Hebraeer 10

1 Denn weil das (mosaische) Gesetz nur das schattenhafte Abbild der zukünftigen Heilsgüter enthält, nicht aber die Gestalt der Dinge selbst, so ist es nimmermehr imstande, alljährlich durch dieselben Opfer, die man immer wieder darbringt, die an den Opfern Teilnehmenden ans Ziel zu bringen.

ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਮਙ੍ਗਲਾਨਾਂ ਛਾਯਾਸ੍ਵਰੂਪਾ ਨ ਚ ਵਸ੍ਤੂਨਾਂ ਮੂਰ੍ੱਤਿਸ੍ਵਰੂਪਾ ਤਤੋ ਹੇਤੋ ਰ੍ਨਿਤ੍ਯੰ ਦੀਯਮਾਨੈਰੇਕਵਿਧੈ ਰ੍ਵਾਰ੍ਸ਼਼ਿਕਬਲਿਭਿਃ ਸ਼ਰਣਾਗਤਲੋਕਾਨ੍ ਸਿੱਧਾਨ੍ ਕਰ੍ੱਤੁੰ ਕਦਾਪਿ ਨ ਸ਼ਕ੍ਨੋਤਿ|

2 Würde man sonst nicht mit ihrer Darbringung aufgehört haben, weil doch die Teilnehmer am Gottesdienst keinerlei Schuldbewußtsein mehr gehabt hätten, wenn sie ein für allemal gereinigt gewesen wären?

ਯਦ੍ਯਸ਼ਕ੍ਸ਼਼੍ਯਤ੍ ਤਰ੍ਹਿ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਬਲੀਨਾਂ ਦਾਨੰ ਕਿੰ ਨ ਨ੍ਯਵਰ੍ੱਤਿਸ਼਼੍ਯਤ? ਯਤਃ ਸੇਵਾਕਾਰਿਸ਼਼੍ਵੇਕਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਃ ਪਵਿਤ੍ਰੀਭੂਤੇਸ਼਼ੁ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਕੋ(ਅ)ਪਿ ਪਾਪਬੋਧਃ ਪੁਨ ਰ੍ਨਾਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤ੍|

3 Statt dessen tritt durch diese Opfer alljährlich eine Erinnerung an (die) Sünden ein,

ਕਿਨ੍ਤੁ ਤੈ ਰ੍ਬਲਿਦਾਨੈਃ ਪ੍ਰਤਿਵਤ੍ਸਰੰ ਪਾਪਾਨਾਂ ਸ੍ਮਾਰਣੰ ਜਾਯਤੇ|

4 denn Blut von Stieren und Böcken kann unmöglich Sünden wegschaffen.

ਯਤੋ ਵ੍ਰੁʼਸ਼਼ਾਣਾਂ ਛਾਗਾਨਾਂ ਵਾ ਰੁਧਿਰੇਣ ਪਾਪਮੋਚਨੰ ਨ ਸਮ੍ਭਵਤਿ|

5 Daher sagt er auch bei seinem Eintritt in die Welt: »Schlachtopfer und Speisopfer hast du nicht gewollt, wohl aber hast du mir einen Leib bereitet;

ਏਤਤ੍ਕਾਰਣਾਤ੍ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟੇਨ ਜਗਤ੍ ਪ੍ਰਵਿਸ਼੍ਯੇਦਮ੍ ਉਚ੍ਯਤੇ, ਯਥਾ, "ਨੇਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾ ਬਲਿੰ ਨ ਨੈਵੇਦ੍ਯੰ ਦੇਹੋ ਮੇ ਨਿਰ੍ੰਮਿਤਸ੍ਤ੍ਵਯਾ|

6 an Brandopfern und Sündopfern hast du kein Wohlgefallen gehabt.

ਨ ਚ ਤ੍ਵੰ ਬਲਿਭਿ ਰ੍ਹਵ੍ਯੈਃ ਪਾਪਘ੍ਨੈ ਰ੍ਵਾ ਪ੍ਰਤੁਸ਼਼੍ਯਸਿ|

7 Da sprach ich: ›Siehe, ich komme – in der Buchrolle steht über mich geschrieben –, um deinen Willen, o Gott, zu tun.‹«

ਅਵਾਦਿਸ਼਼ੰ ਤਦੈਵਾਹੰ ਪਸ਼੍ਯ ਕੁਰ੍ੱਵੇ ਸਮਾਗਮੰ| ਧਰ੍ੰਮਗ੍ਰਨ੍ਥਸ੍ਯ ਸਰ੍ਗੇ ਮੇ ਵਿਦ੍ਯਤੇ ਲਿਖਿਤਾ ਕਥਾ| ਈਸ਼ ਮਨੋ(ਅ)ਭਿਲਾਸ਼਼ਸ੍ਤੇ ਮਯਾ ਸਮ੍ਪੂਰਯਿਸ਼਼੍ਯਤੇ| "

