Johannes 11
1 Es lag aber ein Mann krank darnieder, Lazarus von Bethanien, aus dem Dorfe, in welchem Maria und ihre Schwester Martha wohnten –
අනන්තරං මරියම් තස්‍යා භගිනී මර්ථා ච යස්මින් වෛථනීයාග්‍රාමේ වසතස්තස්මින් ග්‍රාමේ ඉලියාසර් නාමා පීඩිත ඒක ආසීත්|
2 es war die Maria, die den Herrn mit Myrrhenbalsam gesalbt und seine Füße mit ihren Haaren getrocknet hat –: deren Bruder Lazarus lag krank darnieder.
යා මරියම් ප්‍රභුං සුගන්ධිතේලෛන මර්ද්දයිත්වා ස්වකේශෛස්තස්‍ය චරණෞ සමමාර්ජත් තස්‍යා භ්‍රාතා ස ඉලියාසර් රෝගී|
3 Da sandten die Schwestern zu Jesus und ließen ihm sagen: »Herr, siehe, der, den du lieb hast, der ist krank!«
අපරඤ්ච හේ ප්‍රභෝ භවාන් යස්මින් ප්‍රීයතේ ස ඒව පීඩිතෝස්තීති කථාං කථයිත්වා තස්‍ය භගින්‍යෞ ප්‍රේෂිතවත්‍යෞ|
4 Als Jesus das vernahm, sagte er: »Diese Krankheit führt nicht zum Tode, sondern dient zur Verherrlichung Gottes, weil der Sohn Gottes durch sie verherrlicht werden soll.«
තදා යීශුරිමාං වාර්ත්තාං ශ්‍රුත්වාකථයත පීඩේයං මරණාර්ථං න කින්ත්වීශ්වරස්‍ය මහිමාර්ථම් ඊශ්වරපුත්‍රස්‍ය මහිමප්‍රකාශාර්ථඤ්ච ජාතා|
5 Jesus hatte aber die Martha und ihre Schwester und auch den Lazarus lieb.
යීශු ර‍්‍යද්‍යපිමර්ථායාං තද්භගින්‍යාම් ඉලියාසරි චාප්‍රීයත,
6 Als er nun von dessen Krankheit gehört hatte, blieb er zunächst noch zwei Tage an dem Orte, wo er sich befand;
තථාපි ඉලියාසරඃ පීඩායාඃ කථං ශ්‍රුත්වා යත්‍ර ආසීත් තත්‍රෛව දිනද්වයමතිෂ්ඨත්|
7 dann erst sagte er zu seinen Jüngern: »Wir wollen wieder nach Judäa ziehen!«
තතඃ පරම් ස ශිෂ්‍යානකථයද් වයං පුන ර‍්‍යිහූදීයප්‍රදේශං යාමඃ|
8 Die Jünger erwiderten ihm: »Rabbi, soeben erst haben die Juden dich steinigen wollen, und nun willst du wieder dorthin gehen?«
තතස්තේ ප්‍රත්‍යවදන්, හේ ගුරෝ ස්වල්පදිනානි ගතානි යිහූදීයාස්ත්වාං පාෂාණෛ ර්හන්තුම් උද්‍යතාස්තථාපි කිං පුනස්තත්‍ර යාස්‍යසි?
