Johannes 10
1 »Wahrlich, wahrlich ich sage euch: Wer nicht durch die Tür in die Hürde der Schafe hineingeht, sondern anderswo hineinsteigt, der ist ein Dieb und ein Räuber;
அஹம்’ யுஷ்மாநதியதா²ர்த²ம்’ வதா³மி, யோ ஜநோ த்³வாரேண ந ப்ரவிஸ்²ய கேநாப்யந்யேந மேஷக்³ரு’ஹம்’ ப்ரவிஸ²தி ஸ ஏவ ஸ்தேநோ த³ஸ்யுஸ்²ச|
2 wer aber durch die Tür hineingeht, der ist der Hirt der Schafe.
யோ த்³வாரேண ப்ரவிஸ²தி ஸ ஏவ மேஷபாலக: |
3 Diesem macht der Türhüter auf, und die Schafe hören auf seine Stimme; er ruft die ihm gehörenden Schafe mit Namen und führt sie hinaus.
தௌ³வாரிகஸ்தஸ்மை த்³வாரம்’ மோசயதி மேஷக³ணஸ்²ச தஸ்ய வாக்யம்’ ஸ்²ரு’ணோதி ஸ நிஜாந் மேஷாந் ஸ்வஸ்வநாம்நாஹூய ப³ஹி: க்ரு’த்வா நயதி|
4 Wenn er dann alle Schafe, die ihm gehören, hinausgelassen hat, geht er vor ihnen her, und die Schafe folgen ihm, weil sie seine Stimme kennen.
ததா² நிஜாந் மேஷாந் ப³ஹி: க்ரு’த்வா ஸ்வயம்’ தேஷாம் அக்³ரே க³ச்ச²தி, ததோ மேஷாஸ்தஸ்ய ஸ²ப்³த³ம்’ பு³த்⁴யந்தே, தஸ்மாத் தஸ்ய பஸ்²சாத்³ வ்ரஜந்தி|
5 Einem Fremden aber würden sie nicht folgen, sondern vor ihm fliehen, weil sie die Stimme der Fremden nicht kennen.«
கிந்து பரஸ்ய ஸ²ப்³த³ம்’ ந பு³த்⁴யந்தே தஸ்மாத் தஸ்ய பஸ்²சாத்³ வ்ரஜிஷ்யந்தி வரம்’ தஸ்ய ஸமீபாத் பலாயிஷ்யந்தே|
6 Dies sagte Jesus ihnen in bildlicher Rede; sie verstanden aber nicht, was er ihnen damit sagen wollte.
யீஸு²ஸ்தேப்⁴ய இமாம்’ த்³ரு’ஷ்டாந்தகதா²ம் அகத²யத் கிந்து தேந கதி²தகதா²யாஸ்தாத்பர்ய்யம்’ தே நாபு³த்⁴யந்த|
7 Da sagte Jesus von neuem zu ihnen: »Wahrlich, wahrlich ich sage euch: Ich bin die Tür für die Schafe!
அதோ யீஸு²: புநரகத²யத், யுஷ்மாநாஹம்’ யதா²ர்த²தரம்’ வ்யாஹராமி, மேஷக்³ரு’ஹஸ்ய த்³வாரம் அஹமேவ|
8 Alle, die vor mir gekommen sind, sind Diebe und Räuber; aber die Schafe haben nicht auf sie gehört.
மயா ந ப்ரவிஸ்²ய ய ஆக³ச்ச²ந் தே ஸ்தேநா த³ஸ்யவஸ்²ச கிந்து மேஷாஸ்தேஷாம்’ கதா² நாஸ்²ரு’ண்வந்|
9 Ich bin die Tür: Wenn jemand durch mich eingeht, wird er gerettet werden, wird ein- und ausgehen und Weide finden.
அஹமேவ த்³வாரஸ்வரூப: , மயா ய: கஸ்²சித ப்ரவிஸ²தி ஸ ரக்ஷாம்’ ப்ராப்ஸ்யதி ததா² ப³ஹிரந்தஸ்²ச க³மநாக³மநே க்ரு’த்வா சரணஸ்தா²நம்’ ப்ராப்ஸ்யதி|
10 Der Dieb kommt nur, um zu stehlen und zu schlachten und Unheil anzurichten; ich aber bin gekommen, damit die Schafe Leben haben und Überfluß haben.«
யோ ஜநஸ்தேந: ஸ கேவலம்’ ஸ்தைந்யப³த⁴விநாஸா²ந் கர்த்துமேவ ஸமாயாதி கிந்த்வஹம் ஆயு ர்தா³தும் அர்தா²த் பா³ஹூல்யேந ததே³வ தா³தும் ஆக³ச்ச²ம்|
11 »Ich bin der gute Hirt! Der gute Hirt gibt sein Leben für die Schafe hin.