8 Während er zu Anfang sagt: »Schlachtopfer und Speisopfer, Brandopfer und Sündopfer hast du nicht gewollt und kein Wohlgefallen an ihnen gehabt« – obgleich diese Opfer doch dem Gesetz entsprechend dargebracht werden –,

ਇਤ੍ਯਸ੍ਮਿਨ੍ ਪ੍ਰਥਮਤੋ ਯੇਸ਼਼ਾਂ ਦਾਨੰ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਨੁਸਾਰਾਦ੍ ਭਵਤਿ ਤਾਨ੍ਯਧਿ ਤੇਨੇਦਮੁਕ੍ਤੰ ਯਥਾ, ਬਲਿਨੈਵੇਦ੍ਯਹਵ੍ਯਾਨਿ ਪਾਪਘ੍ਨਞ੍ਚੋਪਚਾਰਕੰ, ਨੇਮਾਨਿ ਵਾਞ੍ਛਸਿ ਤ੍ਵੰ ਹਿ ਨ ਚੈਤੇਸ਼਼ੁ ਪ੍ਰਤੁਸ਼਼੍ਯਸੀਤਿ|

9 fährt er danach fort: »Siehe, ich komme, um deinen Willen zu tun«: er hebt (also) das Erste auf, um das Zweite dafür als gültig hinzustellen;

ਤਤਃ ਪਰੰ ਤੇਨੋਕ੍ਤੰ ਯਥਾ, "ਪਸ਼੍ਯ ਮਨੋ(ਅ)ਭਿਲਾਸ਼਼ੰ ਤੇ ਕਰ੍ੱਤੁੰ ਕੁਰ੍ੱਵੇ ਸਮਾਗਮੰ;" ਦ੍ਵਿਤੀਯਮ੍ ਏਤਦ੍ ਵਾਕ੍ਯੰ ਸ੍ਥਿਰੀਕਰ੍ੱਤੁੰ ਸ ਪ੍ਰਥਮੰ ਲੁਮ੍ਪਤਿ|

10 und auf Grund dieses Willens (Gottes) sind wir durch die Darbringung des Leibes Jesu Christi ein für allemal geheiligt.

ਤੇਨ ਮਨੋ(ਅ)ਭਿਲਾਸ਼਼ੇਣ ਚ ਵਯੰ ਯੀਸ਼ੁਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਸ੍ਯੈਕਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਃ ਸ੍ਵਸ਼ਰੀਰੋਤ੍ਸਰ੍ਗਾਤ੍ ਪਵਿਤ੍ਰੀਕ੍ਰੁʼਤਾ ਅਭਵਾਮ|

11 Und jeder Priester zwar steht Tag für Tag da, indem er seinen Dienst verrichtet und immer wieder dieselben Opfer darbringt, die doch nimmermehr imstande sind, Sünden wegzuschaffen;

ਅਪਰਮ੍ ਏਕੈਕੋ ਯਾਜਕਃ ਪ੍ਰਤਿਦਿਨਮ੍ ਉਪਾਸਨਾਂ ਕੁਰ੍ੱਵਨ੍ ਯੈਸ਼੍ਚ ਪਾਪਾਨਿ ਨਾਸ਼ਯਿਤੁੰ ਕਦਾਪਿ ਨ ਸ਼ਕ੍ਯਨ੍ਤੇ ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ਾਨ੍ ਏਕਰੂਪਾਨ੍ ਬਲੀਨ੍ ਪੁਨਃ ਪੁਨਰੁਤ੍ਸ੍ਰੁʼਜਨ੍ ਤਿਸ਼਼੍ਠਤਿ|

12 dieser dagegen hat nur ein einziges Opfer für (die) Sünden dargebracht und sich dann für immer zur Rechten Gottes gesetzt;

ਕਿਨ੍ਤ੍ਵਸੌ ਪਾਪਨਾਸ਼ਕਮ੍ ਏਕੰ ਬਲਿੰ ਦਤ੍ਵਾਨਨ੍ਤਕਾਲਾਰ੍ਥਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਦਕ੍ਸ਼਼ਿਣ ਉਪਵਿਸ਼੍ਯ

13 hinfort wartet er, bis seine Feinde hingelegt sein werden zum Schemel seiner Füße.

