< Hesekiel 19 >

1 »Du aber stimme ein Klagelied an über die Fürsten Israels
“Ko ia foki ke ke fai ha tangilāulau koeʻuhi ko e ngaahi houʻeiki ʻo ʻIsileli.
2 und sprich: ›Wie war doch deine Mutter eine Löwin unter Löwen! Sie hatte ihr Lager inmitten von Jungleuen, zog ihre Jungen groß.
Pea ke pehē, ‘Ko e hā ʻa hoʻo faʻē? Ko e laione fefine: naʻa ne tokoto hifo ʻi he lotolotonga ʻoe fanga laione, naʻa ne tauhiʻi ʻa hono ʻuhiki ʻi he lotolotonga ʻoe fanga laione mui.
3 Eins von ihren Jungen brachte sie hoch, zum Jungleu wurde es; der lernte Raub erbeuten, Menschen fraß er.
Pea naʻa ne tauhi ʻae taha ʻa hono ʻuhiki: naʻe hoko ia ko e laione mui, pea ne fakaʻaʻau ia ke poto ʻi he pō ʻa ʻene meʻakai; naʻa ne kai tangata.
4 Da erließen die Völker einen Aufruf gegen ihn: in ihrer Grube wurde er gefangen, und sie brachten ihn mit Ringen nach dem Lande Ägypten. –
Naʻe fanongo foki ki ai ʻae ngaahi puleʻanga: pea naʻe moʻua ia ʻi heʻenau luo, pea naʻa nau ʻomi ia ki ʻIsipite kuo haʻisia ia ʻaki ʻae ukamea.
5 Als nun seine Mutter sah, daß sie getäuscht, ihre Hoffnung vernichtet war, da nahm sie ein anderes von ihren Jungen und machte es zu einem Jungleu.
“‘Pea ʻi heʻene tatali ʻo mamata, kuo mole ʻaia naʻa ne ʻamanaki ki ai, naʻa ne hiki ki he taha kehe ʻi hono ʻuhiki mo ne ngaohi ia ko e laione mui.
6 Der schritt stolz unter den Löwen einher, wurde ein Jungleu; er lernte Raub erbeuten, Menschen fraß er.
Pea naʻe ʻalu fano pe ia ʻi he lotolotonga ʻoe fanga laione mui, naʻe hoko ia ko e laione mui, mo ne poto ʻi he pō ʻa ʻene meʻakai, pea naʻa ne kai tangata.
7 Er machte ihre Witwen zahlreich und entvölkerte ihre Städte, so daß das Land und alles, was darin war, sich vor seinem dröhnenden Gebrüll entsetzte.
Pea naʻa ne ʻilo honau ngaahi fale fakaʻeiʻeiki naʻe maumau, pea naʻa ne fakalala honau ngaahi kolo; pea naʻe ngaongao ʻae fonua, mo hono fonu ʻo ia, ko e meʻa ʻi he ʻuʻulu ʻo ʻene tangi.
8 Da stellten sich die Völker ringsum aus den Landschaften gegen ihn auf und breiteten ihr Netz über ihn aus: in ihrer Grube wurde er gefangen.
Pea ne toki tuʻu hake kiate ia ʻae ngaahi puleʻanga mei he potu kotoa pē ʻoe ngaahi vahe fonua, pea naʻa nau ʻaʻau atu kiate ia ʻa honau kupenga: pea naʻe moʻua ia ʻi heʻenau luo.
9 Dann taten sie ihn an Nasenringen in einen Käfig und brachten ihn zum König von Babylon, brachten ihn in eine der Burgen, damit man sein Gebrüll auf den Bergen Israels nicht mehr höre.‹«
Pea naʻa nau fakapōpulaʻi ia ʻo haʻi ʻaki ʻae ukamea, pea ʻomi ia ki he tuʻi ʻo Papilone: naʻa nau ʻai ia ki he ʻana, ke ʻoua naʻa toe ongo atu ʻa hono leʻo ki he ngaahi moʻunga ʻo ʻIsileli.
10 »›Deine Mutter war wie ein Weinstock, im Weingarten am Wasser gepflanzt, reich an Früchten und voller Ranken infolge des reichlichen Wassers;
“‘ʻOku tatau hoʻo faʻē mo e vaine ʻi he ngoue vaine ʻoku ʻi he veʻe vai: naʻe fua ngafuhifuhi ia, pea lahi hono vaʻa, koeʻuhi ko e lahi ʻoe vai.
11 an ihm wuchs ein starker Schoß zum Herrscherstabe, und hoch ragte sein Wuchs empor zwischen dem dichten Laubwerk, und er war weithin sichtbar durch seine Höhe, durch die Fülle seiner Ranken.
Pea naʻe ʻiate ia ʻae ngaahi vaʻa mālohi, ko e tokotoko ʻonautolu naʻe fai ʻae pule, pea naʻe fakamāʻolunga hake ia ʻi he ngaahi vaʻa matolutolu, pea naʻe hā mai ia, ʻa ʻene māʻolunga, pea mo e lahi ʻo hono ngaahi vaʻa.
12 Da wurde er im Grimm ausgerissen, auf die Erde geworfen, und der Ostwind dörrte seine Ranken aus; sein starker Schoß wurde abgerissen und verdorrte, Feuer hat ihn verzehrt.
Ka naʻe taʻaki fuʻu hake ia ʻi he mālohi, naʻe lī hifo ia ki he kelekele, pea naʻe fakamae hono fua ʻe he matangi hahake: naʻe mafesifesi mo fakamae hono ngaahi vaʻa mālohi: pea ne keina ia ʻe he afi.
13 Jetzt ist er in die Wüste verpflanzt, in dürres, lechzendes Land;
Pea ko eni, kuo tō ia ʻi he toafa ʻi he kelekele mōmoa mo kakā.
14 und Feuer ist von seinem Schoß ausgegangen, hat seine Ranken verzehrt; und es ist an ihm kein starker Schoß mehr geblieben, kein Stab zum Herrschen.‹« Ein Klagelied ist dies, und es ist zum Klagelied geworden.
Pea kuo ʻalu atu ʻae afi mei he manga ʻo hono ngaahi vaʻa, ʻaia kuo keina ai hono fua, ko ia ʻoku ʻikai kei ai hono vaʻa mālohi, ke hoko ko e tokotoko ke pule ʻaki.’ Ko eni ʻae meʻa ke tēngihia, pea ʻe hoko ia ko e meʻa ke tangilāulau ai.”

< Hesekiel 19 >