9 Jesus antwortete: »Hat der Tag nicht zwölf Stunden? Wenn man am Tage wandert, stößt man nicht an, weil man das Licht dieser Welt sieht;
යීශුඃ ප්‍රත්‍යවදත්, ඒකස්මින් දිනේ කිං ද්වාදශඝටිකා න භවන්ති? කෝපි දිවා ගච්ඡන් න ස්ඛලති යතඃ ස ඒතජ්ජගතෝ දීප්තිං ප්‍රාප්නෝති|
10 wenn man aber bei Nacht wandert, stößt man an, weil man kein Licht in sich hat, um zu sehen.«
කින්තු රාත්‍රෞ ගච්ඡන් ස්ඛලති යතෝ හේතෝස්තත්‍ර දීප්ති ර්නාස්ති|
11 So sagte er und fuhr dann fort: »Unser Freund Lazarus ist eingeschlafen; aber ich gehe hin, um ihn aus dem Schlaf zu wecken.«
ඉමාං කථාං කථයිත්වා ස තානවදද්, අස්මාකං බන්ධුඃ ඉලියාසර් නිද්‍රිතෝභූද් ඉදානීං තං නිද්‍රාතෝ ජාගරයිතුං ගච්ඡාමි|
12 Da erwiderten ihm die Jünger: »Herr, wenn er eingeschlafen ist, wird er wieder gesund werden.«
යීශු ර්මෘතෞ කථාමිමාං කථිතවාන් කින්තු විශ්‍රාමාර්ථං නිද්‍රායාං කථිතවාන් ඉති ඥාත්වා ශිෂ්‍යා අකථයන්,
13 Jesus hatte den Tod des Lazarus gemeint, sie dagegen waren der Meinung, er rede vom gewöhnlichen Schlaf.
හේ ගුරෝ ස යදි නිද්‍රාති තර්හි භද්‍රමේව|
14 Da sagte Jesus ihnen denn mit klaren Worten: »Lazarus ist gestorben,
තදා යීශුඃ ස්පෂ්ටං තාන් ව්‍යාහරත්, ඉලියාසර් අම්‍රියත;
15 und ich freue mich euretwegen, daß ich nicht dort gewesen bin, damit ihr glauben lernt. Doch nun laßt uns zu ihm gehen!«
කින්තු යූයං යථා ප්‍රතීථ තදර්ථමහං තත්‍ර න ස්ථිතවාන් ඉත්‍යස්මාද් යුෂ්මන්නිමිත්තම් ආහ්ලාදිතෝහං, තථාපි තස්‍ය සමීපේ යාම|
16 Da sagte Thomas, der auch den Namen ›Zwilling‹ führt, zu seinen Mitjüngern: »Laßt uns hingehen, um mit ihm zu sterben!«
තදා ථෝමා යං දිදුමං වදන්ති ස සඞ්ගිනඃ ශිෂ්‍යාන් අවදද් වයමපි ගත්වා තේන සාර්ද්ධං ම්‍රියාමහෛ|
17 Als nun Jesus hinkam, fand er ihn schon seit vier Tagen im Grabe liegen.
යීශුස්තත්‍රෝපස්ථාය ඉලියාසරඃ ශ්මශානේ ස්ථාපනාත් චත්වාරි දිනානි ගතානීති වාර්ත්තාං ශ්‍රුතවාන්|
18 Bethanien lag aber in der Nähe von Jerusalem, etwa fünfzehn Stadien von dort entfernt;
වෛථනීයා යිරූශාලමඃ සමීපස්ථා ක්‍රෝශෛකමාත්‍රාන්තරිතා;
19 darum hatten sich viele von den Juden bei Martha und Maria eingefunden, um sie über den Tod ihres Bruders zu trösten.
තස්මාද් බහවෝ යිහූදීයා මර්ථාං මරියමඤ්ච භ්‍යාතෘශෝකාපන්නාං සාන්ත්වයිතුං තයෝඃ සමීපම් ආගච්ඡන්|
20 Als nun Martha von der Ankunft Jesu hörte, ging sie ihm entgegen; Maria aber blieb im Hause (bei den Trauergästen) sitzen.
