Job 28

1 »Denn wohl gibt es für das Silber einen Fundort und eine Stätte für das Golderz, wo man es auswäscht.

Gewisselijk, er is voor het zilver een uitgang, en een plaats voor het goud, dat zij smelten.

2 Eisen wird aus der Erde herausgeholt, und Gestein schmelzt man zu Kupfer um.

Het ijzer wordt uit stof genomen, en uit steen wordt koper gegoten.

3 Der Finsternis hat (der Mensch) ein Ziel gesetzt, und bis in die äußersten Tiefen durchforscht das in Nacht und Grauen verborgene Gestein.

Het einde, dat God gesteld heeft voor de duisternis, en al het uiterste onderzoekt hij; het gesteente der donkerheid en der schaduw des doods.

4 Man bricht einen Stollen fern von den im Licht Wohnenden; vergessen und fern vom Fuß der über ihnen Hinschreitenden hangen sie da (an Seilen), fern von den Menschen schweben sie.

Breekt er een beek door, bij dengene, die daar woont, de wateren vergeten zijnde van den voet, worden van den mens uitgeput, en gaan weg.

5 Die Erde, aus welcher Brotkorn hervorwächst, wird in der Tiefe umgewühlt wie mit Feuer.

Uit de aarde komt het brood voort, en onder zich wordt zij veranderd, alsof zij vuur ware.

6 Man findet Saphir im Gestein und Staub, darin Gold ist.

Haar stenen zijn de plaats van den saffier, en zij heeft stofjes van goud.

7 Den Pfad dorthin kennt der Adler nicht, und das Auge des Falken hat ihn nicht erspäht;

De roofvogel heeft het pad niet gekend, en het oog der kraai heeft het niet gezien.

8 nicht betreten ihn die stolzen Raubtiere, noch schreitet der Leu auf ihm einher.

De jonge hoogmoedige dieren hebben het niet betreden, de felle leeuw is daarover niet heengegaan.

9 An das harte Gestein legt (der Mensch) seine Hand, wühlt die Berge um von der Wurzel aus;

Hij legt zijn hand aan de keiachtige rots, hij keert de bergen van den wortel om.

10 in die Felsen bricht er Schächte, und allerlei Kostbares erblickt sein Auge.

In de rotsstenen houwt hij stromen uit, en zijn oog ziet al het kostelijke.

11 Die Wasseradern verbaut er, daß sie nicht durchsickern, und zieht so die verborgenen Schätze ans Licht hervor.«

Hij bindt de rivier toe, dat niet een traan uitkomt, en het verborgene brengt hij uit in het licht.

12 »Die Weisheit aber – wo findet man diese? und wo ist die Fundstätte der Erkenntnis?

Maar de wijsheid, van waar zal zij gevonden worden? En waar is de plaats des verstands?

13 Kein Mensch kennt den Weg zu ihr, und im Lande der Lebendigen ist sie nicht zu finden.

De mens weet haar waarde niet, en zij wordt niet gevonden in het land der levenden.

14 Die Flut der Tiefe sagt: ›In mir ist sie nicht‹; und das Meer erklärt: ›Bei mir weilt sie nicht‹.

De afgrond zegt: Zij is in mij niet; en de zee zegt: Zij is niet bij mij.

15 Für geläutertes Gold ist sie nicht feil, und Silber kann nicht als Kaufpreis für sie dargewogen werden;

Het gesloten goud kan voor haar niet gegeven worden, en met zilver kan haar prijs niet worden opgewogen.

16 sie läßt sich nicht aufwägen mit Feingold von Ophir, mit kostbarem Onyx und Saphir.

Zij kan niet geschat worden tegen fijn goud van Ofir, tegen den kostelijken Schoham, en den Saffier.

17 Gold und Prachtglas kann man ihr nicht gleichstellen, noch sie eintauschen gegen Kunstwerke von gediegenem Gold;

Men kan het goud of het kristal haar niet gelijk waarderen; ook is zij niet te verwisselen voor een kleinood van dicht goud.

18 Korallen und Kristall kommen (neben ihr) nicht in Betracht, und der Besitz der Weisheit ist mehr wert als Perlen.

De Ramoth en Gabisch zal niet gedacht worden; want de trek der wijsheid is meerder dan der Robijnen.

19 Äthiopiens Topas reicht nicht an sie heran, mit reinstem Feingold wird sie nicht aufgewogen.

Men kan de Topaas van Morenland haar niet gelijk waarderen; en bij het fijn louter goud kan zij niet geschat worden.

20 Die Weisheit also – woher kommt sie, und wo ist die Fundstätte der Erkenntnis?

Die wijsheid dan, van waar komt zij, en waar is de plaats des verstands?

21 Verborgen ist sie vor den Augen aller lebenden Wesen und verhüllt sogar vor den Vögeln des Himmels.

Want zij is verholen voor de ogen aller levenden, en voor het gevogelte des hemels is zij verborgen.

22 Die Unterwelt und das Totenreich sagen von ihr: ›Nur ein Gerücht von ihr ist uns zu Ohren gedrungen.‹«

Het verderf en de dood zeggen: Haar gerucht hebben wij met onze oren gehoord.

23 »Gott hat den Weg zu ihr (allein) erschaut, und er kennt ihre Fundstätte;

God verstaat haar weg, en Hij weet haar plaats.

24 denn er blickt bis zu den Enden der Erde und sieht, was unter dem ganzen Himmel ist.

Want Hij schouwt tot aan de einden der aarde, Hij ziet onder al de hemelen.

25 Als er dem Winde seine Wucht bestimmte und die Wasser mit dem Maß abwog,

Als Hij den wind het gewicht maakte, en de wateren opwoog in mate;

26 als er dem Regen sein Gesetz vorschrieb und dem Wetterstrahl die Bahn anwies:

Als Hij den regen een gezette orde maakte, en een weg voor het weerlicht der donderen;

27 da sah er sie und betätigte sie, setzte sie ein und erforschte sie auch.

Toen zag Hij haar, en vertelde ze; Hij schikte ze, en ook doorzocht Hij ze.

28 Zu dem Menschen aber sprach er: ›Wisse wohl: die Furcht vor dem Allherrn – das ist Weisheit, und das Böse meiden – das ist Verstand!‹«

Maar tot den mens heeft Hij gezegd: Zie, de vreze des HEEREN is de wijsheid, en van het kwade te wijken is het verstand.