Hebraeer 8
1 Die Hauptsache aber bei der vorliegenden Darlegung ist folgendes: Einen solchen Hohenpriester haben wir, der sich im Himmel zur Rechten des Thrones der göttlichen Erhabenheit gesetzt hat,
കഥ്യമാനാനാം വാക്യാനാം സാരോഽയമ് അസ്മാകമ് ഏതാദൃശ ഏകോ മഹായാജകോഽസ്തി യഃ സ്വർഗേ മഹാമഹിമ്നഃ സിംഹാസനസ്യ ദക്ഷിണപാർശ്വോ സമുപവിഷ്ടവാൻ
2 und zwar als Verwalter des Heiligtums, nämlich des wahren Zeltes, das der Herr, nicht ein Mensch errichtet hat.
യച്ച ദൂഷ്യം ന മനുജൈഃ കിന്ത്വീശ്വരേണ സ്ഥാപിതം തസ്യ സത്യദൂഷ്യസ്യ പവിത്രവസ്തൂനാഞ്ച സേവകഃ സ ഭവതി|
3 Denn jeder Hohepriester wird zu dem Zweck bestellt, unblutige und blutige Opfer darzubringen; daher muß auch dieser etwas darzubringen haben.
യത ഏകൈകോ മഹായാജകോ നൈവേദ്യാനാം ബലീനാഞ്ച ദാനേ നിയുജ്യതേ, അതോ ഹേതോരേതസ്യാപി കിഞ്ചിദ് ഉത്സർജനീയം വിദ്യത ഇത്യാവശ്യകം|
4 Befände er sich nun auf der Erde, so würde er nicht einmal Priester sein, weil hier ja bereits Priester vorhanden sind, welche die Gaben nach dem (mosaischen) Gesetz darbringen.
കിഞ്ച സ യദി പൃഥിവ്യാമ് അസ്ഥാസ്യത് തർഹി യാജകോ നാഭവിഷ്യത്, യതോ യേ വ്യവസ്ഥാനുസാരാത് നൈവേദ്യാനി ദദത്യേതാദൃശാ യാജകാ വിദ്യന്തേ|
5 Diese versehen freilich den Dienst nur an einer Nachbildung und einem Schattenbild der himmlischen Dinge entsprechend der göttlichen Weisung, die Mose erhielt, als er das Zelt herstellen sollte; denn »Gib wohl acht«, sagt der Herr zu ihm, »daß du alles nach dem Vorbild anfertigst, das dir auf dem Berge gezeigt worden ist«.
തേ തു സ്വർഗീയവസ്തൂനാം ദൃഷ്ടാന്തേന ഛായയാ ച സേവാമനുതിഷ്ഠന്തി യതോ മൂസസി ദൂഷ്യം സാധയിതുമ് ഉദ്യതേ സതീശ്വരസ്തദേവ തമാദിഷ്ടവാൻ ഫലതഃ സ തമുക്തവാൻ, യഥാ, "അവധേഹി ഗിരൗ ത്വാം യദ്യന്നിദർശനം ദർശിതം തദ്വത് സർവ്വാണി ത്വയാ ക്രിയന്താം| "
6 Nun aber hat er einen um so vorzüglicheren Priesterdienst erlangt, als er auch Mittler eines besseren Bundes ist, der auf der Grundlage besserer Verheißungen festgesetzt worden ist.
കിന്ത്വിദാനീമ് അസൗ തസ്മാത് ശ്രേഷ്ഠം സേവകപദം പ്രാപ്തവാൻ യതഃ സ ശ്രേഷ്ഠപ്രതിജ്ഞാഭിഃ സ്ഥാപിതസ്യ ശ്രേഷ്ഠനിയമസ്യ മധ്യസ്ഥോഽഭവത്|
7 Wenn nämlich jener erste (Bund) tadellos gewesen wäre, so würde nicht die Möglichkeit, einen zweiten (Bund) zu schließen, gesucht werden.
