Johannes 20
1 Am ersten Tage nach dem Sabbat aber ging Maria Magdalena frühmorgens, als es noch dunkel war, zum Grabe hin und sah, daß der Stein vom Grabe weggenommen war.
അനന്തരം സപ്താഹസ്യ പ്രഥമദിനേ ഽതിപ്രത്യൂഷേ ഽന്ധകാരേ തിഷ്ഠതി മഗ്ദലീനീ മരിയമ് തസ്യ ശ്മശാനസ്യ നികടം ഗത്വാ ശ്മശാനസ്യ മുഖാത് പ്രസ്തരമപസാരിതമ് അപശ്യത്|
2 Da eilte sie hin und kam zu Simon Petrus und zu dem anderen Jünger, den Jesus (besonders) lieb gehabt hatte, und sagte zu ihnen: »Man hat den Herrn aus dem Grabe weggenommen, und wir wissen nicht, wohin man ihn gelegt hat!«
പശ്ചാദ് ധാവിത്വാ ശിമോൻപിതരായ യീശോഃ പ്രിയതമശിഷ്യായ ചേദമ് അകഥയത്, ലോകാഃ ശ്മശാനാത് പ്രഭും നീത്വാ കുത്രാസ്ഥാപയൻ തദ് വക്തും ന ശക്നോമി|
3 Da gingen Petrus und der andere Jünger hinaus und machten sich auf den Weg zum Grabe.
അതഃ പിതരഃ സോന്യശിഷ്യശ്ച ബർഹി ർഭുത്വാ ശ്മശാനസ്ഥാനം ഗന്തുമ് ആരഭേതാം|
4 Die beiden liefen miteinander, doch der andere Jünger lief voraus, schneller als Petrus, und kam zuerst an das Grab.
ഉഭയോർധാവതോഃ സോന്യശിഷ്യഃ പിതരം പശ്ചാത് ത്യക്ത്വാ പൂർവ്വം ശ്മശാനസ്ഥാന ഉപസ്ഥിതവാൻ|
5 Als er sich nun hineinbeugte, sah er die leinenen Binden daliegen, ging jedoch nicht hinein.
തദാ പ്രഹ്വീഭൂയ സ്ഥാപിതവസ്ത്രാണി ദൃഷ്ടവാൻ കിന്തു ന പ്രാവിശത്|
6 Nun kam auch Simon Petrus hinter ihm her und trat in das Grab hinein; er sah dort die leinenen Binden liegen,
അപരം ശിമോൻപിതര ആഗത്യ ശ്മശാനസ്ഥാനം പ്രവിശ്യ
7 das Schweißtuch aber, das auf seinem Kopf gelegen hatte, lag nicht bei den (anderen) Leintüchern, sondern für sich zusammengefaltet an einer besonderen Stelle.
സ്ഥാപിതവസ്ത്രാണി മസ്തകസ്യ വസ്ത്രഞ്ച പൃഥക് സ്ഥാനാന്തരേ സ്ഥാപിതം ദൃഷ്ടവാൻ|
8 Jetzt trat auch der andere Jünger hinein, der zuerst am Grabe angekommen war, und sah es auch und kam zum Glauben;
തതഃ ശ്മശാനസ്ഥാനം പൂർവ്വമ് ആഗതോ യോന്യശിഷ്യഃ സോപി പ്രവിശ്യ താദൃശം ദൃഷ്ടാ വ്യശ്വസീത്|
9 denn sie hatten die Schrift noch nicht verstanden, daß er von den Toten auferstehen müsse.
യതഃ ശ്മശാനാത് സ ഉത്ഥാപയിതവ്യ ഏതസ്യ ധർമ്മപുസ്തകവചനസ്യ ഭാവം തേ തദാ വോദ്ധും നാശൻകുവൻ|
10 So gingen denn die (beiden) Jünger wieder heim.
അനന്തരം തൗ ദ്വൗ ശിഷ്യൗ സ്വം സ്വം ഗൃഹം പരാവൃത്യാഗച്ഛതാമ്|
11 Maria aber war draußen am Grabe stehengeblieben und weinte. Mit Tränen in den Augen beugte sie sich vor in das Grab hinein;
തതഃ പരം മരിയമ് ശ്മശാനദ്വാരസ്യ ബഹിഃ സ്ഥിത്വാ രോദിതുമ് ആരഭത തതോ രുദതീ പ്രഹ്വീഭൂയ ശ്മശാനം വിലോക്യ
12 da sah sie dort zwei Engel in weißen Gewändern dasitzen, den einen am Kopfende, den andern am Fußende der Stelle, wo der Leichnam Jesu gelegen hatte.
