Klagelieder 3
1 Ich bin der Mann, der Elend erlebt hat durch die Rute seines Zornes;
Aleph. Ik ben de man, die ellende gezien heeft door de roede Zijner verbolgenheid.
2 mich hat er geführt und getrieben in Finsternis und tiefes Dunkel;
Aleph. Hij heeft mij geleid en gevoerd in de duisternis, en niet in het licht.
3 nur gegen mich kehrt er immer wieder seine Hand Tag für Tag!
Aleph. Hij heeft Zich immers tegen mij gewend, Hij heeft Zijn hand den gansen dag veranderd.
4 Mein Fleisch und meine Haut hat er hinschwinden lassen, meine Glieder zerschlagen;
Beth. Hij heeft mijn vlees en mijn huid oud gemaakt, Hij heeft mijn beenderen gebroken.
5 aufgetürmt hat er rings um mich Gift und Mühsal;
Beth. Hij heeft tegen mij gebouwd, en Hij heeft mij met galle en moeite omringd.
6 in Finsternis hat er mich versenkt wie die ewig Toten.
Beth. Hij heeft mij gezet in duistere plaatsen, als degenen, die over lang dood zijn.
7 Er hat mich ummauert, daß ich keinen Ausweg habe, mich mit schweren Ketten beladen;
Gimel. Hij heeft mij toegemuurd, dat ik er niet uit gaan kan; Hij heeft mijn koperen boeien verzwaard.
8 ob ich auch schreie und rufe: er verschließt sich meinem Flehen.
Gimel. Ook wanneer ik roep en schreeuw, sluit Hij de oren voor mijn gebed.
9 Er hat meine Wege mit Quadersteinen vermauert, meine Pfade ungangbar gemacht.
Gimel. Hij heeft mij wegen toegemuurd met uitgehouwen stenen, Hij heeft mijn paden verkeerd.
10 Ein lauernder Bär ist er mir gewesen, ein Löwe im Versteck.
Daleth. Hij is mij een loerende beer, een leeuw in verborgen plaatsen.
11 Er hat mich auf Irrwegen wandeln lassen und mich zerfleischt, mich verstört;
Daleth. Hij heeft mijn wegen afgewend; en Hij heeft mij in stukken gebroken; Hij heeft mij woest gemaakt.
12 er hat seinen Bogen gespannt und mich als Zielscheibe hingestellt für seine Pfeile,
Daleth. Hij heeft Zijn boog gespannen, en Hij heeft mij den pijl als ten doel gesteld.
13 hat die Söhne seines Köchers mir ins Herz dringen lassen.
He. Hij heeft Zijn pijlen in mijn nieren doen ingaan.
14 Meinem ganzen Volk bin ich zum Hohn geworden, ihr Spottlied den ganzen Tag;
He. Ik ben al mijn volk tot belaching geworden, hun snarenspel den gansen dag.
15 mit Bitternissen hat er mich gesättigt, mit Wermut mich getränkt.
He. Hij heeft mij met bitterheden verzadigd, Hij heeft mij met alsem dronken gemaakt.
16 Meine Zähne hat er mich an Kieseln zerbeißen lassen, mich in den Staub niedergetreten.
Vau. Hij heeft mijn tanden met zandsteentjes verbrijzeld, Hij heeft mij in de as nedergedrukt.
17 Du hast meiner Seele den Frieden entrissen, so daß ich verlernt habe, glücklich zu sein,
Vau. En Gij hebt mijn ziel verre van den vrede verstoten, ik heb het goede vergeten.
18 und ausrufe: »Dahin ist meine Lebenskraft und verloren meine Hoffnung auf den HERRN!«
Vau. Toen zeide ik: Mijn sterkte is vergaan, en mijn hoop van den HEERE.
19 Gedenke meines Elends und meiner Irrsale, des Wermuts und des Gifts!
Zain. Gedenk aan mijn ellende en aan mijn ballingschap, aan den alsem en galle.
20 Ohne Unterlaß denkt meine Seele daran und ist gebeugt in mir.
Zain. Mijn ziel gedenkt er wel terdege aan, en zij bukt zich neder in mij.
21 Dies will ich mir zu Herzen nehmen und darum der Hoffnung leben:
Zain. Dit zal ik mij ter harte nemen, daarom zal ik hopen;
22 Die Gnadenerweisungen des HERRN sind noch nicht erschöpft, sein Erbarmen ist noch nicht zu Ende;
Cheth. Het zijn de goedertierenheden des HEEREN, dat wij niet vernield zijn, dat Zijn barmhartigheden geen einde hebben;
23 alle Morgen sind sie neu, groß ist deine Treue.
