Jakobus 2
1 Meine Brüder, habt den Glauben an unsern Herrn Jesus Christus, (den Herrn) der Herrlichkeit, nicht so, daß Ansehen der Person damit verbunden ist.
ഹേ മമ ഭ്രാതരഃ, യൂയമ് അസ്മാകം തേജസ്വിനഃ പ്രഭോ ര്യീശുഖ്രീഷ്ടസ്യ ധർമ്മം മുഖാപേക്ഷയാ ന ധാരയത|
2 Wenn z. B. in eure (gottesdienstliche) Versammlung ein Mann mit goldenen Ringen an den Fingern und in prächtiger Kleidung tritt und zugleich ein armer in unsauberem Anzug erscheint,
യതോ യുഷ്മാകം സഭായാം സ്വർണാങ്ഗുരീയകയുക്തേ ഭ്രാജിഷ്ണുപരിച്ഛദേ പുരുഷേ പ്രവിഷ്ടേ മലിനവസ്ത്രേ കസ്മിംശ്ചിദ് ദരിദ്രേഽപി പ്രവിഷ്ടേ
3 und ihr dann eure Blicke auf den prächtig Gekleideten richtet und zu ihm sagt: »Setze du dich hierher auf den guten Platz«, während ihr zu dem Armen sagt: »Stelle du dich dorthin oder setze dich hier unten auf meinen Fußschemel!« –
യൂയം യദി തം ഭ്രാജിഷ്ണുപരിച്ഛദവസാനം ജനം നിരീക്ഷ്യ വദേത ഭവാൻ അത്രോത്തമസ്ഥാന ഉപവിശത്വിതി കിഞ്ച തം ദരിദ്രം യദി വദേത ത്വമ് അമുസ്മിൻ സ്ഥാനേ തിഷ്ഠ യദ്വാത്ര മമ പാദപീഠ ഉപവിശേതി,
4 seid ihr da nicht in Zwiespalt mit euch selbst geraten und zu Richtern mit bösen Erwägungen geworden?
തർഹി മനഃസു വിശേഷ്യ യൂയം കിം കുതർകൈഃ കുവിചാരകാ ന ഭവഥ?
5 Hört (mich an), meine geliebten Brüder! Hat Gott nicht gerade die, welche für die Welt arm sind, dazu erwählt, reich im Glauben und Erben des Reiches zu sein, das er denen verheißen hat, die ihn lieben?
ഹേ മമ പ്രിയഭ്രാതരഃ, ശൃണുത, സംസാരേ യേ ദരിദ്രാസ്താൻ ഈശ്വരോ വിശ്വാസേന ധനിനഃ സ്വപ്രേമകാരിഭ്യശ്ച പ്രതിശ്രുതസ്യ രാജ്യസ്യാധികാരിണഃ കർത്തും കിം ന വരീതവാൻ? കിന്തു ദരിദ്രോ യുഷ്മാഭിരവജ്ഞായതേ|
6 Ihr aber habt den Armen mißachtet. Sind es nicht gerade die Reichen, die euch gewalttätig behandeln, und ziehen nicht gerade sie euch vor die Gerichte?
ധനവന്ത ഏവ കിം യുഷ്മാൻ നോപദ്രവന്തി ബലാച്ച വിചാരാസനാനാം സമീപം ന നയന്തി?
7 Sind nicht gerade sie es, die den guten Namen lästern, der (bei der Taufe) über euch angerufen worden ist?
യുഷ്മദുപരി പരികീർത്തിതം പരമം നാമ കിം തൈരേവ ന നിന്ദ്യതേ?
8 Allerdings, wenn ihr das königliche Gesetz nach dem Schriftwort erfüllt: »Du sollst deinen Nächsten lieben wie dich selbst«, so tut ihr recht daran;
കിഞ്ച ത്വം സ്വസമീപവാസിനി സ്വാത്മവത് പ്രീയസ്വ, ഏതച്ഛാസ്ത്രീയവചനാനുസാരതോ യദി യൂയം രാജകീയവ്യവസ്ഥാം പാലയഥ തർഹി ഭദ്രം കുരുഥ|
9 wenn ihr aber die Person anseht, so begeht ihr Sünde und werdet vom Gesetz als Übertreter überführt.
