Job 35

1 Elihu hob dann wieder an und sagte:

۱

2 »Hältst du das für recht, nennst du das ›meine Gerechtigkeit vor Gott‹,

۲ «آیا این را انصاف می‌شماری که گفتی من از خدا عادل تر هستم؟

3 daß du fragst: ›Was nützt sie mir?‹ und: ›Was habe ich mehr davon, als wenn ich sündigte?‹

۳ زیرا گفته‌ای برای توچه فایده خواهد شد، و به چه چیز بیشتر از گناهم منفعت خواهم یافت.

4 Ich will dir darauf die Antwort geben, dir und zugleich deinen Freunden neben dir.

۴ من تو را جواب می‌گویم ورفقایت را با تو.

5 Blicke zum Himmel empor und sieh ihn an und schaue zu den Wolken hinauf, die hoch über dir sind:

۵ به سوی آسمانها نظر کن و ببین وافلاک را ملاحظه نما که از تو بلندترند.

6 wenn du sündigst, was tust du ihm damit zuleide? Und sind deine Übertretungen zahlreich, welchen Schaden fügst du ihm damit zu?

۶ اگر گناه کردی به او چه رسانیدی؟ و اگر تقصیرهای تو بسیار شد برای وی چه کردی؟

7 Und so auch: wenn du gerecht bist, welches Geschenk machst du ihm damit, oder was empfängt er aus deiner Hand?

۷ اگر بی‌گناه شدی به او چه بخشیدی؟ و یا از دست تو چه چیز را گرفته است؟

8 Nur den Menschen, wie du einer bist, geht dein Freveln an, und nur dir, dem Menschensohn, kommt dein Gerechtsein zugute.«

۸ شرارت تو به مردی چون تو (ضرر می‌رساند) و عدالت تو به بنی آدم (فایده می‌رساند).

9 »Man schreit wohl über die Menge der Bedrückungen, klagt laut über die Gewalttätigkeit der Großen,

۹ از کثرت ظلمها فریاد برمی آورند واز دست زورآوران استغاثه می‌کنند،

10 doch keiner sagt: ›Wo ist Gott, mein Schöpfer, der Lobgesänge schenkt in der Nacht,

۱۰ و کسی نمی گوید که خدای آفریننده من کجا است که شبانگاه سرودها می‌بخشد

11 der uns Belehrung verleiht wie keinem Tiere des Feldes und uns höhere Weisheit gewinnen läßt als die Vögel des Himmels?‹

۱۱ و ما را از بهایم زمین تعلیم می‌دهد، و از پرندگان آسمان حکمت می‌بخشد.

12 Da schreit man denn, ohne Erhörung bei ihm zu finden, wegen des Übermuts der Bösen.

۱۲ پس به‌سبب تکبر شریران فریادمی کنند اما او اجابت نمی نماید،

13 Jawohl: auf eitles Klagen hört Gott nicht, sondern der Allmächtige läßt es unbeachtet.

۱۳ زیرا خدابطالت را نمی شنود و قادر مطلق برآن ملاحظه نمی فرماید.

14 Nun sagst du aber gar, du sehest ihn nicht; deine Sache liege ihm vor, du wartest aber vergeblich auf seine Entscheidung!

۱۴ هرچند می‌گویی که او رانمی بینم، لیکن دعوی در حضور وی است پس منتظر او باش.

15 Und nun, da sein Zorn noch nicht gestraft und er sich um Torheit nicht sonderlich gekümmert hat,

۱۵ و اما الان از این سبب که درغضب خویش مطالبه نمی کند و به کثرت گناه اعتنا نمی نماید،

16 da reißt Hiob seinen Mund zu leerem Gerede auf und ergeht sich ohne Einsicht in vermessenen Worten!«

۱۶ از این جهت ایوب دهان خودرا به بطالت می‌گشاید و بدون معرفت سخنان بسیار می‌گوید.»