Job 33
1 »Nun aber höre, Hiob, meine Reden und leihe dein Ohr allen meinen Worten!
Əyyub, indisə mənim sözümü dinlə, Hər kəlməmə qulaq as.
2 Wisse wohl: wenn ich meinen Mund jetzt auftue und meine Zunge sich vernehmlich hören läßt,
Bax ağzımı açıram, Dilim bu sözləri deyir.
3 so sind meine Worte aufrichtig wie mein Herz, und was meine Lippen wissen, sprechen sie unverfälscht aus.
Sözlərim səmimi ürəkdən gəlir, Dodaqlarım biliyi doğru söyləyir.
4 Der Geist Gottes, der mich geschaffen hat, und der Hauch des Allmächtigen belebt mich.
Məni Allahın Ruhu yaratdı, Külli-İxtiyarın nəfəsi mənə həyat verdi.
5 Wenn du’s vermagst, so widerlege mich: rüste dich mit Beweisgründen gegen mich, tritt an zum Kampf!
Əgər əlindən gəlirsə, mənə cavab ver, Sıraya düz sözlərini, qarşımda dayan.
6 Siehe, ich stehe zu Gott ebenso wie du: aus Ton bin auch ich gebildet.
Mən də Allahın nəzərində sənin kimiyəm, Mən də palçıqdan düzəldilmişəm.
7 Nein, Angst vor mir braucht dich nicht einzuschüchtern, und meine Wucht soll dich nicht niederdrücken!«
Dəhşətimdən vahiməyə düşmə, Bu hücumum sənə ağır gəlməsin.
8 »Nun aber hast du vor meinen Ohren ausgesprochen, und deutlich habe ich deine Worte gehört:
Həqiqətən, səsin hələ qulaqlarımdadır, Belə demişdin:
9 ›Unschuldig bin ich, ohne Missetat, rein bin ich, und kein Vergehen haftet mir an!
“Pakam, günahsızam, Təmizəm, təqsirsizəm.
10 Fürwahr, er (Gott) erfindet Feindseligkeiten gegen mich, sieht in mir einen Feind;
Yenə də Allah mənə qarşı bəhanə axtarır, Məni Özünə düşmən sayır.
11 er legt meine Füße in den Block, überwacht alle meine Pfade.‹
Ayaqlarımı buxovlayır, Bütün yollarıma göz qoyur”.
12 Sieh, darin hast du unrecht, entgegne ich dir; denn Gott ist größer als ein Mensch.«
Amma qoy bunu sənə söyləyim ki, Sən bu barədə haqsızsan, Çünki Allah insandan böyükdür.
13 »Warum hast du den Vorwurf gegen ihn erhoben, daß er dir auf alle deine Worte keine Antwort gebe?
İnsanın heç bir sözünə cavab vermir deyə Niyə Onunla çəkişirsən?
14 Vielmehr redet Gott einmal und zweimal, man achtet nur nicht darauf.
Çünki insan anlamasa da, Allah bu və ya digər yolla danışır.
15 Im Traum, im Nachtgesicht, wenn tiefer Schlaf die Menschen befällt, im Schlummerzustand auf dem Lager:
Yuxuda, gecə röyalarında, İnsanlar dərin yuxuya qərq olanda, Yataqda yatanda
16 da öffnet er den Menschen das Ohr und schreckt sie durch Verwarnung,
İnsanın qulağını açır, Xəbərdarlıq edərək onu qorxudur ki,
17 um den Menschen von seinem (bösen) Tun abzubringen und den Mann vor Überhebung zu behüten,
İnsan şər iş görməkdən dönsün, Təkəbbürdən uzaq olsun.
18 um seine Seele vor der Grube zu bewahren und sein Leben vor dem Geschoß des Todes.
İnsanın canını quyudan, Həyatını qılıncla həlak olmaqdan qurtarır,
19 Auch wird er durch Schmerzen auf seinem Lager in Zucht genommen und durch andauernden Leidenskampf in seinen Gliedern,
İnsanı yatağında ağrılarla, Sümüklərini kəsilməyən sızıltılarla yola gətirir.
20 so daß für seinen Lebenstrieb alle Nahrung zum Ekel wird und für seine Eßlust sogar die Lieblingsspeise;
Belə ki könlündən yemək keçmir, Ən ləziz yeməkdən iyrənir.
21 sein Fleisch schwindet dahin, daß es nicht mehr zu sehen ist, und seine vordem verborgenen Knochen treten zu Tage,
Əti tökülür, görünməz hala düşür. Görünməyən sümükləri üzə çıxır.
22 so daß seine Seele der Grube nahe kommt und sein Leben den Todesmächten.«
Canı quyuya, Həyatı ölüm mələklərinə yaxınlaşır.
23 »Wenn dann ein Engel für ihn da ist, ein Fürsprecher, ein einziger aus den tausend, um für den Menschen Zeugnis von seiner Gerechtigkeit abzulegen,
İnsana əməlisalehliyini bəyan etmək üçün Min mələyin içindən bir mələk, bir vasitəçi olsa,
24 und dieser sich seiner erbarmt und (zu Gott) spricht: ›Laß ihn frei, daß er nicht in die Grube hinabfährt! Ich habe eine Sühne gefunden‹,
O zaman Allah ona rəhm edib deyər: “Onu quyuya düşməkdən qurtar, Onun üçün kəffarə tapmışam”.
25 so strotzt sein Leib wieder von Jugendkraft, so daß er in die Tage seines Jünglingsalters zurückversetzt wird.
Onda bədəni uşaq bədəni kimi təzə olar, Yeniyetməlik dövrünə qayıdar.
26 Er betet zu Gott, und dieser nimmt ihn gnädig an, läßt ihn sein Angesicht unter Jauchzen schauen und gibt dem Menschen seine Gerechtigkeit zurück.
Dua edəndə Allah ondan razı qalar, Sevinərək Allahın üzünü görər, Allah onun vəziyyətini düzəldər.
27 Er singt vor dem Volke und bekennt: ›Ich hatte gesündigt und das Recht verkehrt, aber es ist mir nicht vergolten worden!
Sonra insanların önündə nəğmə söyləyər: “Günah işlədib doğru yoldan azmışdım, Allah mənə layiq olduğum cəzanı vermədi.
28 Erlöst hat (Gott) meine Seele, daß sie nicht in die Grube gefahren ist, und mein Leben erfreut sich am Anblick des Lichts!‹«
Canımı quyuya düşməkdən qurtardı, Həyatım nur görəcək”.
29 »Sieh, dies alles tut Gott zweimal, ja dreimal an dem Menschen,
Bax Allah bütün bunları insanlara Ya iki dəfə ya da üç dəfə edər ki,
30 um seine Seele von der Grube fernzuhalten und damit er vom Licht des Lebens umleuchtet werde.
Onların canını quyudan xilas etsin, Onlar həyatın nurunu görsün.
31 Merke auf, Hiob, höre mir zu, schweige und laß mich reden!
Yaxşı dinlə, Əyyub, bir qulaq as, Sakit ol, qoy danışım.
32 Hast du etwas einzuwenden, so widerlege mich; sprich, denn ich möchte dich gern rechtfertigen.
Əgər deməyə sözün varsa, mənə cavab ver, Danış, çünki səni haqlı çıxarmaq istəyirəm.
33 Hast du aber nichts, so höre mir zu; schweige, damit ich dich Weisheit lehre!«
Sözün yoxsa, mənə qulaq as, Sakit ol, qoy sənə hikmət öyrədim».