യദി ച മുഖാപേക്ഷാം കുരുഥ തർഹി പാപമ് ആചരഥ വ്യവസ്ഥയാ ചാജ്ഞാലങ്ഘിന ഇവ ദൂഷ്യധ്വേ|
10 Denn wer das ganze Gesetz erfüllt, aber gegen ein einziges Gebot verstößt, der hat sich damit gegen das ganze (Gesetz) vergangen.
യതോ യഃ കശ്ചിത് കൃത്സ്നാം വ്യവസ്ഥാം പാലയതി സ യദ്യേകസ്മിൻ വിധൗ സ്ഖലതി തർഹി സർവ്വേഷാമ് അപരാധീ ഭവതി|
11 Denn der da geboten hat: »Du sollst nicht ehebrechen«, der hat auch geboten: »Du sollst nicht töten.« Wenn du nun zwar kein Ehebrecher bist, wohl aber ein Mörder, so bist du ein Übertreter des (ganzen) Gesetzes geworden.
യതോ ഹേതോസ്ത്വം പരദാരാൻ മാ ഗച്ഛേതി യഃ കഥിതവാൻ സ ഏവ നരഹത്യാം മാ കുര്യ്യാ ഇത്യപി കഥിതവാൻ തസ്മാത് ത്വം പരദാരാൻ ന ഗത്വാ യദി നരഹത്യാം കരോഷി തർഹി വ്യവസ്ഥാലങ്ഘീ ഭവസി|
12 Redet so und handelt so wie Leute, die (einst) durch das Gesetz der Freiheit gerichtet werden sollen.
മുക്തേ ർവ്യവസ്ഥാതോ യേഷാം വിചാരേണ ഭവിതവ്യം താദൃശാ ലോകാ ഇവ യൂയം കഥാം കഥയത കർമ്മ കുരുത ച|
13 Denn das Gericht verfährt erbarmungslos gegen den, der kein Erbarmen geübt hat; die Barmherzigkeit dagegen rühmt sich gegen das Gericht.
യോ ദയാം നാചരതി തസ്യ വിചാരോ നിർദ്ദയേന കാരിഷ്യതേ, കിന്തു ദയാ വിചാരമ് അഭിഭവിഷ്യതി|
14 Was nützt es, meine Brüder, wenn jemand behauptet, Glauben zu besitzen, dabei aber keine Werke (aufzuweisen) hat? Vermag etwa der Glaube ihn zu retten?
ഹേ മമ ഭ്രാതരഃ, മമ പ്രത്യയോഽസ്തീതി യഃ കഥയതി തസ്യ കർമ്മാണി യദി ന വിദ്യന്ത തർഹി തേന കിം ഫലം? തേന പ്രത്യയേന കിം തസ്യ പരിത്രാണം ഭവിതും ശക്നോതി?
15 Wenn z. B. ein Bruder oder eine Schwester keine Kleidung hat und an der täglichen Nahrung Mangel leidet
കേഷുചിദ് ഭ്രാതൃഷു ഭഗിനീഷു വാ വസനഹീനേഷു പ്രാത്യഹികാഹാരഹീനേഷു ച സത്സു യുഷ്മാകം കോഽപി തേഭ്യഃ ശരീരാർഥം പ്രയോജനീയാനി ദ്രവ്യാണി ന ദത്വാ യദി താൻ വദേത്,
16 und dann jemand von euch zu ihnen sagt: »Geht hin in Frieden, wärmt euch und eßt euch satt!«, ohne ihnen jedoch das zu geben, was ihr Leib bedarf: welchen Nutzen hat das für sie?
യൂയം സകുശലം ഗത്വോഷ്ണഗാത്രാ ഭവത തൃപ്യത ചേതി തർഹ്യേതേന കിം ഫലം?