ਯਾਵਤ੍ ਤਸ੍ਯ ਸ਼ਤ੍ਰਵਸ੍ਤਸ੍ਯ ਪਾਦਪੀਠੰ ਨ ਭਵਨ੍ਤਿ ਤਾਵਤ੍ ਪ੍ਰਤੀਕ੍ਸ਼਼ਮਾਣਸ੍ਤਿਸ਼਼੍ਠਤਿ|

14 Denn durch eine einzige Darbringung hat er die, welche sich (von ihm) heiligen lassen (wollen), für immer ans Ziel gebracht.

ਯਤ ਏਕੇਨ ਬਲਿਦਾਨੇਨ ਸੋ(ਅ)ਨਨ੍ਤਕਾਲਾਰ੍ਥੰ ਪੂਯਮਾਨਾਨ੍ ਲੋਕਾਨ੍ ਸਾਧਿਤਵਾਨ੍|

15 Dafür gibt uns aber auch der heilige Geist sein Zeugnis; denn nach den Worten:

ਏਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਪਵਿਤ੍ਰ ਆਤ੍ਮਾਪ੍ਯਸ੍ਮਾਕੰ ਪਕ੍ਸ਼਼ੇ ਪ੍ਰਮਾਣਯਤਿ

16 »Dies ist der Bund, den ich nach jenen Tagen mit ihnen schließen werde«, fährt der Herr fort: »Ich will meine Gesetze in ihre Herzen hineinlegen und sie ihnen in den Sinn schreiben«

"ਯਤੋ ਹੇਤੋਸ੍ਤੱਦਿਨਾਤ੍ ਪਰਮ੍ ਅਹੰ ਤੈਃ ਸਾਰ੍ੱਧਮ੍ ਇਮੰ ਨਿਯਮੰ ਸ੍ਥਿਰੀਕਰਿਸ਼਼੍ਯਾਮੀਤਿ ਪ੍ਰਥਮਤ ਉਕ੍ਤ੍ਵਾ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰੇਣੇਦੰ ਕਥਿਤੰ, ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਚਿੱਤੇ ਮਮ ਵਿਧੀਨ੍ ਸ੍ਥਾਪਯਿਸ਼਼੍ਯਾਮਿ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਮਨਃਸੁ ਚ ਤਾਨ੍ ਲੇਖਿਸ਼਼੍ਯਾਮਿ ਚ,

17 und »ihrer Sünden und ihrer Gesetzlosigkeiten will ich nicht mehr gedenken«.

ਅਪਰਞ੍ਚ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਪਾਪਾਨ੍ਯਪਰਾਧਾਂਸ਼੍ਚ ਪੁਨਃ ਕਦਾਪਿ ਨ ਸ੍ਮਾਰਿਸ਼਼੍ਯਾਮਿ| "

18 Wo diese aber Vergebung gefunden haben, da ist keine Darbringung für Sünde mehr erforderlich.

ਕਿਨ੍ਤੁ ਯਤ੍ਰ ਪਾਪਮੋਚਨੰ ਭਵਤਿ ਤਤ੍ਰ ਪਾਪਾਰ੍ਥਕਬਲਿਦਾਨੰ ਪੁਨ ਰ੍ਨ ਭਵਤਿ|

19 Da wir also, liebe Brüder, die freudige Zuversicht haben, durch das Blut Jesu in das (himmlische) Heiligtum einzugehen –

ਅਤੋ ਹੇ ਭ੍ਰਾਤਰਃ, ਯੀਸ਼ੋ ਰੁਧਿਰੇਣ ਪਵਿਤ੍ਰਸ੍ਥਾਨਪ੍ਰਵੇਸ਼ਾਯਾਸ੍ਮਾਕਮ੍ ਉਤ੍ਸਾਹੋ ਭਵਤਿ,

20 das ist der neue, lebendige Weg, den er uns durch den Vorhang hindurch, das heißt durch sein Fleisch, eingeweiht hat –,

