< Jeremia 39 >

1 Als aber Jerusalem erobert war – im neunten Regierungsjahre des judäischen Königs Zedekia, im zehnten Monat, war Nebukadnezar, der König von Babylon, mit seiner ganzen Heeresmacht vor Jerusalem gerückt und hatte die Belagerung begonnen;
‌ʻI hono hiva ʻoe taʻu ʻo Setikia ko e tuʻi ʻo Siuta, pea ʻi hono hongofulu ʻoe māhina, naʻe haʻu ʻa Nepukanesa ko e tuʻi ʻo Papilone mo ʻene kautau kotoa pē ki Selūsalema, ʻonau kāpui ia.
2 im elften Regierungsjahre Zedekias aber, am neunten Tage des vierten Monats, wurde Bresche in die Stadtmauer gelegt –,
Pea naʻe lavaʻi ʻae kolo, ʻi hono hongofulu ma taha ʻoe taʻu ʻo Setikia, ʻi hono fā ʻoe māhina, pea mo hono hiva ʻoe ʻaho ʻoe māhina.
3 da kamen alle Fürsten des Königs von Babylon und ließen sich im Mitteltor nieder, nämlich [Nergal-Sarezer, ] der Oberkämmerer Samgar-Nebusarsekim, der Obermagier Nergal-Sarezer und alle übrigen Fürsten des Königs von Babylon.
Pea naʻe haʻu ʻae houʻeiki kotoa pē ʻoe tuʻi ʻo Papilone, ʻo nofo ki he matapā ʻi loto, ko Nekalisalesa, mo Samikanipo, mo Sasekimi, mo Lapasalisi, mo Nekalisalesa, mo Lapamaki, mo hono toe kotoa pē ʻoe houʻeiki ʻoe tuʻi ʻo Papilone.
4 Als nun Zedekia, der König von Juda, und alle Kriegsleute das sahen, ergriffen sie die Flucht und verließen bei Nacht die Stadt auf dem Wege nach dem Königsgarten durch das Tor zwischen den beiden Mauern und zogen dann weiter der Jordan-Ebene zu.
Pea naʻe hoko ʻo pehē, ʻi he mamata kiate kinautolu ʻa Setikia ko e tuʻi ʻo Siuta, mo e kau tau kotoa pē, naʻa nau hola, pea ʻalu mei he kolo ʻi he poʻuli, ʻi he hala ʻoe ngoue ʻae tuʻi, ʻi he matapā ʻi he vahaʻa ʻoe ongo ʻā: pea naʻe ʻalu atu ia ʻi he hala ʻoe toafa.
5 Aber das Heer der Chaldäer setzte ihnen nach, und sie holten Zedekia in den Steppen von Jericho ein; sie nahmen ihn fest und brachten ihn zu Nebukadnezar, dem König von Babylon, nach Ribla in der Landschaft Hamath; der hielt dann Gericht über ihn.
Ka naʻe tuli ʻakinautolu ʻe he kau tau ʻae kau Kalitia, pea maʻu ʻa Setikia ʻi he toafa ʻo Seliko: pea kuo nau maʻu ia, naʻa nau ʻomi ia kia Nepukanesa ko e tuʻi ʻo Papilone ki Lipila ki he fonua ko Hamati, pea ne fakamaau ia ʻi ai.
6 Der König von Babylon ließ die Söhne Zedekias in Ribla vor dessen Augen schlachten, und ebenso verfuhr er mit allen vornehmen Judäern;
Pea naʻe tāmateʻi ʻi Lipila ʻe he tuʻi ʻo Papilone ʻae ngaahi foha ʻo Setikia ʻi hono ʻao: pea tāmateʻi foki ʻe he tuʻi ʻo Papilone ʻae ngaahi houʻeiki kotoa pē ʻo Siuta.
7 Zedekia aber ließ er blenden und in Ketten legen, um ihn nach Babylon zu bringen.
Pea naʻe kapeʻi ʻae mata ʻo Setikia, pea haʻisia ʻaki ia ʻae ngaahi maea ukamea fihifihi, ke ʻave ia ki Papilone.
8 Den königlichen Palast aber und die Häuser der Einwohnerschaft ließen die Chaldäer in Flammen aufgehen und rissen die Mauern Jerusalems nieder.
Pea naʻe tutu ʻaki ʻae afi ʻe he kau Kalitia ʻae fale ʻoe tuʻi, pea mo e ngaahi fale ʻoe kakai, pea laku hifo ʻae ngaahi ʻā ʻo Selūsalema.
9 Den Rest des Volkes aber, sowohl die, welche in der Stadt übriggeblieben waren, als auch die Überläufer, die zu ihm übergegangen waren, und was vom Volk sonst noch am Leben war, ließ Nebusaradan, der Befehlshaber der Leibwache, nach Babylon führen;
Pea naʻe ʻave fakapōpula ki Papilone ʻe Nepusaatani ko e ʻeiki ʻoe kau leʻo, ʻae toenga kakai naʻe toe ʻi he kolo, pea ko kinautolu kuo ʻalu ange kiate ia, ʻio, ko e toenga kakai ʻokinautolu naʻe toe.