அஹமேவ ஸத்யமேஷபாலகோ யஸ்து ஸத்யோ மேஷபாலக: ஸ மேஷார்த²ம்’ ப்ராணத்யாக³ம்’ கரோதி;
12 Der Mietling (aber), der kein Hirt ist und dem die Schafe nicht zu eigen gehören, sieht den Wolf kommen, verläßt die Schafe und flieht; und der Wolf fällt sie an und zerstreut sie:
கிந்து யோ ஜநோ மேஷபாலகோ ந, அர்தா²த்³ யஸ்ய மேஷா நிஜா ந ப⁴வந்தி, ய ஏதாத்³ரு’ஸோ² வைதநிக: ஸ வ்ரு’கம் ஆக³ச்ச²ந்தம்’ த்³ரு’ஷ்ட்வா மேஜவ்ரஜம்’ விஹாய பலாயதே, தஸ்மாத்³ வ்ரு’கஸ்தம்’ வ்ரஜம்’ த்⁴ரு’த்வா விகிரதி|
13 er ist ja nur ein Mietling, und ihm ist an den Schafen nichts gelegen.
வைதநிக: பலாயதே யத: ஸ வேதநார்தீ² மேஷார்த²ம்’ ந சிந்தயதி|
14 Ich bin der gute Hirt und kenne die Meinen, und die Meinen kennen mich,
அஹமேவ ஸத்யோ மேஷபாலக: , பிதா மாம்’ யதா² ஜாநாதி, அஹஞ்ச யதா² பிதரம்’ ஜாநாமி,
15 ebenso wie der Vater mich kennt und ich den Vater kenne; und ich gebe mein Leben für die Schafe hin. –
ததா² நிஜாந் மேஷாநபி ஜாநாமி, மேஷாஸ்²ச மாம்’ ஜாநாந்தி, அஹஞ்ச மேஷார்த²ம்’ ப்ராணத்யாக³ம்’ கரோமி|
16 Ich habe auch noch andere Schafe, die nicht zu dieser Hürde gehören; auch diese muß ich führen, und sie werden auf meinen Ruf hören, und es wird eine Herde, ein Hirt sein.
அபரஞ்ச ஏதத்³ க்³ரு’ஹீய மேஷேப்⁴யோ பி⁴ந்நா அபி மேஷா மம ஸந்தி தே ஸகலா ஆநயிதவ்யா: ; தே மம ஸ²ப்³த³ம்’ ஸ்²ரோஷ்யந்தி தத ஏகோ வ்ரஜ ஏகோ ரக்ஷகோ ப⁴விஷ்யதி|
17 Um deswillen hat der Vater mich lieb, weil ich mein Leben hingebe, damit ich es wieder an mich nehme;
ப்ராணாநஹம்’ த்யக்த்வா புந: ப்ராணாந் க்³ரஹீஷ்யாமி, தஸ்மாத் பிதா மயி ஸ்நேஹம்’ கரோதி|
18 niemand nimmt es mir, sondern ich gebe es freiwillig hin. Ich habe Vollmacht, es hinzugeben, und ich habe Vollmacht, es wieder an mich zu nehmen; die Ermächtigung dazu habe ich von meinem Vater erhalten.«
கஸ்²சிஜ்ஜநோ மம ப்ராணாந் ஹந்தும்’ ந ஸ²க்நோதி கிந்து ஸ்வயம்’ தாந் ஸமர்பயாமி தாந் ஸமர்பயிதும்’ புநர்க்³ரஹீதுஞ்ச மம ஸ²க்திராஸ்தே பா⁴ரமிமம்’ ஸ்வபிது: ஸகாஸா²த் ப்ராப்தோஹம்|
19 Da entstand wegen dieser Worte wieder eine Meinungsverschiedenheit unter den Juden.
அஸ்மாது³பதே³ஸா²த் புநஸ்²ச யிஹூதீ³யாநாம்’ மத்⁴யே பி⁴ந்நவாக்யதா ஜாதா|
20 Viele von ihnen sagten nämlich: »Er ist von einem bösen Geist besessen und ist von Sinnen: was hört ihr ihn noch an?«
ததோ ப³ஹவோ வ்யாஹரந் ஏஷ பூ⁴தக்³ரஸ்த உந்மத்தஸ்²ச, குத ஏதஸ்ய கதா²ம்’ ஸ்²ரு’ணுத²?