මර්ථා යීශෝරාගමනවාර්තාං ශ්‍රුත්වෛව තං සාක්‍ෂාද් අකරෝත් කින්තු මරියම් ගේහ උපවිශ්‍ය ස්ථිතා|
21 Da sagte Martha zu Jesus: »Herr, wärest du hier gewesen, so wäre mein Bruder nicht gestorben!
තදා මර්ථා යීශුමවාදත්, හේ ප්‍රභෝ යදි භවාන් අත්‍රාස්ථාස්‍යත් තර්හි මම භ්‍රාතා නාමරිෂ්‍යත්|
22 Doch auch so weiß ich, daß Gott dir alles gewähren wird, um was du Gott bittest.«
කින්ත්විදානීමපි යද් ඊශ්වරේ ප්‍රාර්ථයිෂ්‍යතේ ඊශ්වරස්තද් දාස්‍යතීති ජානේ(අ)හං|
23 Jesus erwiderte ihr: »Dein Bruder wird auferstehen!«
යීශුරවාදීත් තව භ්‍රාතා සමුත්ථාස්‍යති|
24 Martha antwortete ihm: »Ich weiß, daß er bei der Auferstehung am jüngsten Tage auferstehen wird.«
මර්ථා ව්‍යාහරත් ශේෂදිවසේ ස උත්ථානසමයේ ප්‍රෝත්ථාස්‍යතීති ජානේ(අ)හං|
25 Jesus entgegnete ihr: »Ich bin die Auferstehung und das Leben; wer an mich glaubt, wird leben, wenn er auch stirbt,
තදා යීශුඃ කථිතවාන් අහමේව උත්ථාපයිතා ජීවයිතා ච යඃ කශ්චන මයි විශ්වසිති ස මෘත්වාපි ජීවිෂ්‍යති;
යඃ කශ්චන ච ජීවන් මයි විශ්වසිති ස කදාපි න මරිෂ්‍යති, අස්‍යාං කථායාං කිං විශ්වසිෂි? (aiōn g165)
27 Sie antwortete ihm: »Ja, Herr, ich habe den Glauben gewonnen, daß du Christus bist, der Sohn Gottes, der in die Welt kommen soll.«
සාවදත් ප්‍රභෝ යස්‍යාවතරණාපේක්‍ෂාස්ති භවාන් සඒවාභිෂික්ත්ත ඊශ්වරපුත්‍ර ඉති විශ්වසිමි|
28 Nach diesen Worten ging sie weg und rief ihre Schwester Maria, indem sie ihr zuflüsterte: »Der Meister ist da und läßt dich rufen!«
ඉති කථාං කථයිත්වා සා ගත්වා ස්වාං භගිනීං මරියමං ගුප්තමාහූය ව්‍යාහරත් ගුරුරුපතිෂ්ඨති ත්වාමාහූයති ච|
29 Sobald jene das gehört hatte, stand sie schnell auf und machte sich auf den Weg zu ihm;
කථාමිමාං ශ්‍රුත්වා සා තූර්ණම් උත්ථාය තස්‍ය සමීපම් අගච්ඡත්|
30 Jesus war aber noch nicht in das Dorf gekommen, sondern befand sich noch an der Stelle, wohin Martha ihm entgegengekommen war.
යීශු ර්ග්‍රාමමධ්‍යං න ප්‍රවිශ්‍ය යත්‍ර මර්ථා තං සාක්‍ෂාද් අකරෝත් තත්‍ර ස්ථිතවාන්|
31 Als nun die Juden, die bei Maria im Hause waren und sie zu trösten suchten, sie schnell aufstehen und hinausgehen sahen, folgten sie ihr nach in der Meinung, sie wolle zum Grabe gehen, um dort zu weinen.
යේ යිහූදීයා මරියමා සාකං ගෘහේ තිෂ්ඨන්තස්තාම් අසාන්ත්වයන තේ තාං ක්‍ෂිප්‍රම් උත්ථාය ගච්ඡන්තිං විලෝක්‍ය ව්‍යාහරන්, ස ශ්මශානේ රෝදිතුං යාති, ඉත්‍යුක්ත්වා තේ තස්‍යාඃ පශ්චාද් අගච්ඡන්|
32 Als nun Maria an die Stelle kam, wo Jesus sich befand, und ihn erblickt hatte, warf sie sich ihm zu Füßen und sagte zu ihm: »Herr, wärest du hier gewesen, so wäre mein Bruder nicht gestorben!«
යත්‍ර යීශුරතිෂ්ඨත් තත්‍ර මරියම් උපස්ථාය තං දෘෂ්ට්වා තස්‍ය චරණයෝඃ පතිත්වා ව්‍යාහරත් හේ ප්‍රභෝ යදි භවාන් අත්‍රාස්ථාස්‍යත් තර්හි මම භ්‍රාතා නාමරිෂ්‍යත්|
33 Als nun Jesus sah, wie sie weinte und wie auch die Juden weinten, die mit ihr gekommen waren, fühlte er sich im Geist heftig bewegt und erschüttert.
