Jakobus 1
1 Ich, Jakobus, ein Knecht Gottes und des Herrn Jesus Christus, sende den zwölf in der Zerstreuung (unter den Heiden) lebenden Stämmen meinen Gruß.
ஈஸ்²வரஸ்ய ப்ரபோ⁴ ர்யீஸு²க்²ரீஷ்டஸ்ய ச தா³ஸோ யாகூப்³ விகீர்ணீபூ⁴தாந் த்³வாத³ஸ²ம்’ வம்’ஸா²ந் ப்ரதி நமஸ்க்ரு’த்ய பத்ரம்’ லிக²தி|
2 Erachtet es für lauter Freude, meine Brüder, wenn ihr in mancherlei Versuchungen geratet;
ஹே மம ப்⁴ராதர: , யூயம்’ யதா³ ப³ஹுவித⁴பரீக்ஷாஷு நிபதத ததா³ தத் பூர்ணாநந்த³ஸ்ய காரணம்’ மந்யத்⁴வம்’|
3 ihr erkennt ja, daß die Bewährung eures Glaubens standhaftes Ausharren bewirkt.
யதோ யுஷ்மாகம்’ விஸ்²வாஸஸ்ய பரீக்ஷிதத்வேந தை⁴ர்ய்யம்’ ஸம்பாத்³யத இதி ஜாநீத²|
4 Das standhafte Ausharren muß aber zu voller Betätigung führen, damit ihr vollkommen und tadellos seid und sich in keiner Beziehung ein Mangel an euch zeigt.
தச்ச தை⁴ர்ய்யம்’ ஸித்³த⁴ப²லம்’ ப⁴வது தேந யூயம்’ ஸித்³தா⁴: ஸம்பூர்ணாஸ்²ச ப⁴விஷ்யத² கஸ்யாபி கு³ணஸ்யாபா⁴வஸ்²ச யுஷ்மாகம்’ ந ப⁴விஷ்யதி|
5 Sollte aber jemand von euch Mangel an Weisheit haben, so erbitte er sie sich von Gott, der allen ohne weiteres und ohne laute Vorwürfe gibt: dann wird sie ihm zuteil werden.
யுஷ்மாகம்’ கஸ்யாபி ஜ்ஞாநாபா⁴வோ யதி³ ப⁴வேத் தர்ஹி ய ஈஸ்²வர: ஸரலபா⁴வேந திரஸ்காரஞ்ச விநா ஸர்வ்வேப்⁴யோ த³தா³தி தத: ஸ யாசதாம்’ ததஸ்தஸ்மை தா³யிஷ்யதே|
6 Nur bitte er im Glauben, ohne irgendeinen Zweifel zu hegen; denn wer da zweifelt, der gleicht einer vom Wind getriebenen und hin und her geworfenen Meereswoge.
கிந்து ஸ நி: ஸந்தே³ஹ: ஸந் விஸ்²வாஸேந யாசதாம்’ யத: ஸந்தி³க்³தோ⁴ மாநவோ வாயுநா சாலிதஸ்யோத்ப்லவமாநஸ்ய ச ஸமுத்³ரதரங்க³ஸ்ய ஸத்³ரு’ஸோ² ப⁴வதி|
7 Ein solcher Mensch darf nicht erwarten, daß er etwas vom Herrn empfangen werde,
தாத்³ரு’ஸோ² மாநவ: ப்ரபோ⁴: கிஞ்சித் ப்ராப்ஸ்யதீதி ந மந்யதாம்’|
8 er, ein Mann mit zwei Seelen, unbeständig auf allen seinen Wegen.
த்³விமநா லோக: ஸர்வ்வக³திஷு சஞ்சலோ ப⁴வதி|
9 Es rühme sich aber der niedrig stehende Bruder seiner Höhe,
யோ ப்⁴ராதா நம்ர: ஸ நிஜோந்நத்யா ஸ்²லாக⁴தாம்’|
10 der reiche dagegen seiner Niedrigkeit, weil er wie die Blumen des Grases vergehen wird.