യീശോഃ ശയനസ്ഥാനസ്യ ശിരഃസ്ഥാനേ പദതലേ ച ദ്വയോ ർദിശോ ദ്വൗ സ്വർഗീയദൂതാവുപവിഷ്ടൗ സമപശ്യത്|
13 Diese sagten zu ihr: »Frau, warum weinst du?« Sie antwortete ihnen: »Man hat meinen Herrn weggenommen, und ich weiß nicht, wohin man ihn gelegt hat.«
തൗ പൃഷ്ടവന്തൗ ഹേ നാരി കുതോ രോദിഷി? സാവദത് ലോകാ മമ പ്രഭും നീത്വാ കുത്രാസ്ഥാപയൻ ഇതി ന ജാനാമി|
14 Nach diesen Worten wandte sie sich um und sah Jesus dastehen, wußte aber nicht, daß es Jesus war.
ഇത്യുക്ത്വാ മുഖം പരാവൃത്യ യീശും ദണ്ഡായമാനമ് അപശ്യത് കിന്തു സ യീശുരിതി സാ ജ്ഞാതും നാശക്നോത്|
15 Da sagte Jesus zu ihr: »Frau, warum weinst du? Wen suchst du?« Sie hielt ihn für den Hüter des Gartens und sagte zu ihm: »Herr, wenn du ihn weggetragen hast, so sage mir doch, wohin du ihn gebracht hast; dann will ich ihn wieder holen.«
തദാ യീശുസ്താമ് അപൃച്ഛത് ഹേ നാരി കുതോ രോദിഷി? കം വാ മൃഗയസേ? തതഃ സാ തമ് ഉദ്യാനസേവകം ജ്ഞാത്വാ വ്യാഹരത്, ഹേ മഹേച്ഛ ത്വം യദീതഃ സ്ഥാനാത് തം നീതവാൻ തർഹി കുത്രാസ്ഥാപയസ്തദ് വദ തത്സ്ഥാനാത് തമ് ആനയാമി|
16 Jesus sagte zu ihr: »Maria!« Da wandte sie sich um und sagte auf hebräisch zu ihm: »Rabbuni!«, das heißt »Meister«.
തദാ യീശുസ്താമ് അവദത് ഹേ മരിയമ്| തതഃ സാ പരാവൃത്യ പ്രത്യവദത് ഹേ രബ്ബൂനീ അർഥാത് ഹേ ഗുരോ|
17 Jesus sagte zu ihr: »Rühre mich nicht an, denn ich bin noch nicht zum Vater aufgefahren! Gehe aber zu meinen Brüdern und sage ihnen: ›Ich fahre auf zu meinem Vater und eurem Vater, zu meinem Gott und eurem Gott.‹«
തദാ യീശുരവദത് മാം മാ ധര, ഇദാനീം പിതുഃ സമീപേ ഊർദ്ധ്വഗമനം ന കരോമി കിന്തു യോ മമ യുഷ്മാകഞ്ച പിതാ മമ യുഷ്മാകഞ്ചേശ്വരസ്തസ്യ നികട ഊർദ്ധ്വഗമനം കർത്തുമ് ഉദ്യതോസ്മി, ഇമാം കഥാം ത്വം ഗത്വാ മമ ഭ്രാതൃഗണം ജ്ഞാപയ|
18 Da ging Maria Magdalena hin und verkündigte den Jüngern, sie habe den Herrn gesehen, und er habe dies zu ihr gesagt.
തതോ മഗ്ദലീനീമരിയമ് തത്ക്ഷണാദ് ഗത്വാ പ്രഭുസ്തസ്യൈ ദർശനം ദത്ത്വാ കഥാ ഏതാ അകഥയദ് ഇതി വാർത്താം ശിഷ്യേഭ്യോഽകഥയത്|
19 Als es nun an jenem Tage, dem ersten Wochentage, Abend geworden war und die Türen an dem Ort, wo die Jünger sich befanden, aus Furcht vor den Juden verschlossen waren, kam Jesus, trat mitten unter sie und sagte zu ihnen: »Friede sei mit euch!«
തതഃ പരം സപ്താഹസ്യ പ്രഥമദിനസ്യ സന്ധ്യാസമയേ ശിഷ്യാ ഏകത്ര മിലിത്വാ യിഹൂദീയേഭ്യോ ഭിയാ ദ്വാരരുദ്ധമ് അകുർവ്വൻ, ഏതസ്മിൻ കാലേ യീശുസ്തേഷാം മധ്യസ്ഥാനേ തിഷ്ഠൻ അകഥയദ് യുഷ്മാകം കല്യാണം ഭൂയാത്|
20 Nach diesen Worten zeigte er ihnen seine Hände und seine Seite; da freuten sich die Jünger, weil sie den Herrn sahen.
ഇത്യുക്ത്വാ നിജഹസ്തം കുക്ഷിഞ്ച ദർശിതവാൻ, തതഃ ശിഷ്യാഃ പ്രഭും ദൃഷ്ട്വാ ഹൃഷ്ടാ അഭവൻ|
21 Dann sagte er nochmals zu ihnen: »Friede sei mit euch! Wie mich der Vater gesandt hat, so sende auch ich euch.«
യീശുഃ പുനരവദദ് യുഷ്മാകം കല്യാണം ഭൂയാത് പിതാ യഥാ മാം പ്രൈഷയത് തഥാഹമപി യുഷ്മാൻ പ്രേഷയാമി|
