Johannes 6
1 Hierauf begab sich Jesus auf die andere Seite des Galiläischen Sees, des Sees von Tiberias;
தத: பரம்’ யீஸு² ர்கா³லீல் ப்ரதே³ஸீ²யஸ்ய திவிரியாநாம்ந: ஸிந்தோ⁴: பாரம்’ க³தவாந்|
2 es zog ihm aber dorthin eine große Volksmenge nach, weil sie die Wunderzeichen sahen, die er an den Kranken tat.
ததோ வ்யாதி⁴மல்லோகஸ்வாஸ்த்²யகரணரூபாணி தஸ்யாஸ்²சர்ய்யாணி கர்ம்மாணி த்³ரு’ஷ்ட்வா ப³ஹவோ ஜநாஸ்தத்பஸ்²சாத்³ அக³ச்ச²ந்|
3 Jesus stieg aber auf den Berg hinauf und ließ sich dort mit seinen Jüngern nieder;
ததோ யீஸு²: பர்வ்வதமாருஹ்ய தத்ர ஸி²ஷ்யை: ஸாகம்|
4 das jüdische Passah stand aber nahe bevor.
தஸ்மிந் ஸமய நிஸ்தாரோத்ஸவநாம்நி யிஹூதீ³யாநாம உத்ஸவ உபஸ்தி²தே
5 Als nun Jesus sich dort umschaute und eine große Volksmenge zu sich kommen sah, sagte er zu Philippus: »Woher sollen wir Brote kaufen, damit diese zu essen haben?«
யீஸு² ர்நேத்ரே உத்தோல்ய ப³ஹுலோகாந் ஸ்வஸமீபாக³தாந் விலோக்ய பி²லிபம்’ ப்ரு’ஷ்டவாந் ஏதேஷாம்’ போ⁴ஜநாய போ⁴ஜத்³ரவ்யாணி வயம்’ குத்ர க்ரேதும்’ ஸ²க்ரும: ?
6 So fragte er aber, um ihn auf die Probe zu stellen; denn er selbst wußte wohl, was er tun wollte.
வாக்யமித³ம்’ தஸ்ய பரீக்ஷார்த²ம் அவாதீ³த் கிந்து யத் கரிஷ்யதி தத் ஸ்வயம் அஜாநாத்|
7 Philippus antwortete ihm: »Für zweihundert Denare Brot reicht für sie nicht hin, damit jeder auch nur ein kleines Stück erhält.«
பி²லிப: ப்ரத்யவோசத் ஏதேஷாம் ஏகைகோ யத்³யல்பம் அல்பம்’ ப்ராப்நோதி தர்ஹி முத்³ராபாத³த்³விஸ²தேந க்ரீதபூபா அபி ந்யூநா ப⁴விஷ்யந்தி|
8 Da sagte einer von seinen Jüngern, nämlich Andreas, der Bruder des Simon Petrus, zu ihm:
ஸி²மோந் பிதரஸ்ய ப்⁴ராதா ஆந்த்³ரியாக்²ய: ஸி²ஷ்யாணாமேகோ வ்யாஹ்ரு’தவாந்
9 »Es ist ein Knabe hier, der fünf Gerstenbrote und zwei Fische (zum Verkauf bei sich) hat, doch was ist das für so viele?«
அத்ர கஸ்யசித்³ பா³லகஸ்ய ஸமீபே பஞ்ச யாவபூபா: க்ஷுத்³ரமத்ஸ்யத்³வயஞ்ச ஸந்தி கிந்து லோகாநாம்’ ஏதாவாதாம்’ மத்⁴யே தை: கிம்’ ப⁴விஷ்யதி?
10 Jesus aber sagte: »Laßt die Leute sich lagern!«, es war nämlich dichter Rasen an dem Ort. So lagerten sich denn die Männer, etwa fünftausend an Zahl.
பஸ்²சாத்³ யீஸு²ரவத³த் லோகாநுபவேஸ²யத தத்ர ப³ஹுயவஸஸத்த்வாத் பஞ்சஸஹஸ்த்ரேப்⁴யோ ந்யூநா அதி⁴கா வா புருஷா பூ⁴ம்யாம் உபாவிஸ²ந்|
11 Jesus nahm sodann die Brote, sprach den Lobpreis (Gottes) und ließ sie unter die Leute austeilen, die sich gelagert hatten; ebenso auch von den Fischen, soviel sie begehrten.