யஸ்²ச த⁴நவாந் ஸ நிஜநம்ரதயா ஸ்²லாக⁴தாம்’யத: ஸ த்ரு’ணபுஷ்பவத் க்ஷயம்’ க³மிஷ்யதி|
11 Denn die Sonne geht mit ihrer Glut auf und versengt das Gras; dann fallen seine Blumen ab, und seine ganze Schönheit ist dahin: so wird auch der Reiche in seinen Wegen verwelken. –
யத: ஸதாபேந ஸூர்ய்யேணோதி³த்ய த்ரு’ணம்’ ஸோ²ஷ்யதே தத்புஷ்பஞ்ச ப்⁴ரஸ்²யதி தேந தஸ்ய ரூபஸ்ய ஸௌந்த³ர்ய்யம்’ நஸ்²யதி தத்³வத்³ த⁴நிலோகோ(அ)பி ஸ்வீயமூட⁴தயா ம்லாஸ்யதி|
12 Selig ist der Mann, der die Versuchung standhaft erträgt! Denn nachdem er sich bewährt hat, wird er das Leben als Siegeskranz empfangen, den er denen verheißen hat, die ihn lieben.
யோ ஜந: பரீக்ஷாம்’ ஸஹதே ஸ ஏவ த⁴ந்ய: , யத: பரீக்ஷிதத்வம்’ ப்ராப்ய ஸ ப்ரபு⁴நா ஸ்வப்ரேமகாரிப்⁴ய: ப்ரதிஜ்ஞாதம்’ ஜீவநமுகுடம்’ லப்ஸ்யதே|
13 Niemand sage, wenn er (zum Bösen) versucht wird: »Von Gott werde ich versucht«; denn Gott kann nicht vom Bösen versucht werden, versucht aber auch seinerseits niemand.
ஈஸ்²வரோ மாம்’ பரீக்ஷத இதி பரீக்ஷாஸமயே கோ(அ)பி ந வத³து யத: பாபாயேஸ்²வரஸ்ய பரீக்ஷா ந ப⁴வதி ஸ ச கமபி ந பரீக்ஷதே|
14 Nein, ein jeder wird (zum Bösen) versucht, indem er von seiner eigenen Lust gereizt und gelockt wird.
கிந்து ய: கஸ்²சித் ஸ்வீயமநோவாஞ்ச²யாக்ரு’ஷ்யதே லோப்⁴யதே ச தஸ்யைவ பரீக்ஷா ப⁴வதி|
15 Sodann, wenn die Lust empfangen hat, gebiert sie Sünde; die Sünde aber gebiert, wenn sie zur Vollendung gekommen ist, den Tod. –
தஸ்மாத் ஸா மநோவாஞ்சா² ஸக³ர்பா⁴ பூ⁴த்வா து³ஷ்க்ரு’திம்’ ப்ரஸூதே து³ஷ்க்ரு’திஸ்²ச பரிணாமம்’ க³த்வா ம்ரு’த்யும்’ ஜநயதி|
16 Irret euch nicht, meine geliebten Brüder:
ஹே மம ப்ரியப்⁴ராதர: , யூயம்’ ந ப்⁴ராம்யத|
17 lauter gute Gabe und lauter vollkommenes Geschenk kommt von oben herab, vom Vater der Himmelslichter, bei dem keine Veränderung und keine zeitweilige Verdunkelung stattfindet.
யத் கிஞ்சித்³ உத்தமம்’ தா³நம்’ பூர்ணோ வரஸ்²ச தத் ஸர்வ்வம் ஊர்த்³த்⁴வாத்³ அர்த²தோ யஸ்மிந் த³ஸா²ந்தரம்’ பரிவர்த்தநஜாதச்சா²யா வா நாஸ்தி தஸ்மாத்³ தீ³ப்த்யாகராத் பிதுரவரோஹதி|
18 Aus freiem Liebeswillen hat er uns durch das Wort der Wahrheit ins Dasein gerufen, damit wir gewissermaßen die Erstlingsfrucht unter seinen Geschöpfen wären.
தஸ்ய ஸ்ரு’ஷ்டவஸ்தூநாம்’ மத்⁴யே வயம்’ யத் ப்ரத²மப²லஸ்வரூபா ப⁴வாமஸ்தத³ர்த²ம்’ ஸ ஸ்வேச்சா²த: ஸத்யமதஸ்ய வாக்யேநாஸ்மாந் ஜநயாமாஸ|
19 Wisset, meine geliebten Brüder: es sei [aber] jeder Mensch schnell (bereit) zum Hören, langsam zum Reden und langsam zum Zorn;
அதஏவ ஹே மம ப்ரியப்⁴ராதர: , யுஷ்மாகம் ஏகைகோ ஜந: ஸ்²ரவணே த்வரித: கத²நே தீ⁴ர: க்ரோதே⁴(அ)பி தீ⁴ரோ ப⁴வது|
20 denn der Zorn des Menschen tut nichts, was vor Gott recht ist.
