< Hebraeer 12 >

1 So wollen denn auch wir, da wir uns von einer solchen Wolke von Zeugen umgeben sehen, alles, was uns beschwert, und (besonders) die uns so leicht umstrickende Sünde ablegen und mit standhafter Ausdauer in dem uns obliegenden Wettkampfe laufen,
Dadꞌi hita mana tasodꞌa leleꞌ ia, taꞌo bee? Ata onaꞌ atahori mana tungga nekesesesuꞌ nenelat ra. Bei-baꞌi tara mana ramahere Lamatualain maꞌahulun, ara onaꞌ mana manilu ra rambariiꞌ rereoꞌ fo huhuar nggita. Te mete ma hita feꞌe nenepaꞌa to sala-kiluꞌ ra, naa tao nggita nda telaꞌ beꞌi sa. Naa de ata musi nggari hendi basa sala-kiluꞌ ra, naa fo ata bisa telaꞌ tahereꞌ. Huu Lamatualain tengga nala hita ena fo tungga nekesesesuꞌ ia, dadꞌi taꞌatataaꞌ fo telaꞌ takandoo losa nggaris mateꞌen a.
2 indem wir dabei hinblicken auf Jesus, den Anfänger und Vollender des Glaubens, der um den Preis der Freude, die ihn (als Siegeslohn) erwartete, den Kreuzestod erduldet und die Schmach für nichts geachtet, dann sich aber zur Rechten des Thrones Gottes gesetzt hat.
Boe ma telaꞌ naa afiꞌ mete dꞌii-ona, te meteꞌ a Yesus. Huu Eni mana natudꞌu dalaꞌ fo bisa tamahere neu Lamatualain. Ma dei fo Ana tulu-fali nggita fo tamahere takandoo losa babꞌasan. Misinedꞌa do hokoꞌ? Leleꞌ Yesus doidꞌoso sia hau ngganggeꞌ a, atahori raneneut E, te Ana naꞌatataaꞌ nakandoo. Huu Ana bubꞌuluꞌ nae mete ma doidꞌoson basa, dei fo Eni ralan namahoꞌo. Naa tebꞌe. Huu Ana mate de basa ma, Lamatualain soꞌu E fo endoꞌ sia Lamatualain bobꞌoa onan, de Ruꞌa se parenda raꞌabꞌue.
3 Ja, denkt an ihn, der ein derartiges Widersprechen von den Sündern gegen sich geduldig ertragen hat, damit ihr (im Lauf) nicht ermattet und euren Mut nicht sinken laßt!
Mae atahori tao deꞌulaka E o, naꞌatataaꞌ nakandooꞌ a. De ama afiꞌ liliiꞌ Yesus doidꞌoson ia, naa fo hei o miꞌitataaꞌ mikindoo, ma nda bengge sa.
4 Denn bis jetzt habt ihr im Kampf gegen die Sünde noch nicht bis aufs Blut Widerstand geleistet
Hei labꞌan dala deꞌulaka ra ena, te nda feꞌe labꞌan mihereꞌ losa raa mara sai sa. Tebꞌe, to?
5 und habt das Mahnwort vergessen, das zu euch wie zu Söhnen spricht: »Mein Sohn, achte die Züchtigung des Herrn nicht gering und verzage nicht, wenn du von ihm zurechtgewiesen wirst;
Mbei ma hei liliiꞌ Lamatualain Dedꞌea-oꞌolan fo Ana nafadꞌe neu nggi, onaꞌ amaꞌ sa olaꞌ no anan nae, “Ana ngge! Mete ma hita Lamatuan huku-doki fo nanori nggo, naa fo musodꞌa tungga dala ndoo-tetuꞌ a, na, afi mae naa nda papakeꞌ sa! Do mete ma Ana naꞌangge fo nanori nggo, na, ralam afiꞌ naꞌaana.
6 denn wen der Herr lieb hat, den züchtigt er und geißelt jeden Sohn, den er als den seinigen annimmt.«
Huu hita Malanggan naꞌangge ma nanori atahori fo Ana sueꞌ ra. Memaꞌ basa atahori fo Ana simbo dadꞌi anan, dei fo Ana naꞌangge fo nanori se.”
7 Haltet standhaft aus, um euch erziehen zu lassen! Gott verfährt mit euch wie mit Söhnen; denn wo wäre wohl ein Sohn, den sein Vater nicht züchtigt?