ததோ யீஸு²ஸ்தாந் பூபாநாதா³ய ஈஸ்²வரஸ்ய கு³ணாந் கீர்த்தயித்வா ஸி²ஷ்யேஷு ஸமார்பயத் ததஸ்தே தேப்⁴ய உபவிஷ்டலோகேப்⁴ய: பூபாந் யதே²ஷ்டமத்ஸ்யஞ்ச ப்ராது³: |
12 Als sie dann satt geworden waren, sagte er zu seinen Jüngern: »Sammelt die übriggebliebenen Brocken, damit nichts umkommt.«
தேஷு த்ரு’ப்தேஷு ஸ தாநவோசத்³ ஏதேஷாம்’ கிஞ்சித³பி யதா² நாபசீயதே ததா² ஸர்வ்வாண்யவஸி²ஷ்டாநி ஸம்’க்³ரு’ஹ்லீத|
13 Da sammelten sie und füllten von den fünf Gerstenbroten zwölf Körbe mit Brocken, die beim Essen übriggeblieben waren.
தத: ஸர்வ்வேஷாம்’ போ⁴ஜநாத் பரம்’ தே தேஷாம்’ பஞ்சாநாம்’ யாவபூபாநாம்’ அவஸி²ஷ்டாந்யகி²லாநி ஸம்’க்³ரு’ஹ்ய த்³வாத³ஸ²ட³ல்லகாந் அபூரயந்|
14 Als nun die Leute das Wunderzeichen sahen, das er getan hatte, erklärten sie: »Dieser ist wahrhaftig der Prophet, der in die Welt kommen soll!«
அபரம்’ யீஸோ²ரேதாத்³ரு’ஸீ²ம் ஆஸ்²சர்ய்யக்ரியாம்’ த்³ரு’ஷ்ட்வா லோகா மிதோ² வக்துமாரேபி⁴ரே ஜக³தி யஸ்யாக³மநம்’ ப⁴விஷ்யதி ஸ ஏவாயம் அவஸ்²யம்’ ப⁴விஷ்யத்³வக்த்தா|
15 Da nun Jesus erkannte, daß sie kommen und sich seiner Person mit Gewalt bemächtigen würden, um ihn zum König zu machen, zog er sich wieder auf den Berg zurück, er für sich allein.
அதஏவ லோகா ஆக³த்ய தமாக்ரம்ய ராஜாநம்’ கரிஷ்யந்தி யீஸு²ஸ்தேஷாம் ஈத்³ரு’ஸ²ம்’ மாநஸம்’ விஜ்ஞாய புநஸ்²ச பர்வ்வதம் ஏகாகீ க³தவாந்|
16 Als es dann Abend geworden war, gingen seine Jünger an den See hinab,
ஸாயம்’கால உபஸ்தி²தே ஸி²ஷ்யா ஜலதி⁴தடம்’ வ்ரஜித்வா நாவமாருஹ்ய நக³ரதி³ஸி² ஸிந்தௌ⁴ வாஹயித்வாக³மந்|
17 stiegen in ein Boot und wollten über den See nach Kapernaum hinüberfahren. Die Dunkelheit war bereits eingetreten und Jesus immer noch nicht zu ihnen gekommen;
தஸ்மிந் ஸமயே திமிர உபாதிஷ்ட²த் கிந்து யீஷுஸ்தேஷாம்’ ஸமீபம்’ நாக³ச்ச²த்|
18 dabei ging der See hoch, weil ein starker Wind wehte.
ததா³ ப்ரப³லபவநவஹநாத் ஸாக³ரே மஹாதரங்கோ³ ப⁴விதும் ஆரேபே⁴|
19 Als sie nun etwa fünfundzwanzig bis dreißig Stadien weit gefahren waren, sahen sie Jesus über den See hingehen und sich ihrem Boote nähern; da gerieten sie in Angst.
