Job 15

1 Da nahm Eliphas von Theman das Wort und sagte:

A odpowiadając Elifas Temańczyk rzekł:

2 »Wird wohl ein Weiser windiges Wissen als Antwort vortragen und seine Lunge mit (bloßem) Ostwind blähen,

Izali mądry ma na wiatr mówić? albo napełniać wschodnim wiatrem myśl swoję?

3 um sich mit Reden zu verantworten, die nichts taugen, und mit Worten, durch die er nichts nützt?

Przytaczając słowa niepożyteczne, i mowy, z których nie masz pożytku?

4 Dazu vernichtest du die fromme Scheu und tust der Andachtsstille Abbruch, die Gott gebührt;

Zaiste ty psujesz bojaźń Bożą i znosisz modlitwy do Boga.

5 denn dein Schuldbewußtsein macht deinen Mund beredt, und du wählst die Sprache der Verschmitzten.

Albowiem pokazują nieprawość twą usta twoje, chociażeś sobie obrał język chytrych,

6 Dein eigener Mund verurteilt dich, nicht ich, und deine eigenen Lippen zeugen gegen dich.

Potępiają cię usta twoje, a nie ja; a wargi twoje świadczą przeciwko tobie.

7 Bist du etwa als erster der Menschen geboren und noch vor den Bergen auf die Welt gekommen?

Czyś się najpierwszym człowiekiem urodził? czyś przed pagórkami utworzony?

8 Hast du im Rate Gottes als Zuhörer gelauscht und dort die Weisheit an dich gerissen?

Izażeś tajemnic Bożych słuchał, a nie masz mądrości jedno w tobie?

9 Was weißt du denn, das wir nicht auch wüßten? was verstehst du, das uns nicht auch bekannt wäre?

Cóż ty umiesz, czego my nie wiemy? albo cóż ty rozumiesz, czegobyśmy my nie rozumieli?

10 Auch unter uns sind Ergraute, sind Weißköpfe, reicher noch als dein Vater an Lebenstagen.

I sędziwyć i starzec między nami jest starszy w latach niż ojciec twój.

11 Sind dir die Tröstungen Gottes minderwertig, und gilt ein Wort der Sanftmut nichts bei dir?

I lekceż sobie ważysz pociechy Boskie? i maszże jeszcze co tak skrytego w sobie?

12 Was reißt deine Leidenschaft dich fort, und was rollen deine Augen,

Czemuż cię tak uniosło serce twoje? Czemu mrugają oczy twoje?

13 daß du gegen Gott deine Wut richtest und (solche) Reden deinem Munde entfahren läßt?

Że tak odpowiada Bogu duch twój, a wypuszczasz z ust twoich takowe mowy?

14 Was ist der Mensch, daß er rein sein könnte, und der vom Weibe Geborene, daß er als gerecht dastände?

Cóż jest człowiek, aby miał być czystym, albo żeby miał być sprawiedliwym, urodzony z niewiasty?

15 Bedenke doch: selbst seinen heiligen (Engeln) traut er nicht, und nicht einmal der Himmel ist rein in seinen Augen:

Oto i w świętych jego niemasz doskonałości, i niebiosa nie są czyste w oczach jego.

16 geschweige denn der Abscheuliche und Entartete, der Mensch, dem Unrechttun wie Wassertrinken ist!«

Daleko więcej obrzydły jest, i nieużyteczny człowiek, który pije nieprawość jako wodę.

17 »Ich will dich unterweisen: höre mir zu; und was ich gesehen habe, will ich berichten,

Okażęć, tylko mię słuchaj; a com widział, oznajmięć,

18 was die Weisen von ihren Vätern überkommen und ohne Hehl verkündigt haben –

Co mędrzy powiedzieli, a nie zataili, co mieli od przodków swoich;

19 ihnen war noch allein das Land übergeben, und noch kein Fremder war unter ihnen umhergezogen –:

Którym samym dana była ziemia, a żaden obcy nie przeszedł przez nię.