යීශුස්තාං තස්‍යාඃ සඞ්ගිනෝ යිහූදීයාංශ්ච රුදතෝ විලෝක්‍ය ශෝකාර්ත්තඃ සන් දීර්ඝං නිශ්වස්‍ය කථිතවාන් තං කුත්‍රාස්ථාපයත?
34 Darauf fragte er: »Wo habt ihr ihn beigesetzt?« Sie antworteten ihm: »Herr, komm und sieh es!«
තේ ව්‍යාහරන්, හේ ප්‍රභෝ භවාන් ආගත්‍ය පශ්‍යතු|
35 Jesus weinte.
යීශුනා ක්‍රන්දිතං|
36 Da sagten die Juden: »Seht, wie lieb hat er ihn gehabt!«
අතඒව යිහූදීයා අවදන්, පශ්‍යතායං තස්මින් කිදෘග් අප්‍රියත|
37 Einige von ihnen aber sagten: »Hätte dieser, der dem Blinden die Augen aufgetan hat, nicht auch machen können, daß dieser hier nicht zu sterben brauchte?«
තේෂාං කේචිද් අවදන් යෝන්ධාය චක්‍ෂුෂී දත්තවාන් ස කිම් අස්‍ය මෘත්‍යුං නිවාරයිතුං නාශක්නෝත්?
38 Da geriet Jesus in seinem Innern aufs neue in heftige Erregung und trat an das Grab; es war dies aber eine Höhle, vor deren Eingang ein Stein lag.
තතෝ යීශුඃ පුනරන්තර්දීර්ඝං නිශ්වස්‍ය ශ්මශානාන්තිකම් අගච්ඡත්| තත් ශ්මශානම් ඒකං ගහ්වරං තන්මුඛේ පාෂාණ ඒක ආසීත්|
39 Jesus sagte: »Hebt den Stein weg!« Martha, die Schwester des Verstorbenen, erwiderte ihm: »Herr, er ist schon in Verwesung; es ist ja schon der vierte Tag seit seinem Tode.«
තදා යීශුරවදද් ඒනං පාෂාණම් අපසාරයත, තතඃ ප්‍රමීතස්‍ය භගිනී මර්ථාවදත් ප්‍රභෝ, අධුනා තත්‍ර දුර්ගන්ධෝ ජාතඃ, යතෝද්‍ය චත්වාරි දිනානි ශ්මශානේ ස තිෂ්ඨති|
40 Jesus entgegnete ihr: »Habe ich dir nicht gesagt, daß, wenn du glaubst, du die Herrlichkeit Gottes sehen wirst?«
තදා යීශුරවාදීත්, යදි විශ්වසිෂි තර්හීශ්වරස්‍ය මහිමප්‍රකාශං ද්‍රක්‍ෂ්‍යසි කථාමිමාං කිං තුභ්‍යං නාකථයං?
41 Da hoben sie den Stein weg; Jesus aber richtete die Augen (zum Himmel) empor und betete: »Vater, ich danke dir, daß du mich erhört hast!