ததஸ்தே வாஹயித்வா த்³வித்ராந் க்ரோஸா²ந் க³தா: பஸ்²சாத்³ யீஸு²ம்’ ஜலதே⁴ருபரி பத்³ப்⁴யாம்’ வ்ரஜந்தம்’ நௌகாந்திகம் ஆக³ச்ச²ந்தம்’ விலோக்ய த்ராஸயுக்தா அப⁴வந்
20 Er aber rief ihnen zu:
கிந்து ஸ தாநுக்த்தவாந் அயமஹம்’ மா பை⁴ஷ்ட|
21 »Ich bin’s; fürchtet euch nicht!« Sie wollten ihn nun in das Boot hineinnehmen, doch sogleich befand sich das Boot am Lande, (und zwar da) wohin sie fahren wollten.
ததா³ தே தம்’ ஸ்வைரம்’ நாவி க்³ரு’ஹீதவந்த: ததா³ தத்க்ஷணாத்³ உத்³தி³ஷ்டஸ்தா²நே நௌருபாஸ்தா²த்|
22 Am folgenden Tage überzeugte sich die Volksmenge, die am jenseitigen Ufer des Sees stand, daß dort weiter kein Fahrzeug außer dem einen gewesen war und daß Jesus nicht mit seinen Jüngern zusammen das Boot bestiegen hatte, sondern daß seine Jünger allein abgefahren waren.
யயா நாவா ஸி²ஷ்யா அக³ச்ச²ந் தத³ந்யா காபி நௌகா தஸ்மிந் ஸ்தா²நே நாஸீத் ததோ யீஸு²: ஸி²ஷ்யை: ஸாகம்’ நாக³மத் கேவலா: ஸி²ஷ்யா அக³மந் ஏதத் பாரஸ்தா² லோகா ஜ்ஞாதவந்த: |
23 Doch es kamen jetzt andere Fahrzeuge von Tiberias her in die Nähe des Platzes, wo sie das Brot nach dem Dankgebet des Herrn gegessen hatten.
கிந்து தத: பரம்’ ப்ரபு⁴ ர்யத்ர ஈஸ்²வரஸ்ய கு³ணாந் அநுகீர்த்த்ய லோகாந் பூபாந் அபோ⁴ஜயத் தத்ஸ்தா²நஸ்ய ஸமீபஸ்த²திவிரியாயா அபராஸ்தரணய ஆக³மந்|
24 Als die Volksmenge nun sah, daß Jesus ebensowenig da war wie seine Jünger, stiegen auch sie in die Fahrzeuge und kamen nach Kapernaum, um Jesus zu suchen.
யீஸு²ஸ்தத்ர நாஸ்தி ஸி²ஷ்யா அபி தத்ர நா ஸந்தி லோகா இதி விஜ்ஞாய யீஸு²ம்’ க³வேஷயிதும்’ தரணிபி⁴: கப²ர்நாஹூம் புரம்’ க³தா: |
25 Als sie ihn dann auf der anderen Seite des Sees angetroffen hatten, fragten sie ihn: »Rabbi, wann bist du hierher gekommen?«
ததஸ்தே ஸரித்பதே: பாரே தம்’ ஸாக்ஷாத் ப்ராப்ய ப்ராவோசந் ஹே கு³ரோ ப⁴வாந் அத்ர ஸ்தா²நே கதா³க³மத்?
26 Jesus antwortete ihnen: »Wahrlich, wahrlich ich sage euch: Ihr sucht mich nicht deshalb, weil ihr Wunderzeichen gesehen, sondern weil ihr von den Broten gegessen habt und satt geworden seid.
ததா³ யீஸு²ஸ்தாந் ப்ரத்யவாதீ³த்³ யுஷ்மாநஹம்’ யதா²ர்த²தரம்’ வதா³மி ஆஸ்²சர்ய்யகர்ம்மத³ர்ஸ²நாத்³தே⁴தோ ர்ந கிந்து பூபபோ⁴ஜநாத் தேந த்ரு’ப்தத்வாஞ்ச மாம்’ க³வேஷயத²|
27 Verschafft euch doch nicht die Speise, die vergänglich ist, sondern die Speise, die für das ewige Leben vorhält und die der Menschensohn euch geben wird; denn diesen hat Gott der Vater besiegelt.« (aiōnios g166)
க்ஷயணீயப⁴க்ஷ்யார்த²ம்’ மா ஸ்²ராமிஷ்ட கிந்த்வந்தாயுர்ப⁴க்ஷ்யார்த²ம்’ ஸ்²ராம்யத, தஸ்மாத் தாத்³ரு’ஸ²ம்’ ப⁴க்ஷ்யம்’ மநுஜபுத்ரோ யுஷ்மாப்⁴யம்’ தா³ஸ்யதி; தஸ்மிந் தாத ஈஸ்²வர: ப்ரமாணம்’ ப்ராதா³த்| (aiōnios g166)
28 Da entgegneten sie ihm: »Was sollen wir denn tun, um die Werke Gottes zu wirken?«
ததா³ தே(அ)ப்ரு’ச்ச²ந் ஈஸ்²வராபி⁴மதம்’ கர்ம்ம கர்த்தும் அஸ்மாபி⁴: கிம்’ கர்த்தவ்யம்’?