ਯਤਃ ਸੋ(ਅ)ਸ੍ਮਦਰ੍ਥੰ ਤਿਰਸ੍ਕਰਿਣ੍ਯਾਰ੍ਥਤਃ ਸ੍ਵਸ਼ਰੀਰੇਣ ਨਵੀਨੰ ਜੀਵਨਯੁਕ੍ਤਞ੍ਚੈਕੰ ਪਨ੍ਥਾਨੰ ਨਿਰ੍ੰਮਿਤਵਾਨ੍,

21 und da wir einen großen Priester haben, der über das Haus Gottes gesetzt ist,

ਅਪਰਞ੍ਚੇਸ਼੍ਵਰੀਯਪਰਿਵਾਰਸ੍ਯਾਧ੍ਯਕ੍ਸ਼਼ ਏਕੋ ਮਹਾਯਾਜਕੋ(ਅ)ਸ੍ਮਾਕਮਸ੍ਤਿ|

22 so laßt uns mit aufrichtigem Herzen in voller Glaubensgewißheit hinzutreten, nachdem wir uns durch Besprengung der Herzen vom bösen Gewissen befreit und unsern Leib mit reinem Wasser gewaschen haben.

ਅਤੋ ਹੇਤੋਰਸ੍ਮਾਭਿਃ ਸਰਲਾਨ੍ਤਃਕਰਣੈ ਰ੍ਦ੍ਰੁʼਢਵਿਸ਼੍ਵਾਸੈਃ ਪਾਪਬੋਧਾਤ੍ ਪ੍ਰਕ੍ਸ਼਼ਾਲਿਤਮਨੋਭਿ ਰ੍ਨਿਰ੍ੰਮਲਜਲੇ ਸ੍ਨਾਤਸ਼ਰੀਰੈਸ਼੍ਚੇਸ਼੍ਵਰਮ੍ ਉਪਾਗਤ੍ਯ ਪ੍ਰਤ੍ਯਾਸ਼ਾਯਾਃ ਪ੍ਰਤਿਜ੍ਞਾ ਨਿਸ਼੍ਚਲਾ ਧਾਰਯਿਤਵ੍ਯਾ|

23 Laßt uns am Bekenntnis der Hoffnung unerschütterlich festhalten; denn treu ist der, welcher die Verheißung gegeben hat.

ਯਤੋ ਯਸ੍ਤਾਮ੍ ਅਙ੍ਗੀਕ੍ਰੁʼਤਵਾਨ੍ ਸ ਵਿਸ਼੍ਵਸਨੀਯਃ|

24 Und laßt uns auch aufeinander achtgeben, um uns gegenseitig zur Liebe und zu guten Werken anzuregen,

ਅਪਰੰ ਪ੍ਰੇਮ੍ਨਿ ਸਤ੍ਕ੍ਰਿਯਾਸੁ ਚੈਕੈਕਸ੍ਯੋਤ੍ਸਾਹਵ੍ਰੁʼੱਧ੍ਯਰ੍ਥਮ੍ ਅਸ੍ਮਾਭਿਃ ਪਰਸ੍ਪਰੰ ਮਨ੍ਤ੍ਰਯਿਤਵ੍ਯੰ|

25 indem wir unsere Zusammenkünfte nicht versäumen, wie das bei etlichen Gewohnheit ist, sondern uns gegenseitig ermuntern, und zwar um so mehr, als ihr den Tag (der Wiederkunft Jesu) schon nahen seht.

ਅਪਰੰ ਕਤਿਪਯਲੋਕਾ ਯਥਾ ਕੁਰ੍ੱਵਨ੍ਤਿ ਤਥਾਸ੍ਮਾਭਿਃ ਸਭਾਕਰਣੰ ਨ ਪਰਿਤ੍ਯਕ੍ਤਵ੍ਯੰ ਪਰਸ੍ਪਰਮ੍ ਉਪਦੇਸ਼਼੍ਟਵ੍ਯਞ੍ਚ ਯਤਸ੍ਤਤ੍ ਮਹਾਦਿਨਮ੍ ਉੱਤਰੋੱਤਰੰ ਨਿਕਟਵਰ੍ੱਤਿ ਭਵਤੀਤਿ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿ ਰ੍ਦ੍ਰੁʼਸ਼੍ਯਤੇ|

26 Denn wenn wir vorsätzlich sündigen, nachdem wir die Erkenntnis der Wahrheit erlangt haben, so bleibt uns fortan kein Opfer für die Sünden mehr übrig,

ਸਤ੍ਯਮਤਸ੍ਯ ਜ੍ਞਾਨਪ੍ਰਾਪ੍ਤੇਃ ਪਰੰ ਯਦਿ ਵਯੰ ਸ੍ਵੰੱਛਯਾ ਪਾਪਾਚਾਰੰ ਕੁਰ੍ੰਮਸ੍ਤਰ੍ਹਿ ਪਾਪਾਨਾਂ ਕ੍ਰੁʼਤੇ (ਅ)ਨ੍ਯਤ੍ ਕਿਮਪਿ ਬਲਿਦਾਨੰ ਨਾਵਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਤੇ

27 sondern nur ein angstvolles Warten auf das Gericht und die Gier des Feuers, das die Widerspenstigen verzehren wird.