තදා මෘතස්‍ය ශ්මශානාත් පාෂාණෝ(අ)පසාරිතේ යීශුරූර්ද්ව්වං පශ්‍යන් අකථයත්, හේ පිත ර්මම නේවේසනම් අශෘණෝඃ කාරණාදස්මාත් ත්වාං ධන්‍යං වදාමි|
42 Ich wußte wohl, daß du mich allezeit erhörst; aber um des Volkes willen, das hier rings (um mich) steht, habe ich’s gesagt, damit sie zum Glauben kommen, daß du mich gesandt hast.«
ත්වං සතතං ශෘණෝෂි තදප්‍යහං ජානාමි, කින්තු ත්වං මාං යත් ප්‍රෛරයස්තද් යථාස්මින් ස්ථානේ ස්ථිතා ලෝකා විශ්වසන්ති තදර්ථම් ඉදං වාක්‍යං වදාමි|
43 Nach diesen Worten rief er mit lauter Stimme: »Lazarus, komm heraus!«
ඉමාං කථාං කථයිත්වා ස ප්‍රෝච්චෛරාහ්වයත්, හේ ඉලියාසර් බහිරාගච්ඡ|
44 Da kam der Gestorbene heraus, an den Beinen und Armen mit Binden umwickelt, und sein Gesicht war mit einem Schweißtuch umbunden. Jesus sagte zu ihnen: »Macht ihn los (von seinen Hüllen) und laßt ihn (frei) gehen!«
තතඃ ස ප්‍රමීතඃ ශ්මශානවස්ත්‍රෛ ර්බද්ධහස්තපාදෝ ගාත්‍රමාර්ජනවාසසා බද්ධමුඛශ්ච බහිරාගච්ඡත්| යීශුරුදිතවාන් බන්ධනානි මෝචයිත්වා ත්‍යජතෛනං|
45 Viele nun von den Juden, die zu Maria gekommen waren und zugeschaut hatten bei dem, was Jesus getan hatte, wurden an ihn gläubig;
මරියමඃ සමීපම් ආගතා යේ යිහූදීයලෝකාස්තදා යීශෝරේතත් කර්ම්මාපශ්‍යන් තේෂාං බහවෝ ව්‍යශ්වසන්,
46 einige von ihnen aber gingen weg zu den Pharisäern und berichteten ihnen, was Jesus getan hatte.
කින්තු කේචිදන්‍යේ ඵිරූශිනාං සමීපං ගත්වා යීශෝරේතස්‍ය කර්ම්මණෝ වාර්ත්තාම් අවදන්|
47 Infolgedessen beriefen die Hohenpriester und Pharisäer eine Versammlung des Hohen Rates und sagten: »Was sollen wir tun, da dieser Mensch so viele Wunderzeichen vollführt?
තතඃ පරං ප්‍රධානයාජකාඃ ඵිරූශිනාශ්ච සභාං කෘත්වා ව්‍යාහරන් වයං කිං කුර්ම්මඃ? ඒෂ මානවෝ බහූන්‍යාශ්චර‍්‍ය්‍යකර්ම්මාණි කරෝති|
48 Lassen wir ihn so weiter gewähren, so werden (schließlich) noch alle an ihn glauben, und dann werden die Römer kommen und uns die Stätte und unser Volkstum beseitigen.«
යදීදෘශං කර්ම්ම කර්ත්තුං න වාරයාමස්තර්හි සර්ව්වේ ලෝකාස්තස්මින් විශ්වසිෂ්‍යන්ති රෝමිලෝකාශ්චාගත්‍යාස්මාකම් අනයා රාජධාන්‍යා සාර්ද්ධං රාජ්‍යම් ආඡේත්ස්‍යන්ති|
49 Einer aber von ihnen, nämlich Kaiphas, der in jenem Jahre Hoherpriester war, sagte zu ihnen: »Ihr seid ganz ohne Einsicht
තදා තේෂාං කියඵානාමා යස්තස්මින් වත්සරේ මහායාජකපදේ න්‍යයුජ්‍යත ස ප්‍රත්‍යවදද් යූයං කිමපි න ජානීථ;
50 und bedenkt nicht, daß es besser für euch ist, daß ein einzelner Mensch für das Volk stirbt, und nicht das ganze Volk zugrunde geht.«
සමග්‍රදේශස්‍ය විනාශතෝපි සර්ව්වලෝකාර්ථම් ඒකස්‍ය ජනස්‍ය මරණම් අස්මාකං මඞ්ගලහේතුකම් ඒතස්‍ය විවේචනාමපි න කුරුථ|
51 Dies sagte er aber nicht von sich selbst aus, sondern als Hoherpriester jenes Jahres weissagte er (unbewußt), daß Jesus (zum Heil) für das Volk sterben würde,
ඒතාං කථාං ස නිජබුද්ධ්‍යා ව්‍යාහරද් ඉති න,
52 und zwar nicht für das (jüdische) Volk allein, sondern auch, damit er die (unter den Völkern) zerstreuten Gotteskinder zu einem einheitlichen Ganzen vereinigte.