Cheth. Zij zijn allen morgen nieuw, Uw trouw is groot.
24 »Der HERR ist mein Teil!« bekennt meine Seele; drum will ich auf ihn hoffen.
Cheth. De HEERE is mijn Deel, zegt mijn ziel, daarom zal ik op Hem hopen.
25 Gütig ist der HERR gegen die, welche auf ihn harren, gegen ein Herz, das ihn sucht.
Teth. De HEERE is goed dengenen, die Hem verwachten, der ziele, die Hem zoekt.
26 Gut ist es, geduldig zu sein und schweigend zu warten auf die Hilfe des HERRN.
Teth. Het is goed, dat men hope, en stille zij op het heil des HEEREN.
27 Gut ist es für jeden, das Joch schon in seiner Jugend tragen zu lernen;
Teth. Het is goed voor een man, dat hij het juk in zijn jeugd draagt.
28 er sitze einsam und schweige, wenn der HERR es ihm auferlegt!
Jod. Hij zitte eenzaam, en zwijge stil, omdat Hij het hem opgelegd heeft.
29 Er neige seinen Mund in den Staub hinab: vielleicht ist noch Hoffnung vorhanden;
Jod. Hij steke zijn mond in het stof, zeggende: Misschien is er verwachting.
30 er biete ihm, wenn er ihn schlägt, die Wange dar, lasse sich mit Schmach sättigen!
Jod. Hij geve zijn wang dien, die hem slaat, hij worde zat van smaad.
31 Denn nicht auf ewig verstößt der HERR,
Caph. Want de Heere zal niet verstoten in eeuwigheid.
32 sondern, wenn er Trübsal verhängt hat, erbarmt er sich auch wieder nach seiner großen Güte;
Caph. Maar als Hij bedroefd heeft, zo zal Hij Zich ontfermen, naar de grootheid Zijner goedertierenheden.
33 denn nicht aus Lust plagt und betrübt er die Menschenkinder.
Caph. Want Hij plaagt of bedroeft des mensen kinderen niet van harte.
34 Wenn man mit Füßen niedertritt alle Gefangenen der Erde,
Lamed. Dat men al de gevangenen der aarde onder Zijn voeten verbrijzelt;
35 wenn man das Recht eines Mannes beugt vor den Augen des Höchsten,
Lamed. Dat men het recht eens mans buigt voor het aangezicht des Allerhoogsten;
36 wenn man einen Menschen in seinem Rechtsstreit ins Unrecht setzt: sollte das der Herr nicht beachten?
Lamed. Dat men een mens verongelijkt in zijn twistzaak; zou het de Heere niet zien?
37 Wer kann denn befehlen, daß etwas geschehe, ohne daß der Herr es geboten hat?
Mem. Wie zegt wat, hetwelk geschiedt, zo het de Heere niet beveelt?
38 Geht nicht aus dem Munde des Höchsten das Glück wie das Unglück hervor?
Mem. Gaat niet uit den mond des Allerhoogsten het kwade en het goede?
39 Was klagt (also) der Mensch, solange er lebt? Ein jeder klage über seine Sünden!
Mem. Wat klaagt dan een levend mens? Een ieder klage vanwege zijn zonden.
40 Laßt uns unsern Wandel prüfen und erforschen und zum HERRN umkehren!
Nun. Laat ons onze wegen onderzoeken en doorzoeken, en laat ons wederkeren tot den HEERE.
41 Laßt uns unser Herz mitsamt den Händen erheben zu Gott im Himmel!
Nun. Laat ons onze harten opheffen, mitsgaders de handen, tot God in den hemel, zeggende:
42 Wir sind es, die abtrünnig und ungehorsam gewesen sind; du aber hast nicht verziehen,
Nun. Wij hebben overtreden, en wij zijn wederspannig geweest, daarom hebt Gij niet gespaard.
43 hast dich in Zorn gehüllt und uns verfolgt, hingerafft ohne Schonung;
Samech. Gij hebt ons met toorn bedekt, en Gij hebt ons vervolgd; Gij hebt ons gedood. Gij hebt niet verschoond.
44 du hast dich in Gewölk gehüllt, so daß kein Gebet hindurchdringen konnte;
Samech. Gij hebt U met een wolk bedekt, zodat er geen gebed doorkwam.
