Job 22

1 Da nahm Eliphas von Theman das Wort und sagte:

A odpowiadając Elifas Temańczyk rzekł:

2 »Kann wohl ein Mensch Gott Nutzen schaffen? Nein, nur sich selbst nützt der Fromme.

Izali Bogu człowiek może być pożytecznym? raczej pożyteczny jest sam sobie, mądrze się sprawując.

3 Hat der Allmächtige Vorteil davon, wenn du rechtschaffen bist? Oder bringt es ihm Gewinn, wenn du unsträflich wandelst?

Izali się kocha Wszechmogący w tem, że się ty usprawiedliwiasz? albo co za zysk ma, gdy doskonałe pokazujesz drogi twoje?

4 Meinst du, wegen deiner Gottesfurcht strafe er dich und gehe deshalb mit dir ins Gericht?

Aza cię będzie karał bojąc się ciebie? albo z tobą pójdzie do sądu?

5 Ist nicht vielmehr deine Bosheit groß, und sind nicht deine Verschuldungen ohne Ende?«

Azaż złość twoja nie jest wielka, i niemasz końca nieprawościom twoim?

6 »Denn oftmals hast du deine Volksgenossen ohne Grund gepfändet und den Halbnackten ihre Kleider ausziehen lassen;

Albowiemeś pobierał zastaw od braci twoich bez przyczyny, a z szat odzierałeś nagich.

7 dem vor Durst Lechzenden hast du keinen Trunk Wasser gereicht und dem Hungrigen ein Stück Brot versagt.

Wodyś spracowanemu nie podał, a głodnemu odmówiłeś chleba.

8 Dem Manne der Faust – ihm gehörte das Land, und nur die Hochangesehenen durften darin wohnen.

Ale człowiekowi możnemu dałeś ziemię, a ten, który był w powadze, mieszkał w niej.

9 Witwen ließest du mit leeren Händen gehen, und alles, was den Waisen zu Gebote stand, wurde zugrunde gerichtet.

Wdowy puszczałeś próżne, a sierót ramiona potarłeś.

10 Darum bist du jetzt rings von Schlingen umgeben, und jäher Schrecken versetzt dich in Angst;

A przetoż ogarnęły cię sidła, a trwoży cię strach nagły.

11 dein Licht ist Finsternis geworden, so daß du nicht sehen kannst, und eine Wasserflut bedeckt dich.«

Albo cię ogarnęły ciemności, iż nie widzisz? a wielkości wód okryły cię.

12 »Ist Gott nicht so hoch wie der Himmel? Und schaue den Gipfel der Sterne an, wie hoch sie ragen!

Mówisz: Izali Bóg nie jest na wysokości niebios? Spojrzyj proszę na wierzch gwiazd, jako są wysokie.

13 Und da sagst du: ›Was weiß denn Gott? Kann er durch Wolkendunkel hindurch Gericht halten?

Przetoż mówisz: A cóż wie Bóg? izaż przez chmury sądzić będzie?

14 Dichte Wolken sind ihm eine Hülle, so daß er nichts sehen kann, und nur die Räume des Himmelsgewölbes durchwandelt er.‹

Obłoki są skrytością jego, iż nie widzi, a po okręgu niebieskim przechadza się.

15 Willst du die Bahn der Vorwelt innehalten, auf der die Männer des Frevels einst gewandelt sind?

Izaż ścieszki wieku przeszłego nie baczysz, którą deptali ludzie złośliwi?

16 Sie, die vor der Zeit weggerafft wurden – der feste Boden unter ihnen zerfloß zu einem Strom –;

Którzy są wykorzenieni przed czasem, a powodzią zalały się grunty ich.

17 die zu Gott sagten: ›Bleibe fern von uns!‹ und ›was der Allmächtige ihnen antun könne?‹

Którzy mawiali Bogu: Odejdź od nas; cóżby im uczynił Wszechmogący?

18 Und doch hatte er ihre Häuser mit Segen gefüllt. Aber die Denkweise der Frevler bleibe fern von mir!

Gdyż on był napełnił dobrem domy ich; (ale rada niepobożnych daleka jest odemnie.)

19 Die Gerechten sehen es und freuen sich, und der Schuldlose ruft ihnen spottend zu:

Co widząc sprawiedliwi, weselili się, a niewinny naśmiewał się z nich.

20 ›Fürwahr, unsere Widersacher sind vernichtet, und ihre Hinterlassenschaft hat das Feuer verzehrt!‹«

Zwłaszcza, iż nie była wycięta majętność nasza, lecz ostatki ich ogień pożarł.

21 »Befreunde dich doch mit Gott und halte Frieden mit ihm! Dadurch wird dein Geschick sich heilsam gestalten.

Przyuczaj się, proszę, z nim przestawać, a uczyń sobie z nim pokój: boć się tak będzie szczęściło.

22 Nimm doch Belehrung aus seinem Munde an und laß seine Worte in deinem Herzen wohnen!

Przyjmij, proszę, z ust jego zakon, a złóż wyroki jego w sercu twojem.

23 Wenn du dich zum Allmächtigen bekehrst, so wirst du wieder aufgebaut werden; wenn du die Sünde aus deinen Zelten entfernst –

Jeźli się nawrócisz do Wszechmocnego, zbudowany będziesz, a oddalisz nieprawość od przybytku twego:

24 ja, wirf das Golderz von dir in den Staub und Ophirs Gold unter die Kiesel der Bäche,

Tedy nakładziesz po ziemi wybornego złota; a złota z Ofir, jako kamienia z potoku.

25 daß der Allmächtige dein Golderz ist und Silber dir sein Gesetz –:

I będzie Wszechmocny wybornem złotem twojem, i srebrem, i siłą twoją.

26 ja, dann wirst du dich auf den Allmächtigen getrost verlassen und zu Gott dein Angesicht vertrauensvoll erheben.

Tedy się w Wszechmocnym rozkochasz, a podniesiesz ku Bogu oblicze twoje.

27 Flehst du zu ihm, so wird er dich erhören, und deine Gelübde wirst du bezahlen können;

Będziesz mu się modlił, a wysłucha cię, i śluby twoje oddasz mu.

28 nimmst du dir etwas vor, so wird es dir gelingen, und Licht wird über deinen Wegen strahlen.

Bo cokolwiek postanowisz, będzieć się darzyło, a na drogach twoich rozjaśni się światłość.

29 Wenn sie abwärts führen, so rufst du: ›Empor!‹, und dem Niedergeschlagenen hilft er auf.

Gdy inni zniżeni będą, ty rzeczesz: Jam jest wywyższon; bo tego, co jest uniżonych oczów, Bóg zbawia.

30 Selbst den Nichtschuldlosen wird er entkommen lassen, und zwar wird er durch die Reinheit deiner Hände entkommen.«

Wybawi i tego, który nie jest niewinny, i wybawion będzie w czystości rąk twoich.