29 Jesus antwortete ihnen mit den Worten: »Das Werk Gottes besteht darin, daß ihr an den glaubt, den er gesandt hat.«
ததோ யீஸு²ரவத³த்³ ஈஸ்²வரோ யம்’ ப்ரைரயத் தஸ்மிந் விஸ்²வஸநம் ஈஸ்²வராபி⁴மதம்’ கர்ம்ம|
30 Da fragten sie ihn: »Welches Zeichen tust du nun, damit wir es sehen und zum Glauben an dich kommen? Womit kannst du dich ausweisen?
ததா³ தே வ்யாஹரந் ப⁴வதா கிம்’ லக்ஷணம்’ த³ர்ஸி²தம்’ யத்³த்³ரு’ஷ்ட்வா ப⁴வதி விஸ்²வஸிஷ்யாம: ? த்வயா கிம்’ கர்ம்ம க்ரு’தம்’?
31 Unsere Väter haben das Manna in der Wüste zu essen bekommen, wie geschrieben steht: ›Brot aus dem Himmel gab er ihnen zu essen.‹«
அஸ்மாகம்’ பூர்வ்வபுருஷா மஹாப்ராந்தரே மாந்நாம்’ போ⁴க்த்தும்’ ப்ராபு: யதா² லிபிராஸ்தே| ஸ்வர்கீ³யாணி து ப⁴க்ஷ்யாணி ப்ரத³தௌ³ பரமேஸ்²வர: |
32 Da sagte Jesus zu ihnen: »Wahrlich, wahrlich ich sage euch: Nicht Mose hat euch das Himmelsbrot gegeben, sondern mein Vater gibt euch das wahre Himmelsbrot;
ததா³ யீஸு²ரவத³த்³ அஹம்’ யுஷ்மாநதியதா²ர்த²ம்’ வதா³மி மூஸா யுஷ்மாப்⁴யம்’ ஸ்வர்கீ³யம்’ ப⁴க்ஷ்யம்’ நாதா³த் கிந்து மம பிதா யுஷ்மாப்⁴யம்’ ஸ்வர்கீ³யம்’ பரமம்’ ப⁴க்ஷ்யம்’ த³தா³தி|
33 denn das Brot Gottes ist das, welches aus dem Himmel herabkommt und der Welt Leben gibt.«
ய: ஸ்வர்கா³த³வருஹ்ய ஜக³தே ஜீவநம்’ த³தா³தி ஸ ஈஸ்²வரத³த்தப⁴க்ஷ்யரூப: |
34 Da riefen sie ihm zu: »Herr, gib uns dieses Brot allezeit!«
ததா³ தே ப்ராவோசந் ஹே ப்ரபோ⁴ ப⁴க்ஷ்யமித³ம்’ நித்யமஸ்மப்⁴யம்’ த³தா³து|
35 Da sagte Jesus zu ihnen: »Ich bin das Brot des Lebens! Wer zu mir kommt, den wird nimmermehr hungern, und wer an mich glaubt, den wird niemals wieder dürsten.
