< Job 20 >

1 Nun nahm Zophar von Naama das Wort und sagte:
Тогава нааматецът Софар в отговор рече:
2 »Eben darum veranlassen meine Gedanken mich zu einer Antwort, und eben deswegen bin ich innerlich erregt:
Понеже ме карат мислите ми да отговоря, Затова бързам.
3 eine mich beschimpfende Zurechtweisung muß ich hören! Doch der Geist gibt mir eine Antwort aus meiner Einsicht ein.«
Чух укорително изобличение против мене; И духът на разума ме кара да отговоря.
4 »Kennst du nicht die Wahrheit von alters her, seitdem der Mensch seinen Wohnsitz auf der Erde hat,
Не знаеш ли това от старо време, От когато е поставен човек на земята,
5 daß das Frohlocken der Frevler von kurzer Dauer ist und die Freude der Ruchlosen nur einen Augenblick währt?
Че тържеството на нечестивите е кратковременно, И радостта на безбожния е минутна?
6 Sollte auch sein Dünkel sich bis zum Himmel erheben und sein Haupt bis an die Wolken reichen,
Макар величието му да се издигне до небето, И главата му да стигне до облаците.
7 so vergeht er doch wie sein Unrat für immer, und die ihn gekannt haben, werden fragen: ›Wo ist er geblieben?‹
Пак той ще се изрине за винаги, както нечистотиите му; Ония, които са го гледали, ще кажат, Где е той?
8 Wie ein Traum verfliegt er, so daß man ihn nicht mehr findet, und er wird hinweggescheucht wie ein Nachtgesicht:
Като сън ще отлети и няма да се намери, И като нощно видение ще изчезне.
9 das Auge, das ihn gesehen, erblickt ihn nimmer wieder, und seine Stätte gewahrt ihn nicht mehr.
Окото, което го е гледало, не ще го гледа вече; И мястото му няма да го види вече.
10 Seine Söhne müssen die (durch ihn) Verarmten mit Bitten beschwichtigen und seine eigenen Hände sein Vermögen wieder herausgeben.
Чадата му ще потърсят благоволението на сиромасите; И ръцете му ще повърнат имота им.
11 Mögen auch seine Glieder von Jugendkraft strotzen: sie muß sich doch mit ihm in den Staub legen.
Костите му са пълни със съгрешенията на младостта му; И те ще лежат с него в пръстта.
12 Mag das Böse auch seinem Munde süß schmecken, so daß er es lange unter seiner Zunge birgt,
Ако и да е сладко злото в устата му, Та го крие под езика си.
13 daß er es schonend hegt und es nicht fahren lassen will, sondern es an seinem Gaumen zurückhält,
Ако и да го жали и не го оставя, Но все още го държи вътре в устата си,
14 so verwandelt sich doch seine Speise in seinen Eingeweiden: zu Otterngalle wird sie in seinem Leibe.
Пак храната му ще се измени в червата му, На жлъчка аспидна ще се обърне във вътрешностите му.
15 Den Reichtum, den er verschlungen hat, muß er wieder ausspeien: aus seinem Bauche treibt Gott ihn wieder heraus.
Погълнал е богатство, но ще го повърне; Бог ще го изтръгне из корема му.
16 Otterngift hat er eingesogen: nun gibt ihm die Zunge der Viper den Tod.
Отрова аспидна ще суче; Език ехиднин ще го умъртви.
17 Nicht darf er seine Lust mehr sehen an den Bächen, an den wogenden Strömen von Honig und Sahne.
Няма вече да гледа потоците, Реките, които текат с мед и масло.
18 Das Erraffte muß er wieder herausgeben, ohne es verschlucken zu können; wieviel Gut er auch erworben hat, er darf nicht frohlocken.
Това, за което се трудим, ще го възвърне, И няма да се наслаждава на него; Съразмерно с имота, който е придобил, Той няма да се радва,
19 Denn er hat die Armen niedergeschlagen und hilflos verkommen lassen, hat Häuser an sich gerissen, wird sie aber nicht häuslich einrichten dürfen;
Защото е угнетил сиромасите и ги е оставил; Заграбил е къща, която не бе построил.
20 denn er kannte keine Befriedigung in seiner Gier: darum wird er auch von seinen Kostbarkeiten nichts davonbringen.
Понеже не е знаел насита на лакомството си, Няма да запази нищо от това, което му е най-мило;
21 Nichts entging seinem Fressen: darum hat sein Wohlstand keine Dauer.
Понеже не остана нищо, което не изпояде, Затова благоденствието му няма да трае.
22 In der Fülle seines Überflusses wird ihm enge: die ganze Gewalt des Unheils kommt über ihn.
Когато е в пълно изобилие, ще го сполети оскъдност; Ръката на всеки окаяник ще го нападне.
23 Da entfesselt Gott dann, um ihm den Bauch zu füllen, seine Zornesglut gegen ihn und läßt sie als seine Speise auf ihn regnen.
Когато се кани да напълни корема си, Бог ще хвърли върху него яростния Си гняв, И ще го навали върху него, когато още яде.
24 Flieht er vor der eisernen Rüstung, so durchbohrt ihn der eherne Bogen;
Когато бяга от желязното оръжие, Стрелата на медния лък ще го прониже.
25 er zieht den Pfeil heraus, da fährt’s aus seinem Rücken hervor: ein Blutstrahl schießt aus seiner Galle, Todesschrecken brechen über ihn herein.
Той я изтръгва, и тя излиза из тялото му, Да! лъскавият й връх излиза из жлъчката му; Ужаси го обземат.
26 Alles Unheil ist seinen Schätzen aufgespart: ein Feuer, das nicht (von Menschen) angefacht ist, frißt sie und verzehrt, was in seinem Zelt noch übriggeblieben ist.
Всякаква тъмнина е запазена за съкровищата му; Огън нераздухван от човек ще го пояде; На тия, които останат в шатъра му, зле ще им бъде.
27 Der Himmel deckt Sündenschuld auf, und die Erde erhebt sich gegen ihn.
Небето ще открие беззаконието му, И земята ще се повдигне против него.
28 Was in seinem Hause zusammengescharrt liegt, wird weggeschleppt, zerrinnt (wie Wasser) am Tage des göttlichen Zorngerichts.
Богатството на дома му ще изчезне, В деня на Божия гняв ще се разпилее.
29 Das ist des ruchlosen Menschen Teil von seiten Gottes und das vom Allherrn ihm zugesprochene Erbe.«
Това е от Бога делът на нечестивия, И определеното му от Бога наследство.

< Job 20 >