කින්තු යීශූස්තද්දේශීයානාං කාරණාත් ප්‍රාණාන් ත්‍යක්‍ෂ්‍යති, දිශි දිශි විකීර්ණාන් ඊශ්වරස්‍ය සන්තානාන් සංගෘහ්‍යෛකජාතිං කරිෂ්‍යති ච, තස්මින් වත්සරේ කියඵා මහායාජකත්වපදේ නියුක්තඃ සන් ඉදං භවිෂ්‍යද්වාක්‍යං කථිතවාන්|
53 So beratschlagten sie denn von diesem Tage an miteinander in der Absicht, ihn zu töten.
තද්දිනමාරභ්‍ය තේ කථං තං හන්තුං ශක්නුවන්තීති මන්ත්‍රණාං කර්ත්තුං ප්‍රාරේභිරේ|
54 Daher ging Jesus nicht mehr öffentlich unter den Juden umher, sondern zog sich von dort in die Gegend nahe bei der Wüste nach einer Stadt namens Ephraim zurück und verweilte dort mit seinen Jüngern längere Zeit.
අතඒව යිහූදීයානාං මධ්‍යේ යීශුඃ සප්‍රකාශං ගමනාගමනේ අකෘත්වා තස්මාද් ගත්වා ප්‍රාන්තරස්‍ය සමීපස්ථායිප්‍රදේශස්‍යේඵ්‍රායිම් නාම්නි නගරේ ශිෂ්‍යෛඃ සාකං කාලං යාපයිතුං ප්‍රාරේභේ|
55 Es stand aber das jüdische Passah nahe bevor, und viele Leute zogen aus dem (ganzen) Lande schon vor dem Passah nach Jerusalem hinauf, um sich zu heiligen.
අනන්තරං යිහූදීයානාං නිස්තාරෝත්සවේ නිකටවර්ත්තිනි සති තදුත්සවාත් පූර්ව්වං ස්වාන් ශුචීන් කර්ත්තුං බහවෝ ජනා ග්‍රාමේභ්‍යෝ යිරූශාලම් නගරම් ආගච්ඡන්,
56 Sie suchten nun dort nach Jesus und besprachen sich miteinander, während sie auf dem Tempelplatze standen: »Was meint ihr? Er wird doch wohl nicht zum Feste kommen?«
යීශෝරන්වේෂණං කෘත්වා මන්දිරේ දණ්ඩායමානාඃ සන්තඃ පරස්පරං ව්‍යාහරන්, යුෂ්මාකං කීදෘශෝ බෝධෝ ජායතේ? ස කිම් උත්සවේ(අ)ස්මින් අත්‍රාගමිෂ්‍යති?
57 Die Hohenpriester und Pharisäer aber hatten mehrfach die Verfügung ergehen lassen, wenn jemand seinen Aufenthaltsort in Erfahrung bringe, solle er Anzeige erstatten, damit sie ihn festnehmen könnten.
ස ච කුත්‍රාස්ති යද්‍යේතත් කශ්චිද් වේත්ති තර්හි දර්ශයතු ප්‍රධානයාජකාඃ ඵිරූශිනශ්ච තං ධර්ත්තුං පූර්ව්වම් ඉමාම් ආඥාං ප්‍රාචාරයන්|
