Hebraeer 3

1 Darum, heilige Brüder, Genossen der himmlischen Berufung, richtet euer Augenmerk auf den Gottesboten und Hohenpriester unsers Bekenntnisses, auf Jesus,

ਹੇ ਸ੍ਵਰ੍ਗੀਯਸ੍ਯਾਹ੍ਵਾਨਸ੍ਯ ਸਹਭਾਗਿਨਃ ਪਵਿਤ੍ਰਭ੍ਰਾਤਰਃ, ਅਸ੍ਮਾਕੰ ਧਰ੍ੰਮਪ੍ਰਤਿਜ੍ਞਾਯਾ ਦੂਤੋ(ਅ)ਗ੍ਰਸਰਸ਼੍ਚ ਯੋ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤਮ੍ ਆਲੋਚਧ੍ਵੰ|

2 der da »treu« war dem, der ihn geschaffen hat, wie auch Mose (treu gewesen ist) »in Gottes ganzem Hause«.

ਮੂਸਾ ਯਦ੍ਵਤ੍ ਤਸ੍ਯ ਸਰ੍ੱਵਪਰਿਵਾਰਮਧ੍ਯੇ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸ੍ਯ ਆਸੀਤ੍, ਤਦ੍ਵਤ੍ ਅਯਮਪਿ ਸ੍ਵਨਿਯੋਜਕਸ੍ਯ ਸਮੀਪੇ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸ੍ਯੋ ਭਵਤਿ|

3 Denn einer größeren Herrlichkeit als Mose ist dieser würdig erachtet worden, in dem Maße, als der, welcher das Haus hergestellt hat, höher an Ehre steht als das Haus.

ਪਰਿਵਾਰਾੱਚ ਯਦ੍ਵਤ੍ ਤਤ੍ਸ੍ਥਾਪਯਿਤੁਰਧਿਕੰ ਗੌਰਵੰ ਭਵਤਿ ਤਦ੍ਵਤ੍ ਮੂਸਸੋ(ਅ)ਯੰ ਬਹੁਤਰਗੌਰਵਸ੍ਯ ਯੋਗ੍ਯੋ ਭਵਤਿ|

4 Denn jedes Haus wird von jemand hergestellt; der aber alles hergestellt hat, das ist Gott.

ਏਕੈਕਸ੍ਯ ਨਿਵੇਸ਼ਨਸ੍ਯ ਪਰਿਜਨਾਨਾਂ ਸ੍ਥਾਪਯਿਤਾ ਕਸ਼੍ਚਿਦ੍ ਵਿਦ੍ਯਤੇ ਯਸ਼੍ਚ ਸਰ੍ੱਵਸ੍ਥਾਪਯਿਤਾ ਸ ਈਸ਼੍ਵਰ ਏਵ|

5 Und was Mose betrifft, so ist er zwar »in seinem ganzen Hause treu« gewesen, (aber doch nur) als »Diener«, um Zeugnis abzulegen für das, was als Offenbarung verkündigt werden sollte;

ਮੂਸਾਸ਼੍ਚ ਵਕ੍ਸ਼਼੍ਯਮਾਣਾਨਾਂ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ੀ ਭ੍ਰੁʼਤ੍ਯ ਇਵ ਤਸ੍ਯ ਸਰ੍ੱਵਪਰਿਜਨਮਧ੍ਯੇ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸ੍ਯੋ(ਅ)ਭਵਤ੍ ਕਿਨ੍ਤੁ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਸ੍ਤਸ੍ਯ ਪਰਿਜਨਾਨਾਮਧ੍ਯਕ੍ਸ਼਼ ਇਵ|

6 Christus dagegen (ist treu) als »Sohn« über »sein eigenes Haus«, und sein Haus sind wir, vorausgesetzt, daß wir an der freudigen Zuversicht und an der Hoffnung, deren wir uns rühmen, bis ans Ende unerschütterlich festhalten.

ਵਯੰ ਤੁ ਯਦਿ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸਸ੍ਯੋਤ੍ਸਾਹੰ ਸ਼੍ਲਾਘਨਞ੍ਚ ਸ਼ੇਸ਼਼ੰ ਯਾਵਦ੍ ਧਾਰਯਾਮਸ੍ਤਰ੍ਹਿ ਤਸ੍ਯ ਪਰਿਜਨਾ ਭਵਾਮਃ|

7 Deshalb (gilt uns) das Wort des heiligen Geistes: »Heute, wenn ihr seine Stimme hört,

ਅਤੋ ਹੇਤੋਃ ਪਵਿਤ੍ਰੇਣਾਤ੍ਮਨਾ ਯਦ੍ਵਤ੍ ਕਥਿਤੰ, ਤਦ੍ਵਤ੍, "ਅਦ੍ਯ ਯੂਯੰ ਕਥਾਂ ਤਸ੍ਯ ਯਦਿ ਸੰਸ਼੍ਰੋਤੁਮਿੱਛਥ|

