Hebraeer 1

1 Nachdem Gott vorzeiten vielfältig und auf vielerlei Weise zu den Vätern geredet hat in den Propheten,

புரா ய ஈஸ்²வரோ ப⁴விஷ்யத்³வாதி³பி⁴​: பித்ரு’லோகேப்⁴யோ நாநாஸமயே நாநாப்ரகாரம்’ கதி²தவாந்

2 hat er am Ende dieser Tage zu uns geredet im Sohn, den er zum Erben von allem eingesetzt, durch den er auch die Weltzeiten geschaffen hat. (aiōn g165)

ஸ ஏதஸ்மிந் ஸே²ஷகாலே நிஜபுத்ரேணாஸ்மப்⁴யம்’ கதி²தவாந்| ஸ தம்’ புத்ரம்’ ஸர்வ்வாதி⁴காரிணம்’ க்ரு’தவாந் தேநைவ ச ஸர்வ்வஜக³ந்தி ஸ்ரு’ஷ்டவாந்| (aiōn g165)

3 Dieser ist der Abglanz seiner Herrlichkeit und die Ausprägung seines Wesens und trägt das Weltall durch sein Allmachtswort; er hat sich, nachdem er die Reinigung von den Sünden vollbracht hat, zur Rechten der Erhabenheit in den Himmelshöhen gesetzt

ஸ புத்ரஸ்தஸ்ய ப்ரபா⁴வஸ்ய ப்ரதிபி³ம்ப³ஸ்தஸ்ய தத்த்வஸ்ய மூர்த்திஸ்²சாஸ்தி ஸ்வீயஸ²க்திவாக்யேந ஸர்வ்வம்’ த⁴த்தே ச ஸ்வப்ராணைரஸ்மாகம்’ பாபமார்ஜ்ஜநம்’ க்ரு’த்வா ஊர்த்³த்⁴வஸ்தா²நே மஹாமஹிம்நோ த³க்ஷிணபார்ஸ்²வே ஸமுபவிஷ்டவாந்|

4 und ist dadurch um so viel größer geworden als die Engel, wie der Name, den er als Erbteil erhalten hat, den ihrigen überragt.

தி³வ்யதூ³தக³ணாத்³ யதா² ஸ விஸி²ஷ்டநாம்நோ (அ)தி⁴காரீ ஜாதஸ்ததா² தேப்⁴யோ(அ)பி ஸ்²ரேஷ்டோ² ஜாத​: |

5 Denn zu welchem von den Engeln hätte Gott jemals gesagt: »Mein Sohn bist du: ich habe dich heute gezeugt«? Und ein andermal: »Ich will ihm Vater sein, und er soll für mich Sohn sein?«

யதோ தூ³தாநாம்’ மத்⁴யே கதா³சிதீ³ஸ்²வரேணேத³ம்’ க உக்த​: ? யதா², "மதீ³யதநயோ (அ)ஸி த்வம் அத்³யைவ ஜநிதோ மயா| " புநஸ்²ச "அஹம்’ தஸ்ய பிதா ப⁴விஷ்யாமி ஸ ச மம புத்ரோ ப⁴விஷ்யதி| "

6 Weiter sagt er von der Zeit, in welcher er den Erstgeborenen wiederum in die Menschenwelt einführen wird: »Alle Engel Gottes sollen vor ihm huldigend sich neigen.«

அபரம்’ ஜக³தி ஸ்வகீயாத்³விதீயபுத்ரஸ்ய புநராநயநகாலே தேநோக்தம்’, யதா², "ஈஸ்²வரஸ்ய ஸகலை ர்தூ³தைரேஷ ஏவ ப்ரணம்யதாம்’| "

