکات قسەکەی بێتەجێ، ئەگەر پەروەردگار فەرمانی نەدابێت؟ |
38 Geht nicht aus dem Munde des Höchsten das Glück wie das Unglück hervor?
| ئایا ڕوودانی چاکە و خراپە بە فەرمایشتی خودای هەرەبەرز نییە؟ |
39 Was klagt (also) der Mensch, solange er lebt? Ein jeder klage über seine Sünden!
| بۆچی مرۆڤی زیندوو گلەیی بکات کاتێک لەسەر گوناهەکانی سزا دەدرێت؟ |
40 Laßt uns unsern Wandel prüfen und erforschen und zum HERRN umkehren!
| با هەڵسوکەوتمان بپشکنین و تاقی بکەینەوە و بگەڕێینەوە بۆ لای یەزدان. |
41 Laßt uns unser Herz mitsamt den Händen erheben zu Gott im Himmel!
| با دڵ و دەستمان بەرزبکەینەوە بۆ خودا لە ئاسمان، بڵێین: |
42 Wir sind es, die abtrünnig und ungehorsam gewesen sind; du aber hast nicht verziehen,
| «ئێمە گوناهمان کرد و یاخی بووین، تۆش لێمان خۆش نەبوویت. |
43 hast dich in Zorn gehüllt und uns verfolgt, hingerafft ohne Schonung;
| «خۆت بە تووڕەیی داپۆشی و ڕاوتناین، بەبێ بەزەیی ئێمەت کوشت. |
44 du hast dich in Gewölk gehüllt, so daß kein Gebet hindurchdringen konnte;
| بە هەور خۆت داپۆشی بۆ ئەوەی نوێژەکانمان نەگاتە لات. |
45 zu Kehricht und zum Abscheu hast du uns gemacht inmitten der Völker.
| ئێمەت کرد بە پاشەڕۆ و نەویستراو لەنێو گەلان. |
46 Es haben den Mund gegen uns aufgerissen all unsere Feinde;
| «هەموو دوژمنانمان دەمیان لێمان کردەوە. |
47 Grauen und Grube sind uns zuteil geworden, Verwüstung und Untergang!
| ترس و تەڵە باڵی بەسەرماندا کێشا، لەناوچوون و وێرانی.» |
48 Wasserbäche läßt mein Auge rinnen über die Zertrümmerung der Tochter meines Volkes.
| چاوەکانم کانی فرمێسک هەڵدەڕێژن لەبەر ئەوەی گەلەکەم لەناوچوون. |
49 Mein Auge ergießt sich ruhelos in Tränen ohne Aufhören,
| چاوەکانم فرمێسک هەڵدەڕێژن و ناوەستن بەبێ پسانەوە، |
50 bis der HERR vom Himmel herniederschaue und dareinsehe.
| تاوەکو یەزدان لە ئاسمانەوە تەماشای خوارەوە بکات و ببینێت. |
51 Was ich sehen muß, versetzt mich in Trauer um aller Töchter meiner Stadt willen.
| ئەوەی دەیبینم گیانم ئازار دەدات لەبەر ئازاری کچانی شارەکەم. |
52 Ach! Wie einen Vogel haben die mich gejagt, die mir ohne Ursache feind sind;
| ئەوانەی دوژمنی من بوون بەبێ هۆ وەک چۆلەکە ڕاویان کردم. |
53 sie haben mich in die Grube gestoßen, um mein Leben zu vernichten, und haben Steine auf mich geworfen:
| بە زیندووێتی منیان فڕێدا ناو چاڵ، بەردیان تێمگرت. |
54 die Wasser schlugen mir über dem Haupt zusammen; ich dachte: »Mit mir ist’s aus!«
| نوقومی ئاو بووم، گوتم: «خەریکە بمرم.» |
55 Da rief ich deinen Namen an, HERR, tief unten aus der Grube,
| ئەی یەزدان، لە قووڵایی چاڵەوە بە ناوی تۆوە نزا دەکەم. |
56 und du hast mich gehört, als ich zu dir flehte: »Verschließ dein Ohr nicht meinem Hilferuf!«
| گوێت لە دەنگم بوو: «گوێت دامەخە کاتێک هاوار و هانات بۆ دەهێنم.» |
57 Du hast dich mir genaht, als ich dich anrief, hast mir zugerufen: »Fürchte dich nicht!«
| ئەو ڕۆژەی نزام بۆ کردیت نزیک بوویتەوە، فەرمووت: «مەترسە!» |
58 Du, o HERR, hast meine Sache geführt, hast mein Leben gerettet;
| ئەی پەروەردگار، بەرگریت لە کێشەی من کرد، ژیانی منت کڕییەوە. |
59 du, o HERR, hast meine Unbill gesehen: verhilf mir zu meinem Recht!
| ئەی یەزدان، ستەمدیدەیی منت بینی. دادوەری کێشەکەم بکە! |
60 Du hast all ihre Rachgier gesehen, all ihre Anschläge gegen mich,
| هەموو تۆڵەسەندنەوەکەی ئەوانت بینی، هەموو پیلانەکانیان لە دژی من. |
61 hast, o HERR, ihr Schmähen gehört, all ihre Anschläge gegen mich,
| ئەی یەزدان، گوێت لە ڕیسواکردنەکەیان بوو، هەموو پیلانەکانیان لە دژی من؛ |
62 das Gerede meiner Widersacher und ihre täglichen Ränke gegen mich.
| ئەوەی دوژمنەکانم بە درێژایی ڕۆژ لە دژی من باسی دەکەن و دەیچرپێنن. |
63 Gib acht auf ihr Sitzen und ihr Aufstehen: ihr Spottlied bin ich!
| تەماشایان بکە! هەستان و دانیشتنیان، بە گۆرانییەکانیان گاڵتەم پێ دەکەن. |
64 Du wirst ihnen vergelten, HERR, wie ihre Taten es verdienen,
| ئەی یەزدان، سزایان بدە، بەپێی کردەوەکانی دەستیان. |
65 wirst ihnen Verblendung ins Herz geben: dein Fluch komme über sie!
| پێچە لەسەر دڵیان دابنێ، با نەفرەتت لەسەریان بێت! |
66 Du wirst sie im Zorn verfolgen und sie vertilgen unter Gottes Himmel hinweg!
| بە تووڕەییەوە ڕاویان بنێ و لەناویان ببە لەژێر ئاسمانی یەزداندا. |