8 verhärtet eure Herzen nicht, wie (es einst) bei der Erbitterung am Tage der Versuchung in der Wüste (geschah),

ਤਰ੍ਹਿ ਪੁਰਾ ਪਰੀਕ੍ਸ਼਼ਾਯਾ ਦਿਨੇ ਪ੍ਰਾਨ੍ਤਰਮਧ੍ਯਤਃ| ਮਦਾਜ੍ਞਾਨਿਗ੍ਰਹਸ੍ਥਾਨੇ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਸ੍ਤੁ ਕ੍ਰੁʼਤੰ ਯਥਾ| ਤਥਾ ਮਾ ਕੁਰੁਤੇਦਾਨੀਂ ਕਠਿਨਾਨਿ ਮਨਾਂਸਿ ਵਃ|

9 wo eure Väter (mich) mit einer Erprobung versuchten; und doch haben sie meine Werke vierzig Jahre hindurch gesehen.

ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਪਿਤਰਸ੍ਤਤ੍ਰ ਮਤ੍ਪਰੀਕ੍ਸ਼਼ਾਮ੍ ਅਕੁਰ੍ੱਵਤ| ਕੁਰ੍ੱਵਦ੍ਭਿ ਰ੍ਮੇ(ਅ)ਨੁਸਨ੍ਧਾਨੰ ਤੈਰਦ੍ਰੁʼਸ਼੍ਯਨ੍ਤ ਮਤ੍ਕ੍ਰਿਯਾਃ| ਚਤ੍ਵਾਰਿੰਸ਼ਤ੍ਸਮਾ ਯਾਵਤ੍ ਕ੍ਰੁੱਧ੍ਵਾਹਨ੍ਤੁ ਤਦਨ੍ਵਯੇ|

10 Deshalb ward ich über dieses Geschlecht entrüstet und sprach: ›Allezeit gehen sie mit ihrem Herzen irre!‹ Sie aber erkannten meine Wege nicht,

ਅਵਾਦਿਸ਼਼ਮ੍ ਇਮੇ ਲੋਕਾ ਭ੍ਰਾਨ੍ਤਾਨ੍ਤਃਕਰਣਾਃ ਸਦਾ| ਮਾਮਕੀਨਾਨਿ ਵਰ੍ਤ੍ਮਾਨਿ ਪਰਿਜਾਨਨ੍ਤਿ ਨੋ ਇਮੇ|

11 so daß ich in meinem Zorn schwur: ›Sie sollen nimmermehr in meine Ruhe eingehen!‹«

ਇਤਿ ਹੇਤੋਰਹੰ ਕੋਪਾਤ੍ ਸ਼ਪਥੰ ਕ੍ਰੁʼਤਵਾਨ੍ ਇਮੰ| ਪ੍ਰੇਵੇਕ੍ਸ਼਼੍ਯਤੇ ਜਨੈਰੇਤੈ ਰ੍ਨ ਵਿਸ਼੍ਰਾਮਸ੍ਥਲੰ ਮਮ|| "

12 Gebt acht, liebe Brüder, daß sich in keinem von euch ein böses Herz des Unglaubens im Abfall von dem lebendigen Gott zeige!

ਹੇ ਭ੍ਰਾਤਰਃ ਸਾਵਧਾਨਾ ਭਵਤ, ਅਮਰੇਸ਼੍ਵਰਾਤ੍ ਨਿਵਰ੍ੱਤਕੋ ਯੋ(ਅ)ਵਿਸ਼੍ਵਾਸਸ੍ਤਦ੍ਯੁਕ੍ਤੰ ਦੁਸ਼਼੍ਟਾਨ੍ਤਃਕਰਣੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਕਸ੍ਯਾਪਿ ਨ ਭਵਤੁ|

13 Ermahnt euch vielmehr selbst an jedem Tage, solange das »Heute« noch gilt, damit keiner von euch durch den Betrug der Sünde verhärtet werde.

ਕਿਨ੍ਤੁ ਯਾਵਦ੍ ਅਦ੍ਯਨਾਮਾ ਸਮਯੋ ਵਿਦ੍ਯਤੇ ਤਾਵਦ੍ ਯੁਸ਼਼੍ਮਨ੍ਮਧ੍ਯੇ ਕੋ(ਅ)ਪਿ ਪਾਪਸ੍ਯ ਵਞ੍ਚਨਯਾ ਯਤ੍ ਕਠੋਰੀਕ੍ਰੁʼਤੋ ਨ ਭਵੇਤ੍ ਤਦਰ੍ਥੰ ਪ੍ਰਤਿਦਿਨੰ ਪਰਸ੍ਪਰਮ੍ ਉਪਦਿਸ਼ਤ|

14 Denn Genossen Christi sind wir geworden, wenn anders wir die anfängliche Glaubenszuversicht bis ans Ende unerschütterlich festhalten.