யீஸு²ரவத³த்³ அஹமேவ ஜீவநரூபம்’ ப⁴க்ஷ்யம்’ யோ ஜநோ மம ஸந்நிதி⁴ம் ஆக³ச்ச²தி ஸ ஜாது க்ஷுதா⁴ர்த்தோ ந ப⁴விஷ்யதி, ததா² யோ ஜநோ மாம்’ ப்ரத்யேதி ஸ ஜாது த்ரு’ஷார்த்தோ ந ப⁴விஷ்யதி|
36 Aber ich habe euch (schon) gesagt: Ihr habt mich wohl gesehen, glaubt aber doch nicht.
மாம்’ த்³ரு’ஷ்ட்வாபி யூயம்’ ந விஸ்²வஸித² யுஷ்மாநஹம் இத்யவோசம்’|
37 Alles, was der Vater mir gibt, wird zu mir kommen, und wer zu mir kommt, den werde ich nimmer hinausstoßen;
பிதா மஹ்யம்’ யாவதோ லோகாநத³தா³த் தே ஸர்வ்வ ஏவ மமாந்திகம் ஆக³மிஷ்யந்தி ய: கஸ்²சிச்ச மம ஸந்நிதி⁴ம் ஆயாஸ்யதி தம்’ கேநாபி ப்ரகாரேண ந தூ³ரீகரிஷ்யாமி|
38 denn ich bin aus dem Himmel herabgekommen, nicht um meinen Willen auszuführen, sondern den Willen dessen, der mich gesandt hat.
நிஜாபி⁴மதம்’ ஸாத⁴யிதும்’ ந ஹி கிந்து ப்ரேரயிதுரபி⁴மதம்’ ஸாத⁴யிதும்’ ஸ்வர்கா³த்³ ஆக³தோஸ்மி|
39 Das aber ist der Wille dessen, der mich gesandt hat, daß ich von allem dem, was er mir gegeben hat, nichts verloren gehen lasse, sondern es am jüngsten Tage auferwecke.
ஸ யாந் யாந் லோகாந் மஹ்யமத³தா³த் தேஷாமேகமபி ந ஹாரயித்வா ஸே²ஷதி³நே ஸர்வ்வாநஹம் உத்தா²பயாமி இத³ம்’ மத்ப்ரேரயிது: பிதுரபி⁴மதம்’|
40 Denn das ist der Wille meines Vaters, daß jeder, der den Sohn sieht und an ihn glaubt, ewiges Leben habe, und ich werde ihn am jüngsten Tage auferwecken.« (aiōnios g166)
ய: கஸ்²சிந் மாநவஸுதம்’ விலோக்ய விஸ்²வஸிதி ஸ ஸே²ஷதி³நே மயோத்தா²பித: ஸந் அநந்தாயு: ப்ராப்ஸ்யதி இதி மத்ப்ரேரகஸ்யாபி⁴மதம்’| (aiōnios g166)
41 Da murrten die Juden über ihn, weil er gesagt hatte: »Ich bin das Brot, das aus dem Himmel herabgekommen ist«,
ததா³ ஸ்வர்கா³த்³ யத்³ ப⁴க்ஷ்யம் அவாரோஹத் தத்³ ப⁴க்ஷ்யம் அஹமேவ யிஹூதீ³யலோகாஸ்தஸ்யைதத்³ வாக்யே விவத³மாநா வக்த்துமாரேபி⁴ரே
42 und sie sagten: »Ist dieser nicht Jesus, Josephs Sohn, dessen Vater und Mutter wir kennen? Wie kann er da jetzt behaupten: ›Ich bin aus dem Himmel herabgekommen?‹«
யூஷப²: புத்ரோ யீஸு² ர்யஸ்ய மாதாபிதரௌ வயம்’ ஜாநீம ஏஷ கிம்’ ஸஏவ ந? தர்ஹி ஸ்வர்கா³த்³ அவாரோஹம் இதி வாக்யம்’ கத²ம்’ வக்த்தி?
43 Jesus antwortete ihnen mit den Worten: »Murret nicht untereinander!
ததா³ யீஸு²ஸ்தாந் ப்ரத்யவத³த் பரஸ்பரம்’ மா விவத³த்⁴வம்’
44 Niemand kann zu mir kommen, wenn nicht der Vater, der mich gesandt hat, ihn zieht, und ich werde ihn dann am jüngsten Tage auferwecken.