22 Nach diesen Worten hauchte er sie an und sagte zu ihnen: »Empfanget heiligen Geist!
ഇത്യുക്ത്വാ സ തേഷാമുപരി ദീർഘപ്രശ്വാസം ദത്ത്വാ കഥിതവാൻ പവിത്രമ് ആത്മാനം ഗൃഹ്ലീത|
23 Wem immer ihr die Sünden vergebt, dem sind sie vergeben, und wem ihr sie behaltet, dem sind sie behalten.«
യൂയം യേഷാം പാപാനി മോചയിഷ്യഥ തേ മോചയിഷ്യന്തേ യേഷാഞ്ച പാപാതി ന മോചയിഷ്യഥ തേ ന മോചയിഷ്യന്തേ|
24 Thomas aber, einer von den Zwölfen, der auch den Namen ›Zwilling‹ führt, war nicht bei ihnen gewesen, als Jesus gekommen war.
ദ്വാദശമധ്യേ ഗണിതോ യമജോ ഥോമാനാമാ ശിഷ്യോ യീശോരാഗമനകാലൈ തൈഃ സാർദ്ധം നാസീത്|
25 Die anderen Jünger teilten ihm nun mit: »Wir haben den Herrn gesehen!« Er aber erklärte ihnen: »Wenn ich nicht das Nägelmal in seinen Händen sehe und meinen Finger in das Nägelmal und meine Hand in seine Seite lege, werde ich es nimmermehr glauben!«
അതോ വയം പ്രഭൂമ് അപശ്യാമേതി വാക്യേഽന്യശിഷ്യൈരുക്തേ സോവദത്, തസ്യ ഹസ്തയോ ർലൗഹകീലകാനാം ചിഹ്നം ന വിലോക്യ തച്ചിഹ്നമ് അങ്ഗുല്യാ ന സ്പൃഷ്ട്വാ തസ്യ കുക്ഷൗ ഹസ്തം നാരോപ്യ ചാഹം ന വിശ്വസിഷ്യാമി|
26 Acht Tage später befanden sich seine Jünger wieder im Hause, und (diesmal) war Thomas bei ihnen. Da kam Jesus bei verschlossenen Türen, trat mitten unter sie und sagte: »Friede sei mit euch!«
അപരമ് അഷ്ടമേഽഹ്നി ഗതേ സതി ഥോമാസഹിതഃ ശിഷ്യഗണ ഏകത്ര മിലിത്വാ ദ്വാരം രുദ്ധ്വാഭ്യന്തര ആസീത്, ഏതർഹി യീശുസ്തേഷാം മധ്യസ്ഥാനേ തിഷ്ഠൻ അകഥയത്, യുഷ്മാകം കുശലം ഭൂയാത്|
27 Darauf sagte er zu Thomas: »Reiche deinen Finger her und sieh dir meine Hände an; dann reiche deine Hand her und lege sie mir in die Seite und sei nicht (länger) ungläubig, sondern werde gläubig!«
പശ്ചാത് ഥാമൈ കഥിതവാൻ ത്വമ് അങ്ഗുലീമ് അത്രാർപയിത്വാ മമ കരൗ പശ്യ കരം പ്രസാര്യ്യ മമ കുക്ഷാവർപയ നാവിശ്വസ്യ|
28 Da antwortete ihm Thomas: »Mein Herr und mein Gott!«
തദാ ഥോമാ അവദത്, ഹേ മമ പ്രഭോ ഹേ മദീശ്വര|
29 Jesus erwiderte ihm: »Weil du mich gesehen hast, bist du gläubig geworden. Selig sind die, welche nicht gesehen haben und doch zum Glauben gekommen sind!«
യീശുരകഥയത്, ഹേ ഥോമാ മാം നിരീക്ഷ്യ വിശ്വസിഷി യേ ന ദൃഷ്ട്വാ വിശ്വസന്തി തഏവ ധന്യാഃ|
30 Noch viele andere Wunderzeichen hat Jesus vor den Augen seiner Jünger getan, die in diesem Buche nicht aufgezeichnet stehen;
ഏതദന്യാനി പുസ്തകേഽസ്മിൻ അലിഖിതാനി ബഹൂന്യാശ്ചര്യ്യകർമ്മാണി യീശുഃ ശിഷ്യാണാം പുരസ്താദ് അകരോത്|
31 diese aber sind niedergeschrieben worden, damit ihr glaubt, daß Jesus der Gesalbte, der Sohn Gottes ist, und damit ihr durch den Glauben Leben in seinem Namen habt.
കിന്തു യീശുരീശ്വരസ്യാഭിഷിക്തഃ സുത ഏവേതി യഥാ യൂയം വിശ്വസിഥ വിശ്വസ്യ ച തസ്യ നാമ്നാ പരമായുഃ പ്രാപ്നുഥ തദർഥമ് ഏതാനി സർവ്വാണ്യലിഖ്യന്ത|