45 zu Kehricht und zum Abscheu hast du uns gemacht inmitten der Völker.
Samech. Gij hebt ons tot een uitvaagsel en wegwerpsel gesteld, in het midden der volken.
46 Es haben den Mund gegen uns aufgerissen all unsere Feinde;
Pe. Al onze vijanden hebben hun mond tegen ons opgesperd.
47 Grauen und Grube sind uns zuteil geworden, Verwüstung und Untergang!
Pe. De vreze en de kuil zijn over ons gekomen, de verwoesting en de verbreking.
48 Wasserbäche läßt mein Auge rinnen über die Zertrümmerung der Tochter meines Volkes.
Pe. Met waterbeken loopt mijn oog neder, vanwege de breuk der dochter mijns volks.
49 Mein Auge ergießt sich ruhelos in Tränen ohne Aufhören,
Ain. Mijn oog vliet, en kan niet ophouden, omdat er geen rust is;
50 bis der HERR vom Himmel herniederschaue und dareinsehe.
Ain. Totdat het de HEERE van den hemel aanschouwe, en het zie.
51 Was ich sehen muß, versetzt mich in Trauer um aller Töchter meiner Stadt willen.
Ain. Mijn oog doet mijn ziele moeite aan, vanwege al de dochteren mijner stad.
52 Ach! Wie einen Vogel haben die mich gejagt, die mir ohne Ursache feind sind;
Tsade. Die mijn vijanden zijn zonder oorzaak, hebben mij als een vogeltje dapperlijk gejaagd.
53 sie haben mich in die Grube gestoßen, um mein Leben zu vernichten, und haben Steine auf mich geworfen:
Tsade. Zij hebben mijn leven in een kuil uitgeroeid, en zij hebben een steen op mij geworpen.
54 die Wasser schlugen mir über dem Haupt zusammen; ich dachte: »Mit mir ist’s aus!«
Tsade. De wateren zwommen over mijn hoofd; ik zeide: Ik ben afgesneden!
55 Da rief ich deinen Namen an, HERR, tief unten aus der Grube,
Koph. HEERE! Ik heb Uw Naam aangeroepen uit den ondersten kuil.
56 und du hast mich gehört, als ich zu dir flehte: »Verschließ dein Ohr nicht meinem Hilferuf!«
Koph. Gij hebt mijn stem gehoord, verberg Uw oor niet voor mijn zuchten, voor mijn roepen.
57 Du hast dich mir genaht, als ich dich anrief, hast mir zugerufen: »Fürchte dich nicht!«
Koph. Gij hebt U genaderd ten dage, als ik U aanriep; Gij hebt gezegd: Vrees niet!
58 Du, o HERR, hast meine Sache geführt, hast mein Leben gerettet;
Resch. HEERE! Gij hebt de twistzaken mijner ziel getwist, Gij hebt mijn leven verlost.
59 du, o HERR, hast meine Unbill gesehen: verhilf mir zu meinem Recht!
Resch. HEERE! Gij hebt gezien de verkeerdheid, die men mij aangedaan heeft, oordeel mijn rechtzaak.
60 Du hast all ihre Rachgier gesehen, all ihre Anschläge gegen mich,
Resch. Gij hebt al hun wraak gezien, al hun gedachten tegen mij.
61 hast, o HERR, ihr Schmähen gehört, all ihre Anschläge gegen mich,
Schin. HEERE! Gij hebt hun smaden gehoord, en al hun gedachten tegen mij;
62 das Gerede meiner Widersacher und ihre täglichen Ränke gegen mich.
Schin. De lippen dergenen, die tegen mij opstaan, en hun dichten tegen mij den gansen dag.
63 Gib acht auf ihr Sitzen und ihr Aufstehen: ihr Spottlied bin ich!
Schin. Aanschouw hun zitten en opstaan; ik ben hun snarenspel.
64 Du wirst ihnen vergelten, HERR, wie ihre Taten es verdienen,
Thau. HEERE! geef hun weder die vergelding, naar het werk hunner handen.
65 wirst ihnen Verblendung ins Herz geben: dein Fluch komme über sie!
Thau. Geef hun een deksel des harten; Uw vloek zij over hen!
66 Du wirst sie im Zorn verfolgen und sie vertilgen unter Gottes Himmel hinweg!
Thau. Vervolg ze met toorn, en verdelg ze van onder den hemel des HEEREN.
