Job 36

1 Hierauf fuhr Elihu weiter fort zu reden:

Elihu mówił jeszcze:

2 »Gedulde dich nur noch ein wenig, daß ich dich unterweise! Denn ich habe für Gottes Sache noch mehr zu sagen.

Poczekaj trochę, a pouczę cię, bo jeszcze przemówię za Boga.

3 Ich will mit meinem Wissen weit ausholen, um meinem Schöpfer zu seinem Recht zu verhelfen;

Z daleka przyniosę swą wiedzę i uznam sprawiedliwość mego Stwórcy.

4 denn wahrlich, meine Worte sind kein Trug: ein Mann mit vollkommener Erkenntnis verhandelt mit dir.«

Bo naprawdę moje słowa nie [są] kłamstwem, a [człowiek] z doskonałą wiedzą [stoi] przed tobą.

5 »Siehe, Gott ist gewaltig und doch nicht teilnahmslos, gewaltig an Kraft des Herzens.

Oto Bóg [jest] potężny, a nie gardzi [nikim]. On jest potężny w sile serca.

6 Er erhält den Frevler nicht am Leben, läßt aber den Elenden ihr Recht zukommen.

Nie pozostawia niegodziwych przy życiu, a ubogim przyznaje prawa.

7 Er wendet seine Augen von dem Gerechten nicht ab, und Königen auf dem Thron verschafft er für immer einen festen Sitz, damit sie erhöht sind.

Nie odwraca swoich oczu od sprawiedliwego, ale sadza ich na wieki z królami na tronie – i są wywyższeni.

8 Wenn sie aber mit Ketten gefesselt sind und in Unglücksbanden gefangen liegen,

A jeśli są związani okowami albo spętani powrozami utrapienia;

9 so hält er ihnen damit ihr Tun vor, ihre Übertretungen, daß sie sich nämlich überhoben haben;

Wtedy oznajmia im ich czyny i przestępstwa – to, że się wzmogły.

10 da öffnet er ihnen das Ohr für Warnungen und mahnt sie, sich vom Frevel abzuwenden.

Otwiera im ucho, aby [przyjęli] karę, i każe im odwrócić się od nieprawości.

11 Wenn sie nun darauf hören und sich unterwerfen, so beenden sie ihre Tage im Glück und ihre Jahre in Wonne;

Jeśli będą posłuszni i będą [mu] służyć, dopełnią swoich dni w dobrobycie, a swoich lat w rozkoszach.

12 wollen sie aber nicht darauf hören, so fallen sie dem Todesgeschoß anheim und verscheiden in Unverstand.

Ale jeśli nie usłuchają, zginą od miecza, umrą bez poznania.

13 Dann geraten aber solche ruchlos Gesinnte in Zorn: sie schreien nicht um Hilfe, obgleich er sie in Fesseln geschlagen hat.

Lecz [ludzie] obłudnego serca gromadzą gniew, nie wołają, kiedy ich wiąże.

14 So stirbt denn ihre Seele schon in der Jugendkraft dahin, und ihr Leben endet wie das der Lustknaben.

Umierają w młodości, swoje życie spędzają wśród rozpustników.

15 Die Dulder dagegen errettet er (gerade) durch ihr Dulden und öffnet ihnen durch die Leiden das Ohr.«

Wyrywa ubogiego z utrapienia i otwiera ich uszy w ucisku.

16 »So sucht er auch dich aus dem Rachen der Not auf weiten Raum zu führen, wo keine Enge mehr ist, und dein Tisch würde mit fettem Mahl reich besetzt sein;

Również ciebie wyrwałby z ciasnego miejsca na [miejsce] przestronne, gdzie nie ma ucisku, a [zastawiłby] twój stół pełnią tłuszczu.

17 du aber hast dich ganz dem frevelhaften Urteilen hingegeben, darum werden Urteil und Gericht dich treffen.

Ale ty zasłużyłeś na sąd niegodziwego, [dlatego] prawo i sąd będą cię trzymać.

18 Laß die Leidenschaft dich ja nicht zu Lästerungen verleiten und die Größe des Lösegeldes dich nicht beirren!

Gniew [wisi], więc uważaj, by nie poraził cię karą, gdyż nie wybawił cię żaden okup.

19 Wird etwa dein Geschrei dich aus der Bedrängnis herausbringen und alle noch so gewaltigen Anstrengungen?

Czy będzie zważał na twoje bogactwa? [Nie], ani [na] złoto, ani [na] jakiekolwiek siły [lub] potęgi.

20 Sehne die Nacht nicht herbei, wo Völker an ihrer Stätte auffahren!

Nie tęsknij za nocą, kiedy ludzie są porwani ze swojego miejsca.

21 Hüte dich, wende dich nicht dem Frevel zu; denn dazu bist du eher geneigt als zum Leiden.

Strzeż się, abyś nie zważał na nieprawość; gdyż wybrałeś to sobie zamiast utrapienia.

22 Bedenke wohl: Gott vollbringt erhabene Dinge durch seine Kraft: wer ist ein Lehrmeister wie er?

Oto Bóg jest najwyższy w swojej potędze, któż może tak nauczyć jak on?

23 Wer hat ihm sein Walten vorgeschrieben? Und wer hat je zu ihm sagen dürfen: ›Du hast unrecht gehandelt‹?

Kto mu wytyczył jego drogę? Albo kto mu powie: Popełniłeś nieprawość?

24 Sei darauf bedacht, sein Tun zu erheben, das die Menschen in Liedern preisen!

Pamiętaj, abyś wysławiał jego dzieło, któremu przypatrują się ludzie.

25 Alle Menschen schauen es bewundernd an, und doch erblickt es der Sterbliche nur von ferne.«

Wszyscy ludzie je widzą, człowiek przypatruje się nim z daleka.

26 »Bedenke wohl: Gott ist zu erhaben für unsere Erkenntnis; die Zahl seiner Jahre, sie ist unerforschlich.

Oto Bóg [jest] wielki, a poznać [go] nie możemy, a liczba jego lat jest niezbadana.

27 Denn er zieht Tropfen aus dem Meer empor, daß sie von dem Dunst, den er bildet, als Regen niederträufeln,

On wyciąga bowiem krople wód, które padają z pary [jako] deszcz;

28 von dem die Wolken triefen und den sie auf die Menschenmenge rieseln lassen.

Który spuszczają chmury i [który] obficie spływa na ludzi.

29 Wie kann man vollends die Ausbreitungen der Gewitterwolken verstehen, den Donnerschall seines Zeltes?

(A kto zrozumie rozmieszczenie chmur i grzmot jego namiotu?

30 Siehe, er breitet sein Licht darüber aus und bedeckt damit die tiefsten Tiefen des Meeres!

Oto rozciąga nad nim swoją światłość i okrywa głębiny morskie.

31 denn dadurch richtet er die Völker, spendet zugleich aber auch Nahrung in reicher Fülle.

Przez te rzeczy bowiem sądzi narody i daje pokarm w obfitości.

32 Beide Hände hüllt er in den leuchtenden Blitz und entbietet ihn gegen den Angreifer.

Chmurami okrywa światłość i rozkazuje [jej ukrywać] się za wyznaczoną [chmurą]).

33 Sein Donnergetöse kündigt ihn an als einen, der seinen Zorn gegen den Frevel eifern läßt.

Grzmot daje o nim znać, a także bydło – o parze unoszącej się w górę.