Hebraeer 3
1 Darum, heilige Brüder, Genossen der himmlischen Berufung, richtet euer Augenmerk auf den Gottesboten und Hohenpriester unsers Bekenntnisses, auf Jesus,
ஹே ஸ்வர்கீ³யஸ்யாஹ்வாநஸ்ய ஸஹபா⁴கி³ந: பவித்ரப்⁴ராதர: , அஸ்மாகம்’ த⁴ர்ம்மப்ரதிஜ்ஞாயா தூ³தோ(அ)க்³ரஸரஸ்²ச யோ யீஸு²ஸ்தம் ஆலோசத்⁴வம்’|
2 der da »treu« war dem, der ihn geschaffen hat, wie auch Mose (treu gewesen ist) »in Gottes ganzem Hause«.
மூஸா யத்³வத் தஸ்ய ஸர்வ்வபரிவாரமத்⁴யே விஸ்²வாஸ்ய ஆஸீத், தத்³வத் அயமபி ஸ்வநியோஜகஸ்ய ஸமீபே விஸ்²வாஸ்யோ ப⁴வதி|
3 Denn einer größeren Herrlichkeit als Mose ist dieser würdig erachtet worden, in dem Maße, als der, welcher das Haus hergestellt hat, höher an Ehre steht als das Haus.
பரிவாராச்ச யத்³வத் தத்ஸ்தா²பயிதுரதி⁴கம்’ கௌ³ரவம்’ ப⁴வதி தத்³வத் மூஸஸோ(அ)யம்’ ப³ஹுதரகௌ³ரவஸ்ய யோக்³யோ ப⁴வதி|
4 Denn jedes Haus wird von jemand hergestellt; der aber alles hergestellt hat, das ist Gott.
ஏகைகஸ்ய நிவேஸ²நஸ்ய பரிஜநாநாம்’ ஸ்தா²பயிதா கஸ்²சித்³ வித்³யதே யஸ்²ச ஸர்வ்வஸ்தா²பயிதா ஸ ஈஸ்²வர ஏவ|
5 Und was Mose betrifft, so ist er zwar »in seinem ganzen Hause treu« gewesen, (aber doch nur) als »Diener«, um Zeugnis abzulegen für das, was als Offenbarung verkündigt werden sollte;
மூஸாஸ்²ச வக்ஷ்யமாணாநாம்’ ஸாக்ஷீ ப்⁴ரு’த்ய இவ தஸ்ய ஸர்வ்வபரிஜநமத்⁴யே விஸ்²வாஸ்யோ(அ)ப⁴வத் கிந்து க்²ரீஷ்டஸ்தஸ்ய பரிஜநாநாமத்⁴யக்ஷ இவ|
6 Christus dagegen (ist treu) als »Sohn« über »sein eigenes Haus«, und sein Haus sind wir, vorausgesetzt, daß wir an der freudigen Zuversicht und an der Hoffnung, deren wir uns rühmen, bis ans Ende unerschütterlich festhalten.
வயம்’ து யதி³ விஸ்²வாஸஸ்யோத்ஸாஹம்’ ஸ்²லாக⁴நஞ்ச ஸே²ஷம்’ யாவத்³ தா⁴ரயாமஸ்தர்ஹி தஸ்ய பரிஜநா ப⁴வாம: |
7 Deshalb (gilt uns) das Wort des heiligen Geistes: »Heute, wenn ihr seine Stimme hört,
அதோ ஹேதோ: பவித்ரேணாத்மநா யத்³வத் கதி²தம்’, தத்³வத், "அத்³ய யூயம்’ கதா²ம்’ தஸ்ய யதி³ ஸம்’ஸ்²ரோதுமிச்ச²த²|
8 verhärtet eure Herzen nicht, wie (es einst) bei der Erbitterung am Tage der Versuchung in der Wüste (geschah),
தர்ஹி புரா பரீக்ஷாயா தி³நே ப்ராந்தரமத்⁴யத: | மதா³ஜ்ஞாநிக்³ரஹஸ்தா²நே யுஷ்மாபி⁴ஸ்து க்ரு’தம்’ யதா²| ததா² மா குருதேதா³நீம்’ கடி²நாநி மநாம்’ஸி வ: |
9 wo eure Väter (mich) mit einer Erprobung versuchten; und doch haben sie meine Werke vierzig Jahre hindurch gesehen.