7 Und in bezug auf die Engel heißt es zwar: »Er macht seine Engel zu Winden und seine Diener zur Feuerflamme«,

தூ³தாந் அதி⁴ தேநேத³ம் உக்தம்’, யதா², "ஸ கரோதி நிஜாந் தூ³தாந் க³ந்த⁴வாஹஸ்வரூபகாந்| வஹ்நிஸி²கா²ஸ்வரூபாம்’ஸ்²ச கரோதி நிஜஸேவகாந்|| "

8 aber in bezug auf den Sohn: »Dein Thron, o Gott, steht fest in alle Ewigkeit, und der Stab der Geradheit ist der Stab deiner Königsherrschaft. (aiōn g165)

கிந்து புத்ரமுத்³தி³ஸ்²ய தேநோக்தம்’, யதா², "ஹே ஈஸ்²வர ஸதா³ ஸ்தா²யி தவ ஸிம்’ஹாஸநம்’ ப⁴வேத்| யாதா²ர்த்²யஸ்ய ப⁴வேத்³த³ண்டோ³ ராஜத³ண்ட³ஸ்த்வதீ³யக​: | (aiōn g165)

9 Du hast Gerechtigkeit geliebt und Gesetzwidrigkeit gehaßt; darum hat dich, o Gott, dein Gott mit Freudenöl gesalbt vor deinen Genossen.«

புண்யே ப்ரேம கரோஷி த்வம்’ கிஞ்சாத⁴ர்ம்மம் ரு’தீயஸே| தஸ்மாத்³ ய ஈஸ² ஈஸ²ஸ்தே ஸ தே மித்ரக³ணாத³பி| அதி⁴காஹ்லாத³தைலேந ஸேசநம்’ க்ரு’தவாந் தவ|| "

10 Und ferner: »Du hast im Anfang, Herr, die Erde gegründet, und die Himmel sind deiner Hände Werk;

புநஸ்²ச, யதா², "ஹே ப்ரபோ⁴ ப்ரு’தி²வீமூலம் ஆதௌ³ ஸம்’ஸ்தா²பிதம்’ த்வயா| ததா² த்வதீ³யஹஸ்தேந க்ரு’தம்’ க³க³நமண்ட³லம்’|

11 sie werden vergehen, du aber bleibst, und sie werden alle veralten wie ein Gewand;

இமே விநம்’க்ஷ்யதஸ்த்வந்து நித்யமேவாவதிஷ்ட²ஸே| இத³ந்து ஸகலம்’ விஸ்²வம்’ ஸம்’ஜரிஷ்யதி வஸ்த்ரவத்|

12 wie einen Mantel wirst du sie zusammenrollen, und sie werden verwandelt werden; du aber bleibst derselbe, und deine Jahre werden kein Ende nehmen.«

ஸங்கோசிதம்’ த்வயா தத்து வஸ்த்ரவத் பரிவர்த்ஸ்யதே| த்வந்து நித்யம்’ ஸ ஏவாஸீ ர்நிரந்தாஸ்தவ வத்ஸரா​: || "

13 Zu welchem Engel hätte er ferner jemals gesagt: »Setze dich zu meiner Rechten, bis ich deine Feinde hinlege zum Schemel deiner Füße«?

அபரம்’ தூ³தாநாம்’ மத்⁴யே க​: கதா³சிதீ³ஸ்²வரேணேத³முக்த​: ? யதா², "தவாரீந் பாத³பீட²ம்’ தே யாவந்நஹி கரோம்யஹம்’| மம த³க்ஷிணதி³க்³பா⁴கே³ தாவத் த்வம்’ ஸமுபாவிஸ²|| "

14 Sind sie nicht allesamt (nur) dienstbare Geister, die zu Dienstleistungen ausgesandt werden um derer willen, welche die Rettung ererben sollen?

யே பரித்ராணஸ்யாதி⁴காரிணோ ப⁴விஷ்யந்தி தேஷாம்’ பரிசர்ய்யார்த²ம்’ ப்ரேஷ்யமாணா​: ஸேவநகாரிண ஆத்மாந​: கிம்’ தே ஸர்வ்வே தூ³தா நஹி?