17 So steht es auch mit dem Glauben: hat er keine Werke (aufzuweisen), so ist er an sich selbst tot.
തദ്വത് പ്രത്യയോ യദി കർമ്മഭി ര്യുക്തോ ന ഭവേത് തർഹ്യേകാകിത്വാത് മൃത ഏവാസ്തേ|
18 Doch es wird jemand einwenden: »Du hast Glauben, und ich habe Werke; weise mir deinen Glauben nach, der ohne Werke ist, und ich will dir aus meinen Werken den Glauben nachweisen!«
കിഞ്ച കശ്ചിദ് ഇദം വദിഷ്യതി തവ പ്രത്യയോ വിദ്യതേ മമ ച കർമ്മാണി വിദ്യന്തേ, ത്വം കർമ്മഹീനം സ്വപ്രത്യയം മാം ദർശയ തർഹ്യഹമപി മത്കർമ്മഭ്യഃ സ്വപ്രത്യയം ത്വാം ദർശയിഷ്യാമി|
19 Du glaubst, daß es nur einen Gott gibt? Du tust recht daran; aber das glauben auch die Teufel und – schaudern dabei.
ഏക ഈശ്വരോ ഽസ്തീതി ത്വം പ്രത്യേഷി| ഭദ്രം കരോഷി| ഭൂതാ അപി തത് പ്രതിയന്തി കമ്പന്തേ ച|
20 Willst du wohl einsehen, du gedankenloser Mensch, daß der Glaube ohne die Werke unnütz ist?
കിന്തു ഹേ നിർബ്ബോധമാനവ, കർമ്മഹീനഃ പ്രത്യയോ മൃത ഏവാസ്ത്യേതദ് അവഗന്തും കിമ് ഇച്ഛസി?
21 Ist nicht unser Vater Abraham aus Werken gerechtfertigt worden, da er seinen Sohn Isaak auf dem Opferaltar darbrachte?
അസ്മാകം പൂർവ്വപുരുഷോ യ ഇബ്രാഹീമ് സ്വപുത്രമ് ഇസ്ഹാകം യജ്ഞവേദ്യാമ് ഉത്സൃഷ്ടവാൻ സ കിം കർമ്മഭ്യോ ന സപുണ്യീകൃതഃ?
22 Daran siehst du, daß der Glaube mit seinen Werken zusammengewirkt hat und der Glaube erst durch die Werke zur Vollendung gebracht ist,
പ്രത്യയേ തസ്യ കർമ്മണാം സഹകാരിണി ജാതേ കർമ്മഭിഃ പ്രത്യയഃ സിദ്ധോ ഽഭവത് തത് കിം പശ്യസി?
23 und daß so erst das Schriftwort sich erfüllt hat, das da lautet: »Abraham glaubte aber Gott, und das wurde ihm als Gerechtigkeit angerechnet«, und er wurde ›Gottes Freund‹ genannt.
ഇത്ഥഞ്ചേദം ശാസ്ത്രീയവചനം സഫലമ് അഭവത്, ഇബ്രാഹീമ് പരമേശ്വരേ വിശ്വസിതവാൻ തച്ച തസ്യ പുണ്യായാഗണ്യത സ ചേശ്വരസ്യ മിത്ര ഇതി നാമ ലബ്ധവാൻ|
24 So seht ihr, daß der Mensch aus Werken gerechtfertigt wird und nicht aus Glauben allein.
പശ്യത മാനവഃ കർമ്മഭ്യഃ സപുണ്യീക്രിയതേ ന ചൈകാകിനാ പ്രത്യയേന|
25 Ist nicht ebenso auch die Dirne Rahab aufgrund von Werken gerechtfertigt worden, weil sie die Kundschafter bei sich aufgenommen und sie auf einem anderen Wege wieder (aus dem Hause) entlassen hatte?
തദ്വദ് യാ രാഹബ്നാമികാ വാരാങ്ഗനാ ചാരാൻ അനുഗൃഹ്യാപരേണ മാർഗേണ വിസസർജ സാപി കിം കർമ്മഭ്യോ ന സപുണ്യീകൃതാ?
26 Denn ebenso wie der Leib ohne Geist tot ist, ebenso ist auch der Glaube ohne Werke tot.
അതഏവാത്മഹീനോ ദേഹോ യഥാ മൃതോഽസ്തി തഥൈവ കർമ്മഹീനഃ പ്രത്യയോഽപി മൃതോഽസ്തി|
