< Job 13 >

1 »Seht, dies alles hat mein Auge gesehen, hat mein Ohr gehört und es sich gemerkt.
Redzi, to visu mana acs redzējusi, mana auss dzirdējusi un to likusi vērā.
2 Soviel ihr wißt, weiß ich auch: ich stehe hinter euch nicht zurück.
Ko jūs protat, to es arīdzan protu, jūs man neesat priekšā.
3 Doch ich will zum Allmächtigen reden und trage Verlangen, mich mit Gott auseinanderzusetzen.
Bet es gribu runāt uz to Visuvareno, un man gribās aizbildināties tā stiprā Dieva priekšā.
4 Ihr dagegen seid nur Lügenschmiede, Pfuscherärzte allesamt.
Jo tiešām, jūs esat melu runātāji, jūs visi esat nelietīgi dziednieki.
5 O wolltet ihr doch ganz stille schweigen: das würde euch als Weisheit angerechnet werden.
Kaut jūs pavisam klusu būtu, tas jums būtu par gudrību.
6 Hört doch meine Rechtfertigung an und achtet auf die Entgegnungen meiner Lippen!
Klausiet jel manu aizbildināšanos, un ņemiet vērā manas mutes tiesāšanos.
7 Wollt ihr Gott zur Ehre Lügen reden und ihm zuliebe Trug vorbringen?
Vai gribat netaisnību runāt Dieva labad un Viņa labad izteikt viltību?
8 Wollt ihr Parteilichkeit zu seinen Gunsten üben oder Gottes Sachwalter spielen?
Vai Viņu gribat aizbildināt un Dievam būt pārstāvētāji?
9 Würde es gut für euch ablaufen, wenn er euch ins Verhör nimmt, oder könnt ihr ihn narren, wie man Menschen narrt?
Vai būs labi, kad Viņš jūs meklēs, vai Viņu pievilsiet, kā cilvēku pieviļ?
10 Mit aller Strenge wird er euch strafen, wenn ihr im geheimen Partei (für ihn) ergreift.
Sodīt Viņš jūs sodīs, ja jūs slepeni vaigu uzlūkojat.
11 Wird nicht sein bloßes Sich-Erheben euch fassungslos machen und Schrecken vor ihm euch befallen?
Vai Viņa augstība jūs neiztrūcinās un bailes no Viņa jums neuzkritīs?
12 Eure Denksprüche sind Sprüche so lose wie Asche, eure Schanzen erweisen sich als Schanzen von Lehm!«
Jūsu mācības būs kā pelni, un jūsu augstie vārdi kā mālu kopas.
13 »So schweigt denn vor mir still: ich will reden, es mag über mich hereinfahren, was da will!
Palieciet man klusu, un es runāšu, lai man notiek, kas notikdams.
14 Warum sollte ich mein Fleisch in meinen Zähnen forttragen und meine Seele in meine offene Hand legen?
Kāpēc man savu miesu bija zobos ņemt, un savu dvēseli likt savā rokā?
15 Er wird mich ja doch töten, ich habe auf nichts mehr zu hoffen; nur meinen bisherigen Wandel will ich offen vor ihm darlegen.
Redzi, jebšu Viņš mani nokaus, taču es uz Viņu gribu cerēt, es tikai savus ceļus gribu aizbildināt Viņa priekšā.
16 Schon das muß mir zugute kommen, denn kein Heuchler darf ihm vor die Augen treten.
Jau tas man būs par pestīšanu, ka viltnieks Viņa priekšā nenāks.
17 So hört denn meine Rede aufmerksam an und laßt meine Darlegung in euer Ohr dringen!
Klausāties, klausāties manus vārdus, un mana valoda lai skan jūsu ausīs.
18 Seht doch: ich bin zum Rechtsstreit gerüstet! Ich weiß, daß ich, ja ich, recht behalten werde.
Redzat jel, es esmu gatavs uz tiesu, es zinu, ka man paliks taisnība.
19 Wer ist es, der mit mir rechten dürfte? Denn in diesem Fall wollte ich lieber verstummen und den Tod erleiden!
Kas ar mani varētu tiesāties? Patiesi tad es ciestu klusu un mirtu.
20 Nur zweierlei tu mir dabei nicht an (o Gott), dann will ich mich vor deinem Angesicht nicht verbergen:
Divas lietas tikai man nedari, tad es neapslēpšos Tavā priekšā.
21 ziehe deine Hand von mir zurück und laß deine schreckliche Erscheinung mich nicht ängstigen!
Lai Tava roka paliek tālu no manis, un Tava briesmība lai mani neizbiedē.
22 Dann rufe mich, so will ich mich verantworten; oder ich will reden, und du entgegne mir!«
Tad sauc, un es atbildēšu, vai es runāšu, un Tu atbildi man.
23 »Wie viele Übertretungen und Missetaten habe ich (begangen)? Meine Übertretung und meine Sünde laß mich wissen!
Cik man ir noziegumu un grēku? Dari man zināmus manus grēkus un manus pārkāpumus.
24 Warum verbirgst du dein Angesicht vor mir und siehst in mir deinen Feind?
Kāpēc Tu apslēpi Savu vaigu un mani turi par Savu ienaidnieku?
25 Willst du ein verwehtes Blatt noch aufschrecken und einem dürren Strohhalm noch nachjagen,
Vai Tu biedināsi šaubīgu lapu un vajāsi izkaltušus rugājus.
26 daß du mir so bittere Arzneien verschreibst und mich sogar die Verfehlungen meiner Jugend büßen läßt?
Jo Tu man nospriedi rūgtumus un lieci manīt manas jaunības noziegumus.
27 Daß du meine Füße in den Block legst und alle meine Pfade überwachst, meinen Füßen jede freie Bewegung entziehst,
Tu lieci manas kājas siekstā un glūni uz visiem maniem ceļiem un ieslēdzi manas pēdas aplokā, -
28 mir, einem Manne, der wie ein vom Wurm zerfressenes Gerät zerfällt, wie ein Kleid, das die Motten zernagt haben?«
Un tomēr šis iznīkst kā trūdi, tā kā drēbe, ko kodes saēd.

< Job 13 >