De mete ma Lamatualain naꞌangge fo nanori nggi misodꞌa tungga dala ndoo-tetuꞌ a, na, miꞌitataaꞌ. Ana tao taꞌo naa, huu hei dadꞌi anan ena. Te amaꞌ musi naꞌangge fo nanori anan, losa anan nahine nasodꞌa tungga dala ndoo-tetuꞌ a.
8 Wenn ihr dagegen ohne Züchtigung bliebet, die doch allen (anderen Söhnen) zuteil geworden ist, so wäret ihr ja unechte Kinder und keine Söhne.
De mete ma Lamatualain nda naꞌangge fo nanori nggi onaꞌ anan laen ra sa, naa sosoan nae, hei ia, nda Eni anan sa.
9 Ferner (bedenkt): wir haben doch unter der Zucht unserer leiblichen Väter gestanden und ihnen Ehrerbietung erwiesen; wollten wir uns da nicht viel eher dem Vater der Geister unterwerfen und dadurch zum Leben gelangen?
Hita biasa fee hadꞌa-hormat neu ama bonggi tara sia raefafoꞌ ia, huu nanori nggita leleꞌ ata feꞌe anadꞌikiꞌ. Naa ndaa ena. Te lelenan fai, ata musi tao rerenaꞌ neu Lamatualain, huu Eni, hita Aman sia sorga, de Ana naꞌangge fo nanori nggita tasodꞌa tungga dala ndoo-tetun.
10 Denn jene haben doch nur für kurze Zeit nach ihrem Ermessen Zucht (an uns) geübt, er aber zu unserm wahren Besten, damit wir seiner Heiligkeit teilhaftig würden.
Hita ama bonggin naꞌangge fo nanori nggita noꞌ a hate mataꞌ, tungga saa fo nae maloleꞌ. Te Lamatualain nahine lenaꞌ saa fo hita parlu tanoriꞌ a. Naa de Ana naꞌangge fo nanori nggita tasodꞌa meumareꞌ onaꞌ E.
11 Jede Züchtigung scheint uns freilich für den Augenblick nicht erfreulich, sondern betrübend zu sein; hinterher aber läßt sie denen, die sich durch sie haben üben lassen, die friedvolle Frucht der Gerechtigkeit erwachsen.
Memaꞌ nda maloleꞌ sa mete ma hambu neꞌengges. Te dodꞌoo na rala tara lino-lende, huu tahine tasodꞌa tungga Lamatuaꞌ hihii-nanaun.
12 Darum »richtet die erschlafften Hände und die ermatteten Knie wieder auf«
Toronoo nggare! Tao miꞌidere lima mana bengge mara, ma mingganggafa ei mana mangguꞌ mara. Afiꞌ melaꞌ penggo-panggi, te melaꞌ no ndoos mikindoo, fo atahori mamahereꞌ mana male-maꞌaꞌ ra, maꞌadꞌere baliꞌ fo relaꞌ rakandoo boe. Hei musi tao manggate rala mara ma miꞌitataaꞌ mikindoo ma mimihere neu Kristus.
13 und »stellt für eure Füße gerade Bahnen her«, damit das Lahme nicht ganz vom rechten Wege abkomme, sondern vielmehr geheilt werde.
14 Trachtet eifrig nach dem Frieden mit jedermann und nach der Heiligung, ohne die niemand den Herrn schauen wird;
Toronoo mana mimihere neu Kristus! Hei musi mihehereꞌ fo misodꞌa dame mo basa atahori. Ma mihehere fo misodꞌa meumareꞌ. Te atahori nda meumareꞌ sa, nda bisa nita Lamatualain sa.
15 und gebt acht darauf, daß niemand hinter der Gnade Gottes zurückbleibe, daß keine »Wurzel voll Bitterkeit« aufwachse und Unheil anrichte und gar viele durch sie befleckt werden;
Esa huhuar esa, naa fo afiꞌ losa hei ruma dinggoꞌ ao mara de nda mimedꞌa mita Lamatualain rala malolen sa. Minea matalolole fo afiꞌ hela esa o namedꞌa rala meraꞌ sia taladꞌa mara boe. Te naa onaꞌ raso mana meruꞌ, mana tao nalutu atahori hetar.
16 daß niemand ein ehebrecherischer oder verworfener Mensch sei wie Esau, der für eine einzige Mahlzeit sein Erstgeburtsrecht verkauft hat.