மத்ப்ரேரகேண பித்ரா நாக்ரு’ஷ்ட: கோபி ஜநோ மமாந்திகம் ஆயாதும்’ ந ஸ²க்நோதி கிந்த்வாக³தம்’ ஜநம்’ சரமே(அ)ஹ்நி ப்ரோத்தா²பயிஷ்யாமி|
45 Es steht ja bei den Propheten geschrieben: ›Sie werden alle von Gott gelehrt sein.‹ Jeder, der (es) vom Vater gehört und gelernt hat, kommt zu mir.
தே ஸர்வ்வ ஈஸ்²வரேண ஸி²க்ஷிதா ப⁴விஷ்யந்தி ப⁴விஷ்யத்³வாதி³நாம்’ க்³ரந்தே²ஷு லிபிரித்த²மாஸ்தே அதோ ய: கஸ்²சித் பிது: ஸகாஸா²த் ஸ்²ருத்வா ஸி²க்ஷதே ஸ ஏவ மம ஸமீபம் ஆக³மிஷ்யதி|
46 Nicht als ob jemand den Vater gesehen hätte; denn nur der eine, der von Gott her (gekommen) ist, nur der hat den Vater gesehen.
ய ஈஸ்²வராத்³ அஜாயத தம்’ விநா கோபி மநுஷ்யோ ஜநகம்’ நாத³ர்ஸ²த் கேவல: ஸஏவ தாதம் அத்³ராக்ஷீத்|
அஹம்’ யுஷ்மாந் யதா²ர்த²தரம்’ வதா³மி யோ ஜநோ மயி விஸ்²வாஸம்’ கரோதி ஸோநந்தாயு: ப்ராப்நோதி| (aiōnios g166)
48 Ich bin das Brot des Lebens.
அஹமேவ தஜ்ஜீவநப⁴க்ஷ்யம்’|
49 Eure Väter haben in der Wüste das Manna gegessen und sind dann doch gestorben;
யுஷ்மாகம்’ பூர்வ்வபுருஷா மஹாப்ராந்தரே மந்நாப⁴க்ஷ்யம்’ பூ⁴க்த்தாபி ம்ரு’தா:
50 hier dagegen ist das Brot, das aus dem Himmel herabkommt, damit man davon esse und nicht sterbe.
கிந்து யத்³ப⁴க்ஷ்யம்’ ஸ்வர்கா³தா³க³ச்ச²த் தத்³ யதி³ கஸ்²சித்³ பு⁴ங்க்த்தே தர்ஹி ஸ ந ம்ரியதே|
51 Ich bin das lebendige Brot, das aus dem Himmel herabgekommen ist: wenn jemand von diesem Brote ißt, so wird er ewiglich leben; und zwar ist das Brot, das ich (zu essen) geben werde, mein Fleisch, (das ich geben werde) für das Leben der Welt.« (aiōn g165)
யஜ்ஜீவநப⁴க்ஷ்யம்’ ஸ்வர்கா³தா³க³ச்ச²த் ஸோஹமேவ இத³ம்’ ப⁴க்ஷ்யம்’ யோ ஜநோ பு⁴ங்க்த்தே ஸ நித்யஜீவீ ப⁴விஷ்யதி| புநஸ்²ச ஜக³தோ ஜீவநார்த²மஹம்’ யத் ஸ்வகீயபிஸி²தம்’ தா³ஸ்யாமி ததே³வ மயா விதரிதம்’ ப⁴க்ஷ்யம்| (aiōn g165)
52 Nun gerieten die Juden in Streit untereinander und sagten: »Wie kann dieser uns sein Fleisch zu essen geben?«
தஸ்மாத்³ யிஹூதீ³யா: பரஸ்பரம்’ விவத³மாநா வக்த்துமாரேபி⁴ரே ஏஷ போ⁴ஜநார்த²ம்’ ஸ்வீயம்’ பலலம்’ கத²ம் அஸ்மப்⁴யம்’ தா³ஸ்யதி?
