Job 19

1 Da antwortete Hiob folgendermaßen:

Ijob respondis kaj diris:

2 »Wie lange wollt ihr mein Herz noch betrüben und mich mit Reden martern?

Ĝis kiam vi afliktados mian animon Kaj turmentados min per paroloj?

3 Schon zehnmal habt ihr mich geschmäht; ihr schämt euch nicht, mir wehzutun!

Jen jam dek fojojn vi malhonoras min; Vi ne hontas premi min.

4 Und hätte ich mich wirklich verfehlt, so wäre doch meine Verfehlung meine eigene Sache.

Se mi efektive eraris, Mia eraro restos ĉe mi.

5 Wollt ihr wirklich gegen mich großtun, so erbringt mir den Beweis für das mich Beschämende!

Se efektive vi volas montri vin pli grandaj ol mi, Kaj vi riproĉas al mi hontindaĵon,

6 Erkennt doch, daß Gott mir unrecht getan und mich mit seinem Fangnetz rings umgarnt hat!«

Tiam sciu, ke Dio faris al mi maljustaĵon, Kaj ĉirkaŭis min per Sia reto.

7 »Seht: schreie ich über Gewalttat, so finde ich keine Erhörung; rufe ich um Hilfe, so gibt es keinen Rechtsspruch.

Jen mi krias pri maljusteco, sed mi ne ricevas respondon; Mi vokas, sed mi ne ricevas juĝon.

8 Den Weg hat er mir vermauert, so daß ich nicht weiterschreiten kann, und über meine Pfade hat er Finsternis ausgebreitet.

Mian vojon Li baris, ke mi ne povas transiri, Kaj sur mian irejon Li metis mallumon.

9 Meiner Ehre hat er mich entkleidet und die Krone mir vom Haupte weggenommen.

Mian honoron Li detiris de mi, Kaj deprenis la kronon de mia kapo.

10 Er hat mich niedergerissen um und um, so daß es aus mit mir ist, und hat meine Hoffnung ausgerissen wie einen Baum.

Li disbatis min ĉirkaŭe tiel, ke mi pereas; Mian esperon Li elŝiris kiel arbon.

11 Er hat seinen Zorn gegen mich lodern lassen und mich seinen Feinden gleichgeachtet.

Ekflamis kontraŭ mi Lia kolero, Kaj Li rigardas min kiel Lian malamikon.

12 Allzumal sind seine Kriegerscharen herangerückt, haben sich einen Weg zum Angriff gegen mich aufgeschüttet und sich rings um mein Zelt her gelagert.

Kune venis Liaj taĉmentoj, kaj ebenigis kontraŭ mi sian vojon Kaj stariĝis sieĝe ĉirkaŭ mia tendo.

13 Meine Brüder haben sich fern von mir gehalten, und meine Bekannten sind mir ganz entfremdet;

Miajn fratojn Li malproksimigis de mi, Kaj miaj konatoj forfremdiĝis de mi.

14 meine Verwandten bleiben weg, und meine vertrauten Freunde haben mich vergessen;

Miaj parencoj fortiriĝis, Kaj miaj konantoj forgesis min.

15 meine Hausgenossen und selbst meine Mägde sehen in mir einen Fremden: ein Unbekannter bin ich in ihren Augen geworden.

La loĝantoj de mia domo kaj miaj servistinoj rigardas min kiel fremdulon; En iliaj okuloj mi fariĝis aligentulo.

16 Rufe ich meinen Knecht, so antwortet er mir nicht: ich muß ihn anflehen und ihm gute Worte geben.

Mian sklavon mi vokas, kaj li ne respondas; Per mia buŝo mi devas petegi lin.

17 Mein Atem ist meinem Weibe zuwider und mein übler Geruch meinen leiblichen Brüdern.

Mia spiro fariĝis abomenata por mia edzino, Kaj mia petado por la filoj de mia ventro.

18 Selbst die Buben mißachten mich: mache ich (vergebliche) Versuche zum Aufstehen, so verspotten sie mich.

Eĉ la malgrandaj infanoj malestimas min; Kiam mi leviĝas, ili parolas kontraŭ mi.

19 Allen meinen Vertrauten ekelt vor mir, und die ich liebgehabt habe, stehen mir feindlich gegenüber.

Abomenas min ĉiuj miaj intimuloj; Kaj tiuj, kiujn mi amis, turnis sin kontraŭ mi.

20 An meiner Haut und meinem Fleisch kleben meine Knochen, und von meinen Zähnen habe ich nur die Haut übrigbehalten.«

Kun mia haŭto kaj kun mia karno kunkreskis miaj ostoj, Mi restis nur kun haŭto sur miaj dentoj.

21 »Habt Mitleid, habt Mitleid mit mir, ihr meine Freunde! Denn Gottes Hand hat mich schwer getroffen.

Kompatu min, kompatu min, miaj amikoj; Ĉar la mano de Dio frapis min.

22 Warum verfolgt ihr mich ebenso wie Gott und werdet nicht satt, mich zu zerfleischen?

Kial vi persekutas min, kiel Dio, Kaj ne povas satiĝi de mia karno?

23 O daß doch meine Worte aufgeschrieben, o daß sie in ein Buch eingetragen würden,

Ho, se miaj vortoj estus enskribitaj, Ho, se ili estus gravuritaj en libro,

24 mit eisernem Griffel in Blei eingegraben, auf ewig in den Felsen eingehauen würden!

Per fera skribilo kun plumbo, Gravuritaj por eterne sur roko!

25 Ich aber, ich weiß, daß mein Löser lebt und als letzter auf dem Staube auftreten wird;

Sed mi scias, ke mia Liberigonto vivas, Kaj fine Li leviĝos super la polvo.

26 und danach werde ich, mag jetzt auch meine Haut so ganz zerfetzt und ich meines Fleisches ledig sein, Gott schauen,

Kaj post kiam mia haŭto estos tiel detruita Kaj mi estos senkorpa, mi vidos Dion;

27 den ich schauen werde mir zum Heil und den meine Augen sehen werden, und zwar nicht mehr als einen Entfremdeten, ihn, um den sich mir das Herz in der Brust abgehärmt hat.

Lin vidos mi, kaj miaj okuloj vidos, ne fremdaj; Pri tio sopiregas mia interno en mia brusto.

28 Wenn ihr aber sagt: ›Wie wollen wir ihn verfolgen!‹ und ›der letzte Grund der Sache sei in mir selbst zu finden‹,

Se vi diros: Kiel ni lin persekutu, Kaj ni trovu kontraŭ li la radikon de la afero,

29 so fürchtet euch vor dem Schwert – denn derartige Verschuldungen verdienen die Strafe des Schwertes –, damit ihr erkennt, daß es noch ein Gericht gibt!«

Tiam timu glavon; Ĉar furioza estas la glavo kontraŭ malbonagoj, Por ke vi sciu, ke ekzistas juĝo.