21 Andere aber sagten: »Das sind nicht Worte eines Besessenen; kann etwa ein böser Geist Blinden die Augen auftun?«
கேசித்³ அவத³ந் ஏதஸ்ய கதா² பூ⁴தக்³ரஸ்தஸ்ய கதா²வந்ந ப⁴வந்தி, பூ⁴த: கிம் அந்தா⁴ய சக்ஷுஷீ தா³தும்’ ஸ²க்நோதி?
22 Damals fand das Fest der Tempelweihe in Jerusalem statt; es war Winter,
ஸீ²தகாலே யிரூஸா²லமி மந்தி³ரோத்ஸர்க³பர்வ்வண்யுபஸ்தி²தே
23 und Jesus ging im Tempel in der Halle Salomos auf und ab.
யீஸு²: ஸுலேமாநோ நி: ஸாரேண க³மநாக³மநே கரோதி,
24 Da umringten ihn die Juden und sagten zu ihm: »Wie lange läßt du uns noch in Ungewißheit schweben? Bist du Christus, so sage es uns frei heraus!«
ஏதஸ்மிந் ஸமயே யிஹூதீ³யாஸ்தம்’ வேஷ்டயித்வா வ்யாஹரந் கதி காலாந் அஸ்மாகம்’ விசிகித்ஸாம்’ ஸ்தா²பயிஷ்யாமி? யத்³யபி⁴ஷிக்தோ ப⁴வதி தர்ஹி தத் ஸ்பஷ்டம்’ வத³|
25 Jesus antwortete ihnen: »Ich habe es euch gesagt, doch ihr glaubt (es) nicht. Die Werke, die ich im Namen meines Vaters vollbringe, die legen Zeugnis von mir ab;
ததா³ யீஸு²: ப்ரத்யவத³த்³ அஹம் அசகத²ம்’ கிந்து யூயம்’ ந ப்ரதீத², நிஜபிது ர்நாம்நா யாம்’ யாம்’ க்ரியாம்’ கரோமி ஸா க்ரியைவ மம ஸாக்ஷிஸ்வரூபா|
26 aber ihr glaubt nicht, weil ihr nicht zu meinen Schafen gehört.
கிந்த்வஹம்’ பூர்வ்வமகத²யம்’ யூயம்’ மம மேஷா ந ப⁴வத², காரணாத³ஸ்மாந் ந விஸ்²வஸித²|
27 Meine Schafe hören auf meine Stimme, und ich kenne sie, und sie folgen mir nach;
மம மேஷா மம ஸ²ப்³த³ம்’ ஸ்²ரு’ண்வந்தி தாநஹம்’ ஜாநாமி தே ச மம பஸ்²சாத்³ க³ச்ச²ந்தி|
29 Mein Vater, der sie mir gegeben hat, ist größer als alle, und niemand vermag sie der Hand meines Vaters zu entreißen.
யோ மம பிதா தாந் மஹ்யம்’ த³த்தவாந் ஸ ஸர்வ்வஸ்மாத் மஹாந், கோபி மம பிது: கராத் தாந் ஹர்த்தும்’ ந ஸ²க்ஷ்யதி|
30 Ich und der Vater sind eins!«
அஹம்’ பிதா ச த்³வயோரேகத்வம்|
31 Da holten die Juden wieder Steine herbei, um ihn zu steinigen;
ததோ யிஹூதீ³யா: புநரபி தம்’ ஹந்தும்’ பாஷாணாந் உத³தோலயந்|
32 Jesus aber sagte zu ihnen: »Viele gute Werke habe ich euch vom Vater her sehen lassen: welches von diesen Werken ist es, wegen dessen ihr mich steinigen wollt?«
யீஸு²: கதி²தவாந் பிது: ஸகாஸா²த்³ ப³ஹூந்யுத்தமகர்ம்மாணி யுஷ்மாகம்’ ப்ராகாஸ²யம்’ தேஷாம்’ கஸ்ய கர்ம்மண: காரணாந் மாம்’ பாஷாணைராஹந்தும் உத்³யதா: ஸ்த²?