20 ›Sein ganzes Leben lang muß der Frevler sich ängstigen, und zwar alle die Jahre hindurch, die dem Gewalttätigen beschieden sind.

Po wszystkie dni swoje sam siebie niepobożny boleśnie trapi, a nie wiele lat zamierzono okrutnikowi.

21 Schreckensrufe dringen ihm laut ins Ohr; mitten im ruhigen Glück überfällt ihn der Verderber;

Głos straszliwy brzmi w uszach jego, że czasu pokoju pustoszący przypadnie nań.

22 er hegt keine Zuversicht, aus der Finsternis wieder herauszukommen, und ist (in seiner Angst) für das Schwert ausersehen.

Nie wierzy, żeby się miał nawrócić z ciemności, obawiając się zewsząd miecza.

23 Er irrt nach Brot umher – wo findet er’s? Er weiß, daß durch ihn der Tag des Verderbens festgesetzt ist.

Tuła się za chlebem, szukając gdzieby był; wie, że zgotowany jest dla niego dzień ciemności.

24 Angst und Bangigkeit schrecken ihn: sie überwältigen ihn wie ein König, der zum Sturm gerüstet ist.

Straszą go utrapienie i ucisk, i zmocnią się przeciwko niemu jako król gotowy do boju.

25 Weil er seine Hand gegen Gott erhoben und dem Allmächtigen Trotz geboten hat –

Bo wyciągną przeciw Bogu rękę swą, a przeciwko Wszechmocnemu zmocnił się.

26 er stürmte gegen ihn an mit emporgerecktem Halse, mit den dichten Buckeln seiner Schilde –

Natrze nań na szyję jego z gęstemi i wyniosłemi tarczami swemi.

27 weil er sein Gesicht von Fett hatte strotzen lassen und Schmer an seinen Lenden angesetzt

Bo okrył twarz swą tłustością swoją, a fałdów mu się naczyniło na słabiźnie.

28 und sich in gebannten Städten angesiedelt hatte, in Häusern, die unbewohnt bleiben sollten, die zu Trümmerhaufen bestimmt waren:

I mieszka w miastach popustoszonych, i w domach, w których nie mieszkano, które się miały obrócić w kupę rumu.

29 so bringt er’s nicht zu Reichtum, und sein Wohlstand hat keinen Bestand, und seine Sichel neigt sich nicht zur Erde.

Nie zbogaci się, i nie ostoi się majętność jego, ani się rozszerzy na ziemi doskonałość takowych.

30 Er kommt nicht aus der Finsternis heraus; seine Schößlinge versengt die Gluthitze, und er selbst vergeht durch den Zornhauch des Mundes Gottes.

Nie wynijdzie z ciemności; świeżą jego latorośl ususzy płomień, a zginie od ducha ust jego.

31 Er verlasse sich nicht auf Trug: er täuscht sich nur; denn Trug wird auch das sein, was er durch seinen eigenen (Trug) erzielt:

Nie wierzy, że w próżności jest, który błądzi; a że próżność będzie nagrodą jego.

32 ehe noch seine Zeit da ist, erfüllt sich sein Geschick, während sein Wipfel noch nicht gegrünt hat.

Przed wypełnieniem dni swoich wycięty będzie, a różdżka jego nie zakwitnie.

33 Wie der Weinstock stößt er seine Beeren unreif ab und läßt wie der Ölbaum seine Blüten abfallen.

Jako winna macica utraci niedojrzałe grona swoje, a jako oliwa kwiat swój zrzuci.

34 Denn die Rotte des Frevlers bleibt ohne Frucht, und Feuer verzehrt die Zelte der Bestechung.

Albowiem zgromadzenie obłudnych spustoszone będzie, a ogień pożre przybytki pobudowane za dary.

35 Mit Unheil gehen sie schwanger und gebären Frevel, und ihr Inneres bringt nur Selbsttäuschung zutage.‹«

Poczęli kłopot, a porodzili nieprawość; a żywot ich gotuje zdradę.