Job 21
1 Darauf antwortete Hiob folgendermaßen:
| پس ایوب در جواب گفت: | ۱ |
2 »Hört, o höret an, was ich zu sagen habe! Das soll mir eure Tröstungen ersetzen!
| «بشنوید، کلام مرا بشنوید. و این، تسلی شماباشد. | ۲ |
3 Erlaubt mir, daß ich rede, und nachdem ich gesprochen habe, magst du es bespötteln!
| با من تحمل نمایید تا بگویم، و بعد ازگفتنم استهزا نمایید. | ۳ |
4 Richtet sich meine Klage etwa gegen Menschen? Oder warum sollte ich nicht ungeduldig werden?
| و اما من، آیا شکایتم نزدانسان است؟ پس چرا بی‌صبر نباشم؟ | ۴ |
5 Wendet euch her zu mir, so werdet ihr euch entsetzen und euch die Hand auf den Mund legen!
| به من توجه کنید و تعجب نمایید، و دست به دهان بگذارید. | ۵ |
6 Wenn ich bloß daran denke, gerate ich in Bestürzung, und ein Schauder überläuft meinen Leib!«
| هرگاه به یاد می‌آورم، حیران می‌شوم. و لرزه جسد مرا می‌گیرد. | ۶ |
7 »Warum bleiben die Frevler am Leben, werden alt, nehmen sogar an Kraft zu?
| چرا شریران زنده می‌مانند، پیر می‌شوند و در توانایی قوی می‌گردند؟ | ۷ |
8 Ihr Nachwuchs steht bei fester Gesundheit vor ihnen, ja neben ihnen, und deren Sprößlinge vor ihren Augen.
| ذریت ایشان به حضور ایشان، با ایشان استوار می‌شوند و اولاد ایشان در نظرایشان. | ۸ |
9 Ihre Häuser stehen ungefährdet da, ohne Furcht vor Schrecknis, und Gottes Zuchtrute fährt nicht auf sie nieder.
| خانه های ایشان، از ترس ایمن می‌باشد وعصای خدا بر ایشان نمی آید. | ۹ |
10 Sein Stier belegt und befruchtet sicher, seine Kuh kalbt leicht und tut keine Fehlgeburt.
| گاو نر ایشان جماع می‌کند و خطا نمی کند و گاو ایشان می‌زایدو سقط نمی نماید. | ۱۰ |
11 Ihre Buben lassen sie wie eine Herde Lämmer ausziehen, und ihre kleineren Kinder hüpfen tanzend umher;
| بچه های خود را مثل گله بیرون می‌فرستند و اطفال ایشان رقص می‌کنند. | ۱۱ |
12 sie singen laut zur Pauke und Zither und sind vergnügt beim Klang der Schalmei.
| با دف وعود می‌سرایند، و با صدای نای شادی می‌نمایند. | ۱۲ |
| روزهای خود را در سعادتمندی صرف می‌کنند، و به لحظه‌ای به هاویه فرودمی روند. (Sheol h7585) | ۱۳ |
14 Und doch haben sie zu Gott gesagt: ›Bleibe fern von uns; denn nach der Erkenntnis deiner Wege tragen wir kein Verlangen.
| و به خدا می‌گویند: از ما دور شو زیراکه معرفت طریق تو را نمی خواهیم. | ۱۴ |
15 Was ist der Allmächtige, daß wir ihm dienen sollten? Und könnte es uns nützen, daß wir ihn mit Bitten angehen?‹«
| قادرمطلق کیست که او را عبادت نماییم، و ما را چه فایده که از او استدعا نماییم. | ۱۵ |
16 »Seht, ihr Wohlergehen liegt allerdings nicht in ihrer Hand – die Denkweise der Frevler steht mir fern! –,
| اینک سعادتمندی ایشان در دست ایشان نیست. کاش که مشورت شریران از من دور باشد. | ۱۶ |
17 aber wie oft kommt es denn vor, daß die Leuchte der Frevler erlischt und ihr Verderben über sie hereinbricht? Daß Gott ihnen die Lose gemäß seinem Zorn zuteilt?
| «بسا چراغ شریران خاموش می‌شود وذلت ایشان به ایشان می‌رسد، و خدا در غضب خود دردها را نصیب ایشان می‌کند. | ۱۷ |
18 Daß es ihnen ergeht wie dem Strohhalm vor dem Wind und wie der Spreu, die der Sturm entführt hat?
| مثل سفال پیش روی باد می‌شوند و مثل کاه که گردبادپراکنده می‌کند. | ۱۸ |
19 ›Gott spart‹, sagt ihr, ›sein Unheil für die Kinder des Frevlers auf‹ – doch ihm selber sollte er vergelten, daß er es fühlte!