ਕਿਨ੍ਤੁ ਵਿਚਾਰਸ੍ਯ ਭਯਾਨਕਾ ਪ੍ਰਤੀਕ੍ਸ਼਼ਾ ਰਿਪੁਨਾਸ਼ਕਾਨਲਸ੍ਯ ਤਾਪਸ਼੍ਚਾਵਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਤੇ|

28 Wenn jemand das mosaische Gesetz verworfen hat, so muß er ohne Erbarmen auf (die Aussage von) zwei oder drei Zeugen hin sterben:

ਯਃ ਕਸ਼੍ਚਿਤ੍ ਮੂਸਸੋ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਮ੍ ਅਵਮਨ੍ਯਤੇ ਸ ਦਯਾਂ ਵਿਨਾ ਦ੍ਵਯੋਸ੍ਤਿਸ੍ਰੁʼਣਾਂ ਵਾ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਿਣਾਂ ਪ੍ਰਮਾਣੇਨ ਹਨ੍ਯਤੇ,

29 eine wieviel härtere Strafe, denkt doch, wird dem zuerkannt werden, der den Sohn Gottes mit Füßen getreten und das Blut des Bundes, durch das er geheiligt worden ist, für wertlos geachtet und mit dem Geist der Gnade Spott getrieben hat!

ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਕਿੰ ਬੁਧ੍ਯਧ੍ਵੇ ਯੋ ਜਨ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਪੁਤ੍ਰਮ੍ ਅਵਜਾਨਾਤਿ ਯੇਨ ਚ ਪਵਿਤ੍ਰੀਕ੍ਰੁʼਤੋ (ਅ)ਭਵਤ੍ ਤਤ੍ ਨਿਯਮਸ੍ਯ ਰੁਧਿਰਮ੍ ਅਪਵਿਤ੍ਰੰ ਜਾਨਾਤਿ, ਅਨੁਗ੍ਰਹਕਰਮ੍ ਆਤ੍ਮਾਨਮ੍ ਅਪਮਨ੍ਯਤੇ ਚ, ਸ ਕਿਯਨ੍ਮਹਾਘੋਰਤਰਦਣ੍ਡਸ੍ਯ ਯੋਗ੍ਯੋ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ?

30 Wir kennen ja den, der gesagt hat: »Mein ist die Rache, ich will vergelten«, und an einer anderen Stelle: »Der Herr wird sein Volk richten.«

ਯਤਃ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰਃ ਕਥਯਤਿ, "ਦਾਨੰ ਫਲਸ੍ਯ ਮਤ੍ਕਰ੍ੰਮ ਸੂਚਿਤੰ ਪ੍ਰਦਦਾਮ੍ਯਹੰ| " ਪੁਨਰਪਿ, "ਤਦਾ ਵਿਚਾਰਯਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤੇ ਪਰੇਸ਼ੇਨ ਨਿਜਾਃ ਪ੍ਰਜਾਃ| " ਇਦੰ ਯਃ ਕਥਿਤਵਾਨ੍ ਤੰ ਵਯੰ ਜਾਨੀਮਃ|

31 Schrecklich ist es, dem lebendigen Gott in die Hände zu fallen.

ਅਮਰੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਕਰਯੋਃ ਪਤਨੰ ਮਹਾਭਯਾਨਕੰ|

32 Denkt aber an die früheren Tage zurück, in denen ihr nach empfangener Erleuchtung einen harten Leidenskampf geduldig bestanden habt,

ਹੇ ਭ੍ਰਾਤਰਃ, ਪੂਰ੍ੱਵਦਿਨਾਨਿ ਸ੍ਮਰਤ ਯਤਸ੍ਤਦਾਨੀਂ ਯੂਯੰ ਦੀਪ੍ਤਿੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਯ ਬਹੁਦੁਰ੍ਗਤਿਰੂਪੰ ਸੰਗ੍ਰਾਮੰ ਸਹਮਾਨਾ ਏਕਤੋ ਨਿਨ੍ਦਾਕ੍ਲੇਸ਼ੈਃ ਕੌਤੁਕੀਕ੍ਰੁʼਤਾ ਅਭਵਤ,

33 indem ihr teils selbst durch Beschimpfungen und Drangsale zum öffentlichen Schauspiel gemacht wurdet, teils an den Geschicken derer teilnehmen mußtet, die in solche Lagen versetzt waren.