யுஷ்மாகம்’ பிதரஸ்தத்ர மத்பரீக்ஷாம் அகுர்வ்வத| குர்வ்வத்³பி⁴ ர்மே(அ)நுஸந்தா⁴நம்’ தைரத்³ரு’ஸ்²யந்த மத்க்ரியா: | சத்வாரிம்’ஸ²த்ஸமா யாவத் க்ருத்³த்⁴வாஹந்து தத³ந்வயே|
10 Deshalb ward ich über dieses Geschlecht entrüstet und sprach: ›Allezeit gehen sie mit ihrem Herzen irre!‹ Sie aber erkannten meine Wege nicht,
அவாதி³ஷம் இமே லோகா ப்⁴ராந்தாந்த: கரணா: ஸதா³| மாமகீநாநி வர்த்மாநி பரிஜாநந்தி நோ இமே|
11 so daß ich in meinem Zorn schwur: ›Sie sollen nimmermehr in meine Ruhe eingehen!‹«
இதி ஹேதோரஹம்’ கோபாத் ஸ²பத²ம்’ க்ரு’தவாந் இமம்’| ப்ரேவேக்ஷ்யதே ஜநைரேதை ர்ந விஸ்²ராமஸ்த²லம்’ மம|| "
12 Gebt acht, liebe Brüder, daß sich in keinem von euch ein böses Herz des Unglaubens im Abfall von dem lebendigen Gott zeige!
ஹே ப்⁴ராதர: ஸாவதா⁴நா ப⁴வத, அமரேஸ்²வராத் நிவர்த்தகோ யோ(அ)விஸ்²வாஸஸ்தத்³யுக்தம்’ து³ஷ்டாந்த: கரணம்’ யுஷ்மாகம்’ கஸ்யாபி ந ப⁴வது|
13 Ermahnt euch vielmehr selbst an jedem Tage, solange das »Heute« noch gilt, damit keiner von euch durch den Betrug der Sünde verhärtet werde.
கிந்து யாவத்³ அத்³யநாமா ஸமயோ வித்³யதே தாவத்³ யுஷ்மந்மத்⁴யே கோ(அ)பி பாபஸ்ய வஞ்சநயா யத் கடோ²ரீக்ரு’தோ ந ப⁴வேத் தத³ர்த²ம்’ ப்ரதிதி³நம்’ பரஸ்பரம் உபதி³ஸ²த|
14 Denn Genossen Christi sind wir geworden, wenn anders wir die anfängliche Glaubenszuversicht bis ans Ende unerschütterlich festhalten.
யதோ வயம்’ க்²ரீஷ்டஸ்யாம்’ஸி²நோ ஜாதா: கிந்து ப்ரத²மவிஸ்²வாஸஸ்ய த்³ரு’ட⁴த்வம் அஸ்மாபி⁴: ஸே²ஷம்’ யாவத்³ அமோக⁴ம்’ தா⁴ரயிதவ்யம்’|
15 Wenn es heißt: »Heute, wenn ihr seine Stimme hört, verhärtet eure Herzen nicht, wie es bei der Erbitterung geschah« –
அத்³ய யூயம்’ கதா²ம்’ தஸ்ய யதி³ ஸம்’ஸ்²ரோதுமிச்ச²த², தர்ஹ்யாஜ்ஞாலங்க⁴நஸ்தா²நே யுஷ்மாபி⁴ஸ்து க்ரு’தம்’ யதா², ததா² மா குருதேதா³நீம்’ கடி²நாநி மநாம்’ஸி வ இதி தேந யது³க்தம்’,
16 wer waren denn die Leute, die, obgleich sie (seine Verheißung) gehört hatten, dennoch sich erbittern ließen? Waren es nicht alle, die durch Moses Vermittlung aus Ägypten ausgezogen waren?
தத³நுஸாராத்³ யே ஸ்²ருத்வா தஸ்ய கதா²ம்’ ந க்³ரு’ஹீதவந்தஸ்தே கே? கிம்’ மூஸஸா மிஸரதே³ஸா²த்³ ஆக³தா: ஸர்வ்வே லோகா நஹி?
17 Und wer waren die Leute, über die er vierzig Jahre lang entrüstet gewesen ist? Doch wohl die, welche gesündigt hatten und deren Glieder (dann) in der Wüste zerfallen sind.
கேப்⁴யோ வா ஸ சத்வாரிம்’ஸ²த்³வர்ஷாணி யாவத்³ அக்ருத்⁴யத்? பாபம்’ குர்வ்வதாம்’ யேஷாம்’ குணபா: ப்ராந்தரே (அ)பதந் கிம்’ தேப்⁴யோ நஹி?
18 Und wer waren die Leute, denen er zugeschworen hat, sie sollten nicht in seine Ruhe eingehen? Doch wohl die, welche sich ungehorsam bewiesen hatten.
ப்ரவேக்ஷ்யதே ஜநைரேதை ர்ந விஸ்²ராமஸ்த²லம்’ மமேதி ஸ²பத²: கேஷாம்’ விருத்³த⁴ம்’ தேநாகாரி? கிம் அவிஸ்²வாஸிநாம்’ விருத்³த⁴ம்’ நஹி?
19 So sehen wir denn, daß sie nicht haben hineingelangen können infolge (ihres) Unglaubens.
அதஸ்தே தத் ஸ்தா²நம்’ ப்ரவேஷ்டும் அவிஸ்²வாஸாத் நாஸ²க்நுவந் இதி வயம்’ வீக்ஷாமஹே|