Ma besa-bꞌesa, ma minea fo ruma afiꞌ tao leli. Boe ma besa-bꞌesa ma minea fo masodꞌa mara afiꞌ dinggoꞌ hela Lamatualain, onaꞌ Esau. Esau naa, baꞌi Isak ana ulun. Faiꞌ sa, Esau baliꞌ no ndoen. De ana noꞌe nanaat pinggaꞌ sa mia odꞌin Yakob, de bae nendiꞌ hak ulun.
17 Ihr wißt ja, daß er auch später, als er den Segen zum Erbe erlangen wollte, abgewiesen wurde; denn er fand keinen Raum zu einer Gesinnungsumkehr, obgleich er sie unter Tränen suchte.
Te nda dooꞌ sa ma, ata bubꞌuluꞌ Esau fale ralan boe. Huu leleꞌ ama Isak noꞌe Lamatuaꞌ fo fee papala-babꞌanggiꞌ ana uluꞌ neu e, Isak nda bisa noꞌe sa ena, huu Esau fee hendi parsumaꞌ a hak na. Naa de mae ana nggae ei-ei o, ana nda hambu baliꞌ saa fo ana nggari hendiꞌ maꞌahulun sa ena.
18 Denn ihr seid nicht zu einem mit Händen greifbaren und im Feuer lodernden Berge herangetreten, nicht zu Wolkendunkel, Finsternis und Gewittersturm,
Taꞌo ia, toronoo nggara e! hita o bisa tema tisiꞌ Lamatualain matan, tungga dala feuꞌ fo Ana soi fee neu nggita. Te lele uluꞌ a bei-baꞌi tara nda feꞌe bisa taꞌo naa sa. Huu leleꞌ Lamatualain hengge-nee hehelu-fufulin no se, ara deka ro leteꞌ sa, naran Sinai. Sia leteꞌ naa ata ai a mbila. Hambu sanggu-anin boe. Ma Leteꞌ a hatu kibꞌu-kibꞌuꞌ, de ramatau rae mate.
19 nicht zu Posaunenschall und Donnerworten, bei denen die Zuhörer die Bitte aussprachen, es möchte nicht weiter zu ihnen geredet werden –
Ara o rena maꞌoa liin, boe ma rena Lamatuaꞌ haran manaseliꞌ a mia leteꞌ naa. Rena Lamatuaꞌ oꞌolan ma, ara bau ramatau, de roꞌe baꞌi Musa rae, “Aduu! Hai nda miꞌitataaꞌ rena haraꞌ ia sa ena”!
20 sie konnten nämlich die Verordnung nicht ertragen: »Selbst ein Tier, das den Berg berührt, soll gesteinigt werden!« –;
Memaꞌ ara nda raꞌatataaꞌ sa ena, huu saa fo Lamatuaꞌ parendaꞌ naa, beran seli. Huu Ana nafadꞌe nae, “Esa o nda bole tabꞌu leteꞌ ia sa boe! Mae atahori do, banda o! Huu se tabꞌu leteꞌ ia, musi honda se rendiꞌ fatu losa mate.”
21 ja, so furchtbar war die Erscheinung, daß (sogar) Mose erklärte: »Ich bin voller Furcht und Zittern!«
Saa fo ara rita sia leteꞌ naa, memaꞌ nemetaus tebꞌe. Losa baꞌi Musa o nggeꞌe-nggeꞌe boe.
22 Nein, ihr seid zu dem Berge Zion und zur Stadt des lebendigen Gottes, dem himmlischen Jerusalem, herangetreten und zu vielen Tausenden von Engeln, zu einer Festversammlung
Te ia na dalaꞌ nisiꞌ Lamatuaꞌ nenesoiꞌ ena, de ata bisa ola-olaꞌ mataꞌ to E. Ia na hita tema sia leteꞌ sa, naran Sion. Sia naa hambu kota Yerusalem. Nda kota Yerusalem sia raefafoꞌ sa, te kota Yerusalem feuꞌ sia sorga, naeni Lamatualain mamana leleo-luluꞌun. Sia naa, hambu Lamatuaꞌ ate nara hetar, losa rifon-rifon, ara akaꞌ feta-dote raꞌabꞌubꞌue.