ਯਤੋ ਵਯੰ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਸ੍ਯਾਂਸ਼ਿਨੋ ਜਾਤਾਃ ਕਿਨ੍ਤੁ ਪ੍ਰਥਮਵਿਸ਼੍ਵਾਸਸ੍ਯ ਦ੍ਰੁʼਢਤ੍ਵਮ੍ ਅਸ੍ਮਾਭਿਃ ਸ਼ੇਸ਼਼ੰ ਯਾਵਦ੍ ਅਮੋਘੰ ਧਾਰਯਿਤਵ੍ਯੰ|

15 Wenn es heißt: »Heute, wenn ihr seine Stimme hört, verhärtet eure Herzen nicht, wie es bei der Erbitterung geschah« –

ਅਦ੍ਯ ਯੂਯੰ ਕਥਾਂ ਤਸ੍ਯ ਯਦਿ ਸੰਸ਼੍ਰੋਤੁਮਿੱਛਥ, ਤਰ੍ਹ੍ਯਾਜ੍ਞਾਲਙ੍ਘਨਸ੍ਥਾਨੇ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਸ੍ਤੁ ਕ੍ਰੁʼਤੰ ਯਥਾ, ਤਥਾ ਮਾ ਕੁਰੁਤੇਦਾਨੀਂ ਕਠਿਨਾਨਿ ਮਨਾਂਸਿ ਵ ਇਤਿ ਤੇਨ ਯਦੁਕ੍ਤੰ,

16 wer waren denn die Leute, die, obgleich sie (seine Verheißung) gehört hatten, dennoch sich erbittern ließen? Waren es nicht alle, die durch Moses Vermittlung aus Ägypten ausgezogen waren?

ਤਦਨੁਸਾਰਾਦ੍ ਯੇ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵਾ ਤਸ੍ਯ ਕਥਾਂ ਨ ਗ੍ਰੁʼਹੀਤਵਨ੍ਤਸ੍ਤੇ ਕੇ? ਕਿੰ ਮੂਸਸਾ ਮਿਸਰਦੇਸ਼ਾਦ੍ ਆਗਤਾਃ ਸਰ੍ੱਵੇ ਲੋਕਾ ਨਹਿ?

17 Und wer waren die Leute, über die er vierzig Jahre lang entrüstet gewesen ist? Doch wohl die, welche gesündigt hatten und deren Glieder (dann) in der Wüste zerfallen sind.

ਕੇਭ੍ਯੋ ਵਾ ਸ ਚਤ੍ਵਾਰਿੰਸ਼ਦ੍ਵਰ੍ਸ਼਼ਾਣਿ ਯਾਵਦ੍ ਅਕ੍ਰੁਧ੍ਯਤ੍? ਪਾਪੰ ਕੁਰ੍ੱਵਤਾਂ ਯੇਸ਼਼ਾਂ ਕੁਣਪਾਃ ਪ੍ਰਾਨ੍ਤਰੇ (ਅ)ਪਤਨ੍ ਕਿੰ ਤੇਭ੍ਯੋ ਨਹਿ?

18 Und wer waren die Leute, denen er zugeschworen hat, sie sollten nicht in seine Ruhe eingehen? Doch wohl die, welche sich ungehorsam bewiesen hatten.

ਪ੍ਰਵੇਕ੍ਸ਼਼੍ਯਤੇ ਜਨੈਰੇਤੈ ਰ੍ਨ ਵਿਸ਼੍ਰਾਮਸ੍ਥਲੰ ਮਮੇਤਿ ਸ਼ਪਥਃ ਕੇਸ਼਼ਾਂ ਵਿਰੁੱਧੰ ਤੇਨਾਕਾਰਿ? ਕਿਮ੍ ਅਵਿਸ਼੍ਵਾਸਿਨਾਂ ਵਿਰੁੱਧੰ ਨਹਿ?

19 So sehen wir denn, daß sie nicht haben hineingelangen können infolge (ihres) Unglaubens.

ਅਤਸ੍ਤੇ ਤਤ੍ ਸ੍ਥਾਨੰ ਪ੍ਰਵੇਸ਼਼੍ਟੁਮ੍ ਅਵਿਸ਼੍ਵਾਸਾਤ੍ ਨਾਸ਼ਕ੍ਨੁਵਨ੍ ਇਤਿ ਵਯੰ ਵੀਕ੍ਸ਼਼ਾਮਹੇ|