| خدا گناهش را برای فرزندانش ذخیره می‌کند، و او را مکافات می‌رساند و خواهد دانست. | ۱۹ |
20 Sehen müßten seine eigenen Augen das Verderben, und er selbst sollte von der Zornglut des Allmächtigen trinken!
| چشمانش هلاکت او را خواهد دید، و از خشم قادر مطلق خواهدنوشید. | ۲۰ |
21 Denn was wird er sich noch um seine Familie nach seinem Tode kümmern, nachdem die Zahl seiner Monde abgeschnitten ist?
| زیرا که بعد از او در خانه‌اش او را چه شادی خواهد بود، چون عدد ماههایش منقطع شود؟ | ۲۱ |
22 Doch – darf man Gott Erkenntnis lehren, ihn, der die himmlischen (Geister) richtet?
| آیا خدا را علم توان آموخت؟ چونکه اوبر اعلی علیین داوری می‌کند. | ۲۲ |
23 Der eine stirbt im Vollbesitz des Glücks, ganz sorgenfrei und in Ruhe:
| یکی در عین قوت خود می‌میرد، در حالی که بالکل در امنیت وسلامتی است. | ۲۳ |
24 seine Kufen sind mit Milch gefüllt, und so ist das Mark in seinen Knochen wohlversorgt;
| قدحهای او پر از شیر است، ومغز استخوانش تر و تازه است. | ۲۴ |
25 der andere aber stirbt in bitterem Herzeleid, ohne je vom Glück etwas geschmeckt zu haben:
| و دیگری درتلخی جان می‌میرد و از نیکویی هیچ لذت نمی برد. | ۲۵ |
26 gleicherweise liegen sie in der Erde, und Gewürm legt sich als Decke über beide.«
| اینها باهم در خاک می‌خوابند و کرمها ایشان را می‌پوشانند. | ۲۶ |
27 »Seht, ich kenne eure Gedanken wohl und die Anschläge, mit denen ihr mir Gewalt antut.
| اینک افکار شما رامی دانم و تدبیراتی که ناحق بر من می‌اندیشید. | ۲۷ |
28 Wenn ihr sagt: ›Wo ist das Haus des Gewaltmenschen geblieben und wo das Zelt, in welchem die Frevler wohnten?‹ –
| زیرا می‌گویید کجاست خانه امیر، و خیمه های مسکن شریران؟ | ۲۸ |
29 habt ihr euch denn noch nie bei den weitgereisten Leuten erkundigt, deren beweiskräftige Aussagen ihr doch nicht verwerfen könnt:
| آیا از راه گذریان نپرسیدید؟ ودلایل ایشان را انکار نمی توانید نمود، | ۲۹ |
30 daß am Unglückstage der Böse verschont bleibt und am Tage des (göttlichen) Zorngerichts heil davonkommt?
| که شریران برای روز ذلت نگاه داشته می‌شوند و درروز غضب، بیرون برده می‌گردند. | ۳۰ |
31 Wer hält ihm auch nur seinen Lebenswandel unverhohlen vor? Und hat er etwas verübt, wer vergilt es ihm?
| کیست که راهش را پیش رویش بیان کند، و جزای آنچه راکه کرده است به او برساند؟ | ۳۱ |
32 Nein, man gibt ihm noch das feierliche Geleit zur Gräberstätte und hält über seinem Grabhügel noch Wache.
| که آخر او را به قبرخواهند برد، و بر مزار او نگاهبانی خواهند کرد. | ۳۲ |
33 Sanft liegen auf ihm die Schollen des Tales, und hinter ihm her zieht alle Welt, wie Unzählige ihm vorangegangen sind.
| کلوخهای وادی برایش شیرین می‌شود وجمیع آدمیان در عقب او خواهند رفت، چنانکه قبل از او بیشماره رفته‌اند. | ۳۳ |
34 Wie mögt ihr mir da so nichtigen Trost bieten? Und eure Entgegnungen – von denen bleibt nur Treubruch übrig!«
| پس چگونه مراتسلی باطل می‌دهید که در جوابهای شما محض خیانت می‌ماند!» | ۳۴ |
