< Jeremia 45 >

1 (Dies ist) das Wort, das der Prophet Jeremia an Baruch, den Sohn Nerijas richtete, als dieser im vierten Regierungsjahre Jojakims, des Sohnes Josias, des Königs von Juda, die betreffenden Worte so, wie Jeremia sie ihm vorsagte, in ein Buch niedergeschrieben hatte; das Wort lautete:
Judah manghai Josiah capa Jehoiakim kah a kum li dongah tonghma Jeremiah loh Neriah capa Barukh taengah ol a thui pah tih Jeremiah ka dongkah ol te cabu dongah tloep a daek.
2 »So hat der HERR, der Gott Israels, in bezug auf dich, Baruch, gesprochen:
“Barukh nang taengah Israel Pathen BOEIPA loh he ni a thui.
3 ›Du klagst: O wehe mir! Der HERR fügt noch Kummer zu meinem Schmerz hinzu! Müde bin ich von allem Seufzen und finde keine Ruhe!‹
Anunae kai aih he, ka nganboh te BOEIPA loh kothae neh a koei coeng. Ka hueinah nen khaw ka kohnue tih duemnah ka hmuh pawh,” na ti mai.
4 Sage zu ihm: ›So hat der HERR gesprochen: Wisse wohl: was ich selbst gebaut habe, das breche ich wieder ab, und was ich gepflanzt habe, das reiße ich wieder aus [und zwar betrifft dies die ganze Erde];
Amah taengah na thui bangla, BOEIPA loh he ni a thui. Ka thoh tangtae te ka koengloeng tih ka phung tangtae he diklai tom he ka phuk coeng ne.
5 und da willst du Großes für dich verlangen? Verlange es nicht! Denn bedenke wohl: ich verhänge Unglück über alles Fleisch‹, – so lautet der Ausspruch des HERRN –; ›dir aber gewähre ich, mit dem Leben davonzukommen an allen Orten, wohin du dich begeben wirst!‹«
Nang loh namah ham a tanglue na tlap te tlap voel boeh. Pumsa boeih soah yoethae ka thoeng sak coeng. He tah BOEIPA kah olphong ni. Tedae na caeh nah hmuen takuem ah kutbuem la na hinglu te namah taengah kam paek,” a ti.

< Jeremia 45 >