53 Da sagte Jesus zu ihnen: »Wahrlich, wahrlich ich sage euch: Wenn ihr nicht das Fleisch des Menschensohnes eßt und sein Blut trinkt, so habt ihr kein Leben in euch;
ததா³ யீஸு²ஸ்தாந் ஆவோசத்³ யுஷ்மாநஹம்’ யதா²ர்த²தரம்’ வதா³மி மநுஷ்யபுத்ரஸ்யாமிஷே யுஷ்மாபி⁴ ர்ந பு⁴க்த்தே தஸ்ய ருதி⁴ரே ச ந பீதே ஜீவநேந ஸார்த்³த⁴ம்’ யுஷ்மாகம்’ ஸம்ப³ந்தோ⁴ நாஸ்தி|
54 wer (dagegen) mein Fleisch ißt und mein Blut trinkt, der hat ewiges Leben, und ich werde ihn am jüngsten Tage auferwecken. (aiōnios g166)
யோ மமாமிஷம்’ ஸ்வாத³தி மம ஸுதி⁴ரஞ்ச பிவதி ஸோநந்தாயு: ப்ராப்நோதி தத: ஸே²ஷே(அ)ஹ்நி தமஹம் உத்தா²பயிஷ்யாமி| (aiōnios g166)
55 Denn mein Fleisch ist wahre Speise, und mein Blut ist wahrer Trank.
யதோ மதீ³யமாமிஷம்’ பரமம்’ ப⁴க்ஷ்யம்’ ததா² மதீ³யம்’ ஸோ²ணிதம்’ பரமம்’ பேயம்’|
56 Wer mein Fleisch ißt und mein Blut trinkt, bleibt in mir und ich in ihm.
யோ ஜநோ மதீ³யம்’ பலலம்’ ஸ்வாத³தி மதீ³யம்’ ருதி⁴ரஞ்ச பிவதி ஸ மயி வஸதி தஸ்மிந்நஹஞ்ச வஸாமி|
57 Wie mich mein Vater, der das Leben in sich trägt, gesandt hat und ich Leben in mir trage um des Vaters willen, so wird auch der, welcher mich ißt, das Leben haben um meinetwillen.
மத்ப்ரேரயித்ரா ஜீவதா தாதேந யதா²ஹம்’ ஜீவாமி தத்³வத்³ ய: கஸ்²சிந் மாமத்தி ஸோபி மயா ஜீவிஷ்யதி|
58 Von solcher Beschaffenheit ist das Brot, das aus dem Himmel herabgekommen ist; es ist nicht von der Art, wie die Väter es gegessen haben und gestorben sind; nein, wer dieses Brot ißt, wird leben in Ewigkeit.« (aiōn g165)
யத்³ப⁴க்ஷ்யம்’ ஸ்வர்கா³தா³க³ச்ச²த் ததி³த³ம்’ யந்மாந்நாம்’ ஸ்வாதி³த்வா யுஷ்மாகம்’ பிதரோ(அ)ம்ரியந்த தாத்³ரு’ஸ²ம் இத³ம்’ ப⁴க்ஷ்யம்’ ந ப⁴வதி இத³ம்’ ப⁴க்ஷ்யம்’ யோ ப⁴க்ஷதி ஸ நித்யம்’ ஜீவிஷ்யதி| (aiōn g165)
59 So sprach Jesus, als er in der Synagoge zu Kapernaum lehrte.
யதா³ கப²ர்நாஹூம் புர்ய்யாம்’ ப⁴ஜநகே³ஹே உபாதி³ஸ²த் ததா³ கதா² ஏதா அகத²யத்|
60 Viele nun von seinen Jüngern, die ihm zugehört hatten, erklärten: »Das ist eine harte Rede: wer kann sie anhören?«
ததே³த்த²ம்’ ஸ்²ருத்வா தஸ்ய ஸி²ஷ்யாணாம் அநேகே பரஸ்பரம் அகத²யந் இத³ம்’ கா³ட⁴ம்’ வாக்யம்’ வாக்யமீத்³ரு’ஸ²ம்’ க: ஸ்²ரோதும்’ ஸ²க்ருயாத்?
61 Weil aber Jesus bei sich wußte, daß seine Jünger darüber murrten, sagte er zu ihnen: »Das ist euch anstößig?
கிந்து யீஸு²: ஸி²ஷ்யாணாம் இத்த²ம்’ விவாத³ம்’ ஸ்வசித்தே விஜ்ஞாய கதி²தவாந் இத³ம்’ வாக்யம்’ கிம்’ யுஷ்மாகம்’ விக்⁴நம்’ ஜநயதி?