ਅਨ੍ਯਤਸ਼੍ਚ ਤਦ੍ਭੋਗਿਨਾਂ ਸਮਾਂਸ਼ਿਨੋ (ਅ)ਭਵਤ|

34 Ihr habt ja doch mit den Gefangenen mitgelitten und den Raub eurer Habe mit Freuden hingenommen in der Erkenntnis, daß ihr selbst einen wertvolleren und bleibenden Besitz habt.

ਯੂਯੰ ਮਮ ਬਨ੍ਧਨਸ੍ਯ ਦੁਃਖੇਨ ਦੁਃਖਿਨੋ (ਅ)ਭਵਤ, ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕਮ੍ ਉੱਤਮਾ ਨਿਤ੍ਯਾ ਚ ਸਮ੍ਪੱਤਿਃ ਸ੍ਵਰ੍ਗੇ ਵਿਦ੍ਯਤ ਇਤਿ ਜ੍ਞਾਤ੍ਵਾ ਸਾਨਨ੍ਦੰ ਸਰ੍ੱਵਸ੍ਵਸ੍ਯਾਪਹਰਣਮ੍ ਅਸਹਧ੍ਵਞ੍ਚ|

35 Werft also eure freudige Zuversicht nicht weg: sie bringt ja eine hohe Lohnvergeltung mit sich!

ਅਤਏਵ ਮਹਾਪੁਰਸ੍ਕਾਰਯੁਕ੍ਤੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕਮ੍ ਉਤ੍ਸਾਹੰ ਨ ਪਰਿਤ੍ਯਜਤ|

36 Denn standhaftes Ausharren tut euch not, damit ihr nach Erfüllung des göttlichen Willens das verheißene Gut erlangt.

ਯਤੋ ਯੂਯੰ ਯੇਨੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯੇੱਛਾਂ ਪਾਲਯਿਤ੍ਵਾ ਪ੍ਰਤਿਜ੍ਞਾਯਾਃ ਫਲੰ ਲਭਧ੍ਵੰ ਤਦਰ੍ਥੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿ ਰ੍ਧੈਰ੍ੱਯਾਵਲਮ੍ਬਨੰ ਕਰ੍ੱਤਵ੍ਯੰ|

37 Denn es währt »nur noch eine kleine, ganz kurze Zeit, dann wird der kommen, der kommen soll, und nicht auf sich warten lassen.

ਯੇਨਾਗਨ੍ਤਵ੍ਯੰ ਸ ਸ੍ਵਲ੍ਪਕਾਲਾਤ੍ ਪਰਮ੍ ਆਗਮਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਨ ਚ ਵਿਲਮ੍ਬਿਸ਼਼੍ਯਤੇ|

38 Mein Gerechter aber wird aus Glauben das Leben haben«, und »wenn er kleinmütig zurückweicht, hat mein Herz kein Wohlgefallen an ihm«.

"ਪੁਣ੍ਯਵਾਨ੍ ਜਨੋ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸੇਨ ਜੀਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਯਦਿ ਨਿਵਰ੍ੱਤਤੇ ਤਰ੍ਹਿ ਮਮ ਮਨਸ੍ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਨ ਤੋਸ਼਼ੰ ਯਾਸ੍ਯਤਿ| "

39 Wir aber haben nichts mit dem Zurückweichen zu tun, das zum Verderben führt, sondern (halten es) mit dem Glauben, der das Leben gewinnt.

ਕਿਨ੍ਤੁ ਵਯੰ ਵਿਨਾਸ਼ਜਨਿਕਾਂ ਧਰ੍ੰਮਾਤ੍ ਨਿਵ੍ਰੁʼੱਤਿੰ ਨ ਕੁਰ੍ੱਵਾਣਾ ਆਤ੍ਮਨਃ ਪਰਿਤ੍ਰਾਣਾਯ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸੰ ਕੁਰ੍ੱਵਾਮਹੇ|