33 Die Juden antworteten ihm: »Nicht wegen eines guten Werkes wollen wir dich steinigen, sondern wegen Gotteslästerung, und zwar weil du, der du doch (nur) ein Mensch bist, dich selbst zu Gott machst.«
யிஹூதீ³யா: ப்ரத்யவத³ந் ப்ரஸ²ஸ்தகர்ம்மஹேதோ ர்ந கிந்து த்வம்’ மாநுஷ: ஸ்வமீஸ்²வரம் உக்த்வேஸ்²வரம்’ நிந்த³ஸி காரணாத³ஸ்மாத் த்வாம்’ பாஷாணைர்ஹந்ம: |
34 Jesus antwortete ihnen: »Steht nicht in eurem Gesetz geschrieben: ›Ich habe gesagt: Ihr seid Götter‹?
ததா³ யீஸு²: ப்ரத்யுக்தவாந் மயா கதி²தம்’ யூயம் ஈஸ்²வரா ஏதத்³வசநம்’ யுஷ்மாகம்’ ஸா²ஸ்த்ரே லிகி²தம்’ நாஸ்தி கிம்’?
35 Wenn die Schrift schon jene (Männer), an die das Wort Gottes erging, Götter genannt hat – und die Schrift kann doch ihre Gültigkeit nicht verlieren –:
தஸ்மாத்³ யேஷாம் உத்³தே³ஸே² ஈஸ்²வரஸ்ய கதா² கதி²தா தே யதீ³ஸ்²வரக³ணா உச்யந்தே த⁴ர்ம்மக்³ரந்த²ஸ்யாப்யந்யதா² ப⁴விதும்’ ந ஸ²க்யம்’,
36 wie könnt ihr da dem, welchem der Vater die Weihe erteilt und den er in die Welt gesandt hat, Gotteslästerung vorwerfen, weil ich gesagt habe: ›Ich bin Gottes Sohn‹?
தர்ஹ்யாஹம் ஈஸ்²வரஸ்ய புத்ர இதி வாக்யஸ்ய கத²நாத் யூயம்’ பித்ராபி⁴ஷிக்தம்’ ஜக³தி ப்ரேரிதஞ்ச புமாம்’ஸம்’ கத²ம் ஈஸ்²வரநிந்த³கம்’ வாத³ய?
37 Wenn ich nicht die Werke meines Vaters tue, so glaubt mir nicht;
யத்³யஹம்’ பிது: கர்ம்ம ந கரோமி தர்ஹி மாம்’ ந ப்ரதீத;
38 wenn ich sie aber tue, so glaubt, wenn auch nicht mir selbst, so doch meinen Werken, damit ihr immer gewisser zu der Erkenntnis gelangt, daß der Vater in mir ist und ich im Vater bin.«
கிந்து யதி³ கரோமி தர்ஹி மயி யுஷ்மாபி⁴: ப்ரத்யயே ந க்ரு’தே(அ)பி கார்ய்யே ப்ரத்யய: க்ரியதாம்’, ததோ மயி பிதாஸ்தீதி பிதர்ய்யஹம் அஸ்மீதி ச க்ஷாத்வா விஸ்²வஸிஷ்யத²|
39 Da suchten sie ihn wiederum festzunehmen, doch er entkam aus ihren Händen.
ததா³ தே புநரபி தம்’ த⁴ர்த்தும் அசேஷ்டந்த கிந்து ஸ தேஷாம்’ கரேப்⁴யோ நிஸ்தீர்ய்ய
40 Er zog nun wieder in das Ostjordanland an den Ort, wo Johannes zuerst getauft hatte, und blieb dort.
புந ர்யர்த்³த³ந் அத்³யாஸ்தடே யத்ர புர்வ்வம்’ யோஹந் அமஜ்ஜயத் தத்ராக³த்ய ந்யவஸத்|
41 Da kamen viele zu ihm und sagten: »Johannes hat zwar keinerlei Wunder getan, alles aber, was Johannes über diesen Mann gesagt hat, ist wahr gewesen.«
ததோ ப³ஹவோ லோகாஸ்தத்ஸமீபம் ஆக³த்ய வ்யாஹரந் யோஹந் கிமப்யாஸ்²சர்ய்யம்’ கர்ம்ம நாகரோத் கிந்த்வஸ்மிந் மநுஷ்யே யா ய: கதா² அகத²யத் தா: ஸர்வ்வா: ஸத்யா: ;
42 Und viele kamen dort zum Glauben an ihn.
தத்ர ச ப³ஹவோ லோகாஸ்தஸ்மிந் வ்யஸ்²வஸந்|