23 und zur Gemeinde der im Himmel aufgeschriebenen Erstgeborenen und zu Gott, dem Richter über alle, und zu den Geistern der vollendeten Gerechten,
Kota naa o, dadꞌi mamana neꞌebꞌuet mia basa atahori mana ramahere neu Kristus ena. Huu Lamatuaꞌ tao susura fo suraꞌ nala nara nara esa-esaꞌ sia sorga ena. Lamatualain o sia naa boe, dei fo Ana mana paresaꞌ ma timba-tai basa atahori masodꞌan. Basa atahori lele uluꞌ fo Lamatualain simbo se no maloleꞌ, raꞌabꞌubꞌue sia naa boe, huu ramahere neu E. Ara dadꞌi matetuꞌ-manadꞌaiꞌ sia naa ena.
24 und zu Jesus, dem Mittler des neuen Bundes, und zum Blute der Besprengung, das Besseres redet als (das Blut) Abels.
Yesus o sia naa boe, fo dadꞌi lelete fee Lamatualain no atahori. Yesus mate raan nandali, fo Lamatualain hengge-nee hehelu-fufuli feuꞌ no nggita. Naa de Yesus raan, tao maꞌasufu Lamatualain ralan. Te ia feaꞌ no Habel raan sia Dudꞌuit Fefeuꞌ a. Huu leleꞌ Kaen nisa Habel, Habel raan mana mandaliꞌ naa, tao Lamatualain namanasa, de Ana fee huku-dokiꞌ neu Kaen.
25 Hütet euch, daß ihr den nicht ablehnt, der (zu euch) redet! Denn wenn jene nicht ungestraft geblieben sind, die den ablehnten, der sich ihnen auf Erden kundgab: wieviel weniger werden wir dann davonkommen, wenn wir uns von dem abwenden, der vom Himmel her (zu uns redet)!
Pasa ndiki mara malolole fo rena saa fo Lamatualain nae olaꞌ fee nggi. Afiꞌ tao onaꞌ bei-baꞌi tara, fo nda simbo baꞌi Musa oꞌolan sa, leleꞌ ana dadꞌi Lamatualain mana ola-olan mia raefafoꞌ ia. Basa ma Lamatuaꞌ fee huku-dꞌokiꞌ neu se. Ona bee fai hita! Mete ma hita nda nau rena oꞌolan mia sorga sa, dei fo Ana huku-doki nggita beran lenaꞌ.
26 Seine Stimme hat damals die Erde erschüttert; jetzt aber hat er diese Verheißung gegeben: »Noch einmal werde ich nicht nur die Erde, sondern auch den Himmel erbeben machen.«
Leleꞌ bei-baꞌi tara rambariiꞌ mia lete Sinai, Lamatuaꞌ hara manaselin, tao rae a nanggonggaꞌ. Ia na, Ana helu-fuli nae, “Dei fo Au tao rae a nanggongga lao esa fai, te nda akaꞌ rae a nanggongga sa, huu lalai a o, nanggongga tungga boe.”
27 Das Wort »noch einmal« weist auf die Umwandlung dessen hin, das erschüttert wird, weil es etwas Geschaffenes ist; es soll eben etwas Bleibendes entstehen, das nicht erschüttert werden kann.
Leleꞌ Lamatuaꞌ olaꞌ nae, Eni nae tao nanggongga basaꞌ e “lao esa fai”, sosoan nae, Lamatuaꞌ nae uli-fae basa saa fo Eni tao sia lalai no raefafoꞌ ia, losa nda mana maꞌatataaꞌ ra sa, mopo hendi se. Te huu mana maꞌatataaꞌ ra, dei fo rahani rakandoo.
28 Darum wollen wir, weil wir ein unerschütterliches Reich empfangen sollen, dankbar dafür sein; denn dadurch dienen wir Gott so, wie es ihm wohlgefällig ist, mit frommer Scheu und Furcht;
Lamatualain toꞌu parendaꞌ sia sorga. Naa nda bisa nambalutu sa. Sofeꞌ no mole-dame. Huu nae simbo nggi fo dadꞌi atahorin sia naa, de, ima fo toꞌe makasi neu E, beꞌutee neu E, ma tananaru E huu manaselin!
29 denn auch unser Gott ist ein verzehrendes Feuer.
Te ata musi besa-bꞌesa, te Lamatualain nasan, onaꞌ ai a hotu hendi basaꞌ e losa babꞌasan.

< Hebraeer 12 >