10 von den geringen Leuten jedoch, die keinen Besitz hatten, ließ Nebusaradan, der Befehlshaber der Leibwache, einen Teil im Lande Juda zurück und wies ihnen an jenem Tage Weinberge und Äcker an.
Ka naʻe tuku ʻe Nepusaatani ko e ʻeiki ʻoe kau leʻo ʻae kakai masiva, ʻakinautolu naʻe ʻikai haʻanau meʻa ʻi he fonua ko Siuta, pea ne foaki kiate kinautolu ʻi he ʻaho ko ia ʻae ngaahi ngoue vaine, pea mo e ngaahi ngoue.
11 In betreff Jeremias aber ließ Nebukadnezar, der König von Babylon, Nebusaradan, dem Befehlshaber der Leibwache, folgenden Befehl zugehen:
Pea naʻe fekau ʻe Nepukanesa ko e tuʻi ʻo Papilone, kia Nepusaatani ko e ʻeiki ʻoe kau leʻo koeʻuhi ko Selemaia, ʻo pehē,
12 »Nimm ihn, trage Sorge für ihn und tu ihm nichts zuleide, sondern verfahre mit ihm nach den Wünschen, die er gegen dich äußern wird!«
“ʻAve ia, pea fai lelei kiate ia, pea ʻoua naʻa fai kovi kiate ia; ka ke fai kiate ia ʻo hangē ko ʻene lea kiate koe.”
13 Da sandten Nebusaradan, der Befehlshaber der Leibwache, und Nebusasban, der Oberkämmerer, und Nergal-Sarezer, der Obermagier, und alle übrigen Großen des Königs von Babylon hin,
Pea naʻe fekau ʻe Nepusaatani ko e ʻeiki ʻoe kau leʻo, pea mo Nepusasipani, mo Lapasalisi, mo Nekalisalesa, mo Lapamaki, pea mo e houʻeiki kotoa pē ʻae tuʻi ʻo Papilone;
14 ließen Jeremia aus dem Wachthofe holen und übergaben ihn Gedalja, dem Sohne Ahikams, des Sohnes Saphans, daß er ihn frei nach Hause gehen lasse; so blieb er denn inmitten des Volkes wohnen.
Pea naʻa nau fekau ke ʻomi ʻa Selemaia mei he lotoʻā ʻoe fale fakapōpula, pea nau tuku ia kia Ketalia ko e foha ʻo ʻAhikami ko e foha ʻo Safani, ke taki ia ki hono ʻapi: pea nau nofo mo e kakai.
15 An Jeremia war aber, als er noch im Wachthofe in Haft gehalten wurde, folgendes Wort des HERRN ergangen:
Pea naʻe haʻu ʻae folofola ʻa Sihova kia Selemaia, ʻi heʻene kei moʻua he lotoʻā ʻoe fale fakapōpula, ʻo pehē,
16 »Gehe hin und sage zu dem Äthiopier Ebedmelech: ›So hat der HERR der Heerscharen, der Gott Israels, gesprochen: Nunmehr lasse ich meine Drohworte gegen diese Stadt in Erfüllung gehen zum Unheil, nicht zum Segen, und ihre Erfüllung wird dir an jenem Tage vor Augen treten.
“ʻAlu ʻo lea kia ʻIpetemeleki ko e ʻItiopea, ʻo pehē, ʻOku pehē mai ʻa Sihova ʻoe ngaahi kautau, ko e ʻOtua ʻo ʻIsileli; Vakai, te u fakahoko ʻeku ngaahi lea ke kovi ai ʻae kolo ni, ka e ʻikai ke lelei; pea ʻe fakamoʻoni ia ʻi ho ʻao ʻi he ʻaho ko ia.
17 Dich aber will ich an jenem Tage erretten‹ – so lautet der Ausspruch des HERRN –, ›und du sollst nicht den Männern in die Hände fallen, vor denen du in Angst bist;
Ka ʻoku pehē ʻe Sihova, Te u fakamoʻui koe ʻi he ʻaho ko ia: pea ʻe ʻikai tukuange koe ki he nima ʻoe kau tangata ʻoku ke manavahē ki ai.
18 vielmehr will ich dich entrinnen lassen, und du sollst nicht durch das Schwert umkommen, sondern sollst dein Leben in Sicherheit bringen, weil du auf mich vertraut hast!‹« – so lautet der Ausspruch des HERRN.
He ko e moʻoni te u fakamoʻui koe, pea ʻe ʻikai te ke tō ʻi he heletā, ka te ke maʻu hoʻo moʻui kiate koe ʻo hangē ko e koloa kuo vetea: koeʻuhi kuo ke falala kiate au, ʻoku pehē mai ʻa Sihova.”

< Jeremia 39 >