62 Wie nun (wird es sein), wenn ihr den Menschensohn dahin auffahren seht, wo er vordem war?
யதி³ மநுஜஸுதம்’ பூர்வ்வவாஸஸ்தா²நம் ஊர்த்³வ்வம்’ க³ச்ச²ந்தம்’ பஸ்²யத² தர்ஹி கிம்’ ப⁴விஷ்யதி?
63 Der Geist ist es, der das Leben schafft, das Fleisch hilft nichts; die Worte, die ich zu euch geredet habe, sind Geist und sind Leben;
ஆத்மைவ ஜீவநதா³யக: வபு ர்நிஷ்ப²லம்’ யுஷ்மப்⁴யமஹம்’ யாநி வசாம்’ஸி கத²யாமி தாந்யாத்மா ஜீவநஞ்ச|
64 aber es sind unter euch auch solche, die nicht glauben.« Jesus wußte nämlich von Anfang an, wer die waren, welche ungläubig blieben, und wer der war, der ihn verraten würde.
கிந்து யுஷ்மாகம்’ மத்⁴யே கேசந அவிஸ்²வாஸிந: ஸந்தி கே கே ந விஸ்²வஸந்தி கோ வா தம்’ பரகரேஷு ஸமர்பயிஷ்யதி தாந் யீஸு²ராப்ரத²மாத்³ வேத்தி|
65 Er fuhr dann fort: »Aus diesem Grunde habe ich euch gesagt: ›Niemand kann zu mir kommen, wenn es ihm nicht vom Vater verliehen ist.‹«
அபரமபி கதி²தவாந் அஸ்மாத் காரணாத்³ அகத²யம்’ பிது: ஸகாஸா²த் ஸ²க்த்திமப்ராப்ய கோபி மமாந்திகம் ஆக³ந்தும்’ ந ஸ²க்நோதி|
66 Von da an zogen sich viele seiner Jünger von ihm zurück und begleiteten ihn nicht mehr auf seinen Wanderungen.
தத்காலே(அ)நேகே ஸி²ஷ்யா வ்யாகு⁴ட்ய தேந ஸார்த்³த⁴ம்’ புந ர்நாக³ச்ச²ந்|
67 Daher sagte Jesus zu den Zwölfen: »Ihr wollt doch nicht auch weggehen?«
ததா³ யீஸு² ர்த்³வாத³ஸ²ஸி²ஷ்யாந் உக்த்தவாந் யூயமபி கிம்’ யாஸ்யத²?
68 Simon Petrus antwortete ihm: »Herr, zu wem sollten wir gehen? Du hast Worte ewigen Lebens; (aiōnios g166)
தத: ஸி²மோந் பிதர: ப்ரத்யவோசத் ஹே ப்ரபோ⁴ கஸ்யாப்⁴யர்ணம்’ க³மிஷ்யாம: ? (aiōnios g166)
69 und wir haben den Glauben und die Erkenntnis gewonnen, daß du der Heilige Gottes bist.«
அநந்தஜீவநதா³யிந்யோ யா: கதா²ஸ்தாஸ்தவைவ| ப⁴வாந் அமரேஸ்²வரஸ்யாபி⁴ஷிக்த்தபுத்ர இதி விஸ்²வஸ்ய நிஸ்²சிதம்’ ஜாநீம: |
70 Jesus antwortete ihnen: »Habe nicht ich selbst euch Zwölf erwählt? Und einer von euch ist ein Teufel.«
ததா³ யீஸு²ரவத³த் கிமஹம்’ யுஷ்மாகம்’ த்³வாத³ஸ²ஜநாந் மநோநீதாந் ந க்ரு’தவாந்? கிந்து யுஷ்மாகம்’ மத்⁴யேபி கஸ்²சிதே³கோ விக்⁴நகாரீ வித்³யதே|
71 Er meinte damit aber den Judas, den Sohn Simons aus Kariot; denn dieser sollte ihn verraten, (und war doch) einer von den Zwölfen.
இமாம்’ கத²ம்’ ஸ ஸி²மோந: புத்ரம் ஈஷ்கரீயோதீயம்’ யிஹூதா³ம் உத்³தி³ஸ்²ய கதி²தவாந் யதோ த்³வாத³ஸா²நாம்’ மத்⁴யே க³ணித: ஸ தம்’ பரகரேஷு ஸமர்பயிஷ்யதி|