സ പ്രഥമോ നിയമോ യദി നിർദ്ദോഷോഽഭവിഷ്യത തർഹി ദ്വിതീയസ്യ നിയമസ്യ കിമപി പ്രയോജനം നാഭവിഷ്യത്|
8 Denn einen Tadel spricht (Gott) gegen sie (die Israeliten) aus mit den Worten: »Wisset wohl: es kommen Tage« – so lautet der Ausspruch des Herrn –, »da will ich mit dem Hause Israel und mit dem Hause Juda einen neuen Bund aufrichten,
കിന്തു സ ദോഷമാരോപയൻ തേഭ്യഃ കഥയതി, യഥാ, "പരമേശ്വര ഇദം ഭാഷതേ പശ്യ യസ്മിൻ സമയേഽഹമ് ഇസ്രായേലവംശേന യിഹൂദാവംശേന ച സാർദ്ധമ് ഏകം നവീനം നിയമം സ്ഥിരീകരിഷ്യാമ്യേതാദൃശഃ സമയ ആയാതി|
9 nicht einen solchen Bund, wie ich ihn mit ihren Vätern damals geschlossen habe, als ich sie bei der Hand nahm, um sie aus dem Lande Ägypten wegzuführen; denn sie sind meinem Bunde nicht treu geblieben, und auch ich habe mich nicht (mehr) um sie gekümmert« – so lautet der Ausspruch des Herrn –.
പരമേശ്വരോഽപരമപി കഥയതി തേഷാം പൂർവ്വപുരുഷാണാം മിസരദേശാദ് ആനയനാർഥം യസ്മിൻ ദിനേഽഹം തേഷാം കരം ധൃത്വാ തൈഃ സഹ നിയമം സ്ഥിരീകൃതവാൻ തദ്ദിനസ്യ നിയമാനുസാരേണ നഹി യതസ്തൈ ർമമ നിയമേ ലങ്ഘിതേഽഹം താൻ പ്രതി ചിന്താം നാകരവം|
10 »Nein, darin soll der Bund bestehen, den ich mit dem Hause Israel nach jenen Tagen schließen werde« – so lautet der Ausspruch des Herrn –: »Ich will meine Gesetze in ihren Sinn hineinlegen und sie ihnen ins Herz schreiben und will dann ihr Gott sein, und sie sollen mein Volk sein.
കിന്തു പരമേശ്വരഃ കഥയതി തദ്ദിനാത് പരമഹം ഇസ്രായേലവംശീയൈഃ സാർദ്ധമ് ഇമം നിയമം സ്ഥിരീകരിഷ്യാമി, തേഷാം ചിത്തേ മമ വിധീൻ സ്ഥാപയിഷ്യാമി തേഷാം ഹൃത്പത്രേ ച താൻ ലേഖിഷ്യാമി, അപരമഹം തേഷാമ് ഈശ്വരോ ഭവിഷ്യാമി തേ ച മമ ലോകാ ഭവിഷ്യന്തി|
11 Dann braucht niemand mehr seinem Mitbürger und niemand seinem Bruder Belehrung zu erteilen und ihm vorzuhalten: ›Lerne den Herrn kennen!‹ Denn sie werden mich allesamt kennen vom Kleinsten bis zum Größten unter ihnen.
അപരം ത്വം പരമേശ്വരം ജാനീഹീതിവാക്യേന തേഷാമേകൈകോ ജനഃ സ്വം സ്വം സമീപവാസിനം ഭ്രാതരഞ്ച പുന ർന ശിക്ഷയിഷ്യതി യത ആക്ഷുദ്രാത് മഹാന്തം യാവത് സർവ്വേ മാം ജ്ഞാസ്യന്തി|
12 Denn ihren Übertretungen gegenüber werde ich Nachsicht üben und ihrer Sünden nicht mehr gedenken.«
യതോ ഹേതോരഹം തേഷാമ് അധർമ്മാൻ ക്ഷമിഷ്യേ തേഷാം പാപാന്യപരാധാംശ്ച പുനഃ കദാപി ന സ്മരിഷ്യാമി| "
13 Indem er hier von einem »neuen« (Bunde) redet, hat er den ersten für veraltet erklärt; was aber veraltet ist und sich überlebt hat, das geht dem Untergang entgegen.
അനേന തം നിയമം നൂതനം ഗദിത്വാ സ പ്രഥമം നിയമം പുരാതനീകൃതവാൻ; യച്ച പുരാതനം ജീർണാഞ്ച ജാതം തസ്യ ലോപോ നികടോ ഽഭവത്|