யதோ மாநவஸ்ய க்ரோத⁴ ஈஸ்²வரீயத⁴ர்ம்மம்’ ந ஸாத⁴யதி|
21 Darum legt alle Unsauberkeit und den letzten Rest der Bosheit ab, und nehmt mit Sanftmut das euch eingepflanzte Wort an, das eure Seelen zu retten vermag.
அதோ ஹேதோ ர்யூயம்’ ஸர்வ்வாம் அஸு²சிக்ரியாம்’ து³ஷ்டதாபா³ஹுல்யஞ்ச நிக்ஷிப்ய யுஷ்மந்மநஸாம்’ பரித்ராணே ஸமர்த²ம்’ ரோபிதம்’ வாக்யம்’ நம்ரபா⁴வேந க்³ரு’ஹ்லீத|
22 Seid aber Täter des Wortes und nicht bloß Hörer, sonst betrügt ihr euch selbst.
அபரஞ்ச யூயம்’ கேவலம் ஆத்மவஞ்சயிதாரோ வாக்யஸ்ய ஸ்²ரோதாரோ ந ப⁴வத கிந்து வாக்யஸ்ய கர்ம்மகாரிணோ ப⁴வத|
23 Denn wer nur ein Hörer des Wortes ist, aber kein Täter, der gleicht einem Menschen, der sein leibliches Gesicht im Spiegel beschaut;
யதோ ய: கஸ்²சித்³ வாக்யஸ்ய கர்ம்மகாரீ ந பூ⁴த்வா கேவலம்’ தஸ்ய ஸ்²ரோதா ப⁴வதி ஸ த³ர்பணே ஸ்வீயஸா²ரீரிகவத³நம்’ நிரீக்ஷமாணஸ்ய மநுஜஸ்ய ஸத்³ரு’ஸ²: |
24 denn nachdem er sich beschaut hat und weggegangen ist, vergißt er alsbald, wie er ausgesehen hat.
ஆத்மாகாரே த்³ரு’ஷ்டே ஸ ப்ரஸ்தா²ய கீத்³ரு’ஸ² ஆஸீத் தத் தத்க்ஷணாத்³ விஸ்மரதி|
25 Wer dagegen in das vollkommene Gesetz der Freiheit hineingeschaut hat und bei ihm verbleibt, indem er nicht ein vergeßlicher Hörer, sondern ein wirklicher Täter ist, der wird in seinem Tun selig sein.
கிந்து ய: கஸ்²சித் நத்வா முக்தே: ஸித்³தா⁴ம்’ வ்யவஸ்தா²ம் ஆலோக்ய திஷ்ட²தி ஸ விஸ்ம்ரு’தியுக்த: ஸ்²ரோதா ந பூ⁴த்வா கர்ம்மகர்த்தைவ ஸந் ஸ்வகார்ய்யே த⁴ந்யோ ப⁴விஷ்யதி|
26 Wenn jemand Gott zu dienen meint und dabei seine Zunge nicht im Zaume hält, vielmehr sein Herz betrügt, dessen Gottesdienst ist nichtig.
அநாயத்தரஸந: ஸந் ய: கஸ்²சித் ஸ்வமநோ வஞ்சயித்வா ஸ்வம்’ ப⁴க்தம்’ மந்யதே தஸ்ய ப⁴க்தி ர்முதா⁴ ப⁴வதி|
27 Ein reiner und fleckenloser Gottesdienst vor Gott dem Vater besteht darin, daß man Waisen und Witwen in ihrer Trübsal besucht und sich selbst von der Welt unbefleckt erhält.
க்லேஸ²காலே பித்ரு’ஹீநாநாம்’ வித⁴வாநாஞ்ச யத்³ அவேக்ஷணம்’ ஸம்’ஸாராச்ச நிஷ்கலங்கேந யத்³ ஆத்மரக்ஷணம்’ ததே³வ பிதுரீஸ்²வரஸ்ய ஸாக்ஷாத் ஸு²சி ர்நிர்ம்மலா ச ப⁴க்தி: |
